Τρεις Ιεράρχες και σχολείο σήμερα...

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΑΛΦΑ

Βασίλειος ο Μέγας, Ιωάννης ο Χρυσόστομος, Γρηγόριος ο Θεολόγος: συμπιέζουμε την αγιότητα σε βιβλία και ομιλίες, σε αργίες και επετείους. Πάντα μας διαφεύγει...


Τους «Προστάτες της Παιδείας και των Γραμμάτων» τιμά ράθυμα και υποκριτικά η δημόσια εκπαίδευση, σε μια συγκυρία φέτος για την πατρίδα καταθλιπτική. Η απειλή της επιτήρησης, η παύση πληρωμών, ο εφιάλτης της χρεοκοπίας…

Μια κοινωνία που καλόμαθε να καταναλώνει σαν παράσιτο γίνεται τώρα «πεδίο βολής φτηνό» για τους πειραματισμούς των κερδοσκόπων του χρήματος. «Η πλουτοκρατία ήταν, είναι και θα είναι ο μόνιμος άρχων του κόσμου, ο διαρκής αντίχριστος» που θα ’λεγε και ο Παπαδιαμάντης. Συνθλίβει μικρούς και αδύνατους. Αποθρασύνει μεγάλους και ισχυρούς. Μα πίσω από την κρίση των αριθμών, των δεικτών, και των ελλειμμάτων αποκαλύπτεται μια κρίση βαθιά πνευματική. Γιατί αν «ο αγώνας για το ψωμί μου είναι ζήτημα υλικό, ο αγώνας για το ψωμί του διπλανού μου είναι ζήτημα πνευματικό». Αυτό δεν θα σου το μάθουν βέβαια οι οικονομολόγοι που διαχειρίζονται τις κρίσεις του συστήματος, που καταρτίζουν «προγράμματα σταθερότητας». Θα σου το μάθουν δάσκαλοι ψυχωμένοι που μορφώνουν τα παιδιά μας.

Ποιος, αλήθεια, γιορτάζει και γιατί σήμερα; Ποια πρόταση ζωής εμπνέει το μαθητή, το δάσκαλο και το γονιό; Ποιον άνθρωπο διαπλάθουμε στο σχολείο σήμερα; Τι σχέση μπορεί να έχει η άσκηση στην αλήθεια της ζωής που μας υπέδειξαν οι τιμώμενοι Ιεράρχες, με την καθημερινότητα του σχολείου που βιώνουμε;

Από την αγωγή στην παιδεία και την εκπαίδευση, από την εκπαίδευση στην εξειδίκευση και μετά στην …ευέλικτη απασχόληση. Φαύλος κύκλος, ανακυκλώνει αδιάκοπα τη ζωή σαν επιβίωση.

Αγαπημένη μου μαθήτρια, αγαπημένε μου μαθητή

Τούτα τα χρόνια της σχολικής σου διαδρομής συμμετέχεις σ’ έναν αγώνα ανελέητο. Σ’ έναν πρωταθλητισμό ακραίων επιδόσεων. Δυνατότερα, ψηλότερα, γρηγορότερα!

Ενοχλητικά μονότονα και εκβιαστικά επαναλαμβάνεται η προτροπή των γονιών, των συγγενών και των δασκάλων σου: «Τώρα κρίνεται το μέλλον σου, πρόσεξε!».

Άδικο δεν είναι; Να κρίνεται το όλον της ζωής σε κάποιες εξετάσεις στα δεκαεπτά σου χρόνια; Να «κλειδώνεται» το μέλλον με «έξυπνες» επαγγελματικές επιλογές της οικογένειας στα δεκατέσσερά σου χρόνια;

Η δοκιμασία σου επώδυνη. Οι απαιτήσεις δυσβάσταχτες. Μαραζώνει η ψυχή και το κορμί σου, στα πιο ευαίσθητα, στα πιο όμορφα χρόνια, αυτά της εφηβείας. Ο πιο σκληρά εργαζόμενος είσαι, σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις. Ξεκινάς τη μέρα σου με ανιαρό επτάωρο σε κάποια σχολική αίθουσα, συνεχίζεις με ένα απαιτητικό απόγευμα στο φροντιστήριο. Καταλήγεις εξουθενωμένος αργά το βράδυ στο σπίτι για το διάβασμα της επόμενης ημέρας.

Οι γονείς αυτά τα χρόνια στο πλευρό σου. Σε ρόλο σπόνσορα, ποντάρουν πάνω σου απωθημένα όνειρα, ανεκπλήρωτες επιθυμίες. Ο μύθος της «δωρεάν παιδείας» άτρωτος στο χρόνο, πληρώνεται με τίμημα ιδιαιτέρως υψηλό. «Τόσα δίνω, πόσα θες», στα … “ιδιαίτερα” πουλάν αυτό που θες. Να πληρώσει ο πατέρας και η μάνα απ’ το υστέρημα. Τώρα ή ποτέ!

Σφύζουν από ζωή τα φροντιστήρια. Άψογες τεχνικές επίλυσης ασκήσεων που προπονούν εργαλειακά τον υποψήφιο. Να περάσει τον πήχη, να πιάσει την επιθυμητή βάση μορίων, να επιτύχει… Η αγωγή στα αζήτητα, η σπουδή αποσπασματικά κομματιασμένη σε κουτάκια για τις ανάγκες των εξετάσεων.

Θυμάμαι πρόπερσι, που συμμετείχες στην κατάληψη του σχολείου σου ενώ το φροντιστήριο συνέχιζε απρόσκοπτα. Χωρίς ενοχές για τις χαμένες ώρες που με βόλεψαν ανέλπιστα, σε ρώτησα τότε γιατί δεν έκανες κατάληψη και στο φροντιστήριο. «Στο φροντιστήριο δάσκαλε πληρώνω!» μου απάντησες. Και όλη η αλήθεια των λόγων σου εξαντλούνταν με τρόπο κυνικό μπροστά στο ταμείο την ώρα της καταβολής των διδάκτρων.

Σε βλέπω τα βράδια να γυρνάς αποκαμωμένος στους δρόμους της πόλης με την τσάντα στον ώμο, να περιμένεις στη στάση του λεωφορείου, χαζεύοντας αφηρημένα στο κενό της προσμονής, και μετά να διασκεδάζεις την πλήξη σου -χαριτωμένα ομολογώ- με αστεϊσμούς και χειρονομίες σε βάρος ανυποψίαστων επιβατών.

Θα ανταμώσουμε το άλλο πρωί στο σχολείο όταν θα μπω στην τάξη για μάθημα. Θα ’σαι κουρασμένος, θα βαριέσαι, δεν θα ’χεις όρεξη για τίποτα. Θα σε προκαλώ αμήχανα σε θεολογική κουβέντα για τα μικρά και τα μεγάλα: για τον πλούτο και τη φτώχια, για την ειρήνη και τον πόλεμο, για τα διλήμματα της βιοηθικής, για τον έρωτα, τη σεξουαλικότητα και τον γάμο, για το νόημα της ζωής και του θανάτου. Αλλά εσύ θα είσαι αλλού… Κι εγώ θα πασχίζω απογοητευμένος να ανταποκριθώ στα ελάχιστα της παιδαγωγικής μου υποχρέωσης. Μου απομένει, ευτυχώς, να διαβάζω με κλεφτές ματιές ευαίσθητα στιχάκια γραμμένα πάνω στο θρανίο σου. Να χαίρομαι τούτη την έκπληξη και να απορώ! Από πού να ξεμύτισε, άραγε, τόση τρυφερότητα στο ζοφερό σκηνικό μιας τόσο άχαρης διαδικασίας;

Αγαπημένε μου μαθητή, αγαπημένη μου μαθήτρια

Συγχώρα με για τη στενάχωρη κριτική που προηγήθηκε. Προσπάθησα μόνο να σου πω, ότι οι Τρεις Ιεράρχες που σήμερα τιμάμε δεν χωρούν στις τελετές μας. Οι βάσεις των μορίων, οι περιζήτητες σχολές, τα επαγγέλματα υψηλής απορρόφησης, οι πρώτοι των πρώτων στις Πανελλαδικές…, όλα αυτά βρίσκονται στον αντίποδα του κόσμου των Ιεραρχών μας. Εκτός ύλης δηλαδή.

Ανέραστη κοινωνία, ανέραστα σχολεία…Δεν πιστεύουμε, δεν ελπίζουμε, δεν αγαπάμε… Και πασχίζουμε να καλύψουμε το κενό στις δομές και στο περιεχόμενο ενός σχολείου που διδάσκει την ατομική επιβίωση, το «εγώ ελπίζω να τη βολέψω!». Που ζυγιάζει την αξία των παιδιών μας με μέτρα και σταθμά που κονταίνουν το μεγαλείο του προσώπου τους.

Τρανό παράδειγμα «αποτυχίας» η πορεία ζωής των Τριών Ιεραρχών!

Και εξηγούμαι… Ήταν και οι τρεις γόνοι ευκατάστατων κοινωνικά, οικονομικά και μορφωτικά οικογενειών. Κάτοχοι αξιοζήλευτης παιδείας και καλλιέργειας που εκπλήσσει ακόμη και σήμερα. Στις καλύτερες σχολές και δίπλα στους αρίστους των δασκάλων της εποχής τους σπουδάζουν τα πάντα: ρητορική, φιλοσοφία, θεολογία, αστρονομία, γεωμετρία, ιατρική. Και στο απόγειο αυτό εγκαταλείπουν τα πάντα πίσω τους: τιμητικά καθηγητικά καθήκοντα, προσοδοφόρα δικηγορία και ρητορική, περίφημα εκκλησιαστικά αξιώματα. Αρνούνται τον κόσμο του πλούτου, της δόξας και της εξουσίας. Πλούσιοι που με τη θέλησή τους γίνηκαν φτωχοί, όχι φτωχοί που ονειρεύτηκαν να γίνουν πλούσιοι! Αποσύρονται στην έρημο επιλέγοντας τη σκληρή άσκηση, μορφώνουν εκεί τον έσω άνθρωπο. Δοκιμάζουν τις αντοχές της σχέσης τους με το Θεό, σπουδάζουν με αίμα και δάκρυα τη ζωή του Πνεύματος.

Και επιστρέφουν κατόπιν στον κόσμο αδειάζοντας την αγάπη που με πολύ κόπο μάζεψαν. Μοιράζουν την περιουσία τους στη φτωχολογιά και γίνονται :

Όχι δάσκαλοι, αλλά μαθητές, που μαθητεύουν με ταπείνωση στον πόνο και την ανέχεια, τη θλίψη και τη στέρηση, τον πειρασμό και τα πάθη των ανθρώπων.

Όχι δεσπότες, αλλά επίσκοποι - πατέρες, που διακονούν το μυστήριο του όλου ανθρώπου, όλων των παιδιών τους.

Ακατανόητη η ζωή των Τριών Ιεραρχών σήμερα…

Πάντοτε όμως το ίδιο συνέβαινε! Από τη μια, η αυτάρκεια της «επιτυχίας» που δεν αγαπά, δεν πονά, δεν μοιράζεται τίποτε και με κανέναν. Από την άλλη, η «αποτυχία» που έχει δώσει τα πάντα και ψάχνεται να δώσει κι άλλα.

Ευχή και προσμονή: η οικονομική κρίση να γίνει κρίση συνειδήσεων μέσα στα σχολειά μας. Ολοκαύτωμα! Για το ψωμί και την ψυχή των μαθητών μας.

«Σταυρωμένη πατρίδα μες στα μάτια σου είδα


της ανάστασης φως.

Τα παιδιά στην κερκίδα

είναι η μόνη σου ελπίδα,

ελπίδα πρωινός ουρανός»

(Ν. Πορτοκάλογλου, Τα καράβια μου καίω)

Χρόνια μας πολλά !


πηγή:trelogiannis

Περίεργα σπίτια!!!

Η ανατροφή των παιδιών

Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου


Σας θερμοπαρακαλώ και σας ικετεύω να φρο­ντίζετε πολύ για τα παιδιά σας και να επιδιώκετε τη σωτηρία της ψυχής τους.

Ν' ακολουθείτε το παράδειγμα του Ιώβ, που, επειδή φοβόταν μήπως αμαρτήσουν τα παιδιά του και με το λογισμό τους ακόμα, πρόσφερε θυσίες και προνοούσε πολύ γι’ αυτά. Ν' ακολουθείτε το παράδειγμα του Δαβίδ, που, όταν πέθαινε, κάλεσε κοντά του το γιο του, το βασιλιά Σολομώντα, και, αντί να του αφήσει πλούτη, τον συμβούλεψε: «Παιδί μου, αν θελήσεις να ζήσεις με ευσέ­βεια, ποτέ δεν θα πάθεις κακό, όλα θα σου έρχονται ευνοϊκά και η ζωή σου θα κυλήσει με ασφάλεια. Αν όμως στερηθείς τη βοήθεια του Θεού, σε τίποτα δεν θα σε ωφελήσει το βασιλικό αξίωμα. Γιατί αν δεν έχεις ευσέβεια, και τα αγαθά σου θα χάσεις και ντροπές θα περάσεις. Η ευσέβεια θα σε βοηθήσει ν' αποκτήσεις και όσα σου λείπουν» (πρβλ. Γ' Βασ. 2:1-4).

Πρέπει, λοιπόν, οι γονείς να φροντίζουν πως τα παιδιά τους θ' αποκτήσουν όχι χρήματα, αλλά ευσέ­βεια και πλούτο ψυχής. Πρέπει να τα διαπαιδαγω­γούν έτσι, που να μην έχουν ανάγκη από πολλά, να μην παραδίνονται στις επιθυμίες της σύγχρονης εποχής. Πρέπει ακόμα να εξετάζουν προσεκτικά πότε τα παιδιά τους βγαίνουν από το σπίτι και πότε επι­στρέφουν, που πηγαίνουν και με ποιους κάνουν πα­ρέα. Αν παραμελούν τα καθήκοντά τους αυτά, θα δώσουν λόγο στο Θεό. Αν μας ζητούνται ευθύνες για το πόσο φροντίσαμε τους άλλους -γιατί λέει η Γραφή, ότι «δεν πρέπει κανείς να επιδιώκει ό,τι βολεύει τον ίδιο, αλλά ό,τι βοηθάει τον άλλο» (Α' Κορ. 10:24)-, πολύ περισσότερο θα μας ζητηθούν ευθύνες για το πόσο φροντίσαμε τα ίδια τα παιδιά μας.

Εσύ, όμως, κάνεις ό,τι μπορείς για ν' αποκτήσει το παιδί σου ωραίο άλογο, άνετο σπίτι, καλό χωράφι ή αμπέλι, μακροζωία και πολλά άλλα αγαθά της γης. Το αν θα είναι ενάρετο, συνετό και καλόγνωμο, το σκέφτεσαι καθόλου; Γιατί όσα κι αν είναι τα αγαθά του, όσο μεγάλη κι αν είναι η περιουσία του, θα χαθεί μαζί μ' αυτό, αν δεν είναι ενάρετο και συνετό. Απε­ναντίας, αν στην ψυχή του υπάρχει γενναιοφροσύνη και αρετή, εύκολα θ' αποκτήσει τα πάντα, ακόμα κι αν το σπίτι του είναι ολότελα άδειο.

Μεγάλη συμφορά παθαίνουν οι γονείς εκείνοι που δεν θέλουν να δείρουν τα παιδιά τους ούτε να τα μα­λώσουν ούτε να τα στεναχωρήσουν καθόλου, μολονό­τι ζουν άτακτη και ανήθικη ζωή. Πολλές φορές είδα τέτοια παιδιά να οδηγούνται στο δικαστήριο και να καταδικάζονται για τις παρανομίες τους.
Όταν εσύ, ο γονιός, δεν συμβουλέψεις το παιδί σου και δεν το καθοδηγήσεις σωστά, είναι φυσικό να παρασυρθεί από φαύλους ανθρώπους και να φτάσει ως το έγκλημα. Τότε, βέβαια, θα καταδικαστεί από την πολιτεία και θα ντροπιάσει τόσο τους γονείς του όσο και τον εαυτό του. Και μαζί με το δυστύχημα της καταδίκης του παιδιού, δαχτυλοδείχνουν τον πατέ­ρα, που δεν τολμάει να βγει από το σπίτι του, και λέ­νε: "Να τι έπαθε με το να μη συμμορφώνει το παιδί του". Με τί μάτια θα κοιτάς τότε τον κόσμο, που θα σε ελέγχει, γιατί δεν παιδαγώγησες στον κατάλληλο και­ρό το παιδί σου, κι έτσι έφτασε στο έγκλημα και στη φυλακή; Τολμάς να λέγεσαι πια πατέρας, αφού δεν έκανες το καθήκον σου; Δεν κρύβεσαι; Δεν εύχεσαι ν' ανοίξει η γη και να σε καταπιεί; Πες μου, λοιπόν, τολμάς να λέγεσαι πατέρας, αφού αδιαφόρησες για το παιδί σου και το άφησες να καταστραφεί;

Αν έβλεπες έναν άνθρωπο να χτυπάει το παιδί σου, θα σου κακοφαινόταν, θα θύμωνες και θα ορμούσες εναντίον του σαν θηρίο. Και όμως, βλέπεις το διάβολο κάθε μέρα να το χτυπάει, να το παρασύρει στην αμαρτία, κι εσύ κοιμάσαι. Δεν στενοχωριέσαι, δεν αγανακτείς, δεν φροντίζεις να σώσεις το σπλάχνο σου απ’ αυτό το θηρίο. Ε, τότε ποιά ευσπλαχνία πε­ριμένεις από το Θεό;

…

Τί θα απαντήσεις στο Θεό, όταν θα σε ελέγχει, γιατί αμέλησες να διαπαιδαγωγήσεις σωστά το παιδί σου αφότου γεννήθηκε; Θα σε ρωτήσει ο Κύριος: "Δεν σε όρισα προστάτη και δάσκαλό του; Δεν σου παρήγ­γειλα να το καθοδηγήσεις στον σωστό δρόμο;". Τί θα μπορέσεις τότε να πεις; Πως είναι παιδί δύσκολο και δεν σηκώνει κουβέντα; Αυτά όλα έπρεπε να τα δεις από την αρχή, τότε που ήταν μικρό και μπορούσες να το διαπλάσεις όπως ήθελες. Τότε θα το συνήθιζες στο καλό, ξεριζώνοντας από την ψυχή του τ' αγκάθια, που, λόγω της τρυφερής ηλικίας του, έβγαιναν ευκο­λότερα. Αν δεν το παραμελούσες τότε, δεν θα μεγά­λωναν τα πάθη του και δεν θα σε δυσκόλευαν σήμερα στην καταπολέμησή τους.

Δεν είμαστε αδικαιολόγητοι, όταν, ενώ ο Θεός τι­μωρεί αυστηρά τα παιδιά που βρίζουν τον πατέρα ή τη μητέρα τους, εμείς ακούμε τα παιδιά μας να βρί­ζουν τον ίδιο το Θεό, και το ανεχόμαστε;

Ας μην αμελούμε, λοιπόν, να δίνουμε στα παιδιά μας χριστιανική ανατροφή, με τη βεβαιότητα πως, όταν θα έχουν ευσέβεια και φιλοθεΐα, θα ξεχωρίσουν και στην παρούσα ζωή. Γιατί όλοι σέβονται και εκτι­μούν τον ενάρετο και καλοσυνάτο άνθρωπο, έστω κι αν είναι ο πιο φτωχός· απεναντίας, σιχαίνονται και μισούν τον κακό, έστω κι αν είναι ο πιο πλούσιος.

Εκείνοι που αδιαφορούν για την καλή ανατροφή των παιδιών τους, θα τιμωρηθούν από το Θεό. Και ακούστε καλά την ιστορία που θα σας πω: Τον παλιό καιρό, πριν έρθει ο Χριστός στον κόσμο, ήταν ένας Εβραίος ιερέας, καλός και μετρημένος, ο Ηλί, που είχε δυο παιδιά, τον Οφνί και τον Φινεές. Μολονότι ο Ηλί έβλεπε τα παιδιά του ν' ακολουθούν το δρόμο της κακίας, ούτε τα εμπόδιζε ούτε τα τιμωρούσε ούτε τα μάλωνε. Κι αν πότε-πότε τα συμβούλευε, το έκανε χλιαρά, χωρίς αυστηρότητα. «Μη, παιδιά μου», τους έλεγε, «μην κάνετε το κακό· δεν ακούω καλά λόγια για σας» (πρβλ. Α' Βασ. 2:24). Τα λόγια του θα ήταν αρκετά για να συνεφέρουν τα παιδιά, αν αυτά ήθε­λαν. Επειδή, όμως, ο ιερέας δεν έδειξε την πρέπουσα αυστηρότητα, ο Θεός τον τιμώρησε. Έτσι, έχασε και τα παιδιά του και τη σωτηρία του, μολονότι ο Θεός για τίποτ' άλλο δεν είχε να κατηγορήσει τον γέροντα πατέρα, παρά μόνο για την αμέλεια απέναντι στα παι­διά του.
Αν, λοιπόν, τιμωρήθηκε τόσο αυστηρά ο Ηλί για την αμέλεια του, θα μείνουν ατιμώρητοι όσοι κάνουν χειρότερα; Αν δεν μπόρεσαν να σώσουν τον ιερέα εκείνον η τιμιότητά του, η ιδιότητα του κριτή και η προσφορά του στο ισραηλιτικό έθνος, και πέθανε μ' έναν αξιολύπητο τρόπο, επειδή δεν επιμελήθηκε την ανατροφή των παιδιών του όσο έπρεπε, τότε ποιά τι­μωρία θα πέσει σ' εμάς, που φερόμαστε χειρότερα κι από τους βαρβάρους, που μήτε αρετή έχουμε μήτε τα παιδιά μας επιβλέπουμε σωστά;

Όπως δεν θα μπορέσουμε να δικαιολογηθούμε για τα προσωπικά μας αμαρτήματα, το ίδιο και γι' αυτά των παιδιών μας. Και είναι λογικό. Γιατί αν η κακία ήταν έμφυτη, θα υπήρχε δικαιολογία. Είναι γνωστό, όμως, ότι με τη θέληση μας ακολουθούμε είτε το δρό­μο της αμαρτίας είτε το δρόμο της αρετής. Πώς θα δι­καιολογηθεί επομένως ο γονιός, που άφησε το πιο αγαπημένο του πλάσμα, το παιδί του, να παραστρατίσει;
Αν τα παιδιά ανατραφούν με καλές συνήθειες, δύ­σκολα αλλάζουν συμπεριφορά όταν μεγαλώσουν. Για­τί η παιδική ψυχή είναι σαν το κάτασπρο, το ολοκά­θαρο πανί, που, αν το βάψουμε με κάποιο χρώμα, βά­φεται τόσο καλά, ώστε, όσες φορές κι αν θελήσουμε να το ξαναβάψουμε, πάντα φαίνεται η αρχική βαφή. Έτσι, λοιπόν, είναι και τα μικρά παιδιά. Όταν συ­νηθίσουν στο καλό, δύσκολα αλλάζουν.

Ο απόστολος Παύλος αναφέρει μια παροιμία, που την έχει δανειστεί από τον ποιητή Μένανδρο: «Φθείρουσιν ήθη χρηστά ομιλίαι κακαί». Δηλαδή: Οι κακές συναναστροφές χαλάνε τον καλό χαρακτήρα (Α' Κορ. 15:33). Ας μην απορούμε, πώς μερικοί γίνονται κλέ­φτες ή ακόλαστοι ή βλάσφημοι. Τα παιδιά από μικρά στερούνται τη χριστιανική αγωγή, συνηθίζουν στο κακό και με την πρώτη αφορμή ξεστρατίζουν. Γι' αυτό ο απόστολος συμβουλεύει: «Παιδιά, να υπακούτε στους γονείς σας, σύμφωνα με το θέλημα του Κυρίου· αυτό άλλωστε είναι το σωστό. Τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου (αυτή είναι η μόνη εντολή που πε­ριέχει υπόσχεση), για να ευτυχήσεις και να ζήσεις πολλά χρόνια πάνω στη γη. Κι εσείς, πατέρες, μη φέρ­νεστε στα παιδιά σας έτσι που να τα εξοργίζετε, αλλά να τα ανατρέφετε δίνοντάς τους αγωγή και συμβουλές που εμπνέονται από την πίστη στον Κύριο» (Εφ. 6:1-4). Και ο σοφός Σολομών λέει: «Το παιδί, που έχει παιδαγωγηθεί, θα είναι σοφό» (Παροιμ. 10:4α). Και «ο γονιός που δεν χρησιμοποιεί το ξύλο για να παιδαγωγήσει το γιο του, είναι σαν να τον μισεί· οποίος όμως τον αγαπάει, τον ανατρέφει με επιμέλεια (:μέ στοργή αλλά και αυστηρότητα)» (Παροιμ. 13:24).

Με αρετή, λοιπόν, να πλουτίζετε τα παιδιά σας και όχι με αγαθά πρόσκαιρα. Είναι απερισκεψία, όσο ζείτε, να μην τους δίνετε εξουσία στην περιουσία σας, και, όταν πεθάνετε, να μπορούν με κάθε ευκολία να σπαταλούν την κληρονομιά που τους αφήνετε, αν μάλιστα είναι νέοι. Αν τους παραχωρήσετε την περιου­σία σας όσο ζείτε, θα μπορείτε να επεμβαίνετε, όταν χρειάζεται, και αποφεύγονται έτσι λάθη. Παίρνοντας, όμως, απροετοίμαστα τη διαχείριση της κληρονομιάς, καθώς μάλιστα θα έχουν και τα προβλήματα της ορφάνιας, εύκολα θα παρασυρθούν στη διαφθορά· και θα φταίτε εσείς γι' αυτό.
Μην τους αφήνετε, λοιπόν, πλούτη, αλλά παίδευση και αρετή. Έτσι δεν θα στηρίζονται στην κληρονομιά υλικών αγαθών, και θα επιδοθούν στη μόρφωση του νου και στην καλλιέργεια της ψυχής. Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για την υπέρβαση της φτώχειας και όλων των προβλημάτων της ζωής. Και αν ο καθένας μας φροντίσει να καλλιεργήσει έτσι τα παιδιά του, τε­λικά όλοι, από γενιά σε γενιά, θα βρεθούμε έτοιμοι κατά την παρουσία του Χριστού και θα αμειφθούμε από τον δίκαιο Κύριό μας. Έτσι είναι. Αν αναθρέ­ψεις καλά το παιδί σου και το κάνεις να έχει ευσέβεια και αγάπη, αν κι εκείνο κάνει το ίδιο στα δικά του παιδιά κ.ο.κ, θα σχηματιστεί μια αλυσίδα ευλογημένη χάρη σ' εσένα, που έγινες η ρίζα όλου του καλού.

Οι γονείς που παραμελούν την καλή ανατροφή των παιδιών τους, είναι χειρότεροι κι από τους παιδοκτό­νους· γιατί οι πρώτοι θανατώνουν την αθάνατη ψυχή, ενώ οι δεύτεροι μόνο το θνητό σώμα.

Γι' αυτό, όπως τ' άλογα, που τρέχουν ασυλλόγιστα προς τον γκρεμό, τα συγκρατούμε με το χαλινάρι ή και τα τιμωρούμε χτυπώντας τα -και η τιμωρία αυτή είναι για τη σωτηρία τους-, έτσι και τα παιδιά πρέπει να τα χαλιναγωγούμε, να τα συγκρατούμε από το κα­κό και να τα τιμωρούμε για τα σφάλματά τους. Γιατί, αν δεν τα τιμωρήσουμε εμείς, τα περιμένουν άλλες τι­μωρίες, τιμωρίες αιώνιες, όπως κι εμάς.
Μη μου πεις, "Τιμώρησα το παιδί μου πολλές φο­ρές", γιατί αυτό δεν φτάνει· πρέπει να το δεις και διορθωμένο. Παρατήρησε, έχει ευλάβεια, έχει σεμνό­τητα, άλλαξε την κακή συμπεριφορά του; Αν έγιναν αυτά, πέτυχε ο σκοπός· αλλιώς δεν ωφελούν οι πολλές τιμωρίες. Δεν μετράμε πόσες φορές δέθηκε μία πληγή, αλλ' άν επουλώθηκε. Αν σύντομα γιατρεύτηκε, δεν εί­ναι ανάγκη να μένει για πολύ δεμένη· αν όμως παρα­μένει ανοιχτή, πρέπει ν' αλλαχθούν πολλές φορές οι επίδεσμοι, ώσπου να κλείσει.

Γονιός δεν είναι εκείνος που απλά γέννησε ένα παι­δί, μα εκείνος που και μετά τη γέννησή του το αγα­πάει. Κι αν η αγάπη είναι αναγκαία εκεί όπου υπάρ­χει από τη φύση, πολύ περισσότερο χρειάζεται εκεί όπου υπάρχει χάρη Θεού. Αν δηλαδή πρέπει ν' αγα­πάει κανείς τα φυσικά του παιδιά για να λέγεται σω­στός γονιός, πόσο μάλλον τα χαρισματικά παιδιά, τα πνευματικά, τα βαπτισμένα, φροντίζοντας να μην κο­λαστούν.

Αλλά κι εσύ, παιδί μου, να υπακούς τους γονείς που σε γέννησαν. Για όσα σου πρόσφεραν, τίποτα δεν μπορείς να τους ανταποδώσεις, ούτε να τους γεννή­σεις ούτε να μοχθήσεις γι' αυτούς, όσο εκείνοι για σέ­να. Και όταν ο πατέρας σου μαλώνει κάποιο από τ' αδέλφια σου, πρέπει να συμμερίζεσαι το γονιό σου. Γιατί αν παίρνεις το μέρος του αδελφού σου, μολονό­τι έσφαλε, θα γίνει χειρότερος. Έτσι βάζεις σε κίνδυ­νο και την ψυχική σου σωτηρία, αφού όποιος δεν αφήνει να γιατρευτεί μια πληγή, έχει μεγαλύτερη ευθύνη από κείνον που την προκάλεσε, γι' αυτό και τι­μωρείται. Ένας τραυματισμός, βλέπεις, ίσως να μην είναι άμεσα θανατηφόρος, ενώ η παρεμπόδιση της θε­ραπείας μπορεί να προκαλέσει το θάνατο.
Γι' αυτό και οι δάσκαλοι τιμωρούν τα παιδιά, όταν φταίνε, μπροστά στ' άλλα, για να τα βλέπουν και να γίνονται καλύτερα. Αλλά και τα καλά παιδιά τα παι­νεύουν μπροστά στ' άλλα, για να παραδειγματίζονται. Αυτό, βέβαια, το κάνουν οι καλοί και συνετοί δάσκα­λοι. Και πρέπει να ζητάμε καλούς δασκάλους για τα παιδιά μας, ώστε να μορφώνονται θετικά· γιατί οι γο­νείς δίνουν στα παιδιά τη ζωή, ενώ οι καλοί δάσκαλοι τους μαθαίνουν την καλή ζωή.

Μην καυχιέσαι, παιδί μου, γιατί έχεις ίσως ενάρε­το και καλό πατέρα. Του γονιού σου η καλοσύνη θα καταδικάσει εσένα, αν αποδειχθείς ανάξιος απόγο­νος του. Μεγάλο πράγμα είναι το να στηρίζεις τη ζωή σου, αλλά και τη σωτηρία σου, στον αγώνα το δικό σου και όχι των άλλων. Στην παρούσα ζωή λίγοι είναι εκείνοι που θα μας συμπαρασταθούν, και στη μέλ­λουσα κανένας. Οι τιμές και οι έπαινοι, που απολαμ­βάνουν οι γονείς μας, είναι και δικοί μας μόνο όταν τους μιμούμαστε· αλλιώς, όχι μόνο σε τίποτα δεν μας ωφελούν, αλλά και γίνονται αιτία αυστηρότερης τι­μωρίας μας.

…

Αλλά και οι γονείς, το ξαναλέω, οφείλουν να ανα­τρέφουν τα παιδιά τους σωστά, αποβλέποντας στην ισόρροπη ανάπτυξη σώματος και πνεύματος. Να τους διδάσκουν την ευσέβεια και την αρετή. Αν δεν το κά­νουν, δεν πρέπει να λέγονται γονείς.
Όπως φέρνετε γιατρό, όταν το παιδί σας αρρω­σταίνει σωματικά, έτσι να κάνετε και όταν υποφέρει ψυχικά. Η ψυχή είναι άρρωστη όταν αμαρτάνει, όταν πορνεύει, όταν κλέβει, όταν κάνει ό,τι ο Θεός απαγο­ρεύει.

Αλλά και η αμάθεια, η αμορφωσιά, είναι αρρώ­στια της ψυχής, και μάλιστα μεγάλη, γιατί εξαιτίας της συμβαίνουν τόσα και τόσα δεινά. Θα πρέπει, λοι­πόν, και να τα μορφώνουμε τα παιδιά μας, γιατί έτσι θα μπορέσουν να γνωρίσουν καλύτερα το Θεό. Χω­ρίς μάθηση θα είναι σαν τα ζώα, που στερούνται τη λογική. Ο λογικός άνθρωπος πρέπει να είναι και σο­φός, όπως τον δημιούργησε εξαρχής ο Θεός. Χωρίς τη σοφία ο άνθρωπος είναι πολύτιμο πετράδι χωμένο μέ­σα στη λάσπη, είναι καράβι δίχως τιμόνι και δίχως πλήρωμα, που προχωράει στο πέλαγος της ζωής ακυ­βέρνητο, στα τυφλά. Γι' αυτό κι ένας σοφός έλεγε: «Ο αγράμματος κοιτάζει, μα δεν βλέπει». Του φαίνεται πως βλέπει, μα είναι τυφλός, γιατί δεν έχει γνώση, προπαντός τη γνώση των αληθειών και των δογμά­των της πίστεως -τι είναι ψυχή, τι ουρανός, τι τρισυ­πόστατος Θεός, τι ανάσταση, τι βάπτισμα, τι άγγελοι, τι θεία λειτουργία, τι ίερωσύνη κ.λπ.

Ο προφήτης Δαβίδ λέει: «Αποκτήστε την παιδεία (του Θεού), για να μην οργιστεί εναντίον σας ο Κύρι­ος» (Ψαλμ. 2:12). Δώστε στα παιδιά σας χριστιανική μόρφωση. Αυτή είναι η υποχρέωσή σας. Αν αδιαφο­ρήσετε, θα κολαστείτε, έστω κι αν έχετε άλλες αρετές. Να τους μάθετε τα μυστήρια της Εκκλησίας, τη δι­καιοσύνη, τη σωφροσύνη, την ανδρεία της ψυχής. Να τα βοηθήσετε να γνωρίσουν τον εαυτό τους, γιατί μέσ' από την αυτογνωσία θα οδηγηθούν και στη θεογνω­σία. Αν δεν γνωρίσουν το Θεό, τί θα τους ωφελήσουν όλα τ' άλλα; Δεν ακούτε τον Κύριο, που λέει στο ιερό Ευαγγέλιο, πως, αν ο άνθρωπος κερδίσει ολόκληρο τον κόσμο, χάσει όμως την ψυχή του, δεν ωφελείται σε τίποτα;

Καλλιεργήστε, λοιπόν, πνευματικά τα παιδιά σας. Καλλιεργήστε και τον εαυτό σας. Έτσι θα σωθείτε και θα μπείτε στη βασιλεία των ουρανών, με τη χάρη του Χριστού μας.

Αποσπάσματα από το βιβλίο «Θέματα ζωής». Κείμενα του Αγίου Ιωάννου του Χρυσόστομου. Η επεξεργασία και μετάφραση των κειμένων καθώς και η έκδοση των βιβλίων έχουν γίνει από τους πατέρες της Ιεράς Μονής Παρακλήτου Ωρωπού, Τόμος Α’, σελ. 144-152, 154-155)

Διαβάστε περισσότερα από τις εκδόσεις της Ιεράς Μονής Παρακλήτου πατώντας εδώ

Ανύπαρκτες φωνές ακούει το δέκα τοις εκατό των παιδιών

«Δεν είναι ανησυχητικό» λένε οι επιστήμονες

Σχεδόν ένα στα δέκα επτάχρονα και οκτάχρονα παιδιά ακούνε «φωνές» που δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα, όμως τα περισσότερα δεν τις βρίσκουν ενοχλητικές και δεν διαταράσσουν τις σκέψεις τους, σύμφωνα με μια νέα ολλανδική επιστημονική έρευνα.
"Οι φωνές έχουν γενικά μειωμένη επίπτωση στην καθημερινή ζωή των παιδιών", δήλωσε η ερευνήτρια Άνια Μπάρτελς-Βελθούις του Ιατρικού Κέντρου του πανεπιστημίου του Γκρόνιγκεν, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ, η οποία καθησύχασε τους γονείς ότι δεν πρέπει να ανησυχούν υπερβολικά, αν τα παιδιά τους ακούνε "φωνές".

"Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι φωνές απλώς θα εξαφανιστούν. Θα τους συμβούλευα να καθησυχάσουν το παιδί τους και παράλληλα να το παρακολουθούν στενά", πρόσθεσε. Σύμφωνα με την έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο "The British Journal of Psychiatry" (Βρετανικό Περιοδικό Ψυχιατρικής), το οποίο εκδίδεται από το Βασιλικό Κολλέγιο Ψυχιάτρων της Βρετανίας, μέχρι το 16% των διανοητικά υγιών παιδιών και εφήβων μπορεί να ακούσουν "φωνές".

Αν και κάτι τέτοιο μπορεί να αποτελεί ένδειξη για αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης σχιζοφρένειας και άλλων ψυχωτικών διαταραχών αργότερα στη ζωή, η μεγάλη πλειονότητα των νέων που εμφανίζουν τέτοια συμπτώματα, δεν παρουσιάζουν ποτέ κάποια ψυχική νόσο.

Οι ερευνητές μελέτησαν περίπου 3.900 παιδιά του δημοτικού και τα ρώτησαν αν άκουγαν φωνές που κανείς άλλος δεν μπορούσε να ακούσει.

Το 9% των παιδιών απάντησαν θετικά και, από αυτά, το 15% είπε ότι υπέφερε εξαιτίας των "φωνών", ενώ το 19% δήλωσε ότι οι "φωνές" δημιουργούσαν πρόβλημα στις σκέψεις τους.

Αγόρια και κορίτσια είναι εξίσου πιθανό να πέσουν θύμα αυτών των ακουστικών παραισθήσεων, όμως τα κορίτσια είναι πιθανότερο να αισθανθούν ότι βασανίζονται από αυτές τις "φωνές".

Επίσης διαπιστώθηκε ότι τα παιδιά της επαρχίας ακούνε συχνότερα τις "φωνές" σε σχέση με τα παιδιά των πόλεων (αν και οι ερευνητές περίμεναν ότι θα συμβαίνει το αντίθετο), όμως τα τελευταία είναι πιθανότερο να έχουν πρόβλημα, καθώς τείνουν να ακούνε περισσότερες φωνές ταυτόχρονα, οι οποίες μιλάνε για περισσότερη ώρα μέσα στο μυαλό τους.

Αν και περασμένες έρευνες έχουν συσχετίσει αυτές τις "φωνές" με επιπλοκές στην μήτρα κατά την εγκυμοσύνη ή στη διάρκεια των πρώτων εβδομάδων ζωής του βρέφους, η νέα μελέτη δεν διαπίστωσε τέτοιες συσχετίσεις, αν και παραδέχτηκε ότι λίγα πράγματα είναι γνωστά για την αιτία αυτών των ακουστικών παραισθήσεων.


πηγή: ελευθεροτυπία

Το κυνήγι της ευτυχίας είναι αναζήτηση μιας ζωής!
Ποτέ δεν είναι αργά να γίνεις αυτό που θα μπορούσες να είχες γίνει.

Οι ιδέες δεν πρόκειται να δουλέψουν εκτός αν δουλέψεις ΕΣΥ

Το μυαλό μας είναι σαν αλεξίπτωτο…δουλεύει μόνο αν είναι ανοικτό.

πηγή

Ας… τραγουδήσουμε λοιπόν. Άνοιξε το Τριώδιο!..

Αλλά τι είναι το Τριώδιο;

Σήμερα λοιπόν, καθώς λέμε, αρχίζει ή ανοίγει το Τριώδιο. Αλλά τι είναι το Τριώδιο και τι εννοούμε, όταν λέμε ότι αρχίζει το Τριώδιο, και τι είναι η εκκλησιαστική περίοδος του Τριωδίου; Γι’ αυτά τα πράγματα λοιπόν θα μιλήσουμε τώρα. Πρώτα – πρώτα το Τριώδιο είναι ένα από τα λειτουργικά βιβλία της Εκκλησίας. Στο βιβλίο αυτό περιέχονται σχεδόν κάθε ημέρα ύμνοι, που λέγονται Τριώδια, ύμνοι δηλαδή με τρεις ωδές. Οι ύμνοι αυτοί γενικά λέγονται Κανόνες. Οι Κανόνες, στην άρτια μορφή τους και αντίθετα προς τα Τριώδια, αποτελούνται από εννέα ωδές. Τι είναι οι ωδές; Είναι ομάδες από τέσσερα ως πέντε ή και περισσότερα τροπάρια, που ψάλλονται όλα με τον ίδιο τρόπο. Ενώ λοιπόν οι Κανόνες είναι ύμνοι με εννέα ωδές, τα Τριώδια είναι μικρότεροι ύμνοι με τρεις μόνο ωδές. Ωδή είναι το ιερό τραγούδι. Από τα Τριώδια λοιπόν αυτά, λέγεται και το βιβλίο Τριώδιο.

Όλα αυτά ως εδώ είναι ένα ανιαρό μάθημα. Κι όμως αυτά παλαιότερα οι χριστιανοί τα ήξεραν και δεν ήσαν περιττά για την ευσέβειά τους. Αντίθετα, αυτά και όσα γίνονται και λέγονται στην Εκκλησία, ήσαν εκείνα, που χαρακτήριζαν την ορθόδοξη ευσέβεια. Η ιερή υμνολογία, η βυζαντινή ψαλμωδία, και η θεία λατρεία γενικά της Εκκλησίας, μαζί με την ανάγνωση των Γραφών και το θείο κήρυγμα είναι τα ιερά γράμματα και η παιδεία των ορθοδόξων. Για μας τους Έλληνες είναι και η εθνική μας γλώσσα, γιατί όλα αυτά είναι γραμμένα στα Ελληνικά, και η θεία Γραφή και οι ιερές Ακολουθίες. Αυτό για το Έθνος μας είναι ένα εξαιρετικό προνόμιο.

Τριώδιο λέγεται και η εκκλησιαστική περίοδος από σήμερα ως το Πάσχα, επειδή όλο αυτό το χρονικό διάστημα, είναι σε χρήση το λειτουργικό βιβλίο του Τριωδίου. Δηλαδή, οι τέσσερις εβδομάδες πριν από τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή, οι πέντε εβδομάδες τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή ως το Σάββατο του Λαζάρου, και η Μεγάλη Εβδομάδα. Σ’ αυτές όμως τις ήμερες πρέπει να προσθέσουμε και τις άλλες εκείνες του Πεντηκοσταρίου, από το Πάσχα δηλαδή μέχρι την Κυριακή των Αγίων Πάντων. Το Πεντηκοστάριο είναι ένα δεύτερο λειτουργικό βιβλίο, συνέχεια στο Τριώδιο. Η εκκλησιαστική λοιπόν περίοδος, που αρχίζει σήμερα, κλείνει την Κυριακή των Αγίων Πάντων. Αυτή η περίοδος είναι τέσσερις μήνες, από τα τέλη του χειμώνα ως τις αρχές του καλοκαιριού.

Όλη αυτή η περίοδος, με όλες μαζί τις Κυριακές, είναι οι κινητές εορτές του εκκλησιαστικού χρόνου. Λέγονται κινητές, γιατί αλλάζουν ημερομηνίες και κινούνται πότε πρώιμα και πότε όψιμα. Αυτές οι εορτές είναι δεμένες με τη μεγάλη εορτή του Πάσχα, την οποία και ακολουθούν. Και είναι γνωστό ότι για διάφορους λόγους, που δεν θα πούμε τώρα, η εορτή του Πάσχα εορτάζεται άλλοτε πρώιμα κι άλλοτε όψιμα.

Όλα αυτά ας μη τα πάρουμε σαν ένα στεγνό μάθημα. Δεν κερδίζουμε τίποτε, αν μάθουμε περισσότερα και δεν χάνουμε αν ξέρουμε λιγότερα. Το ζήτημα είναι πως αυτά τα πράγματα τα ζούμε μέσα μας ως ορθόδοξοι. Αυτή η λειτουργική τάξη και παράδοση της Εκκλησίας μας είναι ζυμωμένη με τη ζωή των πατέρων μας. Και δεν είναι λίγο να κρατάμε την πίστη των προγόνων μας και να πιστεύουμε ότι ο Θεός μας είναι «ο Θεός των πατέρων ημών», καθώς η Εκκλησία το ψάλλει κάθε ήμερα στην ιερή Ακολουθία. Όλη η περίοδος του Τριωδίου είναι για τους ορθόδοξους χριστιανούς καιρός μετανοίας, προσευχής και νηστείας. Γι’ αυτό κι από σήμερα, που ανοίγει το Τριώδιο, ο κάθε πιστός προσεύχεται κατανυκτικά και ψάλλει· «της μετα­νοίας άνοιξόν μοι πύλας, Ζωοδότα…». Αμήν.

(+Επισκ. Διονυσίου Λ. Ψαριανού, Εικόνες έμψυχοι)


πηγή:trelogiannis

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ

Μὴ προσευξώμεθα φαρισαϊκῶς, ἀδελφοί· ὁ γὰρ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται· ταπεινωθῶμεν ἐναντίον τοῦ Θεοῦ, τελωνικῶς διὰ νηστείας κράζοντες· Ἱλάσθητι ἡμῖν ὁ Θεός, τοῖς ἁμαρτωλοῖς.~ Κεκραγάριο Εσπερινού, Κυριακή Τελώνου και Φαρισαίου


Από σήμερα ξεκινήσαμε να ακούμε στην εκκλησία κείμενα παρμένα από το
Τριώδιο, το λειτουργικό βιβλίο που περιέχει όλα όσα θα διαβαστούν ή θα ψαλούν κατά την διάρκεια της Μεγάλης Σαρακοστής.

Η ευαγγελική περικοπή που ακούσαμε σήμερα είναι η Παραβολή του Τελώνη και του Φαρισαίου. Αυτή η Παραβολή, μαζί με εκείνη του Καλού Σαμαρείτη, είναι ίσως η πιο γνωστή από τις Παραβολές του Κυρίου, και έχει βαθιά διαποτίσει την αντίληψη των χριστιανών για την πίστη τους. Και όχι άδικα. Διότι κανένα άλλο από τα λόγια του Ιησού δεν εκφράζει με τέτοια σαφήνεια την πραγματικότητα της σχέσης του χριστιανού με το Θεό του.

Είμαστε όλοι Φαρισαίοι που καλούμαστε να γίνουμε τελώνες. Μας φαίνεται παράξενο κάτι τέτοιο; Δεν θα έπρεπε. Ο καθένας από μας ξεκινά ως Φαρισαίος – ας είμαστε ειλικρινείς κι ας μην «χαριζόμαστε» στον εαυτό μας. Διότι ίσα ίσα αυτό ακριβώς σημαίνει η ιδιότητα του Φαρισαίου: να «χαρίζεσαι» στον εαυτό σου, να βλέπεις τα πράγματα με τέτοιο τρόπο, που να μην θεωρείς αναγκαία την μεταστροφή σου. Να λες έκανα ετούτο κι εκείνο, οπότε ποιος μπορεί τώρα να ζητήσει κάτι παραπάνω από μένα;

Αυτό ακριβώς είναι που λέει και ο Φαρισαίος: «Τα έκανα όλα αυτά, τήρησα το Νόμο. Είμαι δίκαιος απέναντι στο Θεό. Πράγματι, δεν είμαι σαν τους άλλους. Εκείνοι δεν έχουν κάνει ό,τι έκανα εγώ και για να πλησιάσουν το Θεό όσο εγώ, πρέπει να ακολουθήσουν πολλά βήματα».

Όμως έκανε ένα λάθος σε ένα σημαντικό σημείο: πίστευε πως είναι διαφορετικός από όλους τους άλλους ανθρώπους. Μα όσο μεγάλος κι αν είναι ο πειρασμός που μας κάνει να σκεφτόμαστε με τον τρόπο του Φαρισαίου, δεν πρέπει να λησμονούμε πως φέρουμε στην πλάτη μας την ίδια μοίρα με τους άλλους. Βιώνουμε τους ίδιους πειρασμούς, γνωρίζουμε τις ίδιες αποτυχίες. Μονάχα ο βαθμός έντασης των βιωμάτων διαφέρει μεταξύ μας, τα βιώματα όμως είναι ίδια.

Έτσι, ο Φαρισαίος βρισκόταν σε πλάνη και πάνω από στην πλάνη δε θεμελιώνεται η ταπείνωση. Αντίθετα, ο τελώνης επιλέγει ασφαλέστερη οδό. Δεν υποτιμά τους άλλους. Ούτε καν προβαίνει σε ενδοσκόπηση προκειμένου να βρει μέσα του κάτι θεάρεστο.

Κοιτάζει μονάχα τις αμαρτίες του κι ακόμα κι έτσι, δεν επιχειρεί μια απαρίθμησή τους. Απλά εκθέτει τη γυμνή αλήθεια: είναι ένας αμαρτωλός που έχει ανάγκη της συγχωρέσεως του Θεού. Κι έτσι απευθύνεται στο έλεός Του: «Θεέ μου, σπλαχνίσου με τον αμαρτωλό».

Και στο τέλος ο τελώνης και όχι ο Φαρισαίος είναι αυτός που «έφυγε για το σπίτι του δικαιωμένος». «Δικαιωμένος» εδώ, σημαίνει «εντάξει» με το Θεό, σημαίνει «υγιή» σχέση με το Θεό. Η σχέση του τελώνη με το Θεό είναι βασισμένη στην αλήθεια, στην «εσώτατη αλήθεια». Ξέρει ένα μονάχα πράγμα και το ξέρει καλά: είναι αμαρτωλός και έχει ανάγκη του ελέους του Θεού.

Ο Φαρισαίος ξέρει πολλά πράγματα και για τον εαυτό του και για τους άλλους. Όμως δεν γνωρίζει τους άλλους σε βάθος. Δε γνωρίζει την καρδιά του τελώνη, αλλά δεν γνωρίζει και από ότι φαίνεται και μια σημαντική αλήθεια για τον ίδιο: πως ό,τι καλό κι αν πράττει, είναι απόλυτα εξαρτημένο από τη χάρη του Θεού.

Συνεπώς, ταπείνωση σημαίνει την προσέγγισή μας στον τόπο που ο Θεός θέλει να βρισκόμαστε. Σημαίνει προσέγγιση του θελήματος του Θεού. Κι ακόμα, σημαίνει να αφεθούμε στη Χάρη για να μας ελκύσει πλάι στο Χριστό και στην Θεοτόκο, να μας ελκύσει πλάι στους αγίους, πλάι στην αλήθεια. Αυτή είναι η αλήθεια είναι κομμάτι της αλήθειας που μαρτυρούν τα λόγια του Χριστού: «Εγώ είμαι η οδός η αλήθεια και η ζωή»(Ιωάν.14, 6).

Η ταπείνωση είναι πηγή φωτός και ειρήνης. Η ταπείνωση είναι το μονοπάτι προς την ελευθερία. Ξεκινώντας λοιπόν, το ταξίδι μας προς το Πάσχα ας καταλάβουμε πως η μετάνοια οδηγεί στη θεληματική αποδοχή του Σταυρού του Χριστού και στη χαρά του αναστάσιμου θριάμβου Του.

πηγή:trelogiannis

Η κοπή της βασιλόπιτας στο σχολείο μας.

Καλή Χρονιά και ευλογημένη!
Καλή πρόοδο σε όλα τα παιδιά!

Χέρια!!!

πηγή:trelogiannis

SEA DIAMOND

Με αφορμή τη σημερινή ομιλία που πραγματοποιήθηκε στο Μπελώνιο Ίδρυμα τα παιδιά ενημερώθηκαν για το ναυάγιο του Sea Diamond μέσω ενός DVD που διανέμεται δωρεάν από την συντονιστική επιτροπή.

ΜΙΑ ΕΚΘΕΣΗ ΒΟΜΒΑ για το SEA DIAMOND

«Η ρυπανση στο Αιγαιο ειναι στο “κόκκινο”. Η κατανάλωση θαλασσινών είναι επικίνδυνη. Παρατηρειται εκτεταμένη ρύπανση από μικροσκοπικές ίνες πλαστικών. εΧΟΥΜΕ Ελλιπή μέτρα ουσιαστικής διαχείρισης ή προστασίας του θαλάσσιου περιβάλλοντος. Ποια θα είναι η έκταση της επόμενης καταστροφής;...

Το ναυάγιο του SEA DIAMOND έδειξε την ανυπαρξία του κρατικού μηχανισμού και των θεσμών, για την αντιμετώπιση οποιουδήποτε σοβαρού θαλάσσιου ατυχήματος».
Aποκαλυπτικά είναι τα στοιχεία που φέρενει στο φως το www.kykladesnews.gr σύμφωνα με την μελέτη επικινδυνότητας του ναυαγίου απο τον Ευάγγελο Γιδαράκο, διευθυντή και καθηγητη του Εργαστηριου Διαχείρισης Τοξικων και Επικίνδυνων Αποβλήτων στο Πολυτεχνειο Κρήτης. Ιδου τι αναφέρεται σε αυτήν:

«Στο SEA DIAMOND προσδιορίστηκαν και εν μέρει εκτιμήθηκαν υψηλές συγκεντρώσεις επικίνδυνων ουσιών, οι οποίες είναι τοξικές, επίμονες και δείχνουν υψηλότατη προδιάθεση για βιοσυσσώρευση. Η μεγάλη έκθεση σε επικίνδυνες ουσίες μπορεί να οδηγήσει σε μια σειρά από ανεπιθύμητες επιδράσεις τόσο στην οικολογία του θαλάσσιου περιβάλλοντος, όσο και στην υγεία του ανθρώπινου πληθυσμού.οι ουσίες αυτές έχουν τη δυνατότητα να επιδράσουν σε οργανισμούς αναστέλλοντας ζωτικής σημασίας λειτουργίες (οξεία τοξικότητα) ή να αποτελέσουν απειλή για τους πληθυσμούς, εάν ο χρόνος παραμονής τους υπερβαίνει κάποιο όριο, οδηγώντας έτσι σε εκτεταμένη έκθεση (χρόνια τοξικότητα).

Πολλά Πετρελαιοειδή όπως π.χ.οι Πολυκυκλικές Αρωματικές Ενώσεις, γνωστές με την ονομασία PAHs, είναι εν δυνάμει καρκινογόνες.Ουσίες με υψηλή λιποφιλικότητα όπως π.χ. λιπαντικά έλαια παρουσιάζουν την κλίση να βιο-συσσωρεύονται στους οργανισμούς και διαδοχικά να βιο-μεγεθύνονται μέσω της τροφικής αλυσίδας και να εγκυμονούν κινδύνους για την ανθρώπινη υγεία.

Στόχος της μελέτης είναι ο ποιοτικός και ποσοτικός χαρακτηρισμός των επικίνδυνων και τοξικών ουσιών από το Ναυάγιο του SEA DIAMOND. Απώτερος σκοπός είναι φυσικά η εκτίμηση των τωρινών, αλλά και μελλοντικών περιβαλλοντικών συνεπειών, έτσι ώστε να μπορέσει να ακολουθηθεί μια συγκεκριμένη μεθοδολογία αποκατάστασης της όλης περιοχής.Στη μελέτη του Πολυτεχνείου Κρήτης καταβάλλεται κάθε δυνατή προσπάθεια για την αποφυγή κάθε είδους αβάσιμης και μη τεκμηριωμένης κινδυνολογίας.

Ταυτόχρονα όμως καμία πτυχή οιασδήποτε πιθανής περιβαλλοντικής επίπτωσης δεν θα αποσιωπηθεί.Η αποκατάσταση της βλάβης του θαλάσσιου περιβάλλοντος αποτελεί θεμελιώδη υποχρέωση του Ελληνικού Κράτους, η οποία βέβαια επιβάλλεται από το άρθρο 24 του Συντάγματος, το πρωτογενές και παράγωγο Ευρωπαϊκό Δίκαιο (Συνθήκες Μάαστριχτ και Άμστερνταμ και τις σχετικές Οδηγίες), καθώς και από σειρά διεθνών Συμβάσεων για την προστασία της θάλασσας, τις οποίες έχει υπογράψει και κυρώσει η χώρα μας.

Είναι πραγματικά ανησυχητικό το γεγονός ότι χρειάζεται ένα ναυάγιο ή μία ανθρώπινη και περιβαλλοντική τραγωδία, για να προκύψει ένας ουσιαστικός διάλογος των κρατικών αρχών, ΜΜΕ, επιστημόνων, φορέων και πολιτών, σε θέματα σχετικά με την προστασία των Ελληνικών θαλασσών. Οι πολίτες και γενικά η Πολιτεία οφείλουν να αναρωτηθούν, ποια θα πρέπει να είναι η έκταση της επόμενης καταστροφής που περιμένει το Αιγαίο, για να συνεχιστεί ο διάλογος και η ουσιαστική προσπάθεια προστασίας του.

Το σχετικά πρόσφατο ναυάγιο της Σαντορίνης έδειξε την ανυπαρξία του κρατικού μηχανισμού και των θεσμών, για την αντιμετώπιση οποιουδήποτε σοβαρού θαλάσσιου ατυχήματος. Δεν είμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε ένα έκτακτο θαλάσσιο περιστατικό, το οποίο συμβαίνει κατά τη διάρκεια της ημέρας, με ιδανικές καιρικές συνθήκες, σε ένα λιμάνι με μεγάλη κίνηση, στην αρχή της τουριστικής περιόδου (όπου θεωρητικά ο κρατικός μηχανισμός είναι σε πλήρη ετοιμότητα).

Τι θα συμβεί στην περίπτωση που θα υπάρξει ένα πραγματικά σοβαρό ατύχημα πετρελαιοφόρου, υπό δυσμενείς καιρικές συνθήκες, σε μία δυσπρόσιτη περιοχή;Πρέπει να τονίσουμε ότι το Αιγαίο διαπλέεται ετησίως από περισσότερα από 60.000 εμπορικά πλοία, εκ των οποίων τα 6.000 είναι πετρελαιοφόρα που μεταφέρουν από 100.000 - 200.000 τόνους βαριά πετρελαιοειδή. (Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι στο ατύχημα του Exon Valdez το 1989 στην Αλάσκα, διέφυγε μία σχετικά μικρή ποσότητα πετρελαίου από το συνολικό φορτίο του πλοίου - περίπου 25.000 τόνοι- καταστρέφοντας όμως μία περιοχή αντίστοιχη του Αιγαίου σε έκταση. Σήμερα, έπειτα από 20 χρόνια τα οικοσυστήματα της περιοχής παρουσιάζουν την ίδια εικόνα καταστροφής )».


ΠΗΓΗ:http://www.kykladesnews.gr/

Μία αβάσταχτη αλήθεια: Η έκταση των πάγων στην Αρκτική Θάλασσα αυξάνει!

Μια έκθεση από την Αμερικανική Εθνική Βάση Πληροφοριών Χιονιού και Πάγου (US National Snow and Ice Data Center) στο Κολοράντο διαπιστώνει ότι ο πάγος της Αρκτικής θάλασσας τους καλοκαιρινούς μήνες έχει αυξηθεί κατά 409.000 τετραγωνικά μίλια, ή 26 τοις εκατό, από το 2007!

Αλλά για μισό λεπτό, δεν έχουμε ακούσει από το ίδιο Κέντρο ότι ο πάγος από τον Βόρειο Πόλο πρόκειται να εξαφανιστεί από τώρα;

Δεν μας αξίζει μία συγνώμητους φανατικούς της υπερθέρμανσης του πλανήτη (global warming) που θέλουν να διαμορφώσουν την γνώμη του κόσμου στα μέτρα τους και αποκαλούν όλους όσους αντιτίθενται στην υστερική θεωρία τους αμαθείς αρνητές.
από

Ήταν τόσο πεπεισμένοι ότι ο κόσμος τελειώνει και μόνο αυτοί θα μπορούσαν να τον σώσουν, όμως τώρα έχουν εκτεθεί, στην καλύτερη περίπτωση, ως υπερβολικά ιδεαλιστές και στη χειρότερη περίπτωση, απατεώνες.

Θα πρέπει να δηλώσουν δημόσια την μετάνοιά τους για την υπεροψία τους.

Προτείνω να κάθονται πάνω στα κομμάτια των πάγων που λιώνουν και να αναλογιστούν ποια είναι τα όριά τους.

Είτε έτσι είτε αλλιώς αφήστε τις πολικές αρκούδες να ασχοληθούν με αυτούς.

Κόκκινος Ουρανός

Τι ξέρουμε για τους αριστερόχειρες;

Καθισμένη στο θρανίο για την πατροπαράδοτη φωτογραφία της A΄ δημοτικού, ένα λεπτό πριν το «κλικ», η δασκάλα πήρε το μαρκαδόρο από το αριστερό μου χέρι και τον έβαλε στο δεξί. Η στιγμή αυτή έχει χαραχτεί στη μνήμη μου. Πάντοτε άκουγα κάθε λογής σχόλια για το ότι ήμουν αριστερόχειρας, αλλά ποτέ δεν ένιωσα άσχημα γι’ αυτό, προφανώς επειδή η μητέρα μου -μια αριστερόχειρας που την ανάγκασαν να γράφει με το «καλό» χέρι- δεν το θεωρούσε, όπως άλλωστε και δεν είναι, ελάττωμα. Πάντοτε, όμως, με ενδιέφερε αυτή μου η ιδιαιτερότητα και ήθελα να το... «ψάξω» παραπάνω. Πιο δημιουργικοί, καλλιτεχνικές φύσεις, με μεγάλη κατασκευαστική ικανότητα, αλλά και επιρρεπείς στα ατυχήματα, αδέξιοι (πράγματι είναι, αν σκεφτείτε την ετυμολογία της λέξης!)... Τι ισχύει, τελικά, για το 10% του πληθυσμού που γράφει με το αριστερό; Στον εγκέφαλο του αριστερόχειρα Ο εγκέφαλός μας αποτελείται από δύο ημισφαίρια. Σήμερα οι ειδικοί γνωρίζουν ότι στους δεξιόχειρες είναι το αριστερό ημισφαίριο αυτό που ελέγχει το λόγο, αλλά και τις λεπτές κινήσεις του χεριού τους. Στους αριστερόχειρες, όμως, δεν είναι πάντα ξεκάθαρο ποιο ημισφαίριο κυριαρχεί. Όσον αφορά την κίνηση του χεριού τους, «υπεύθυνο» είναι το δεξί ημισφαίριο. Ωστόσο, στο 50% των αριστερόχειρων το κέντρο του λόγου εδράζεται στο αριστερό ημισφαίριο, όπως ακριβώς και στους δεξιόχειρες. Από τους υπόλοιπους, οι μισοί έχουν το κέντρο του λόγου στο δεξί ημισφαίριο και στους άλλους μισούς τα δύο ημισφαίρια «συνεργάζονται»! Οι αριστερόχειρες, λοιπόν, είναι αρκετά πιο ανομοιογενής ομάδα, σε σύγκριση με τους δεξιόχειρες. Οι τελευταίοι, λόγου χάρη, γράφουν με το δεξί, το οποίο κατά κανόνα προτιμούν και για όλες τις υπόλοιπες εργασίες. Ωστόσο, πολλοί αριστερόχειρες γράφουν με το αριστερό μεν, αλλά ουσιαστικά είναι αμφίχειρες, δηλαδή εκτελούν άλλες χειρωνακτικές εργασίες με το δεξί και άλλες με το αριστερό, π.χ. πετούν μια πέτρα με το δεξί, πιάνουν την οδοντόβουρτσα με το αριστερό, σιδερώνουν και με τα δύο χέρια κλπ. Υπάρχουν μάλιστα και αριστερόχειρες που γράφουν με το αριστερό χέρι, αλλά κάνουν όλες τις άλλες δουλειές με το δεξί! Είναι πιο καλλιτεχνικοί τύποι; Το δεξί ημισφαίριο, που κυριαρχεί στους περισσότερους αριστερόχειρες, θεωρείται το ημισφαίριο της φαντασίας και της διαίσθησης, ενώ το αριστερό ημισφαίριο, που είναι κυρίαρχο στους δεξιόχειρες, είναι το ημισφαίριο της λογικής και της αναλυτικής σκέψης. Οι ειδικοί εικάζουν ότι ένα πιο «ισχυρό» δεξί ημισφαίριο σχετίζεται με μεγαλύτερη κλίση σε δεξιότητες που απαιτούν φαντασία και σύνθεση, όπως π.χ. η μουσική και η ηθοποιία, αλλά και η αρχιτεκτονική. Ίσως γι’ αυτό πολλοί αριστερόχειρες διακρίνονται σε αυτούς τους τομείς. Καλύτεροι στα σπορ; Έχει διαπιστωθεί ότι οι αριστερόχειρες υπερέχουν σε ορισμένα σπορ, όπως το τένις, το μποξ, το πινγκ πονγκ, οι πολεμικές τέχνες κ.ά. Αυτή τους η υπεροχή ερμη-νεύεται με βάση το ότι οι αριστερόχειρες έχουν συνηθίσει να αντιμετωπίζουν δεξιόχειρες αντιπάλους, ενώ οι δεξιόχειρες δεν έχουν την αντίστοιχη εμπειρία, οπότε μειονεκτούν. Το μωρό σας θα γίνει αριστερόχειρας; Ένα παιδί έχει 46% πιθανότητες να γεννηθεί αριστερόχειρας όταν και οι δύο γονείς του είναι αριστερόχειρες και 17% όταν μόνο ο ένας γονιός είναι αριστερόχειρας. Πάντως, αυτό είναι κάτι που ο γονιός μπορεί να διαπιστώσει και μόνος του: Τα περισσότερα μωρά όταν κοιμούνται γυρνούν το κεφάλι προς τη δεξιά πλευρά και γίνονται δεξιόχειρα, ενώ είναι πολύ λιγότερα εκείνα που στρίβουν το κεφάλι προς τα αριστερά και εξελίσσονται σε αριστερόχειρα, σύμφωνα τουλάχιστον με τους ειδικούς. Είναι εξυπνότεροι;

• Δεν φαίνεται να είναι εξυπνότεροι από τους δεξιόχειρες, αλλά να χρησιμοποιούν διαφορετικά το μυαλό τους. «Εκμεταλλεύονται», δηλαδή, ευκολότερα και τα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου τους, γεγονός που τους επιτρέπει να καταπιάνονται ταυτόχρονα με πολλές δραστηριότητες, καθώς και να σκέφτονται και να αντιδρούν γρηγορότερα από τους δεξιόχειρες (π.χ. σε ηλεκτρονικά παιχνίδια και σπορ), σύμφωνα με τους επιστήμονες του Australian National University.

• Επίσης, έχει φανεί ότι οι αριστερόχειρες έχουν το «πάνω χέρι» σε τεστ περιστροφής, προσανατολισμού και αντίληψης γεωμετρικών σχημάτων, ενώ οι δεξιόχειρες υπερέχουν συχνότερα σε λεκτικά τεστ ευφυΐας.

• Από την άλλη, οι αριστερόχειρες τείνουν να αμφιταλατεύονται περισσότερο πριν πάρουν μια απόφαση συγκριτικά με τους δεξιόχειρες, που είναι πιο γρήγοροι στις αποφάσεις τους, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του βρετανικού Πανεπιστημίου του Abertay Dundee. Πού οφείλεται η αριστεροχειρία Η προτίμηση του αριστερού χεριού έχει συσχετιστεί:

• Με τη θέση (κλίση) του εμβρύου στη μήτρα κατά τη διάρκεια του τελευταίου τριμήνου της κύησης.
• Με το γονίδιο LRRTM1, που ανακαλύφθηκε πριν δύο χρόνια και φαίνεται να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην κατανομή διάφορων λειτουργιών στον εγκέφαλο.
• Με την έκθεση του εμβρύου σε υψηλότερα επίπεδα τεστοστερόνης κατά την ενδομήτρια ζωή. Αριστερόχειρες και υγεία Κατά καιρούς δημοσιεύονται μελέτες που υποστηρίζουν ότι οι αριστερόχειρες βάλλονται συχνότερα από ορισμένες ασθένειες (π.χ. φλεγμονώδεις νόσους του εντέρου, άσθμα, αυτοάνοσα νοσήματα). Ωστόσο, οι ειδικοί τονίζουν ότι δεν υπάρχει σαφώς τεκμηριωμένη σχέση μεταξύ της αριστεροχειρίας και ορισμένων παθήσεων. Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι αριστερόχειρες ζουν σε έναν κόσμο φτιαγμένο για δεξιόχειρες, γεγονός που αυξάνει την πιθανότητα ατυχημάτων. Καλύτεροι στο σχέδιο, χειρότεροι στο γράψιμο; Στο σχέδιο των αριστερόχειρων μαθητών υπάρχει μεγαλύτερη αισθητική πληρότητα (όσον αφορά την προοπτική, τη σκίαση κλπ.) σε σύγκριση με αυτό των δεξιόχειρων παιδιών. Αυτή ήταν η διαπίστωση μιας πολύ πρόσφατης έρευνας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας σε μαθητές δημοτικού. Οι ειδικοί τονίζουν ότι ουσιαστικά όλα τα παιδιά ήταν ικανά στο σχέδιο, ωστόσο, από καθαρά καλλιτεχνική σκοπιά, οι αριστερόχειρες φάνηκε να είναι πιο άρτιοι. Από την άλλη πλευρά, όμως, φαίνεται ότι υπάρχουν ελαφρώς περισσότερα αριστερόχειρα παιδιά μεταξύ αυτών που δυσκολεύονται στη γραφή (π.χ. έχουν δυσανάγνωστο γραπτό). Πού θα βρείτε είδη για αριστερόχειρες; Αν ανήκετε στο 90% του πληθυσμού που είναι δεξιόχειρες, ίσως δεν έχετε αναρωτηθεί πόσο δυσκολεύεται ένας αριστερόχειρας να χρησιμοποιήσει το μπρίκι του καφέ, το ψαλίδι ή το μαχαίρι. Εάν όμως έχετε ένα φίλο αριστερόχειρα, να είστε σίγουροι ότι θα εκτιμήσει πολύ ένα δώρο αποκλειστικά για αυτόν. Θα το βρείτε στο κατάστημα «Αριστερόχειρας» (Ακαδημίας 100, τηλ.: 210-38.46.888), το μόνο στην Ελλάδα με είδη για αριστερόχειρες (site: www. aristeroxeiras.gr).

Ο δικός μου Σταυρός...

πηγή: trelogiannis

Άξιον αγάπης...

πηγή:aoratapaidia

Η δήθεν πίττα τού γέροντα Παϊσίου

Αγαπητοί αδελφοί,
Η εποχή μας έχει ορθώς χαρακτηρισθεί ως εποχή ψεύδους και συγχύσεως. Ο άρχοντας του σκότους και πατέρας του ψεύδους έχει εξαπολύσει παντού τα όργανά του για να τραβήξει μαζί του στην κόλαση όσους περισσότερους ανθρώπους μπορέσει. Το χειρότερο απ' όλα, αλλά και το πιο επιτυχές κόλπο του, είναι ότι δεν προσπαθεί να απομακρύνει τους ανθρώπους από τον Χριστό και την Εκκλησία αλλά να μολύνει αυτήν την σχέση συγχέοντας την ευλάβεια των πιστών με πράγματα αντίθετα προς την διδασκαλία της Εκκλησίας και άρα δαιμονικά. Επί παραδείγματι κάποιος φοράει τον Τίμιο Σταυρό στον λαιμό του και μαζί ένα "ματόχανδρο". Η χάρη του Σταυρού δεν ενεργεί αφού είναι βλασφημία να τίθεται δίπλα Του το σύμβολο της δεισιδαιμονίας. Όπως χαρακτηριστικά έλεγε ο Γέρων Παΐσιος: "εάν πέσουν στα αυγά που τηγανίζουμε ακαθαρσίες τότε είναι για πέταμα τα αυγά μαζί με το τηγάνι".

Αυτή η σύγχυση συμβαίνει σε πάρα πολλές εκφάνσεις της ζωής μας. Όμως το παρόν έχει ως σκοπό να ενημερώσει για κάτι που έχει υποπέσει στην αντίληψή μας και το θεωρήσαμε άκρως επικίνδυνο για την πνευματική και κατά συνέπεια και για την σωματική μας υγεία. Τους τελευταίους μήνες αρκετοί μας ρωτούν για κάποιο προζύμι που περιφέρεται από χέρι σε χέρι- κυρίως γυναικών- και το οποίο όσοι το λάβουν προτρέπονται να το ζυμώσουν προσευχόμενοι (αναρωτιόμαστε σε ποιόν "θεό") για ό,τι επιθυμούν.
Το ζυμάρι αυτό παρουσιάζεται με διάφορα ονόματα προέλευσης (π.χ. από τα Ιεροσόλυμα) ή φέρει το όνομα κάποιου συγχρόνου Οσίου (π.χ. του Γέροντος Παϊσίου).

Φυσικά όποιος διακατέχεται από γνήσια ορθόδοξη πνευματικότητα μπορεί αμέσως να διακρίνει την πλάνη σε μια τέτοια περίπτωση. Από κανένα έμπιστο ή ειλικρινές πρόσωπο, που κατέχει υπεύθυνη θέση στην Εκκλησία ή έστω που έχει ορθή σχέση μ' Αυτήν, δεν πιστοποιείται κάποια τέτοια πρακτική. Οι Ορθόδοξες πρακτικές είναι γνωστές και συγκεκριμένες και γνωστές (αρτοκλασία, κόλλυβα κλπ.).

Ακόμη και τα ιδιαίτερα έθιμα, όπως η πίτα του Αγίου Φανουρίου, καταλήγουν στην Εκκλησία για να ευλογηθούν και δεν παρασκευάζονται από κάτι "ειδικό" και "μυστήριο". Επίσης, είναι κραυγαλέα αντιευαγγελική η χρήση ψυχολογικής βίας ώστε να φοβηθεί όποιος σκεφθεί να μην παρασκευάσει την πίτα. Τις περισσότερες φορές η συνταγή που συνοδεύει ως συνήθως το ζυμάρι προειδοποιεί πως όποιος δεν εφαρμόσει την διαδικασία μπορεί να προκαλέσει στον εαυτό του διάφορα αρνητικά πράγματα. Και διερωτόμεθα: Τι σχέση έχουν οι εκφοβισμοί και οι εξαναγκασμοί με την ελευθερία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού; Ο Χριστός μας καλεί τον καθένα να Τον ακολουθήσει εν ελευθερία: "όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν".

Δυστυχώς έχουμε σαφείς πληροφορίες και στοιχεία πως η διαδικασία αυτή προέρχεται από χώρους αποκρυφιστών της Νέας Εποχής. Χρησιμοποιούν ανατολικές θρησκευτικές μεθόδους και διδασκαλίες αναμιγνύοντας σ' αυτές ονόματα και άλλα στοιχεία της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Στην αρχή του γράμματος περιγράψαμε πόσο φρικτό είναι αυτό.

Αγαπητοί αδελφοί, είναι ανθρώπινη η άγνοια ή η σύγχυση, όμως εάν ακολουθούμε την ασφαλή οδό της υπακοής θα είμαστε προστατευμένοι από κάθε κακό. Είναι θεμιτό να ρωτούμε τον Πνευματικό μας Πατέρα για κάθε θέμα που σχετίζεται με την πίστη. Εάν αφορούσε το θέμα την σωματική μας υγεία θα σπεύδαμε να πάρουμε την συμβουλή του γιατρού μας. Γιατί αδιαφορούμε τόσο και ενεργούμε απερίσκεπτα για την πνευματική μας υγεία; Γιατί δεν προστρέχουμε στους πνευματικούς μας ιατρούς που έχει ορίσει η Εκκλησία του Χριστού;

Κλείνοντας προτρέπουμε πατρικά όποιον έπεσε σ' αυτήν την δαιμονική παγίδα να απομακρύνει ο,τιδήποτε έχει σχέση μ' αυτήν την υπόθεση και να προστρέξει εν μετανοία στο μυστήριο της Ι. Εξομολογήσεως. Προτείνουμε επίσης και την τέλεση Αγιασμού στα σπίτια που εισήλθαν τέτοια αντικείμενα.

