Ένα ιστολόγιο που πηγαίνει σχολείο και αγωνιά για την παιδεία .

Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου 2010

Χωρίς λόγια

Η γάτα του παπά

Δημήτρης Νατσιός
Δάσκαλος Κιλκίς

«Χαρά που το’χουν τα βουνά
που βλέπουν διάκους με σπαθιά
παπάδες με ντουφέκια»
Δημοτικό

«Η Ορθοδοξία, όπως παρουσιάζεται στα μάτια του ελληνικού λαού, είναι θρησκεία εθνική, συνυφασμένη αξεδιάλυτα με τα ήθη και τον ομαδικό του χαρακτήρα, με το κλίμα και με το άρωμα του τόπου, με τα τοπία του με την οικογενειακή του ζωή και με τα γυρίσματα.


Η οργάνωσή της είναι δημοκρατική, η γλώσσα της θερμή, η ηθική της ανθρώπινη, ταιριαγμένη με την ελληνική νοοτροπία, τα σύμβολά της οικεία και αναντικατάστατα στη λαϊκή συνείδηση. Οι μεγάλες γιορτές της, ο Ευαγγελισμός, το Πάσχα, ο Δεκαπενταύγουστος, τα Χριστούγεννα και τα Δωδεκάμερα και άλλες, είναι κάθε χρόνο οι μεγάλες μέρες της Ελλάδας, οι μέρες όπου το εθνικό σύνολο αισθάνεται περισσότερο από κάθε άλλην ώρα την ενότητά του, την αλληλεγγύη του, την αμοιβαία αγάπη των μελών του. Αυτή η θαλπωρή, αυτά τα ζεστά πνευματικά κύματα που μεταδίδονται ακατάπαυστα, σ‘ όλην την Ελλάδα, από τους ορθόδοξους ναούς κι από τις βυζαντινές τους ακολουθίες, αποτελούν στοιχείο συστατικό, εκ των ων ουκ άνευ, της ελληνικής ζωής. Για τούτο και δεν μπορεί να νοηθεί στην Ελλάδα χωρισμός Εκκλησίας και Πολιτείας, ούτε και υπήρξε εδώ ποτέ αντικληρικό πολιτικό κίνημα, όπως συνέβη αλλού.
Επικρίνουμε συχνά την Εκκλησία – κάποτε μάλιστα με μεγάλη δριμύτητα – αλλά την επικρίνουμε από μέσα, σαν μέλη της που απαιτούμε απ’ αυτήν να γίνει καλύτερη. Δεν την πολεμούμε σαν να είναι ένα ξένο σώμα, από το οποίο ζητούμε να χωριστούμε».

(Γ. Θεοτοκάς, «Πνευματική πορεία», εκδ. Εστία», σελ. 134).

Το θέμα μου δεν είναι ο πολυσυζητημένος χωρισμός Εκκλησίας και κράτους. Για τον λαό εξάλλου τέτοιο θέμα δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο στο μυαλό των γνωστών εκκλησιομάχων, που αδυνατούν να κατανοήσουν ότι πίστη, Εκκλησία και πατρίδα είναι «σάρκα μία». Όντως, όπως ομορφότατα γράφει ο μεγάλος Θεοτοκάς, δεν υπήρξε ποτέ στην ιστορία του Γένους μας, κίνημα αντικληρικό, αυτά είναι φράγκικα πράγματα. «Το ράσο στάθηκε η εθνική σημαία της Ελλάδας στα χρόνια της σκλαβιάς» (Μυριβήλης), απλοί και ταπεινοί παπάδες και καλόγεροι ανακαινίζουν, αναπαύουν και στηρίζουν πνευματικά το λαό μας κάτω από το πετραχήλι τους. Και ίσως ποτέ στην ιστορία το έργο του κληρικού να ήταν δυσκολότερο απ’ όσο είναι σήμερα.

Νέοι ιερείς, άνθρωποι με ζήλο, με διάθεση προσφοράς και θυσίας, που φόρεσαν το βαρύτατο ράσο, για να διακονήσουν φιλότιμα το λαό που τους εμπιστεύτηκε η Εκκλησία, πικραίνονται από την εχθρότητα, την καχυποψία και την άδικη σπίλωση της ιερωσύνης. Τέλος πάντων, αυτή είναι η εποχή μας, homo homini lupus, ο άνθρωπος για τον άνθρωπο, λύκος.

Κι αν δεν υπήρξε αντικληρικό λαϊκό κίνημα στην πατρίδα μας, ύπουλα, λάθρα παρεισέφρησε στα σχολικά βιβλία γλώσσα. Παράδειγμα. Στο «Ανθολόγιο» Γ΄ και Δ΄ Δημοτικού, σελ. 143-144, διαβάζουμε εκτενές κείμενο του Π. Καλιότσου, με τίτλο «Ένας αλλιώτικος ποδοσφαιρικός αγώνας». Το «αλλιώτικο» είναι οι δυο τερματοφύλακες των δυο παιδικών ομάδων. Ένας παπάς και ένας δάσκαλος. Τα παιδιά προτείνουν στον παπά να παίξει. «Κακό είναι;». Απαντά ο παπα – Μιχάλης: «Διόλου κακό! Απεναντίας μάλιστα, που είναι μια ωραία γυμναστική. Το ευλογημένο παιχνίδι, όπως είναι φυσικά και το ποδόσφαιρο, όχι μόνο το επιτρέπει αλλά και το συνιστά ο Πανάγαθος... Ας μην είχε ο κόσμος τέτοιες προκαταλήψεις και θα σου ‘λεγα εγώ. Κάθε μέρα θα έπαιζα».

Παίζει τελικά, αλλά επειδή «κατέφυγε σε ζαβολιές» μαλώνει, διαπληκτίζεται με τον δάσκαλο, ουρλιάζει οργισμένος «πίσω και σ’ έφαγα», τον κατηγορεί η αντίπαλη ομάδα του δασκάλου «ότι είναι πουλημένος», χαχανίζουν τα παιδιά που τον βλέπουν να ωρύεται και να «γίνεται ρεζίλι» και λοιπά φαιδρά και τελείως εξωπραγματικά.

Πλήρης απαξίωση της ιερωσύνης, μέσω νοσηρής φαντασίας που επιγράφεται ως λογοτεχνία. Όλα αυτά σε 9χρονα με ανομολόγητο σκοπό, την κατασυκοφάντηση του κλήρου, την πρόωρη ενστάλαξη της ασέβειας προς την Εκκλησία. (Σ’ όλα αυτά τα νεοταξικά και αντισυνταγματικά έντυπα χλευάζονται και γελοιοποιούνται κυρίως παπάδες και δάσκαλοι. Προφανώς γιατί είναι τα δυο λειτουργήματα που μπορούν, εφ’ όσον εκπροσωπούνται από αξίους, με «ψυχή και Χριστό» λειτουργούς, να αφυπνίσουν και να αρματώσουν πνευματικά τον λαό μας).

Στα «Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας» Α΄ Γυμνασίου, σελ. 222- 226, εμπεριέχεται κείμενο του Γρ. Ξενόπουλου με τίτλο «Η γάτα του παπά». Τι είχε συμβεί; Την Κυριακή, την αυγή, πριν από τη Λειτουργία πηγαίνει στο σπίτι του παπα- Ζήσιμου ο Χρήστος ο κλαμπανάρος (κωδωνοκρούστης) και εκεί διαμείβεται ο εξής διάλογος:

«Πάλε τα ίδια, παπά μου!»
«Ε;»
«Η γάτα, πανάθεμά τη!»
«Ω, συμφορά μου!... Στο ίδιο μέρος;»
« Όχι, στην Αγία Πρόθεση..»

Μια γάτα μπήκε στην εκκλησία και έκανε τις ακαθαρσίες της, πού; Στην Αγία Πρόθεση, εκεί που τοποθετούνται τα Τίμια Δώρα για το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας (Το είχε ξανακάνει). Ο παπάς στο τέλος συγχωρεί τη γάτα. Θα υποθέσει κάποιος τι παπάς είναι αυτός που δεν μπορεί να προστατεύσει το ναό από ζώα που τον μαγαρίζουν. (Πού ακούστηκε τέτοιο πράγμα, γάτες να μπαίνουν στο Άγιο Βήμα. Κι αν συνέβη κάποτε και το απαθανάτισε η πένα του Ξενόπουλου, έπρεπε να περάσει σε σχολικό βιβλίο;). Αλλού όμως είναι το πανούργευμα των συγγραφέων. Επιλέγουν από τον Ξενόπουλο, σπουδαίο κατά τα άλλα συγγραφέα, ένα από τα ατυχέστερα κείμενά του και μάλιστα προσβλητικότατο και βλάσφημο για την Ορθόδοξη Πίστη. Και τον παπά συκοφαντούν και τον Ξενόπουλο απομειώνουν. «Και τούτο ποιείν κακείνο μη αφιέναι».

(Το ίδιο συμβαίνει με κείμενα του Παπαδιαμάντη. Στη «Νεοελληνική Γλώσσα» Α΄ Γυμνασίου, ο ασκητικός και ολιγοδεής Παπαδιαμάντης εμφανίζεται κοιλιόδουλος γλεντοκόπος. Σελ. 70). Να μην λησμονήσω, μια και είμαι στις εσωτερικές σελίδες του σχολικού έντυπου, να μεταφέρω κι ένα πρωτότυπο ορισμό της Ελλάδας.

Στη σελ. 124 διαβάζει ο 13χρονος μαθητής ότι «...η Ελλάδα ήταν μια γυναίκα τόσο προκλητική σεξουαλικά που έπρεπε να την ερωτευτώ σωματικά και απελπισμένα...». Μάλιστα. Αντικείμενο σεξουαλικού πόθου η πατρίδα μας. (Είπαμε «στον τόπο που κρεμούσαν οι καπεταναίοι τ’ άρματα κρεμούν οι γύφτοι τα νταούλια»). Και στο ίδιο βιβλίο σελ. 239, κείμενο της Λιλής Ζωγράφου, με τίτλο «Στρίγγλα και καλλονή», οι μαθητές διαβάζουν ότι: «Η ελεημοσύνη είναι εκδήλωση εγωισμού. Σου την αναγνωρίζουν οι άλλοι και σε επαινούν για όσα προσφέρεις. Το ν’ αγαπάς όμως ένα ανυπεράσπιστο ζώο είναι... η πιο τέλεια μορφή αγάπης». (Όποιος διάβασε το «Αντιγνώση, τα δεκανίκια του καπιταλισμού» της μακαρίτισσας Λ. Ζωγράφου, ξέρει για τι είδους συγγραφή μιλάμε).

Επίλογος: τα βιβλία αυτά είναι αντισυνταγματικά. «Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες». (άρθρο 16, παρ.2). Τα κείμενα που παρέθεσα συμβαδίζουν με τις συνταγματικές επιταγές; Αναπτύσσουν την εθνική και θρησκευτική συνείδηση; Μήπως αντίθετα τις καταρρακώνουν;

(Δεν θα ησυχάσω. Θα συνεχίσω να γράφω για τις μαγαρισιές των «βιβλίων». Γονείς, δάσκαλοι και «όσοι ζωντανοί», πρέπει να αντιδράσουν δυναμικά για να σταματήσει το κακό).

πηγή:Αντίβαρο

Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου 2010

“Ακοαί πολέμων” και άλλα καταστροφολογικά

Kατά καιρούς “ακοαί πολέμων” και άλλα καταστροφολογικά, απασχολούν την εκκλησιαστική ή ορθότερα την παραεκκλησιαστική επικαιρότητα. Μετά την ανεκδιήγητη προφητολογία με τον καιρό των “σπανακίων” διαδίδεται τελευταία, πώς ορθόδοξοι αγιορείτες μοναχοί “είδαν” τον ηγιασμένο μακαριστό γέροντα Παΐσιο να τους προτρέπει σε συλλογή τροφίμων και ετοιμότητα γιατί πρόκειται-λέει-να γίνει πόλεμος και να επέλθει μαύρη πείνα στον κόσμο. Η προτροπή εστιάζει βέβαια κυρίως στους αγιορείτες πατέρες και τα μοναστήρια, ώστε κατάλληλοι σιτοδότες ως άλλοι Ιωσήφ της σήμερον να προλάβουν το κακό και να εξασφαλιστούν οι πατέρες.

Κατ’αρχάς η ίδια η ιδέα της συλλογής τροφίμων για πρόληψη επερχομένου κακού είναι από την φύση της αντιχριστιανική και αντίκειται σ’αυτήν την απλή ευαγγελική αλήθεια πού συνήθως την προσπερνάμε επικαλούμενοι τα βιβλικά του “καλού οικονόμου” και του “καλού σιτοδότου Ιωσήφ”:

Γι’ αυτό, σας λέω: Μη μεριμνάτε για τη ζωή σας, τι να φάτε και τι να πιείτε. ούτε για το σώμα σας τι να ντυθείτε. Δεν είναι η ζωή πολυτιμότερη από την τροφή, και το σώμα από το ένδυμα; Κοιτάξτε με προσοχή στα πουλιά τού ουρανού, ότι δεν σπείρουν ούτε θερίζουν ούτε συγκεντρώνουν σε αποθήκες, και ο ουράνιος Πατέρας σας τα τρέφει. εσείς, δεν είστε πολύ ανώτεροι απ’ αυτά;

Αλλά, ποιος από σας, μεριμνώντας, μπορεί να προσθέσει έναν πήχη στο ανάστημά του; Και για το ένδυμα τι μεριμνάτε; Παρατηρήστε τα κρίνα τού χωραφιού πώς αυξάνουν. δεν κοπιάζουν ούτε κλώθουν. Σας λέω, όμως, ότι ούτε ο Σολομώντας μέσα στη δόξα του ντύθηκε σαν ένα απ’ αυτά. Αλλά, αν το χορτάρι τού χωραφιού, που σήμερα υπάρχει, και αύριο ρίχνεται σε κλίβανο, ο Θεός το ντύνει με έναν τέτοιο τρόπο, δεν θα ντύσει πολύ περισσότερο εσάς, ολιγόπιστοι; Μη μεριμνήσετε, λοιπόν, λέγοντας: Τι να φάμε ή τι να πιούμε ή τι να ντυθούμε; Δεδομένου ότι, όλα αυτά τα ζητούν οι Εθνικοί επειδή, ο ουράνιος Πατέρας σας ξέρει ότι έχετε ανάγκη απ’ όλα αυτά.» (Κατά Ματθαίον 6:25-32).

Τα παραθέτουμε σε απλή μετάφραση για να μην υπάρξει παρεξήγηση. Άλλωστε η ολιγοπιστία προς την μέριμνα του Θεού συνιστά αθεΐα και όλος αυτός ο τρόμος καταδεικνύει την ειδωλολατρική μας προσκόληση σε υλικές αγωνίες. Και δεν θα επεκταθώ και σε προφητείες εθνικού ενδιαφέροντος γιατί το θέμα είναι τόσο λεπτό, ώστε να αποδίδουν πολλές φορές οι ακροώμενοι ή αναγνώστες στον συντεταγμένο με αυτούς ή στον αντικείμενο σ’αυτούς πολιτικές αποχρώσεις και δόλια σκοπιμότητα, ώστε τόσο ο γράφων όσο και οι παραπάνω να αποκομίζουν μόνο πίκρα…

Ίσως βέβαια όλα τα παραπάνω είναι περιττά, δεδομένου ότι η υπόθεση αφορά κάποιες κούφιες διαδόσεις και μάλιστα από κύκλους μάλλον τηλεμπόρων που εκμεταλλεύονται ασύστολα ιερά πρόσωπα με εύκολο κυνισμό και υπολογίζοντας στην ευπιστία των μονίμως τρομοκρατημένων. Αυτό που είναι καθαρά σημαντικό και – να πού βγαίνει κάτι καλό απ’όλα αυτά, αν μπορεί κανείς να το πει καλό βέβαια- είναι σαφώς η περίτρανη κατάδειξη όχι μόνο της ακούσιας αθεΐας και απιστίας μας αλλά και γενικά της πνευματικής μας γύμνιας και ποιότητας. Φτάνει μόνο ένα βότσαλο που θα πετάξει ένας επιτήδειος ή κάποιος φανατικός στην στατική λίμνη της θρησκοληψίας μας για να τρομάξουμε και να κοάζουμε σαν βατράχια. Τί ειδωλολατρία η τρομολαγνεία! Και μόνο ο τρόμος από “ακοές πολέμων” και όλη αυτή η εσχατολαγνεία για την οποία μας προειδοποίησε σαφέστατα ο Κύριος (αναστήσονται ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήται κοκ) φτάνει για να μας προβληματίσει. Είμαστε άνθρωποι φοβισμένοι, έρμαια σε κατασκευάσματα, οπαδοί απατηλής θρησκείας που τρέφονται με ακοές, διαδόσεις και τρόμο, την ίδια στιγμή πού έχουμε την ψευδαίσθηση του αληθούς. και γνησίου ορθοδόξου. Σ’ αυτό δεν διαφέρουμε από προτεσταντικές εσχατολογικές ομάδες του Νέου Κόσμου.

Η εσχατολαγνεία υποκατέστησε κάθε πνευματικό ενδιαφέρον και πνευματικότητα. Ευτυχώς που υπάρχουν και οι αφελείς απατημένοι ή οι “αφελείς απατεώνες” για να ξυπνάμε, εκείνοι πού μας “εξεγύμνωσαν και εφάνηκε η αισχύνη μας”, κατά το προφητικόν λόγιον.

Δεν πιστεύουμε πια στον Θεό. “Ποντάρουμε” στις …καλές προθέσεις του διαβόλου. Διαπραγματευόμαστε τρομαγμένοι με την κόλαση. Δεν προσδοκούμε πια Χριστό. Περιμένουμε την λύτρωση με τον ερχομό του Αντιχρίστου. Ο Κύριος να μας ελεήσει…

Η ΤΕΛΕΙΑ ΑΓΑΠΗ ΕΞΩ ΒΑΛΕΙ ΤΟΝ ΦΟΒΟΝ

ΤΟ ΑΚΟΥΣΑΜΕ ΣΗΜΕΡΑ ΜΑ ΔΕΝ ΤΟ ΕΝΝΟΗΣΑΜΕ


πηγή:Ι.Μ.Μ.Βατοπαιδίου

ΕΞΥΠΝΕΣ ΚΑΡΤΕΣ ΓΙΑ ΑΠΟΒΛΑΚΩΜΕΝΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ



Στὴν ἔκδοση μίας ἠλεκτρονικῆς κάρτας στὴν ὁποία θὰ «περνοῦν» ὅλες οἱ συναλλαγὲς τῶν φορολογουμένων προσανατολίζεται τὸ ὑπουργεῖο Οἰκονομικῶν. Ἡ κάρτα θὰ χρησιμοποιεῖται σὲ κάθε συναλλαγὴ καὶ θὰ ἀπαλλάξει τοὺς πολίτες ἀπὸ τὴν ὑποχρέωση συλλογῆς ἀποδείξεων, ἐνῶ θὰ δίνει τὴν δυνατότητα στὸ ὑπουργεῖο Οἰκονομικῶν νὰ ἔχει πλήρη εἰκόνα τοῦ ΦΠΑ. Γιὰ τὴν δημιουργία τῆς κάρτας θὰ ἀξιοποιηθεῖ ἡ ὑποδομὴ τοῦ συστήματος πληρωμῆς ὑποχρεώσεων DIASPOS τῆς Διατραπεζικὰ Συστήματα (ΔΙΑΣ) ΑΕ. Τὸ σύστημα προσφέρει ἤδη τὴν δυνατότητα στοὺς φορολογουμένους νὰ ἐξοφλοῦν τὶς ὑποχρεώσεις τους πρὸς τὸ Ἑλληνικὸ Δημόσιο μὲ χρήση πιστωτικῆς ἢ χρεωστικῆς κάρτας, μέσῳ τῶν μηχανημάτων EFT/POS, ποὺ εἶναι ἐγκατεστημένα στὶς κατὰ τόπους ἐφορίες.

Τὰ ὀφέλη [σημ. «Χ.Β.»: Πάντα χρειάζεται μιὰ καλὴ ἐξήγηση, ποὺ νὰ δικαιολογεῖ ἢ νὰ προπαγανδίζει τὸ διοχετευόμενο «προϊόν».]

Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ ὁ φορολογούμενος ἀποδεσμεύεται ἀπὸ τὴν μεταφορὰ μετρητῶν, πληρώνει μὲ ἀσφάλεια καὶ εὐκολία, ἐνῷ τοῦ παρέχονται καὶ πιστωτικὲς διευκολύνσεις. Μέσῳ τοῦ DIASPOS τὸ Δημόσιο ἀποφεύγει τὴν διαχείριση μετρητῶν ἀπὸ τοὺς ὑπαλλήλους του καὶ ἔχει μικρότερο λειτουργικὸ κόστος στὴν διευθέτηση τῶν συναλλαγῶν. Στὴ σημερινὴ συνάντηση τῶν ὑπουργῶν Οἰκονομικῶν, Γιώργου Παπακωνσταντίνου, καὶ Περιφερειακῆς Ἀνάπτυξης, Μιχάλη Χρυσοχοϊδη, μὲ τὸ προεδρεῖο τῆς Ἑλληνικῆς Ἕνωσης Τραπεζῶν, ἀποφασίστηκε ἡ συνδρομὴ τοῦ Δημοσίου μέσω τοῦ DIASPOS γιὰ τὴν ἔκδοση ἠλεκτρονικῶν καρτῶν ποὺ θὰ χρησιμοποιοῦνται σὲ κάθε συναλλαγὴ καὶ θὰ καταργήσουν τὴν ὑποχρέωση συλλογῆς ἀποδείξεων.

Πῶς λειτουργεῖ

Ὅπως ἀποκάλυψε ὁ κ. Παπακωνσταντίνου, ἡ κάρτα θὰ φέρει τὸν Ἀριθμὸ Φορολογικοῦ Μητρώου κάθε πολίτη καὶ θὰ χορηγεῖται εἴτε ἀπὸ κάθε τράπεζα ξεχωριστά, εἴτε ἀπὸ τὸ ὑπουργεῖο Οἰκονομικῶν. Μέσῳ τῶν εἰδικῶν τερματικῶν (POS) ποὺ διαθέτουν τὰ καταστήματα θὰ περνοῦν στὸν λογαριασμὸ τοῦ πολίτη τὰ ποσὰ τῶν ἀποδείξεων. Ἡ ἔκδοση καὶ ἡ λήψη τῆς ἀπόδειξης θὰ παραμείνει ὑποχρεωτική.

Σύστημα ἐπιβράβευσης τῶν φορολογουμένων [ σημ. «Χ.Β.»: Tὰ καλὰ παιδάκια θὰ παίρνουν καὶ δωράκι !]

Σύμφωνα μὲ τὸν ὑπουργὸ Οἰκονομικῶν, τὸ DIASPOS θὰ ὑποστηρίζει καὶ ἔξυπνες κάρτες ἐπιβράβευσης φορολογουμένων (loyalty schemes καὶ smart loyalty cards), μὲ τὶς ὁποῖες οἱ ὑπηρεσίες τοῦ ὑπουργείου θὰ παρακολουθοῦν τὸν τζίρο τῶν καταστημάτων καὶ τὶς καθημερινὲς ροὲς τοῦ ΦΠΑ. Οἱ συγκεκριμένες κάρτες θὰ εἶναι καὶ χρεωστικές, ὥστε νὰ διευκολύνεται ὁ περιορισμὸς τῆς χρήσεως μετρητῶν. Ὡστόσο, προβλήματα ἀναμένεται νὰ παρουσιασθοῦν στὶς συναλλαγὲς μὲ μικροποσὰ καὶ στὸ ὑπαίθριο ἐμπόριο.Ὅπως ἀναφέρουν νομικοὶ κύκλοι, ἐν πάσῃ περιπτώσει ἡ ἐνεργοποίηση τοῦ ἐν λόγῳ συστήματος, ἡ ὑποδομὴ τοῦ ὁποίου θεωρεῖται σχεδὸν ἕτοιμη, ἀπαιτεῖ τὴν ἔγκριση τῆς Ἀρχῆς Προστασίας Δεδομένων Προσωπικοῦ Χαρακτήρα, [ σημ. «Χ.Β.»: Σωθήκαμε !] καθὼς οἱ ἔξυπνες κάρτες θὰ καταγράφουν λεπτομερῶς τὴν καταναλωτικὴ συμπεριφορὰ τῶν πολιτῶν καὶ θὰ ἀποτυπώνουν τὸ σύνολο τῶν καθημερινῶν τους δραστηριοτήτων.

ΠΗΓΗ: ἐφημ. «ΤΑ ΝΕΑ»

[Σημ. «Χ.Β.»: Κατ᾽ αὐτὸ τὸν τρόπο καταργεῖται «ΗΙΤΙΟΛΟΓΗΜΕΝΑ», γιὰ λόγους δηλαδὴ καταπολεμήσεως τῆς «φοροδιαφυγῆς»! τὸ ἀπόρρητο τῆς ἰδιωτικῆς σφαίρας τῶν πολιτῶν, καθ᾽ ὅσον σὲ αὐτὸ περιλαμβάνονται καὶ οἰ ἀγοραστικὲς συνήθειες καὶ προτιμήσεις τους κλπ. καὶ κάποιες βάσεις δεδομένων θὰ καταγράφουν καὶ θὰ ἀποθηκεύουν σημαντικὲς πληροφορίες ποὺ ἀφοροῦν στὴν προσωπικότητα τοῦ κάθε πολίτη μὲ ἄγνωστο σκοπὸ χρήσεως καὶ περαιτέρω διαχειρίσεως. Εὐτυχῶς ποὺ ὑπάρχει ἡ Ἀρχὴ Προστασίας Προσωπικῶν Δεδομένων! Βεβαίως οἱ ὀρθολογιστὲς καὶ νομιμόφρονες πολίτες θὰ ἰσχυρισθοῦν ἀποστομωτικὰ ὅτι δὲν ἔχουν νὰ κρύψουν τίποτα. Πολὺ σωστά. Ἀλλὰ ἀπὸ αὐτὸ τὸ σημεῖο μέχρι νὰ βάλουν στὴν ὕπαρξή τους κηδεμόνα, συνδιαχειριστή, ἐλεγκτή καὶ φύλακα τὸ Κράτος μᾶλλον πάει πολύ].

πηγή:Σαντορινιός

Κολατσιό: τι να παίρνει μαζί του στο σχολείο;

Τόσες ώρες στο σχολείο, τόσο φορτωμένο πρόγραμμα! Ποια είναι η σημασία του κολατσιού και τι πρέπει να τρώει το παιδί;

Η Διαιτολόγος Διατροφολόγος Τίνα Αντωνίου εξηγεί:
“Οι ώρες στο σχολείο δεσμεύουν το ¼ της ημέρας των παιδιών, χρονική διάρκεια που αντιστοιχεί περίπου στο χρόνο που απαιτείται για να καλυφθεί το 1/3 των ημερήσιων αναγκών των παιδιών σε θερμίδες, πρωτεΐνες, υδατάνθρακες, βιταμίνες, φυτικές ίνες και ιχνοστοιχεία”.
Τι να προσέξετε
Είναι πολύ σημαντικό, να βεβαιωθείτε ότι οι τροφές που προσφέρετε στα παιδιά σας περιλαμβάνουν ποικιλία και έχουν παρασκευαστεί με φαντασία και δημιουργικότητα.
Σε κάθε γεύμα φροντίστε να συμπεριλαμβάνετε κάποιο υγρό, ένα φρούτο φρέσκο ή αποξηραμένο, μία μερίδα υδατάνθρακα, μία μερίδα πρωτεΐνης και ένα γαλακτοκομικό.
Ο πιο σίγουρος τρόπος για να φάνε τα παιδιά τα λαχανικά μέσα σε σάντουιτς είναι αν τα κόψετε σε λωρίδες, και τα ανακατέψετε όλα μαζί με το τυρί , τη γαλοπούλα κλπ.
Δοκιμάστε να χρησιμοποιείτε διάφορα είδη ψωμιού όπως π.χ πολύσπορο, αραβική πίτα, στρογγυλά μικρά ψωμάκια (τύπου μαργαρίτα).
Προτιμήστε αποξηραμένα φρούτα, ξηρούς καρπούς, ποπ κορν (ανάλατα), σπιτικά μικρά κέικ ή και γκοφρέτες αντί για τροφές πλούσιες σε ζάχαρη ή αλάτι.
Δελεάστε τα, με υγιεινές επιλογές.
Αφήστε τα παιδιά σας, να επιλέξουν τα ίδια ανάμεσα σε διάφορες υγιεινές προτάσεις.
Αντί για το κλασσικό τοστ που μπορείτε να δώσετε στα παιδιά να πάρουν μαζί, μπορείτε να δοκιμάσετε:
- Αραβική πίτα (μικρή) με τυρί , ζαμπόν γαλοπούλας, και διάφορα ψιλοκομμένα λαχανικά
- Τορτίγιες γεμιστές με άπαχο τυρί , φασόλια και ψιλοκομμένα λαχανικά
- Σπιτική πίτσα με τυρί και λαχανικά
- Ένα κομμάτι σπανακόπιτα με τυρί ή τυρόπιτα (ταψιού)
- Κουλούρι με σουσάμι
- Ρυζογκοφρέτες και κράκερ ρυζιού
- Σταφιδόψωμο
- Σπιτικά μικρά κέικ ή μπισκότα με φρούτα
- Γκοφρέτες δημητριακών
- Μπισκότα ολικής αλέσεως με σταφίδες
Ποιοι παράγοντες επηρεάζουν την επιλογή του κολατσιού;
- Αξίζει να αναφέρουμε πως σημαντικός παράγοντας που επηρεάζει το είδος του κολατσιού είναι ο γνωστικός παράγοντας. Πολλά παιδιά, επιλέγουν κολατσιό από το σπίτι, διότι θεωρούν ότι είναι πιο υγιεινό από τα αντίστοιχα που υπάρχουν στο κυλικείο. Η γνώση αυτή προέρχεται από το σπίτι, σε μεγάλο βαθμό από την οικογένεια και σε μικρότερο από το σχολείο και την τηλεόραση.
- Ένας άλλος παράγοντας που επηρεάζει την επιλογή του κολατσιού, είναι η ντροπή. Σε μικρό ποσοστό, ωστόσο υπαρκτό, τα παιδιά καταφεύγουν στην αγορά κολατσιού από το κυλικείο, διότι ντρέπονται να το φέρουν από το σπίτι. Προτιμούν δηλαδή την ασφάλεια που τους προσφέρει το έτοιμο σχολικό φαγητό από τα πιθανά αρνητικά σχόλια των συμμαθητών.
- Άλλος παράγοντας που επηρεάζει την επιλογή του κολατσιού είναι η υγεία. Παιδιά που αντιμετωπίζουν συγκεκριμένο πρόβλημα υγείας , το οποίο χρήζει συγκεκριμένη διατροφική αγωγή , παίρνουν κολατσιό από το σπίτι.
- Τέλος, από τους τελευταίους παράγοντες που επηρεάζουν το είδος του κολατσιού των παιδιών, είναι η έλλειψη ποικιλίας αλλά και το είδος των φαγητών που πωλούνται στα σχολικά κυλικεία. Αυτό ωθεί πολλούς μαθητές να καταφεύγουν στο σπιτικό φαγητό.

Μην ξεχνάτε
Χρειάζεται χρόνος και υπομονή για σωστή διατροφική εκπαίδευση των παιδιών, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τη διατροφική συμπεριφορά των ενηλίκων.

πηγή:tlife

Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2010

Πού κρύφτηκαν οι «επαναστάτες» των «Δεκεμβριανών»;


Θυμάστε το Δεκέμβρη του 2008. Τότε που οι κουκουλοφόροι ανενόχλητοι έκαιγαν την Αθήνα επί τρεις μέρες.
Εξέγερση της νεολαίας την χαρακτήρισαν αυτή την καραμπινάτη προβοκάτσια οι καθεστωτικοί μηχανισμοί, οι συριζαίοι, οι «αριστεριστές», οι ποικίλοι ανένταχτοι διανοούμενοι και φυσικά οι επαγγελματίες αντιρατσιστές!!!
Οι ύμνοι και τα παραληρήματα της «αριστεράς πολυτελείας» ήταν τέτοιοι που κατέγραφαν τα «Δεκεμβριανά» σαν τη μεγαλύτερη «εξέγερση» της νεώτερης ελληνικής ιστορίας.
Διαβάστε ενδεικτικά μόνο κάποια κείμενα εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=2918

Να θυμίσουμε επίσης ότι τα όργανα της καθεστωτικής προπαγάνδας δεν υμνολογούσαν, απλώς, την «αντικαθεστωτική εξέγερση» (από αυτά τα όργανα διδάχτηκε και ο ΓΑΠ που μας δολοφονεί σήμερα …αντικαθεστωτικά!!!), αλλά και ανέλαβαν την καθοδήγηση των «Δεκεμβριανών», προτρέποντας μάλιστα τους μαθητές να κάνουν …ρεσάλτο στα αστυνομικά τμήματα…

Πρώτη φορά στην ιστορία η Αθήνα είχε καταληφθεί, και αφεθεί ανενόχλητη, στους «εξεγερμένους» επί μέρες και το μόνο που απέμενε σαν κατακάθι ήταν στάχτες και αποκαΐδια.

Ούτε μια ιδέα, ούτε μια πολιτική συγκρότηση, ούτε μια αγωνιστική μαγιά, ούτε μια αγωνιστική κληρονομιά, ούτε μια οργάνωση ζωής.


Μόνο στάχτες και φωτιές…

Πού βρίσκονται αλήθεια όλοι αυτοί οι υμνητές, οι καθοδηγητές και οι «εξεγερμένοι» κατά του καθεστώτος;

ΚΑΝΕΝΑΣ δεν τους πείραξε, κανένα στρατός δεν τους τσάκισε, κανένας δεν φυλακίστηκε από το καθεστώς για την «εξέγερση», αντίθετα πήραν εύσημα και ύμνους, ΠΟΥ βρίσκονται;

ΠΟΥ βρίσκονται όλοι αυτοί οι «επαναστάτες», οι καθοδηγητές και υμνητές τους ΣΗΜΕΡΑ που η Ελλάδα στενάζει κάτω από την μπότα των διεθνών κέντρων εξουσίας, σήμερα που τα κυβερνητικά ανδρείκελα δολοφονούν ανελέητα και βάρβαρα ολόκληρο τον ελληνικό λαό, λεηλατούν και αποτεφρώνουν την ελληνική κοινωνία.

Τότε πυρπόλησαν τα πάντα και ΟΥΡΛΙΑΖΑΝ αντικαθεστωτικά, σήμερα μπροστά στα πελώρια κυβερνητικά εγκλήματα έχουν καταπιεί τη γλώσσα τους και έχουν τρυπώσει στα λαγούμια τους…

Στη θητεία αυτής της δωσίλογης κυβέρνησης έχουν γίνει σημεία και τέρατα, έχουν καεί ακόμα και εργάτες μέσα σε τράπεζα, έχουν εκτελεστεί συσσωρευτικά και πωρωμένα καθεστωτικές κτηνωδίας δίχως ιστορικό προηγούμενο.

ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΜΈΝΟΙ, ΟΙ ΚΑΘΟΔΗΓΗΤΈΣ ΚΑΙ ΟΙ ΥΜΝΗΤΈΣ ΤΩΝ «ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΩΝ» ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ;


Το κίνημα των φορτηγατζήδων συγκρούεται μετωπικά με το καθεστώς, μαζικά και ρωμαλέα.

ΑΥΤΟΙ που βρίσκονται;

ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΟΧΘΗ…


Και απόντες και κατήγοροι και συκοφάντες των φορτηγατζήδων και κάθε αυθεντικής λαϊκής έκρηξης.

ΚΑΘΕ ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ λαϊκή κινητοποίηση για όλους αυτούς είναι «εθνικισμός», «ρατσισμός» κ.λπ…


Τα σημερινά γεγονότα αποκαλύπτουν στο ακέραιο και τελεσίδικα το τι ήταν τα «δεκεμβριανά» και ποιος ο ρόλος όλων των καθοδηγητών και υμνητών κείνων των γεγονότων.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ αλήθεια ακόμα άνθρωποι με μυρουδιά αριστερή που να πιστεύουν ότι τα «Δεκεμβριανά» είχαν κάποια, έστω ελάχιστη, σχέση με κινήματα;

πηγή:Ρεσάλτο

Θα μπορούσε το κείμενο αυτό, να είναι μια απάντηση για το που κρύβετε, ο συνδικαλιστής μας …ο Μπράτης βρέ;;!!!!

Ποίηση

Ποίηση

Απολογία Σωκράτους

Αλεξ. Παπαδιαμάντης

Η Φόνισσα

Φώτης Κόντογλου

Το πάρσιμο της Πόλης

Ν Γ Πεντζίκης

Έρως της Εκκλησίας

Νίκος Καρούζος

Ποιήματα

Γ. Σεφέρης

Αφήγηση

Ν. Βρεττάκος

Αν δεν μού'δινες την ποίηση, Κύριε

Κ. Καβάφης

Ο Ιουλιανός εν τοις μυστηρίοις

Oδυσσέας Ελύτης

Το άξιον εστί

Δ. Σολωμός

Η γυναίκα της Ζάκυνθος

Νίκος Καββαδίας

Ο σταυρός του νότου

Κωστής Παλαμάς

Σατιρικά Γυμνάσματα

Γιάννης Ρίτσος

Ρωμηοσύνη

Τ. Λειβαδίτης

Υπόγειο

Θ. Ντοστογιέφσκη

Ο μέγας ιεροεξεταστής

Κ Γ Καρυωτάκης

Ύπνος

ΜΠΡΑΤΗΣ Ο ΕΞΑΦΑΝΙΣΜΕΝΟΣ

Η ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΕΔΩ ΚΑΙ 10 ΜΕΡΕΣ.

ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΗ ΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΟΤΙ ΚΑΘΕ ΑΛΛΟ ΠΑΡΑ ΟΜΑΛΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕ , ΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΕΛΛΕΙΨΕΙΣ ΣΕ ΥΠΟΔΟΜΕΣ, ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΥΛΙΚΟ.

ΟΧΙ ΠΟΛΥ ΠΑΛΙΑ - ΔΗΛΑΔΗ - ΠΕΡΙΣΥ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΕΡΑΣΜΕΝΕΣ ΧΡΟΝΙΕΣ ΤΕΤΟΙΕΣ ΜΕΡΕΣ Ο ΜΕΓΑΣ
ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΑΡΑΣ ΕΙΧΕ ΗΔΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΝ ΑΛΛΑ ΥΠΟ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΜΕ ΛΟΥΚΕΤΟ.

ΑΡΑΓΕ κυριε ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΗ ΔΕΝ ΣΥΝΤΡΕΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΛΟΓΟΣ ΝΑ ΕΜΦΑΝΙΣΤΕΙΣ ΣΤΑ ΚΑΝΑΛΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΥΤΗΡΙΑΣΕΙΣ ΤΑ ΟΣΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ?

ΜΗΠΩΣ ΕΙΣΑΙ ΑΠΑΣΧΟΛΗΜΕΝΟΣ ΡΑΒΟΝΤΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΥΣΤΟΥΜΑΚΙ?

ΜΗΠΩΣ ΣΟΥ ΕΤΑΞΑΝ ΚΑΙ ΣΕΝΑ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΘΕΣΟΥΛΕΣ ΟΠΩΣ ΕΚΑΝΑΝ ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ?

ΦΥΣΙΚΑ Ο ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΚΥΡΙΟΣ ΤΥΓΧΑΝΕΙ ΚΑΙ ΠΡΟΣΚΕΙΜΕΝΟΣ ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ
ΤΥΧΑΙΟ ?

ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ

Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2010

Στο σχολείο με το... πλοίο!


Και μετά και στο φροντιστήριο... Πολύ διαφορετικά προβλήματα από τους υπόλοιπους μαθητές της Ελλάδας αντιμετωπίζουν οι μαθητές της Αμμουλιανής για να φτάσουν στο σχολείο τους.
Από το νησάκι της Μακεδονίας, κάθε μέρα παίρνουν το πλοίο για να περάσουν απέναντι στη Χαλκιδική για να πάνε στο σχολείο,
δρομολόγιο που επαναλαμβάνεται το απόγευμα για όσους παρακολουθούν μαθήματα σε φροντιστήριο.
Όπως είπε στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ ο πρόεδρος της νησιωτικής Κοινότητας της Αμμουλιανής Βαγγέλης Μιγγίρης, ο δήμος χρησιμοποιεί και ένα ταχύπλοο για να διευκολύνει τους μαθητές. Ωστόσο η θαλάσσια μεταφορά είναι πολλές φορές προβληματική καθώς συχνά ο καιρός δεν επιτρέπει να εκτελεστεί το δρομολόγιο με αποτέλεσμα τα παιδιά να χάνουν το μάθημά τους.




πηγή: Παιδεία

Τὸ περιβάλλον εἶναι ἡ ἰσχυρότερη δύναμη γιὰ τὴν ἀνατροφή.

Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2010

Φιλία....

Κηφηνείον 'Η ωραία Ελλάς'

http://3.bp.blogspot.com/_WLQ-Ls_HM94/TJXWM9Ro5lI/AAAAAAAAPcI/wjUfgMOeMno/s1600/kargakos3.jpg

Σαράντος Καργάκος, ιστορικός-συγγραφέας

Ακούω ότι το μεγαλύτερο σήμερα πρόβλημα των νέων μας είναι η ανεργία. Διαφωνώ. Εδώ και τριάντα χρόνια είναι η ... εργασία. Ο νέος δε φοβάται την αναδουλιά, φοβάται τη δουλειά. Μια οικογενεια­κή αντίληψη, ότι δουλειά είναι ό,τι δεν λερώ­νει, επεκτάθηκε και στο νεοσουσουδιστικό σχολείο με ευθύνη των κομμάτων, που για λόγους ψηφοθηρίας απεδύθησαν σε μια χυδαία πολιτική παιδοκολακείας, η οποία μετά τη δικτατορία εξέθρεψε και διαμόρφωσε δύο γενιές «κουλοχέρηδων»...παιδιών δηλαδή που δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα χέρια τους -πέρα από τη μούντζα- για καμμιά εργασία από αυτές που ονομάζονται χειρωνακτικές, επειδή -τάχα- είναι ταπεινωτικές. Κι ας βρίσκεται μέ­σα στη λέξη «χειρώναξ», σαν δεύτερο συνθετι­κό το «άναξ» που κάνει τον δουλευτή, τον άνα­κτα χειρών, βασιλιά στο χώρο του, βασιλιά στο σπιτικό του, νοικοκύρη δηλαδή, λέξη άλλοτε ιερή που ποδοπατήθηκε κι αυτή μες στην ασυ­ναρτησία μιας πολιτικής που έδειχνε αριστερά και πήγαινε δεξιά και τούμπαλιν.
Γι' αυτό τουμπάραμε...


Κάποτε, ακόμη κι από τις στήλες του περιο­δικού αυτού, που δεν είναι πολιτικό με την ευτελισμένη έννοια του όρου, έγραφα πως η ανεργία στον τόπον μας είναι επιλεκτική, ότι δουλειές υπάρχουν αλλά ότι δεν υπάρχουν χέ­ρια να τις δουλέψουν. Κι έπρεπε να κατακλυ­σθεί ο τόπος από 1,5 εκατομμύριο λαθρομετα­νάστες, για να αποδειχθεί ότι στην Ελλάδα υπήρχε δουλειά πολλή αλλ' όχι διάθεση για δουλειά. Τα παιδιά -τα μεγάλα θύματα αυτής της ιστορίας- είχαν γαλουχηθεί με τη νοοτρο­πία του «White color workers». Έτσι σήμερα το πιο φτηνό εργατικό και υπαλληλικό δυναμικό είναι οι πτυχιούχοι, που ζητούν εργασία ακό­μη και στον ΟΤΕ ως έκτακτοι τηλεφωνητές, προσκομίζοντας στα πιστοποιητικά προσό­ντων ακόμη και διδακτορικά! Γέμισε ο τόπος πανεπιστήμια, σχολές επί σχολών, επιστημονι­κούς κλάδους αόριστους, ομιχλώδεις και ασα­φείς, απροσδιορίστου αποστολής και χρησιμό­τητας. Πτυχία-φτερά στον άνεμο σαν τις ελπί­δες των γονιών, που πιστεύουν ότι τα παιδιά και μόνον με τα «ντοκτορά» θα βρουν δουλειά. Έτσι παράγονται επιστήμονες που είναι δεκαθλητές του τίποτα, ικανοί μόνον για το δη­μόσιο ή για υπάλληλοι κάποιας πολυεθνικής.

Παρ' όλο που γέμισε η χώρα μας τεχνικές σχολές (τι ΤΕΛ, τι ΤΕΙ, τι ΙΕΚ!) οι πιο άτεχνοι νέοι είναι οι νέοι της Ελλάδος. Παίρνουν πτυ­χίο τεχνικής σχολής και δεν έχουν πιάσει κα­τσαβίδι οι πιο πολλοί. Δεν ξέρουν να διορθώ­σουν μια βλάβη στο αυτοκίνητό τους, στο ρα­διόφωνο ή στο τηλέφωνό τους. Είναι άχεροι, ουσιαστικά χωρίς χέρια. Τώρα με τα ηλεκτρο­νικά ξέχασαν να γράφουν, ξέχασαν να διαβά­ζουν, εκτός φυσικά από «μηνύματα» του αφό­ρητου «κινητού» τους.

Τούτη η παιδεία, που όχι μόνο παιδεία δεν είναι αλλ' ούτε καν εκπαίδευση, αφού δεν καλ­λιεργεί καμμιά δεξιότητα, εκτός από την ραθυ­μία, την αναβλητικότητα και το φόβο της δου­λειάς, όχι μόνο δεν καλλιεργεί τον νέο εσωτερι­κά αλλά τον πετρώνει δημιουργικά σαν τα παι­διά της Νιόβης. Τα κάνει άχρηστα τα παιδιά για παραγωγική εργασία, γιατί ο θεσμός της παπαγαλίας και η νοοτροπία της ήσσονος προσπάθειας, με το πρόσχημα να μην τα κουράσομε, τους αφαιρεί την αυτενέργεια, την πρωτοβουλία, τη φαντασία και την πρωτοτυ­πία. Το σχολείο, αντί να μαθαίνει τα παιδιά πως να μαθαίνουν, τα νεκρώνει πνευματικά. Δεν τα μαθαίνει πως να σκέπτονται αλλά με τι να σκέπτονται. Έτσι τα κάνει πτυχιούχους βλάκες. Βάζει όρια στον ορίζοντα της σκέψης και των ενδιαφερόντων. Τα χαμηλοποιεί. Τα κάνει να βλέπουν σαν τα σκαθάρια κοντά, κι όχι να θρώσκουν άνω, να έχουν έφεση για κάτι πιο πέρα, πιο τρανό και πιο μεγάλο.

Το έμβλημα πια του ελληνικού σχολείου δεν είναι η γλαύξ, είναι ο παπαγάλος, ο μαθητής-βλάξ που καταπίνει σελίδες σαν χάπια και που θεωρεί ως σωστό ό,τι γράφει το σχολικό. Και το λεγόμενο «σχολικό» είναι συνήθως αισχρό και ως λόγος και ως περιεχόμενο.

Και τολμώ να λέγω αισχρό, διότι πρωτίστως το «Αναγνωστικό» που πρέπει να είναι ευαγ­γέλιο πνευματικό ειδικά στο Δημοτικό, αντί να καλλιεργεί την αγάπη για τη δουλειά, καλ­λιεργεί την απέχθεια. Που πια, όπως παλιά, ο έρωτας για την αγροτική, τη βουκολική και τη θαλασσινή ζωή; Ο ναύτης δεν είναι πρότυπο ζωής. Πρότυπο ζωής είναι ο «χαρτογιακάς». Όσο κι αν ήσαν κάπως ρομαντικά τα παλιά «Αναγνωστικά», καλλιεργούσαν τον έρωτα για τη δουλειά. Ακούω πως δεν πάει καλά η οικονομία. Μα πως να πάει, όταν με τη ναυτι­λία που προσφέρει το 5,6% του ΑΕΠ ασχολείται μόνο το 1% των Ελλήνων; (Με τον αγροτικό τομέα που προσφέρει το 6,6% του ΑΕΠ ασχο­λείται το 14,5% του πληθυσμού). Διερωτώμαι, τί είδους ναυτικός λαός είμαστε, όταν αποστρεφόμαστε την θάλασσα και στα ελληνικά καράβια κυριαρχούν Φιλιππινέζοι, Αλβανοί και μελαψοί κάθε αποχρώσεως; Το σχολείο καλλιεργεί τον έρωτα για την τεμπελιά, όχι για δουλειά. Τα πανεπιστήμια και οι ποικιλώνυ­μες σχολές επαυξάνουν τον έρωτα αυτό. Πράγ­ματα που μπορούν να διδαχθούν εντός εξαμή­νου -και μάλιστα σε σεμιναριακού τύπου μα­θήματα- απαιτούν τετραετία! Βγαίνουν τα παιδιά από τις σχολές και δικαίως ζητούν εργασία με βάση τα «προσόντα» τους, αλλά τέ­τοιες εργασίες που ζητούν τέτοια προσόντα δεν υπάρχουν. Αν δεν απατώμαι, υπάρχουν δύο σχολές θεατρολογίας -πέρα από τις ιδιωτι­κές θεατρικές σχολές- που προσφέρουν άνω των 300 πτυχίων το έτος. Που θα βρουν δου­λειά τα παιδιά αυτά;

Αν όμως το σχολείο από το Δημοτικό καλ­λιεργούσε την τόλμη, την αυτενέργεια, βρά­βευε την πρωτοβουλία, την ανάληψη ευθυνών, την αγάπη για την οποιαδήποτε δουλειά ακό­μη και του πλανόδιου γαλατά, θα είχαμε κάνει την Ελλάδα Ελδοράδο, όπως έγινε Ελδοράδο για τους εργατικούς Αλβανούς, Βουλγά­ρους, Πολωνούς, Γεωργιανούς, Αιγυπτίους αλιείς, Πακιστανούς και Ουκρανούς.

Σήμερα αυτοί είναι η εργατική κι αύριο η επιχειρηματική τάξη της Ελλάδος. Κι οι Έλληνες, αφήνοντας την πατρώα γη στα χέ­ρια των Αλβανών που την δουλεύουν, την πα­τρώα θάλασσα στα χέρια των Αιγυπτίων που την ψαρεύουν, θα μεταβληθούν σε νομάδες της Ευρώπης ή των ΗΠΑ ή θα τρέχουν για δου­λειά στην Αλβανία που ξεπερνά σε νόμιμη και παράνομη επιχειρηματική δραστηριότητα όλες τις χώρες της Βαλκανικής. Γέμισαν τα Τί­ρανα ουρανοξύστες, κτήρια γιγάντια, κακό­γουστα μεν, σύγχρονα δε. Περίπου 100 ιδιωτι­κά σχολεία λειτουργούν στην πρωτεύουσα της χώρας των αετών.

