Λόγος για την 28 Οκτωβρίου 1940

28η Οκτωβρίου 1940

Αγαπητέ πάτερ, κ. Πρόεδρε , αγαπητοί αδελφοί, αγαπητά μου παιδιά .

Συγκεντρωθήκαμε σήμερα εδώ για να γιορτάσουμε όπως κάθε χρόνο με την επισημότητα που της ταιριάζει την μεγάλη για το έθνος μας ημέρα , την 28η Οκτωβρίου του 1940.

69 χρόνια τώρα , γιορτάζουμε αυτή τη μέρα , τιμούμε όσους έδωσαν τη ζωή τους για τη λευτεριά της πατρίδας και θαυμάζουμε τη δύναμη και το σθένος αυτών που τόλμησαν ν’ αντιτάξουν το θρυλικό ΟΧΙ , λέξη μικρή που λίγοι όμως έχουν το θάρρος να την προφέρουν σε στιγμές όπως εκείνη.

Αγαπητοί αδελφοί , πολλές φορές είναι δύσκολο να πει κανείς με λόγια εκείνο που νιώθει στην καρδιά του κι είναι ακόμα πιο δύσκολο όταν αυτό που νιώθει είναι τόσο μεγάλο που τα λόγια δεν το χωρούν .

Κι εμείς προσπαθούμε κάθε χρόνο αυτή τη μέρα με τα φτωχά και χιλιοειπωμένα
λόγια μας να μιλήσουμε για τη σημασία της σημαντικότερης μέρας της νεότερης ιστορίας μας . Τι να πούμε λοιπόν . Να μιλήσουμε για την ιστορία της . Να αραδιάσουμε ονόματα και χρονολογίες , ν’ αναφέρουμε βουνά και τοποθεσίες ή να ζητήσουμε τη βοήθεια των αριθμών . Τόσοι εμείς , τόσοι οι εχθροί μας , τόσα τα δικά τους κανόνια ,τανκς , αεροπλάνα , τόσα τα δικά μας .

Μα το ΄40 δεν είναι μονάχα αριθμοί , ίσα ίσα . Αν κάτι εξευτελίστηκε , καταφρονέθηκε και περιγελάστηκε τότε πιο πολύ , είναι οι αριθμοί και η λογική τους.

Δεν ήταν οι αριθμοί που ξεσήκωσαν το λαό μας που σύντριψαν τη φωτιά και το ατσάλι , κάτι άλλο ήταν . Ήταν αυτό που λέμε ψυχή. Αυτό που κάποτε έγραψε ο ποιητής ότι 'η μεγαλοσύνη στα έθνη δεν μετριέται με το στρέμμα αλλά με της καρδιάς το πύρωμα και το αίμα'.

Όλοι παραδέχονται ότι οι Έλληνες του ’40, παραμέρισαν τις μέριμνές τους, τα μικροσυμφέροντά τους, τις μικροανέσεις τους, όλες τις φτωχές καθημερινότητες της ζωής, τους φόβους τους και καταδύθηκαν όσο γίνεται βαθύτερα στην ιστορία τους, στις παραδόσεις τους, κέρδισαν ακαριαία την αυτοσυνειδησία τους, το ανακάλυψαν ότι είναι λαός με ρίζες, λαός που τον διακρίνει η θεοσέβεια, η φιλοπατρία, η αγάπη στην Ελευθερία, η στοργή στην οικογένεια, η αξιοπρέπεια και το φιλότιμο. Αναβαπτίσθηκαν οι Έλληνες την κρίσιμη ώρα του κινδύνου στα νάματα της ιστορίας τους, είπαν: “μέσα μας τρέχει ηρώων αίμα, είμαστε απόγονοι ηρώων και μαρτύρων”...

Αυτές τις ημέρες η σκέψη μας γυρίζει σ’ εκείνη την εποχή... Τέτοιες πράξεις ηρωισμού, αυταπάρνησης, αδιαφορίας για την προσωπική ζωή και προτάξεως του καλού της πατρίδος και των αξιών της πίστεως, της ελευθερίας, της δημοκρατίας, έχει πολλές να παρουσιάσει το έθνος μας...

Πιστεύουμε ότι η επίθεση αυτή αποτελεί ένα ιστορικό γεγονός από εκείνα, που, ενώ ξεκινούν από κάποια ταπεινή και κακόβουλη πρόθεση, χάρη στο πνεύμα της ιστορίας μετουσιώνεται, γίνεται πηγή ζωής και φρονήματος.

Ας αναρωτηθούμε όμως, ποιά θα ήταν σήμερα η ανταπόκρισή μας σ’ ένα παρόμοιο κάλεσμα όπως αυτό του ’40; Θα ήμασταν έτοιμοι να στερηθούμε τις ανέσεις μας, την ευδαιμονία μας, τον καταναλωτισμό μας, τον ατομισμό μας και να αγωνιστούμε για τις αξίες μας; Είναι πολλοί ίσως εκείνοι που θα αμφέβαλλαν γι’ αυτό. Και βεβαίως ίσως η πατρίδα μας να μην βρεθεί ξανά στην ίδια θέση που βρέθηκε το ’40. Η χώρα μας έχει προοδεύσει οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά. Με τους τότε εισβολείς μας συνδέει σήμερα συμμαχία οικονομική και πολιτική. Βεβαίως, ο εξ Ανατολών κίνδυνος είναι πάντα υπαρκτός και η Κύπρος μια ανοικτή πληγή στην καρδιά μας.

Υπάρχουν όμως άλλοι κίνδυνοι που είναι πιο ύπουλοι και γι’ αυτό ίσως πιο επικίνδυνοι. Είναι οι κίνδυνοι που προκύπτουν από την κακή παγκοσμιοποίηση. Κίνδυνοι που έχουν να κάνουν όχι τόσο με την εδαφική όσο με την εθνική ακεραιότητα. Είναι ο κίνδυνος να χάσουμε την ταυτότητά μας ως έθνος, να αφομοιωθούμε πολιτισμικά, να πάψουμε να λειτουργούμε ως πρόσωπα με αυτοσυνειδησία, με γνώση της ιστορίας μας, με γνώση των παραδόσεων και του πολιτισμού μας. Και ποιά είναι αυτά τα στοιχεία που συνιστούν την ταυτότητά μας; Είναι πρώτα απ’ όλα η πίστη μας. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι η Ορθοδοξία είναι στοιχείο κυρίαρχο της ταυτότητός μας. Έπειτα είναι η συνεπής προσήλωσή μας στα ιδανικά της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Ιδανικά ριζωμένα μέσα μας για περισσότερα από 2,5 χιλιάδες χρόνια.

Με τα στοιχεία αυτά οφείλει η παιδεία μας να γαλουχήσει τις νέες γενιές, όχι για να τους οδηγήσει σε μια στείρα παρελθοντολαγνεία, αλλά για να τους διδάξει ότι οι άλλοι θα τους σέβονται και θα τους υπολογίζουν, όταν δεν απεμπολούν την ιστορία τους και τις παραδόσεις τους, όταν δεν δέχονται να ομογενοποιηθούν και διατηρούν ατόφια την κληρονομιά των προγόνων τους...

Κι αν λοιπόν υπάρχει ένα δίδαγμα από την Εποποιία του 1940 είναι αυτό: "οι λαοί δεν πεθαίνουν όταν έχουν όραμα και ιδανικά! "

Αν πρέπει κάτι να μείνει σε όλους εμάς, αν πρέπει κάτι να προτείνουμε στα παιδιά μας, είναι τούτο: ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ! Να μάθουμε να αντιστεκόμαστε στην τυφλή εξουσία και δύναμη, στο άδικο, στην ευκολία του βολέματος, στους λογής συμβιβασμούς που μας επιβάλλουν οι περιστασιακά δυνατοί, στην κακή παγκοσμιοποίηση που κοιτάει να ισοπεδώσει τα πάντα, που θέλει να αλλάξει βιβλία ιστορίας για να μην υπάρχει στους νέους εθνική συνείδηση, αντίσταση στην κάθε είδους σκλαβιά!

Ας ευχηθούμε οι Έλληνες εκείνης της γενιάς να βρουν μιμητές ενθουσιώδεις στις ημέρες μας, ώστε η εμπορική και τεχνολογική παγκοσμιοποίηση, να μην οδηγήσει σε πολιτισμική ισοπέδωση, σε αλλοτρίωση της εθνικής μας ταυτότητας, αλλά σε οικουμενικότητα, σε πρόοδο κοινωνική και πολιτική αυτοσυνειδησία και εθνική ακεραιότητα.