Μετ' ευχών και αγάπης εν Χριστώ,
Αρχιμ. Κύριλλος
Καθηγούμενος Ι. Μ. Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου


trelogiannis

Η σφαγή του Αμαζόνιου...

Τα μικρά παιδιά!

Γιατί κλαίμε;

Οι άνθρωποι κλαίνε όταν αισθάνονται σωματικό ή ψυχικό πόνο, αλλά και για άλλους λόγους, ακόμα και από χαρά, όμως ποιόν εξελικτικό σκοπό εξυπηρετεί το κλάμα; Σύμφωνα με μια νέα επιστημονική θεωρία, το κλάμα αναπτύχθηκε στους ανθρώπους ως ένα σκόπιμο σημάδι μειονεκτήματος για να δείξουμε στους γύρω μας ότι ρίχνουμε τις άμυνές μας.

"Το κλάμα είναι μια άκρως εξελιγμένη συμπεριφορά", σύμφωνα με τον εξελικτικό βιολόγο Όραν Χάσον του πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ στο Ισραήλ. Όπως υποστηρίζει, εκ των πραγμάτων το κλάμα θολώνει την όραση, άρα ο άνθρωπος δεν βλέπει καλά το περιβάλλον του και είναι πιο ευάλωτος σε κάθε πιθανό κίνδυνο, από ζώο, άλλο άνθρωπο, φυσικό φαινόμενο κλπ. Έτσι, το κλάμα δείχνει ότι ο οργανισμός έχει χαμηλώσει τις φυσικές άμυνες και το επίπεδο εγρήγορσης που του εξασφαλίζει την επιβίωσή του, συνεπώς εξαρτάται περισσότερο -ή και απόλυτα- από τη βοήθεια των συνανθρώπων του.

Η νέα θεωρία, που παρουσιάστηκε σε άρθρο στο περιοδικό "Evolutionary Psychology" (Εξελικτική Ψυχολογία), θεωρεί το κλάμα ένα σήμα υποταγής του εαυτού, μια κραυγή απόγνωσης για βοήθεια από τους γύρω, μια επίδειξη συναισθηματικής προσέγγισης και εξάρτησης από τους άλλους και, τελικά, μια ένδειξη κοινωνικής συνοχής, αφού αυτός που κλαίει, χρειάζεται υποστήριξη.

Το κλάμα για συναισθηματικούς λόγους είναι μοναδικό χαρακτηριστικό των ανθρώπων. Στο παρελθόν, οι επιστήμονες έχουν υποστηρίξει ότι το κλάμα βοηθά για να απομακρύνει από το σώμα επικίνδυνες χημικές ουσίες που δημιουργούνται από το στρες ή ότι διατηρήθηκε ως λειτουργία επειδή απλώς μας κάνει να νιώθουμε καλύτερα ή επειδή, από τη στιγμή που γεννιέται ο άνθρωπος, μπορεί με το κλάμα, ως μωρό, να μεταδώσει τη δυσφορία του για κάτι ή για κάποιο πρόβλημα υγείας.

Τώρα, ο ισραηλινός επιστήμονας υποστηρίζει ότι το κλάμα, καθώς θολώνει την όραση, εμποδίζει την επιθετική συμπεριφορά προς τους άλλους και σηματοδοτεί ότι κάποιος είναι ευάλωτος, μια στρατηγική που δένει συναισθηματικά τους άλλους με αυτόν που κλαίει, δημιουργώντας στενότερους διαπροσωπικούς δεσμούς.

Στο απώτατο παρελθόν, το κλάμα πιθανότατα ήταν ακόμα πιο φανερά μια στρατηγική επιβίωσης, καθώς αυτός που έκλαιγε, δήλωνε την υποταγή του σε έναν εχθρό ή επιδρομέα και ζητούσε το έλεός του για να ζήσει ή ζητούσε συμπάθεια και έμπρακτη βοήθεια από τα άτομα της δικής του κοινότητας, σε μια στιγμή που αντιμετώπιζε κάποιο πρόβλημα.

Με την ίδια λογική, όταν ένας άνθρωπος μοιράζεται το κλάμα του με κάποιον άλλο (και το κλάμα έχει αποδειχτεί ότι συχνά είναι "κολλητικό"), σύμφωνα με τον Χάσον, σημαίνει ότι επιδεικνύει τη διάθεσή του και την ικανότητά του να δεθεί με τους γύρω του, να μοιραστεί τα συναισθήματά τους, να αναπτύξει ή να εμβαθύνει τη φιλία μαζί τους, να λειτουργήσει ομαδικά.

Από την άλλη, κατά τον ισραηλινό βιολόγο, η αποτελεσματικότητα αυτής της εξελικτικής συμπεριφοράς δεν είναι πάντα εξασφαλισμένη. Για παράδειγμα, όπως αναφέρει, στη δουλειά τους (όπου συχνά επικρατεί ένα ανταγωνιστικό κλίμα) οι άνθρωποι τείνουν να κρύβουν τα συναισθήματά τους, επειδή αισθάνονται ότι το κλάμα δεν θα λειτουργήσει υπέρ τους.

Ως "την πιο εύλογη θεωρία για την εξελικτική λειτουργία του κλάματος και των δακρύων" χαρακτήρισε την υπόθεση του Χάσον ο εξελικτικός ψυχολόγος Ντέηβιντ Μπας του πανεπιστημίου του Τέξας των ΗΠΑ.

Υπάρχει και η άλλη ματιά για το κλάμα που είναι ευλογία..

πηγή:trelogiannis

Ο ΠΟΝΟΣ ΔΕΝ ΜΑΘΑΙΝΕΤΑΙ.
ΑΠΟΚΤΙΕΤΑΙ
Μάθε να πονάς, μάθε ν’ αγαπάς
Γιατί μόνο έτσι θα γνωρίσεις την πραγματική
Ζωή και την πραγματική αγάπη.

πηγή: http://www.trelogiannis.blogspot.com/

Ρωτά η ελευθερία την αγάπη:-Τα φτερά που σου χάρισα, τι τα έκανες κι έρχεσαι πάλι με τα πόδια;-Τα έχω, αλλά όποτε τα φόρεσα, έχασα το δρόμο.-Κρίμα, γιατί για το ύψος που σου ταιριάζει, μόνο με τα δικά μου φτερά μπορείς να πας.

πηγή: trelogiannis

Ο Μίκης απαντά στη Θάλεια Δραγώνα

Με επιστολή της στο Μίκη Θεοδωράκη η κ. Θάλεια Δραγώνα διαμαρτύρεται για συκοφαντική δυσφήμιση εναντίον της.
Ο Μίκης, με δική του επιστολή, ξεκαθαρίζει τα πράγματα.

Διαβάστε ΕΔΩ με προσοχή τον ξεκάθαρο λόγο ενός ρωμιού




πηγή:trelogiannis

Τι επιθυμούν τα παιδιά από το δάσκαλο!

Σε παρακαλούμε μην έρχεσαι στο μάθημα με ύφος τόσο αγριωπό, θα προτιμούσαμε ένα χαρούμενο και ευχάριστο πρόσωπο.

Σε παρακαλούμε, μην ξεθυμαίνεις την κακή σου διάθεση στους ανίσχυρους μαθητές.

Σε παρακαλούμε μην έχεις στο μυαλό σου μόνο να τελειώσεις την ύλη, πού και πού ένα αστείο μας χαλαρώνει.

Σε παρακαλούμε μην δείχνεις εύνοια σε μερικούς μαθητές.

Μην χαρακτηρίζεις έναν μαθητή ως χαμένη περίπτωση!

Μην αποπαίρνεις έναν μαθητή και μην τον κάνεις κουρέλι μπροστά στην τάξη.

Σε παρακαλούμε να μας δίνεις συμβουλές για τη μάθηση.

Σε παρακαλούμε μη διαβάλλεις τους μαθητές στους συναδέλφους σου και να μην πιστεύεις άκριτα στις φήμες.

Να μην κουτσομπολεύεις ή μαρτυράς τις προσωπικές υποθέσεις ενός μαθητή και να μην κάνεις υπαινιγμούς την ώρα του μαθήματος.

Σε παρακαλούμε μην θεωρείς τους μαθητές ανίδεους και ασήμαντους και τον εαυτό σου παντογνώστη.

Σε παρακαλούμε μην ανακοινώνεις και μην υπόσχεσαι πράγματα τα οποία μετά δεν τηρείς.

Σε παρακαλούμε, καμιά φορά να ομολογείς και να παραδέχεσαι τα λάθη σου!

Σε παρακαλούμε μη βάζεις πάντα στη μέση τους γονείς και μας φοβερίζεις ότι θα τους τα πεις όλα.

Τα παιδιά δεν θέλουν δώρα

1. Ειδικά αν αυτά τα δώρα είναι λούτρινα ζωάκια (ίσως το πιο άχρηστο δώρο στην ιστορία της ανθρωπότητος: the dust collectors) ή ρούχα (εκτός αν το παιδί έχει ήδη μπεί στην εφηβεία).


2. Βασικά, αυτό που κάνει ένα μικρό παιδί ευτυχισμένο είναι οι λάσπες, οι πέτρες, η άμμος, τα ξύλα και οι σανίδες, το χώμα, το νερό, και πάνω από όλα, η αταξία.


3. Θυμάμαι την αυλή, γεμάτη πεταμένα οικοδομικά υλικά όπως πρόκες, καδρόνια και παλιές λαμαρίνες, που αποτέλεσαν τη πρώτη ύλη κάθε δημιουργίας μας: σπίτια, πύραυλοι, πλοία, η μάγισσα κλοκλό, κάστρα...Ήταν οι μόνες πραγματικά ευτυχισμένες στιγμές, πραγματικά ελεύθερες, πραγματικά αξέχαστες. Οι κανόνες ήταν οι κανόνες που εμείς φτιάχναμε αυθόρμητα και συχνά χωρίς να ειπωθεί τίποτα.


4. Οι μεγάλοι ακόμα κι αν ξέραν για αυτό, δεν είχαν καμμία ανάμιξη και καμμία δικαιοδοσία.


5. Οι ευκάλυπτοι που σκαρφαλώναμε, το χορτάρι που ξαπλώναμε ή κρυβόμασταν, οι πέτρες που χρησιμοποιούσαμε για να ισιώνουμε τις παλιές πρόκες και μετά για να τις καρφώνουμε στα καδρόνια για να φτιάξουμε "την σπηλιά μας", είναι κάτι που τα παιδιά μας δύσκολα θα βρούν στον πολίτικαλυ κορέκτ κόσμο που φοβάται να μιλήσει, πόσο μάλλον να σκαρφαλώσει σε δέντρο.

Έχοντας αυτά υπόψιν και προσπαθώντας να σκεφτώ τι να αγοράσω για τα δικά μου παιδιά, κατέληξα ότι υπάρχουν 4 κατηγορίες παιχνιδιών.

• Αυτά που τα κοιτάς. Ένας σιδηρόδρομος, τα "χοτ γουήλθ μάθτερ ντδάμπ" και όλα τα προϊόντα των χαρακτήρων παιδιών ταινιών, είναι μόνο για να τα βλέπεις. Δεν προσφέρουν καμμία απόλαυση στο παιδί γιατί ακόμα και όταν κάνει επίδειξη στους φίλους του στο νηπιαγωγείο, σίγουρα κάποιος άλλος θα έχει τα ίδια, ή το παιδάκι μας θα είναι αντιπαθητικό στους συνομήλικούς του, όπως όλοι όσοι κάνουν επίδειξη. Άλλωστε το ίδιο το παιδί θα το κοιτάξει για λίγο, και μετά θα συνεχίσει να βαριέται γιατί πόση ώρα μπορείς να κοιτάζεις ένα τραινάκι ή το μαξιλάρι κεραυνός μακουήν χωρίς να πλήξεις θανάσιμα?


• Αυτά που υποδύεσαι ρόλους. Μπορεί να είναι το οτιδήποτε, αρκεί το παιδί να εμπνευστεί να "κάνει" κάποιον άλλον εκτός από τον εαυτό του. Ένα μπλέ σκουφί μπορεί να το μετατρέψει σε μάγο, σπάιντερμαν ή οτιδήποτε άλλο. Τα πλέιμομπίλ, ή άλλα κουκλάκια, είναι πολύ καλά για αυτή τη δουλειά γιατί είναι άτεχνα και με τη φαντασία τους τα παιδιά μπορούν να τα μετατρέψουν σε οτιδήποτε θέλουν, συμπληρώνοντας με το νου τους τις λεπτομέρειες. Καπέλα, ραβδιά, ένα ύφασμα για μπέρτα είναι αντικείμενα που ένα παιδί μπορεί να χρησιμοποιήσει για να μεταμορφωθεί σε κάτι άλλο. "Εγώ θα ήμουν αόρατος και θα σε σκότωσα!"...."Ναι αλλά μετά θα πήρα ένα φίλτρο και θα ζωντάνεψα!"...


• Αυτά που χαλάνε και ξαναφτιάχνονται. Όχι κατασκευές. Αυτές έχουν οδηγίες και το να ακολουθείς οδηγίες μπορεί να αποτελεί πρόκληση από μία ηλικία και μετά, αλλά δεν απαιτεί καθόλου ευφυΐα, φαντασία ή σκέψη. Όταν λέω να ξαναφτιάχνονται εννοώ σαν κάτι διαφορετικό. Πλαστελίνες, τουβλάκια, κύβοι, όλα αυτά αξίζουν το βάρος τους σε χρυσάφι. Είναι τα μόνα παιχνίδια που ακόμα εξάπτουν την φαντασία των δικών μου παιδιών και ακόμα έχουν κι άλλες ιδέες, τέσσερα χρόνια μετά. Αξίζει την ανακατωσούρα και την ατσαλιά γιατί όταν κρατάνε στα χεράκια τους ένα κθίφοθ, αναγνωρίζω κάτι που μοιάζει πολύ με αυτό που ένοιωθα κι εγώ καρφώνοντας καδρόνια στην αλάνα. Εκτός από την φαντασία τους που λύνει τα φρένα και απογειώνεται, είδα ότι είναι και πιο ήρεμα στο τέλος της ημέρας, πιο γαληνεμένα, σαν να πήγαν όντως σε όολα αυτά τα μέρη και να έκαναν όλα αυτά τα θαυμαστά πράγματα, και τώρα να γυρνάνε αποκαμωμένα σπίτι σε μένα...


• Τα παιχνίδια σκέψης. Είναι παιχνίδια επιτραπέζια, που παίζονται σε κατάσταση ηρεμίας. Μπορεί να είναι το σκραμπλ , μία τράπουλα, το σκάκι ή μονόπολη, ή απλά μαρκαδόροι και χαρτιά για ζωγραφική, ή ακόμα και μία χειροτεχνία. Πολύ καλά και αυτά, αρκεί να είμαστε σίγουροι ότι το παιδί μας είναι τύπος που του αρέσει να κάθεται στο ίδιο σημείο για κάμποση ώρα.
  Τώρα, υπάρχουν και δύο ακόμα υποκατηγορίες: α) αυτά που παίζει μόνο του το παιδί, ή έστω με το αδερφάκι του και β) αυτά που παίζει μαζί με τους γονείς. Πολλές φορές χρειάζεται να δώσουμε το "εναρκτήριο λάκτισμα" στη φαντασιακή ενέργεια του παιδιού. Αν δηλαδή καθήσουμε μαζί του και φτιάξουμε το πρώτο πυργάκι ή το πρώτο σαλιγκάρι από πλαστελίνη μετά από λίγο καιρό από μόνο του θα τρέξει να πιάσει τις πλαστελίνες όταν του έρθει μία ιδέα. Είναι πιο αποτελεσματικό να έχει παιχνίδια από όλες τις κατηγορίες παρά να επιμείνουμε μόνο στα μορφωτικά παιχνίδια ή μόνο στα επιτραπέζια, γιατί η μονοτονία θα μετατρέψει ακόμα και το πιο παιδαγωγικά προσεγμένο παιχνίδι σε σκουπίδι κάτω από το παιδικό κρεβάτι.
  Επίσης, είναι προσωπική μου άποψη από δικές μου εμπειρίες, ότι είναι αδύνατον να υπάρξει δημιουργικό παιχνίδι που να είναι τακτικό. Οπωσδήποτε θα γίνει ατσαλιά και θα αξίζει τον κόπο, και θα ήταν κρίμα να σκοτώσει κανείς τη διασκέδαση ενός παιδιού για να μην λερώσει το τραπεζομάντηλο. Προσωπικά, αυτό που κάνω όταν τα πιάνει το δημιουργικό τους, είναι να στρώνω τα πρόχειρα τραπεζομάντηλα, να τα κατευθύνω προς μία συγκεκριμένη μεριά που δεν έχει χαλί κάτω από το τραπέζι και μετά το πέρας των δημιουργικών δραστηριοτήτων να τους ζητώ να συμμαζέψουν το χάλι που δημιουργήσανε.
  Όσο καλό κι αν είναι το παιχνίδι, σίγουρα θα καταλήξει στα αζήτητα να δεν το παίξετε μαζί του, ειδικά αν είναι μοναχοπαίδι. Τα παιδιά θέλουν απροσδιόριστη ποσότητα γονικής παρουσίας, που διαφέρει από παιδί σε παιδί αλλά όσο χρειάζεται πρέπει να το έχει. Μη νομίζετε δηλαδή ότι αγοράζοντας ένα πραγματικά καλό παιχνίδι το παιδί θα παίξει μόνο του αφήνοντάς σας ελεύθερο ένα μισάωρο να δείτε τον δόκτωρ χάουζ...
  Κανένα παιχνίδι δεν το κάνει αυτό εκτός από τον υπολογιστή ή τα τύπου νιντέντο, αλλά δεν είναι και ότι καλύτερο για το μυαλουδάκι του, γιατί με αυτά ούτε υποδύεται ρόλους, ούτε ξαναφτιάχνεται, ούτε η φαντασία του δουλεύει μιας και όλα είναι έτοιμα μπροστά του, ούτε σκέφτεται πραγματικά. Ωστόσο, επειδή το σύνδρομο στέρησης μπορεί να έχει αντίθετα αποτελέσματα, ξέρω κάποιους που ναι μεν αγόρασαν τέτοια παιχνίδια για τα παιδιά τους, αλλά έβαλαν λογικούς περιορισμούς στη χρήση τους, όπως όχι περισσότερο από μία ώρα την ημέρα, ή κάτι παρόμοιο, κάτι που τα παιδιά δέχθηκαν εύκολα.
  
  
  
  
  Τα παιχνίδια δεν υποκαθιστούν τη γονική παρουσία.

πηγή:Τρίτο καζάνι αριστερά

Άκου τις παιδικές φωνές

ΤΕΧΝΗ ΑΠΟ ΒΟΥΤΥΡΟ

Ενα άγαλμα εξ ολοκλήρου φτιαγμένο από φρέσκο αγελαδινό βούτυρο είναι η «ατραξιόν» της ετήσιας αγροκτηνοτροφικής έκθεσης στην Πενσυλβανία που πραγματοποιείται στην πόλη Χάρισμπουργκ. Το άγαλμα απεικονίζει μια αγελάδα να μοιράζεται το πρωινό με μια τυπική τετραμελή αμερικανική οικογένεια κτηνοτρόφων και για να φιλοτεχνηθεί από τον γλύπτηΤζιμ Βίκτοραπαιτήθηκαν περίπου 450 κιλά βουτύρου, ευγενική προσφορά μιας τοπικής εταιρείας γαλακτοκομικών προϊόντων. Το ερώτημα είναι τι θα γίνει όλο αυτό το βούτυρο όταν τα φώτα (και τα... ψυγεία) της έκθεσης σβήσουν, σε μία εβδομάδα από σήμερα.

πηγή:trelogiannis

ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Όλα του κόσμου τα παιδιά,
εγχρωμα η λευκά
άρρωστα ή υγειά
δικά μας είναι..
Με απόφαση Θεού ήλθαν στη γη

Δικαίωμα ζωής,
Αγάπης και Στοργής
μερίδιο στην χαρά και την φροντίδα
τους ανήκει.

Και αν δεν είναι όλα δυνατά
κανένας δεν μπορεί
πρόσβαση σ' ανθρώπινη ζωή
στ' ανήμπορα παιδιά να εμποδίζει..

Να ντρέπεστε οι κραταιοί
που αδιαφορείτε.
Να λογίζεστε ανθρώποι δεν μπορείτε
όταν Ζωή ενός παιδιού περιφρονείτε.

ΑΝΘΡΩΠΟI γρηγορείτε!!!!!!

πηγή

Ένα ερώτημα!

Σημαντήρης προς Τριαρίδη για τις εικόνες στις τάξεις

Αγαπητέ κ. Τριαρίδη,επιτρέψτε μου να σπαταλήσω τον πολύτιμο χρόνο σας για να θέσω ένα ερώτημα για προβληματισμό.Είδα σε ιστολόγιο την πληροφορία ότι εσείς και τρεις άλλοι γονείς ζητήσατε να καταργηθούν από τα σχολεία τα όσα ο νόμος ορίζει περί προσευχής, εκκλησιασμού, κλπ. Βεβαίως το ερώτημα απευθύνεται και στους άλλους γονείς, πλην όμως επειδή μόνο το δικό σας όνομα αναφέρθηκε, δεν τους γνωρίζω. Θα σας ήμουν ευγνώμων να τους το διαβιβάσετε, αν τους γνωρίζετε εσείς........

Θυμάμαι από τα σχολικά μου χρόνια, δεν γνωρίζω αν εσείς το διδαχθήκατε γιατί είστε νεώτερός μου, ότι στο μάθημα των Αρχαίων Ελληνικών μάθαμε ότι στο διάλογο του Κρίτωνα με τον Σωκράτη, όταν ο μαθητής ζήτησε από τον δάσκαλο να δραπετεύσει, εκείνος του απάντησε ότι πρέπει να τηρήσει τους νόμους της πατρίδας του, έστω και αν αυτοί δεν του αρέσουν, γιατί , σε αντίθετη περίπτωση, θα έπρεπε να έχει φύγει από την πατρίδα του αν δεν του άρεσαν οι νόμοι της.

Μου έρχεται λοιπόν αβίαστα στο νου το εξής ερώτημα: Γιατί εσείς και οι άλλοι τρεις, αφού δεν σας αρέσει ο συγκεκριμμένος νόμος της Πατρίδας μας, γιατί δεν φεύγεται να πάτε σε άλλη χώρα που να μην έχει τέτοιο νόμο;

Αν για οποιοδήποτε λόγο, σεβαστό οπωσδήποτε, αποφασίσατε να παραμείνετε στην Ελλάδα, έστω και αν δεν σας αρέσει ο νόμος, οφείλετε να τον δεχθείτε. Έχετε το "όπλο" της ψήφου και στις εκλογές μπορείτε, ως πολίτης δημοκρατικής χώρας, να καταψηφίσετε την οποιαδήποτε κυβέρνηση φέρνει νόμους που δεν σας αρέσουν. Σε καμμιά περίπτωση όμως δεν είναι λογικό, ούτε δημοκρατικό, να προσπαθείτε με κάθε μέσο να καταργήσετε έναν νόμο της πατρίδας μας και φυσικά είναι αδιανόητο οποιαδήποτε Αρχή να στηριχθεί σε γνώμη τριών ή πέντε ή δέκα ανθρώπων και να αλλάξει κάτι που εξυπηρετεί εκατομμύρια άλλους.Σας ευχαριστώ για το χρόνο που διαθέσατε να διαβάσετε το ερώτημά μου.Ε.ΣημαντήρηςΈλληνας Πολίτης

Υ.Γ.1) Απηύθυνα το παραπάνω ερώτημα, μόνο με την ιδιότητα του Έλληνα Πολίτη.

2) Ως νομικός που είστε θα έπρεπε να γνωρίζετε Ελληνική Ιστορία. Και αν γνωρίζατε, τότε θα έπρεπε να θυμόσαστε ότι οι εικόνες, ο εκκλησιασμός, και οι προσευχές εκατομμυρίων ανθρώπων, διέσωσαν το Γένος μας μέσα στους αιώνες. Μην γίνεστε λοιπόν αχάριστος προς όλους αυτούς.

πηγή: trelogiannis

Δίδυμα με διαφορά...δεκαετίας

Με διαφορά μερικών λεπτών, ενός έτους και τελικά...δεκαετίας γεννήθηκαν τα ομοζυγωτικά δίδυμα της Μαργκαρίτα Βελάσκο στην Τάμπα της Φλόριντα, στις Ην.Πολιτείες.


Η μητέρα τους, μπήκε στο νοσοκομείο την παραμονή της Πρωτοχρονιάς για να γεννήσει με καισαρική. Ο μικρός Μαρτσέλο γεννήθηκε λίγο πριν από τα μεσάνυχτα. Ο αδερφός του, όμως, ο Στέφανο λίγα λεπτά μετά την έλευση του 2010. Έτσι, θα γιορτάζουν τα γενέθλιά τους διαφορετικές μέρες.


Τα βρέφη, όμως, γεννήθηκαν πρόωρα. Έχουν συμπληρώσει ήδη τους έξι μήνες αλλά θα πρέπει να παραμείνουν στο νοσοκομείο τουλάχιστον για άλλους δύο μήνες.



πηγή:Τα Νέα

Ο βασιλιάς και το αλάτι

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας μεγάλος βασιλιάς που
είχε τρεις γιους και τους αγαπούσε πολύ.
Μια μέρα αποφάσισε να δει πόσο τον αγαπούσαν κι εκείνοι.
Φώναξε λοιπόν τον καθένα και τον ρώτησε πόσο τον αγαπάει.
"Σ' αγαπώ όσο αγαπώ το χρυσάφι και τα κοσμήματα", είπε ο πρώτος γιος και
ο βασιλιάς ευχαριστήθηκε πολύ.
"Σ' αγαπώ όσο αγαπώ τα λεφτά", είπε ο δεύτερος γιος και πάλι ο βασιλιάς ευχαριστήθηκε πολύ.
"Σ' αγαπώ όσο αγαπώ το αλάτι", είπε ο τρίτος γιος.
Ο βασιλιάς τότε θύμωσε πολύ και έδιωξε τον τρίτο γιο από το παλάτι.

Εκείνος περιπλανήθηκε σε πόλεις και χωριά, έκανε πολλές δουλειές και κατάφερε
με την εξυπνάδα του να γίνει βασιλιάς σε μια άλλη πολιτεία.

Τα χρόνια πέρασαν, ο πατέρας του είχε πια γεράσει πολύ και είχε
σχεδόν ξεχάσει τον τρίτο του γιο.

Εκείνος όμως πάντα θυμόταν τον πατέρα του και τον άδικο διωγμό του από το παλάτι, αλλά δεν του κρατούσε κακία. Έτσι, μια μέρα αποφάσισε να κάνει ένα γιορταστικό τραπέζι και κάλεσε σ' αυτό βασιλιάδες από κοντά κι από μακριά.
Ανάμεσά τους ήταν και ο πατέρας του.
Το τραπέζι ήταν πολύ πλούσιο.
Είχε όλων των ειδών τα φαγητά, τα φρούτα και τα γλυκά.
Μόνο που όλα τα φαγητά ήταν ανάλατα.
Έτσι είχε συμφωνήσει ο τρίτος γιος με το μάγειρα.

Όταν όλοι κάθισαν στο γιορτινό τραπέζι, ο βασιλιάς πατέρας του
πήρε το πιρούνι και άρχισε να τρώει.
Με τις πρώτες όμως πιρουνιές παραπονέθηκε ότι το φαγητό
δεν είχε καθόλου αλάτι και σταμάτησε να τρώει.
Καθόταν περίλυπος μπροστά σ' αυτό, το τόσο πλούσιο... με άγευστα φαγητά τραπέζι.

Τότε ο τρίτος του γιος, που στεκόταν δίπλα του, αλλά ο γερο-βασιλιάς δεν είχε αναγνωρίσει, γύρισε και του είπε:
"Πατέρα, όταν πριν από πολλά χρόνια σου είπα ότι σ' αγαπώ όσο το αλάτι, με έδιωξες από το παλάτι σου. Τώρα, γιατί είσαι τόσο λυπημένος επειδή δεν μπορείς να φας το ανάλατο φαγητό σου;".

Ο γερο-βασιλιάς, έκπληκτος, αναγνώρισε το γιο του και κατάλαβε το λάθος του. "Συγνώμη, γιε μου, ήμουν τόσο άδικος μαζί σου..." του είπε.

Τότε ο γιος αγκάλιασε τον πατέρα του

και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα...


Παραμύθι από τη Λιβύη

Ο Μέγας Αγιασμός των Θεοφανείων

Του Αλέξανδρου Φ. Καραμπάτσου

Μία από τις πιο γνωστές και λαοφιλείς ακολουθίες της Εκκλησίας μας είναι αυτή του αγιασμού των υδάτων. Στην Ορθόδοξη Εκκλησία η ακολουθία αυτή παρουσιάζεται σε δύο τύπους, τον μεγάλο και τον μικρό αγιασμό, ανήκει δε στην κατηγορία των μυστηριοειδών τελετών. Μυστηριώδεις καλούνται οι ακολουθίες μέσω των οποίων παρέχεται αοράτως η θεία χάρη με αισθητούς χειρισμούς και σημεία, δεν έχουν συσταθεί όμως από τον Κύριο ούτε είναι αναγκαίες προς σωτηρία όπως τα μυστήρια.

Είναι γνωστές σε όλους οι διάφορες ευλαβείς παρανοήσεις που υφίστανται σε σχέση με τον αγιασμό γενικώς, ιδίως δε με τον μεγάλο. Για τον λόγο αυτό κρίνεται σκόπιμο προς άρση των παρεξηγήσεων να παρουσιαστούν ακροθιγώς τα όσα σχετικά ισχύουν.

1. Διάκριση μεταξύ μεγάλου και μικρού αγιασμού

Μέγας αγιασμός ονομάζεται η ακολουθία που τελείται στο ναό δύο φορές το έτος (5 και 6 Ιανουαρίου) σε ανάμνηση της βαπτίσεως του Χριστού στον Ιορδάνη. Μικρός Αγιασμός είναι ο συνήθως τελούμενος στους ναούς κατά την 1η εκάστου μηνός και σε διάφορες άλλες περιπτώσεις (θεμελιώσεις οίκων, εγκαίνια καταστημάτων, δημοσίων έργων κτλ.). Γίνεται σαφές λοιπόν ότι κακώς νομίζεται ότι ο αγιασμός της παραμονής των Θεοφανείων είναι ο μικρός αγιασμός και της κυρίας ημέρας ο μέγας. Κατά τις δύο αυτές ημέρες τελείται η ακολουθία του μεγάλου αγιασμού. Η τέλεση του μεγάλου αγιασμού την παραμονή της μεγάλης εορτής είναι συνήθεια που επικράτησε κατά τους νεότερους χρόνους χάριν εξυπηρέτησης των πιστών. Η όποια διάκριση μεταξύ της αγιαστικής χάριτος του αγιασμού της παραμονής και της ημέρας των Θεοφανείων είναι λανθασμένη αν όχι απαράδεκτη.

2. Φύλαξη αγιασμού κατ’ οίκον

Ο μέγας αγιασμός δύναται να φυλάσσεται κατ’ οίκον προς εξυπηρέτηση των αναγκών των πιστών. Αυτό αναφέρεται ρητώς στο κείμενο της ακολουθίας: «ίνα πάντες οι αρυόμενοι και μεταλαμβάνοντες έχοιεν αυτό προς ιατρείαν παθών, προς αγιασμόν οίκον, προς πάσαν ωφέλειαν επιτήδειον» καθώς επίσης και στον λόγο του Ι. Χρυσοστόμου ο οποίος γράφει σχετικά: «κατά την εορτήν ταύτην άπαντες υδρεύονται, οίκαδε τα νάματα φέροντες και εις ενιαυτόν φυλάττουσιν». Απαραίτητη βεβαίως προϋπόθεση για την κατ’ οίκον διατήρηση του καθαγιασμένου ύδατος είναι η ευλαβής και μετά μεγίστης προσοχής φύλαξή του.

3. Μέγας αγιασμός και νηστεία

Επικρατεί η αντίληψη ότι η νηστεία της 5ης Ιανουαρίου έχει οριστεί λόγω της επικείμενης μετάληψης του μεγάλου αγιασμού της επομένης. Μία τέτοια εκδοχή όμως δεν μαρτυρείται από την παράδοση της Εκκλησίας μας αλλά προέρχεται από παρανόηση μιας άλλης αρχαιότατης πράξης. Από τους πρωτοχριστιανικούς ήδη χρόνους, της μεγάλης Δεσποτικής εορτής των Θεοφανείων προηγούνταν προπαρασκευαστική νηστεία που αφορούσε το ομαδικό βάπτισμα των κατηχουμένων που γινόταν κατά την ημέρα αυτή. Τότε νήστευαν όχι μόνον ο βαπτιζόμενος και ο βαπτίζων αλλά και σύμπασα η Εκκλησία.

Την αιτιολόγηση της νηστείας της παραμονής λόγω της λήψης αγιασμού δεν δικαιολογεί ούτε η σύγχρονη πράξη κατά την οποία τελείται μέγας αγιασμός και κατά την παραμονή. Ο λαός μεταλαμβάνει του μεγάλου αγιασμού της παραμονής χωρίς να νηστεύει την προηγουμένη (4η Ιανουαρίου) αλλά ούτε καταλύει την νηστεία της παραμονής των Θεοφανείων (5ης Ιανουαρίου) μετά την λήψη του.

Μολαταύτα η νηστεία της παραμονής, αν και δεν συνδέεται όπως αναφέραμε παραπάνω, με την μετάληψη του αγιασμού, πρέπει σε κάθε περίπτωση να τηρηθεί ως προπαρασκευή για την μεγάλη Δεσποτική εορτή των Θεοφανείων που ακολουθεί. Αυτό άλλωστε συμβαίνει με όλες τις μεγάλες εορτές του εκκλησιαστικού έτους.

Για την μετάληψη του μεγάλου αγιασμού απαιτείται τέλεια αποχή τροφής και ποτού από του δείπνου ή του μεσονυκτίου της προηγούμενης ημέρας μέχρι της μεταλήψεως. Εξαίρεση αποτελεί η έκτακτη μετάληψη αγιασμού σε περιπτώσεις ασθενειών, κινδύνων κτλ.. Και εκεί όμως η πνευματική νηστεία όπως ορίζεται από τον απόστολο Παύλο (Β΄ Κορ. 7,1) είναι απαραίτητη.

4. Μέγας Αγιασμός και Θ. Κοινωνία

Μέγας αγιασμός φυλάσσεται στον ναό καθ’ όλο το έτος σε ειδική φιάλη. Σκοπός της πράξης αυτής είναι η διευκόλυνση των πιστών και η εξυπηρέτηση των αναγκών τους. Πιο συγκεκριμένα ο μέγας αγιασμός δίδεται συνήθως ως ευλογία σε πιστούς που βρίσκονται υπό επιτίμιο του πνευματικού και δεν επιτρέπεται να κοινωνήσουν. Η πράξη αυτή όμως εάν δεν κατανοηθεί ορθά γεννά ακραίες παρεξηγήσεις. Μια όμοια παρανόηση έγκειται στην αντίληψη ότι η Θ. Κοινωνία κατά τα Θεοφάνεια δεν είναι απαραίτητη αφού υποκαθίσταται από την λήψη αγιασμού. Ο μέγας αγιασμός σε καμία περίπτωση δεν δύναται να υποκαταστήσει τη μετάληψη του Κυριακού σώματος και αίματος. Δεν θεωρείται υποκατάστατο ούτε όμοιο και ισότιμο. Ο αγιασμός είναι το δεύτερο μετά από την Θ. Κοινωνία ιερό μυστηριακό είδος.

5. Διαφορά αγιαστικής χάριτος μεγάλου και μικρού αγιασμού

Ένα θέμα το οποίο απασχολεί τους πιστούς είναι η διαφορά της παρεχόμενης δια των δύο τύπων του αγιασμού χάριτος. Σε κάθε περίπτωση το ερώτημα για την ορθόδοξη παράδοση και θεολογία θεωρείται σχολαστικό. Στην συνείδηση της Εκκλησίας τόσο ο μέγας όσο και ο μικρός αγιασμός είναι ύδωρ καθαγιασμένο δια της επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος παρεχόμενο στους πιστούς «πρός πάσαν ωφέλειαν». Η όποια διαφορά δεν έγκειται στην παρεχόμενη χάρη αλλά στην χρήση του καθαγιασμένου ύδατος η οποία αποκαλύπτεται μέσω των κειμένων των ακολουθιών του αγιασμού. Η έμφαση στον μικρό αγιασμό δίδεται στην ίαση των σωματικών και ψυχικών ασθενειών και στην θεραπεία των παθών και των αλγηδόνων ενώ στον μεγάλο αγιασμό στα αιτήματα τούτα προστίθενται και άλλα παρόμοια και ποικίλα.

Εάν λάβουμε υπόψη μας το γεγονός ότι κατά τα πρωτοχριστιανικά χρόνια ο καθαγιασμός του ύδατος των Θεοφανείων ήταν ο καθαγιασμός του ύδατος του αγίου βαπτίσματος εντός του οποίου βαπτίζονταν οι κατηχούμενοι μετά την άντληση ενός μέρους του από τους πιστούς για ευλογία, ίσως έχουμε την απάντηση στο ερώτημα γιατί ο μεν ένας ονομάζεται «μέγας» ο δε άλλος «μικρός».

6. Άντληση του αγιασμού και διατήρησή του από τους πιστούς

Σε μεγάλες πόλεις και ενορίες όπου η προσέλευση των πιστών είναι μεγάλη θα ήταν σκόπιμο και εύτακτο να γίνει από τον λειτουργό ιερέα μια επισήμανση προς τους πιστούς οι οποίοι συνωστίζονται για να γεμίσουν πλήρως μεγάλα σκεύη και φιάλες με τα γνωστά σε όλους επακόλουθα. Οι προσερχόμενοι θα μπορούσαν να παίρνουν μια μικρή ποσότητα καθαγιασμένου ύδατος και να προσθέσουν σε αυτό κοινό (μη καθαγιασμένο) ύδωρ κατ’ οίκον. Αναμειγνύοντας αγιασμό με κοινό ύδωρ μετατρέπεται και το κοινό ύδωρ σε αγιασμό και έτσι οι πιστοί έχουν όση ποσότητα αγιασμού επιθυμούν. Το ίδιο μπορούν να πράξουν επίσης όταν η ποσότητα του αγιασμού που φυλάσσεται κατ’ οίκον φαίνεται ότι εξαντλείται. Απαραίτητη προϋπόθεση όμως είναι να μην έχει ολοτελώς εξαντληθεί το καθαγιασμένο ύδωρ. Αυτός ο τρόπος χρησιμοποιείται από τους λειτουργούς ιερείς για αύξηση της ποσότητας όλων των υγρών μυστηριακών ειδών ακόμη και του τιμίου αίματος της Θ. Ευχαριστίας όταν η προσέλευση των πιστών είναι μεγάλη.

Τον μεγάλο αγιασμό που λαμβάνουν από τον ναό μπορούν οι πιστοί να τον προσθέσουν στην φιάλη του αγιασμού που τυχόν διατηρούν κατ’ οίκον από προηγούμενα έτη. Ένας άλλος τρόπος οικονομίας των πραγμάτων είναι να αδειάσουν τη φιάλη χρησιμοποιώντας τον παλαιό αγιασμό σε κάποια ιερή χρήση (ραντισμό κτλ.) και κατόπιν να γεμίσουν την φιάλη με αγιασμό που μόλις έλαβαν από τον ναό.

7. «Σήμερον των υδάτων αγιάζεται η φύσις…»

Μία λιγότερο διαδεδομένη πλην όμως σοβαρή παρανόηση αφορά την λαϊκή αντίληψη ότι κατά την ημέρα των Θεοφανείων όλα αδιακρίτως τα ύδατα είναι καθαγιασμένα. Το όλο θέμα εδράζεται στην παρανόηση της έννοιας των ποιητικών εκφράσεων «Σήμερον των υδάτων αγιάζεται η φύσις…» κτλ. Επ’ ουδενί λόγω όμως μπορεί να υποστηριχθεί ότι όλα τα ύδατα καθαγιάζονται αυτομάτως κατά την ημέρα αυτή και ότι έχουν την δύναμη και την χάρη του μεγάλου αγιασμού. Εξάλλου εάν συνέβαινε κάτι τέτοιο η τέλεση του αγιασμού θα ήταν άνευ νοήματος. Η ως άνω υμνολογική έκφραση και όλες οι όμοιες με αυτή αναφέρονται στην φύση του ύδατος ως υλικού στοιχείου η οποία εξαγιάστηκε μέσω του βαπτίσματος του Χριστού.

Η έννοια του «σήμερον» άλλωστε αφορά την σχετικοποίηση του χρόνου εντός της θείας λατρείας και εμφανίζεται στην υμνολογία πολλών άλλων μεγάλων εορτών. Τα μέλη της Εκκλησίας πλησιάζουν τα θεία γεγονότα ως γενόμενα «σήμερον» και μη δεσμευόμενα από τον ανθρώπινο χρόνο αφού η σωστική τους χάρη «διαμένει εις τον αιώνα του αιώνος».

8. Λειτουργικά Θέματα

Τελειώνοντας την διαπραγμάτευση του ζητήματος θα αναφερθούμε σε τρία σημεία που αφορούν την λειτουργική υφή της ακολουθίας του μεγάλου αγιασμού.

Α) Ο Πρόλογος της καθαγιαστικής ευχής

Της ευχής «Μέγας εί Κύριε», που είναι η καθαγιαστική του ύδατος, προηγείται ένα κείμενο («Τριάς υπερούσιε…») που δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως ευχή διότι δεν περιλαμβάνει καμία επίκληση ή αίτηση. Πρόκειται για ένα εγκώμιο πομπώδους ύφους που γράφτηκε με σκοπό να εκφωνηθεί ως ένα είδος εγκωμιαστικού ή κηρυγματικού λόγου. Σε κάποια χειρόγραφα υπάρχει, σε άλλα όμως όχι. Σήμερα έχει επικρατήσει να διαβάζεται μόνον κατά τον αγιασμό της ημέρας των Θεοφανείων και όχι κατ’ αυτόν της παραμονής. Σε κάθε περίπτωση δεν ανήκει στον οργανικό άξονα της ακολουθίας.

Β) Η επίκληση του Αγίου Πνεύματος

Η ευχή «Μέγας εί Κύριε», που κατά μία εκδοχή είναι έργο του Μεγ. Βασιλείου, ως έχει σήμερα στα έντυπα λειτουργικά βιβλία περιλαμβάνει δύο επικλήσεις του Αγίου Πνεύματος («αυτός ούν φιλάνθρωπε βασιλέυ…» και «Αυτός και νυν, δέσποτα, αγίασον το ύδωρ τούτο…»). Κάτι τέτοιο όμως φαίνεται λογικά και λειτουργικά άτοπο αφού ο καθαγιασμός θα γίνει μόνον μια φορά και σε συγκεκριμένη στιγμή. Η πιθανότερη εξήγηση του παραδόξου αυτού θέματος είναι η πιθανότητα αντιγραφικού σφάλματος σε κάποιο χειρόγραφο που μετέπειτα χρησιμοποιήθηκε για την έντυπη έκδοση. Η επίκληση γινόταν μόνον μία φορά κατά την φράση «αυτός ούν φιλάνθρωπε βασιλέυ…» ενώ όπως φαίνεται σε πολλά παλαιά χειρόγραφα η δεύτερη φράση δεν ήταν επίκληση αφού η ορθή μορφή της είναι «Αυτός και νυν, δέσποτα, αγιάσας το ύδωρ τούτο… δος πάσι…».

Γ) Η εμβάπτιση του Τιμίου Σταυρού

Η εμβάπτιση του Τιμίου Σταυρού στο ύδωρ του μεγάλου αγιασμού είναι μεταγενέστερη και εισήχθη για να εικονιστεί παραστατικότερα η βάπτιση του Κυρίου στον Ιορδάνη. Σε καμία περίπτωση δεν καθαγιάζει το ύδωρ το οποίο είναι ήδη καθαγιασμένο από την ευχή «Μέγας εί Κύριε» που προηγήθηκε. Από επίδραση του μεγάλου αγιασμού εισήχθη προοδευτικά και στον μικρό αγιασμό.

Επίλογος

Ο αγιασμός είναι πράγματι ένα πολύτιμο και ιερότατο μυστηριακό είδος το οποίο με πολύ σοφία προσφέρει η Εκκλησία στον λαό της. Μέσω αυτού ο πιστός εξαγιάζεται, χαριτώνεται και ενδυναμώνεται στον πνευματικό αγώνα του. Σε κάθε περίπτωση όμως απαιτείται από όλους μας, κληρικούς και λαϊκούς, μεγάλη προσοχή στην συντήρηση των ορθών παραδόσεων που συνοδεύουν αυτό το θείο δώρο, το πλήρες χάριτος και θεϊκής ευλογίας, ώστε να αποφεύγονται παρερμηνείες και παρεξηγήσεις που όσο ευλαβείς και αν είναι δεν συνάδουν με τα παραδεδομένα.


πηγή:Το ιστολόγιο της ενορίας μας