Εμείς αφήσαμε αδιαπαιδαγώγητη την εργατική και την αγροτική τάξη. Στην πρώτη περάσαμε σαν ιδεολογία-θεολογία το σύνθημα «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» και υποχρε­ώσαμε πλήθος επιχειρήσεις να κλείσουν ή να μεταφερθούν άλλου. Μετά διαφθείραμε τους αγρότες με παροχές χωρίς υποχρεώσεις και τους δημιουργήσαμε νοοτροπία μαχαραγιά. Γέμισε η επαρχία με «Κέντρα Πολιτισμού», όπου «μπαγιαντέρες» κάθε λογής και φυλής άναβαν πούρο με φωτιά πεντοχίλιαρου! Το μπουκάλι με το ουΐσκυ βαπτίστηκε ... αγροτι­κό! Τώρα, όμως, που έρχονται τα «εξ εσπερίας νέφη» χτυπάμε το κεφάλι μας. Και που να φθά­σουν τα «εξ Ανατολής» σαν εισέλθει η Τουρ­κία στην Ευρωπαϊκή Ένωση! Θα γίνει η Ελλάς vallis flentium (=κοιλάς κλαυθμώνων) και θα κινείται quasi osculaturium inter flentium et dolorum (=σαν εκκρεμές μεταξύ θλίψεως και οδύνης).

Δεν είμαι υπέρ μιας παιδείας που θα υπο­τάσσεται στην οικονομία. Θεωρώ ολέθριο να χαράσσεται μια εκπαιδευτική πολιτική με κρι­τήρια οικονομικής αναγκαιότητας. Θεωρώ ολέθρια όμως και την παιδεία που εθίζει τα παιδιά στην οκνηρία, που τα κουράζει με την παπαγαλία και το βάρος αχρήστων μαθημά­των. Το μεγαλύτερο κεφάλαιο της χώρας είναι τα κεφάλια των παιδιών της. Τούτη η παιδεία αποκεφαλίζει τα παιδιά. Τα κάνει ικανά να μην κάνουν τίποτε. Ούτε να βλαστημήσουν. Ακόμη και η αισχρολογία τους περιορίζεται στη λέξη που τα κάνει συνονόματα. Αν τους πεις βρισιά της περασμένης 20ετίας θα νομί­σουν ότι μιλάς αρχαία Ελληνικά!

Είναι θλιβερή η εικόνα που παρουσιάζει σήμερα, παρουσίαζε χθες και θα παρουσιάζει κι αύριο η ελληνική κοινωνία: να υπάρχουν άνθρωποι άνω των 65 ετών, άνω των 70 ετών, που, ενώ έχουν συνταξιοδοτηθεί, εργάζονται νυχθημερόν, για να συντηρούν τα παιδιά τους μέχρι να τελειώσουν τις ατελείωτες σπουδές τους, τα παιδιά που λιώνουν τα νιάτα τους στα «κηφηνεία», που πάνε σπίτι τους να κοιμη­θούν την ώρα που οι Αλβανοί πάνε για δου­λειά, θα μου πείτε, τί δουλειά; Οποιαδήποτε δουλειά, αρκεί να είναι τίμια. Όταν μικροί -ακόμη στο Δημοτικό- μαθαίναμε απέξω τον Τυρταίο (ποιος τολμά σήμερα να διδάξει Τυρ­ταίο;) δεν τον μαθαίναμε για να γίνουμε πολε­μοχαρείς αλλά για να νοιώθουμε ντροπή, όταν στην μάχη της ζωής, στην πρώτη γραμμή είναι οι παλαιότεροι, οι «γεραιοί» και οι νέοι κρύβο­νται πίσω από τη σκιά τους. «Αισχρόν γαρ δη τούτο... κείσθαι πρόσθε νέων άνδρα παλαιότερον».

Σήμερα, βέβαια, οι χειρωνακτικές εργασίες ελέγχονται σχεδόν κατ' αποκλειστικότητα από ξένους. Στις οικοδομές μιλούν αλβανικά, στα χωράφια πακιστανικά. Σε λίγο οι χειρωνακτικές επιχειρήσεις θα περάσουν στα χέρια των Κινέζων που κατασκευάζουν ήδη το μεγαλύ­τερο μέρος των τουριστικών ειδών που θυμί­ζουν... Ελλάδα. Ακόμη και τις σημαίες μας στην Κίνα τις φτιάχνουν! Κι εμείς; Εμείς, όπως πάντα, φτιάχνουμε τα τρία κακά της μοί­ρας μας. «Φτιάχνουμε» τη ζωή μας στην τηλοψία, που δίνει τα μοντέρνα πρότυπα οκνηρίας στη νεολαία, ποθούμε μια χρυσίζουσα ζωή σαν αυτήν που προσφέρει το «γυαλί», αγοράζουμε πολυτελή αυτοκίνητα με δόσεις, κάνουμε δια­κοπές με «διακοποδάνεια», εορτάζουμε με «εορτοδάνεια» και πεθαίνουμε με «πεθανοδάνεια». Έλεγε ο Φωκίων, που πλήρωσε τέσσερεις δραχμές τη δεύτερη δόση του κωνείου που χρειαζόταν για να «απέλθει», πως στην Αθή­να δεν μπορεί ούτε δωρεάν να πεθάνει κανείς. Έπρεπε να ζούσε τώρα...

Λυπάμαι που θα το πω, αλλά πρέπει να το πω: το σχολείο, οι σχολές και τα ΜΜΕ σακάτε­ψαν και σακατεύουν τη νεολαία, γιατί μιλούν συνεχώς για τα δικαιώματά της -δικαιώματα στην τεμπελιά- και ποτέ για υποχρεώσεις, ποτέ για χρέος, ποτέ για καθήκον. Το καθήκον έγι­νε άγνωστη λέξη.

(*) Από το περιοδικό «ΕΥΘΥΝΗ», τεύχος 395, Νοέμβριος 2004, σσ.548-550
Σημείωση (Πηγή: 'ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ' τ. 45)


πηγή:
Τρελογιάννης

Παράξενοι και όμορφοι δρόμοι






















πηγή: Τρελογιάννης

Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2010

Σχέδιο Αφελληνισμού της Παιδείας!




Τον έντονο προβληματισμό των ελληνικών σωματείων και ενώσεων του εξωτερικού έχει προκαλέσει η πολιτική υπουργείου Παιδείας και οι στόχοι που εξυπηρετούν μια σειρά από κινήσεις της κυρίας Άννας Διαμαντοπούλου σε ζητήματα που άπτονται της εκπαίδευσης της ομογένειας. Ιδιαίτερη εντύπωση έχει προκαλέσει η δήλωση της κυρίας Διαμαντοπούλου προς το δήμαρχο Χειμάρρας κ. Βασίλη Μπολάνο σε συνάντηση που είχαν προ δεκαημέρου στο υπουργείο Παιδείας, ότι έχει ζητήσει τη κατάργηση του άρθρου 17 που θέλει τη διδακτέα ύλη μέχρι και την 9η τάξη να μοιράζεται κατά 75% στα ελληνικά και κατά 25% στα αλβανικά. Μέσα στις προθέσεις της υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων είναι οι Έλληνες μαθητές στα Ελληνικά σχολεία της Βόρειας Ηπείρου να διδάσκονται τα μαθήματα σε ποσοστό 50% στα ελληνικά και 50% στην αλβανική γλώσσα. Να σημειώσουμε ότι το άρθρο 17 το είχε δεχτεί η αλβανική κυβέρνηση κατόπιν ισχυρών πιέσεων και κινητοποιήσεων της ελληνικής ομογένειας στη Βόρεια Ήπειρο, ενώ η κατάργησή του θεωρείται ότι θα αποτελέσει καίριο πλήγμα στη διατήρηση των πολιτισμικών δεσμών των Ελλήνων ομογενών και ιδιαίτερα της νέας γενιάς με την Ελλάδα.

Σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχαν τα “Επίκαιρα” με το δημοσιογράφο της δεκαπενθήμερης ελληνόφωνης εφημερίδας “Λαϊκό Βήμα”, με έδρα το Αργυρόκαστρο, κ. Βασίλη Ιατρού, ο τελευταίος επιβεβαίωσε το γεγονός, σημειώνοντας ότι η συγκεκριμένη θέση της κύριας Διαμαντοπούλου σχετίζεται με το ότι το υπουργείο Παιδείας θέλει η διδασκαλία των παιδιών της ομογένειας να γίνεται περισσότερες ώρες στην αλβανική γλώσσα, προκειμένου στη συνέχεια να μπορούν να καταλαμβάνουν καλύτερες και περισσότερες θέσεις στον αλβανικό κρατικό μηχανισμό και στις επιχειρήσεις. Από την άλλη πλευρά πάντως, υπάρχουν αρκετοί που επισημαίνουν πως πρόκειται για “τρικ” της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας προκειμένου -και στο πλαίσιο της μείωσης του προϋπολογισμού- να παύσει η δέσμευση της χώρας μας να εκτυπώνει το σύνολο των βιβλίων που προορίζονται για τα σχολεία της ελληνικής μειονότητας. Όπως τονίζουν, με την αύξηση της διδακτέας ύλης στα αλβανικά η τροφοδότηση ενός μέρους από το κόστος θα μετακυληθεί στην αλβανική πλευρά. Ωστόσο, σε κάθε περίπτωση η μείωση της διδακτέας ύλης στα ελληνικά προς τους μαθητές της μειονότητας στη Βόρεια Ήπειρο αναμένεται ότι θα έχει επιβαρυντικά αποτελέσματα στη διατήρηση των δεσμών των Βορειοηπειρωτών με την Ελλάδα, την ίδια στιγμή που στην Αλβανία έχει αρχίσει ένα έντονο εθνικιστικό κύμα -ακόμη και μεταξύ μελών της αλβανικής κυβέρνησης και του κοινοβουλίου- σε βάρος μας, το οποίο θέτει θέμα “Τσαμουριάς” και αλλαγή συνόρων.

