Το διάνεμά σου μες στο σπίτι
σαν να μην έχεις φύγει από καιρό
κάπου κάπου θαρρώ πως τις νύχτες
κάποιος ποτίζει το βασιλικό
και σαν δροσίζει τα χαράματα
κλείνει απαλά το τζάμι.
Νάρχεσαι
Να με ξυπνάς
Και να μου σκεπάζεις την πλάτη
Όπως τότε.
Να μου διαβάζεις στη γωνιά μας
απ’ το παλιό αναγνωστικό.
Έχει άλλη γλύκα ο Παπαδιαμάντης
απ’ το στόμα σου, μάνα.
Άλλο βάρος τα Συναξάρια…
Νόνη Σταματέλλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου