Όσο περνάει ο καιρός η απόσταση μεγαλώνει…

Κάποιος μας συκοφάντησε, μας αδίκησε, μας έθιξε, μας προσέβαλε.

Τον διαγράφουμε μονομιάς από αδελφό, συγγενή, φίλο ή συνεργάτη;

“Δεν θέλουμε να τον ξαναδούμε στα μάτια μας”;

Ή τον αντιμετωπίζουμε με κατανόηση, συμπάθεια κι αγάπη με την ελπίδα πως θα διορθωθεί;

Ο Κύριος παρότι παρακούσαμε τη θεϊκή εντολή του

“έκλινεν ουρανούς να κατέβει” (ψαλ ιζ 17[10])

Η θεϊκή του φιλανθρωπία ήταν καθαρή

“Πάτερ άφες αυτοίς” (Λουκ κγ [23]34)

Μας έφταιξε ο αδελφός μας; Κι ύστερα απομακρύνθηκε κι ο ένας αποφεύγει τον άλλον;

Τον βλέπει κι αλλάζει δρόμο; Όσο περνάει ο καιρός η απόσταση μεγαλώνει;

“Εάν αμαρτήσει εις σε αδελφός σου, ύπαγε και έλεγξον αυτόν μεταξύ εσού και αυτού μόνου,

εάν σου ακούσει, εκέρδησας τον αδελφόν σου” (Ματθ [18]15)

Πήγαινε, αφού προσευχηθείς θερμά πρώτα.

Μην σκέπτεσαι ότι αυτός έφταιξε και πρέπει να επανορθώσει πρώτος.

Αυτός που μας έβλεψε, είναι πραγματικά πληγωμένος απέναντι του Θεού.

Εμείς είμαστε οι αδικημένοι, οι χαμένοι, αυτός είναι και πεσμένος, ίσως διστάζει, ντρέπεται, φοβάται.

Πήγαινε πρώτος εσύ.

Μόνο με την αγάπη χτίζεις γέφυρες.

Μόνο με τη συγχωρητικότητα δε χάνεις ποτέ τους φίλους σου.

Μόνο με την ταπείνωση συμπορεύεσαι με τους συνανθρώπους σου

πηγή: Ενοριακό Ιστο-Λόγιο