Πρόσφατα, στα πλαίσια επίδειξης μαθήματος στην τάξη των παιδιών μου Β’ Δημοτικού είχα την τύχη να λάβω γνώση τι σημαίνει Χριστούγεννα για τον περισσότερο κόσμο αλλά και για την εκπαίδευση στην Κύπρο (φαντάζομαι και στην Ελλάδα).
Ξεκίνησε το μάθημα ρωτώντας η δασκάλα (η οποία θεωρώ ότι ως εκπαιδευτικός είναι από τις καλύτερες στο σχολείο) ρωτώντας τα παιδιά τι τους θυμίζει η λέξη Χριστούγεννα. Τα παιδάκια, ηλικίας 7 ετών, περίπου απάντησαν όπως περίμενα, με παιδικό τρόπο. Οι απαντήσεις που θυμάμαι ήταν , μου θυμίζει χιόνι, κρύο, βουνά, χιονάνθρωπους, τζάκι, δώρα, καταστήματα στολισμένα, χριστουγεννιάτικο δέντρο κ.λ.π. Η δασκάλα ακολούθως τους είπε «όμως το πιο βασικό δεν το είπατε». Και λέω εγώ, μπράβο θα πει την γέννηση του Χριστού. Και όμως έπεσα έξω. Λέει «τον Άγιο Βασίλη» και δείχνει τον γνωστό κοκκινωπά ντυμένο, χοντρούλη κύριο που οτιδήποτε άλλο παρά Άγιος Βασίλης είναι. Φυσικά εξεπλάγην και αν μου δινόταν η ευκαιρία θα μιλούσα. Μετά άλλαξα γνώμη σκεπτόμενος ότι θα προσβάλω τη δασκάλα. Ακολούθως με τον προβολέα παρουσίασε διαφάνειες αναφέροντας σε κάθε χώρα πως λέγεται ο συγκεκριμένος κύριος. Αποτυπωμένο στο μυαλό μου έμεινε ότι στην Ιταλία το ρόλο του «Άγιου Βασίλη» έχει μια μάγισσα η οποία κάθεται σε σκούπα και η οποία παίρνει ωραία δώρα στα φρόνιμα παιδιά ενώ στα άτακτα κάρβουνα! Αυτά είναι τα Χριστούγεννά μας. Δώρα από όντα, ανύπαρκτα πολλές φορές, και μάγισσες (οι οποίες παραπέμπουν σε μυστικισμό) σε φρόνιμα παιδιά και σε άτακτα κάρβουνα ή τίποτα. Ακολούθησε εργασία των παιδιών με χρωματιστά μολύβια και χαρτόνια για την κατασκευή του «Αγίου».
Ειλικρινά δεν άκουσα ούτε μισή φορά την λέξη Χριστός, την λέξη γέννηση, Μεσσίας, σωτηρία , φάτνη, άγγελοι… Ένοιωθα ότι ήμουν σε αλλόθρησκη χώρα και γιορτάζαμε κάτι άλλο. Πως είναι να γιορτάζεις την 28η Οκτωβρίου αλλά να λες Χριστός Ανέστη!! Άσχετα πράγματα. Ανυπαρξία όχι πνευματικότητος, αλλά απλής ενημέρωσης έστω και τυπικής για αυτή την μεγάλη γιορτή. Και εξ΄ όσων αντελήφθηκα αυτό συνέβη και σε πολλές άλλες τάξεις.
Είναι πιθανόν να δίνονται αυτές οι γενικές οδηγίες προς τα σχολεία. Το γενικό κλίμα όμως το δίνει σίγουρα το υπουργείο Παιδείας, όχι τόσο ο Υπουργός, αλλά μάλλον οι συντάσσοντες το πρόγραμμα μαθημάτων. Αλλά και πάλι ο κάθε δάσκαλος μπορεί να διαφοροποιήσει το μάθημά του έχω την ταπεινή άποψη.
Αν παρατηρήσω το διάκοσμο της πόλης μου αλλά και των παρακείμενων πόλεων βλέπω ακριβώς την ίδια κατάσταση με την τάξη των παιδιών μου. Ουσιαστικά είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας. Παντού χριστουγεννιάτικα δένδρα με Άγιους Βασίληδες , ξωτικά , χιόνια (άσε που δεν χιόνιζε στη γέννηση του Χριστού). Δεν είδα μια φάτνη, τους μάγους , τον Άγιο Ιωσήφ, την Παναγία , τον Χριστό. Τα ίδια συμβαίνουν και το Πάσχα με τους λαγούς και τα αυγά.
Όλα αυτά είναι ξενόφερτα από χώρες που έχει σβήσει η πνευματικότητα, όπου ο Χριστός αντιμετωπίζεται ξώπετσα, χωρίς βάθος, ως ένα γεγονός αγοράς υλικών αγαθών. Αυτό δεν είναι κακό, κακό γίνεται όταν το κέντρο της εορτής είναι η ύλη και όχι η ουσία που είναι το αληθινό νόημα της έλευσης του Ιησού.
Δεν είμαι αρνητικός στα υλικά έργα των ανθρώπων, αλλά όταν δεν υποστηρίζονται από την πνευματική πλευρά του θέματος τότε πιστέυω ότι πρέπει να αρθρώσουμε λόγο. Όχι κατάκρισης, κατηγορίας και φανατισμού αλλά, ήρεμης εποικοδομητικής παρέμβασης προς ενημέρωση των συνανθρώπων μας οι οποίοι πιθανόν να αγνοούν ή να έχουν απορροφηθεί από τις βιοτικές μέριμνες. Αυτές, αν και αναπόφευκτες, μας απομακρύνουν, σαν σιωπηλή νόσος, από το στόχο μας που δεν είναι άλλος από την Θέωση μας και την ένωση μας με τον Χριστό.
Γι΄ αυτό από φέτος ας προσπαθήσουμε πρώτα εμείς να αλλάξουμε, να αντιμετωπίσουμε πιο πνευματικά και ουσιαστικά τα Χριστούγεννα και τότε θα δούμε και άλλους γύρω μας να αλλάζουν. Η αρχή ας γίνει από το πιο μικρό κύτταρο της κοινωνίας, τον εαυτό μας.
Καλά Χριστούγεννα
Νέαρχος Παναγή
Λεμεσός
πηγή:vatopaidi.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου