Δυσλεξία και σκέφτομαι και γράφω

Το σκέφτομαι και γράφω είναι ένα από τα μαθήματα στα οποία τα παιδιά με δυσλεξία αντιμετωπίζουν τις μεγαλύτερες δυσκολίες. Οι εκθέσεις τους είναι φτωχές. Χρησιμοποιούν άλλες λέξεις, και γράφουν πολύ σύντομες προτάσεις. Αποφεύγουν να χρησιμοποιούν δύσκολες έννοιες, προσπαθούν να τελειώσουν όσο γίνεται πιο γρήγορα αυτό που γράφουν, αποφεύγοντας έτσι τα πολλά λάθη.

Ο δάσκαλος μπορεί να τα βοηθήσει με διάφορες τεχνικές όπως:

Αφήνει το μαθητή να αναπτύξει τις σκέψεις του προφορικά, αφού βεβαιωθεί ότι κατανόησε το νόημα του θέματος. Για να ξεκινήσει η άσκηση, ο δάσκαλος χρησιμοποιεί ερωτήσεις «κλειδιά», όπως: που, γιατί, πως, τι, πότε, ποιος, ποια, από πού, προς τα πού. Όταν πια έχει κατασταλάξει η σκέψη του παιδιού και αισθάνεται έτοιμος, τότε γράφει αυτά που είπε προφορικά.

Μεγάλο ρόλο παίζει και ο εμπλουτισμός του λεξιλογίου του μαθητή. Αυτό επιτυγχάνεται με συχνές ασκήσεις του τύπου: συνώνυμες, αντίθετες, ταυτόσημες, ομόηχες, σύνθετες με συγκεκριμένο πρώτο ή δεύτερο συνθετικό κτλ. π.χ. πετεινός… (και πρέπει να βρει τη λέξη κόκορας), λευκός… (άσπρος), καλή+… (καλημέρα). Ο δάσκαλος παροτρύνει το μαθητή να εξηγήσει μόνος του, τη σημασιολογία ορισμένων λέξεων ( π.χ. βιβλιόφιλος). Ή και το αντίθετο, δηλαδή να αναλύσει ο δάσκαλος μία λέξη και ο μαθητής να βρει ποια είναι π.χ. πως λέγεται ο δρόμος που κινούνται τα αυτοκίνητα (αυτοκινητόδρομος).

Δυσλεξία και κατανόηση κειμένου

Όταν δοθεί μια πρόταση ή παράγραφος ή κείμενο για ανάγνωση σʼ ένα παιδί με δυσλεξία, το παιδί στην προσπάθειά του να το διαβάσει σωστά, διαβάζει μηχανικά χωρίς να συλλάβει το νόημα της πρότασης, της παραγράφου ή του κειμένου που έχει διαβάσει.

Ο δάσκαλος διηγείται το περιεχόμενο του κειμένου στο μαθητή.

Ζητά να πει ο μαθητής με απλά όγια ότι κατάλαβε και θυμάται.

Μετά ο δάσκαλος χωρίζει το κείμενο σε παραγράφους και την κάθε παράγραφο σε μικρές νοηματικές ενότητες.

Ο μαθητής διαβάζει την πρώτη παράγραφο και με τη βοήθεια του δασκάλου υπογραμμίζει λέξεις «κλειδιά».

Τις λέξεις «κλειδιά» τις γράφει τη μια κάτω από την άλλη και βλέποντάς τις προσπαθεί να διηγηθεί το περιεχόμενο π.χ. Ζούσε κάποτε / σʼ ένα δάσος καταπράσινο / ένας λύκος / που του άρεσε πάρα πολύ / να παίζει φλογέρα /. Οι λέξεις κλειδιά είναι:

Πότε: κάποτε

Που: δάσος

Ποιος: λύκος

Τι: να παίζει

Με τον ίδιο τρόπο, δουλεύονται και οι άλλες παράγραφοι και σιγά – σιγά όλο το κείμενο.

Στην αρχή ο χωρισμός σε μικρές νοηματικές ενότητες γίνεται από το δάσκαλο αλλά μετά από το μαθητή. Η εξέταση του μαθητή καλά είναι να γίνεται με ερωτήσεις που θα περιέχουν τις λέξεις κλειδιά. Τα κείμενα που θα δίνει στην αρχή ο δάσκαλος, θα πρέπει να είναι σύντομα και ευχάριστα.



πηγή