Περιορισμός θέσεων
Δεν είναι πάντως η πρώτη φορά που η κυρία Διαμαντοπούλου προκαλεί προβληματισμό με τις κινήσεις της και τους στόχους που αυτές εξυπηρετούν. Να θυμίσουμε ότι…
με πρόσφατη απόφαση της Διεύθυνσης Παιδείας Ομογενών και Παιδείας, που φέρει τη υπογραφή της στενής της συνεργάτιδας, της κυρίας Θάλειας Δραγώνα, περιορίστηκαν δραματικά οι θέσεις Ελλήνων εκπαιδευτικών στο εξωτερικό. Ως αποτέλεσμα αυτό είχε να προκληθεί έντονη αναστάτωση σε όλες σχεδόν τις χώρες του εξωτερικού όπου υπάρχει έντονο ελληνικό στοιχείο, καθώς τα παιδιά στερούνταν την επαφή με τη γλώσσα, τα ήθη και τον πολιτισμό της μητέρας-πατρίδας.

Με τη συγκεκριμένη απόφαση απαξιώνεται η διδασκαλία της ελληνικής στο εξωτερικό, αφού ήδη οι 2.000 Έλληνες εκπαιδευτικοί, που ήταν αποσπασμένοι σε ελληνικά στην πλειοψηφία τους σχολεία του εξωτερικού, έχουν επιστρέψει στην Ελλάδα. Μοναδική εξαίρεση αποτέλεσε ένας μικρός αριθμός εκπαιδευτικών, την πληρωμή των οποίων αποφάσισαν να καταβάλουν τα σχολεία τους.

Τουρκική γλώσσα
Την ίδια στιγμή όμως διαφορετική είναι η τακτική που ακολουθεί το υπουργείο Παιδείας στην αντιμετώπιση της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη, όπου εκεί παρατηρείται το οξύμωρο να ενθαρρύνεται η διδασκαλία της τουρκικής γλώσσας έναντι της ελληνικής! Χαρακτηριστικά να αναφέρουμε το “λουκέτο” που έβαλε, τουλάχιστον για φέτος, το υπουργείο Παιδείας στην Ελληνική Ειδική Παιδαγωγική Ακαδημία της Θεσσαλονίκης, στην οποία εκπαιδεύονται δάσκαλοι για τα μειονοτικά σχολεία της Θράκης. Εισηγήτρια του “λουκέτου” φέρεται να είναι η κυρία Δραγώνα, στην οποία μάλιστα εστάλη μέχρι και σχετική επιστολή από την αυτοαποκαλούμενη “Συμβουλευτική Επιτροπή της Τουρκικής Μειονότητας της Δυτικής Θράκης”, μέσω της οποίας ζητείται από το υπουργείο Παιδείας η αντικατάσταση της Ειδικής Παιδαγωγικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης, στην οποία εισάγονται μουσουλμάνοι, μέλη της μειονότητας της Θράκης, από μια παιδαγωγική σχολή πανεπιστημιακού επιπέδου τετραετούς φοίτησης, όπου θα εκπαιδεύονται αποκλειστικά και μόνο μουσουλμάνοι που θέλουν να γίνουν δάσκαλοι στα μειονοτικά σχολεία.

Να σημειώσουμε ότι τα ηγετικά στοιχεία της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη προβάλλουν σε κάθε ευκαιρία το επιχείρημα ότι οι απόφοιτοι της Ειδικής Παιδαγωγικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης δεν είναι “γνώστες” της τουρκικής γλώσσας και ως εκ τούτου δεν μπορούν και να διδάξουν. Στο πλαίσιο αυτό, ένα από τα πάγια αιτήματά τους ήταν είτε το κλείσιμό της, είτε η διδασκαλία των τουρκικών από Τούρκους εκπαιδευτικούς. Να αναφέρουμε καταληκτικά επίσης ότι η συγκεκριμένη αξίωση αποτελεί και πάγια θέση της Άγκυρας.

πηγή:Αιτωλία

Τα 7 θαύματα του κόσμου που ξεχνάμε

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΟΥ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΑΙΩΝΑ

Με αφορμή την έναρξη των σχολείων τη Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου ας δούμε σχετικά για το ελληνικό σχολείο των περασμένων χρόνων...

Η Ρένα Παγκράτη σε τραγούδι της εποχής: "Ανοίγουν τα σχολεία"

video

...όταν κτυπούσε ο κώδων...

video


όταν ο μαυροπίνακας είναι χαρακωμένος και μόλις διακρίνονται τα σημάδια επάνω του..η σόμπα στη μέση της "αίθουσας" προσπαθεί να δώσει λίγο ζεστασιά στα μικρά παιδιά


όταν στα θρανία δεν κάθονταν δυο δυο η τρεις τρεις αλλά έξι και πάνω!!Ιδιαίτερη προσοχή δώστε στο βλέμμα του δασκάλου και στα σταυρωμένα χέρια των παιδιών(1952)


τα παπούτσια βέβαια ήταν πολυτέλεια...


κάτι ανάλογο και στα κοριτσάκια...και βέβαια πού βιβλία... ένα βιβλίο για δύο άτομα...(Δημοτικό Σχολείο Καναλίων Βόλου-1949-)


εδώ δεν υπάρχει ούτε καν αίθουσα...το μάθημα έξω...ο πίνακας φαίνεται μόνο σε λίγους και αυτό με πολύ δυσκολία...(Δημοτικό Σχολείο Ηπείρου-1950-)


...όταν πολυτέλεια ήταν ακόμα και τα θρανία...τα παιδιά γονατισμένα συμμετέχουν στο μάθημα!!(1948)


Παιδόπολις - Αγ. Ελευθερίου - 1953...τα παιδιά ντυμένα πιο προσεγμένα...άλλωστε κυριαρχούσε η προπαγάνδα της βασίλισσας Φρειδερίκης περί προσεγμένων παιδιών και σχολείων...


υποστολή σημαίας σε παιδόπολη τη δεκαετία του 1950


Δημοτικό σχολείο στο Βαρδάρη Θεσσαλονίκης(1930)...καμιά 60αριά παιδιά με μόνο μία δασκάλα!!!


Ελληνικό Σχολείο Αρρένων Πύλου (1930) ...όταν η τραγιάσκα επιβάλλονταν για τα αγόρια...


...και το ανάλογο σχολείο θηλέων...ο αριθμός μαθητριών εξίσου μεγάλος και η δασκάλα πάλι μόνο μία...


όταν η πείνα θέριζε...συσσίτιο στο σχολείο...


και βέβαια δε θα μπορούσαν να λείψουν οι εκδηλώσεις στο τέλος της χρονιάς...γυμναστικές επιδείξεις...


να και μια σχετικά πιο πρόσφατη φωτογραφία...το 5ο Γυμνάσιο Θηλέων Θεσσαλονίκης. Η ποδιά απαραίτητη στις μαθήτριες, το ίδιο και ο γιακάς...


ακόμα πιο πρόσφατη φωτογραφία με την ποδιά όμως ακόμα υποχρεωτική


...και η ανάλογη διαφήμιση της εποχής

και όταν το χαστούκι έπεφτε σύννεφο...

video

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

video

ΤΑ ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΠΕΡΑΣΜΕΝΩΝ ΧΡΟΝΩΝ


Ιωάν. Αρσένη, Αλφαβητάριον. Αθήνα 1914


αλφαβητάριο(1973)


το αλφαβητάριο που μεγαλώσαμε οι πιο πολλοί...


...και επιλογή από σελίδες του


το περιοδικό ¨Διάπλασις των Παίδων" χρησίμευσε και ως αναγνωστικό για πολλά χρόνια




αναγνωστικό Β΄τάξης(1974)


Στ΄τάξης


Στ΄τάξης


Γ΄τάξης(1968)


Γ΄τάξης(1975)


Γεωγραφία της Ελλάδας(1972)

video



πηγή:
Μετά το κύμα το άρωμα