Δάσκαλος- Κιλκίς
«Κάλλιον να μην υπάρχει Έλλην εις τον κόσμον, παρά να ατιμάζει το κατ’ εικόνα Θεού και ομοίωσιν, υπάρχων ανδράποδον του αναισθήτου Τούρκου, ενώ επλάσθη από τον Θεόν ελεύθερος»
Γ΄ Εθνοσυνέλευσις, Τροιζήνα, 5 Μαΐου 1827
«Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους».
Μ’ αυτήν την αγέρωχη φράση «επικήρυξε» ο Κολοκοτρώνης τους κιοτήδες που υπέγραφαν προσκυνοχάρτια, δηλώσεις υποταγής στον Ιμπραήμ πασά. Μεταξύ αυτών των προδοτών και ο γνωστός Νενέκος Δημήτριος, τον οποίο, κατόπιν προτροπής του Γέρου του Μοριά, σκότωσε ο αγωνιστής Σαγιάς.
Τώρα, με την εν χορδαίς και τυμπάνοις, εκστρατεία του Ερντογάν «πασά», υπογράφτηκαν 21 «προσκυνοχάρτια», «μνημόνια κατανόησης», όπως ευφημιστικώς ονομάστηκαν.
Μεταξύ αυτών και η συμφωνία της ημέτερης διαβιουπουργού και της αντίστοιχης Τουρκάλας, με σκοπό την «απάλυνση» των σχολικών βιβλίων, ώστε να εξοβελιστούν γεγονότα που διχάζουν τους δυο προαιωνίως φίλους λαούς.
Δηλαδή, η ιστορία να μη λέγει τ’ αληθή (η λέξη σημαίνει αυτά που δεν καταπίνει η λήθη), αλλά τα ευχάριστα.
Για παράδειγμα, όπως φαντάζομαι τις ιστορικές θωπείες και «πλαστικές επεμβάσεις» στα βιβλία ιστορίας, η σφαγή στη Χίο, τα ανήκουστα εγκλήματα που ερήμωσαν το ανθηρό νησί, θα μετονομαστούν σε «παράπλευρες απώλειες» ή «προληπτικές επιχειρήσεις» του τουρκικού στόλου.
Η Έξοδος του Μεσολογγίου, δεν ήταν παρά ένας «συνωστισμός» των ηρωικών λειψάνων στις πύλες της ιερής πόλης. Και βέβαια δεν υπήρξε καμμιά Γενοκτονία, αυτή είναι εφεύρημα εθνικιστών, κυρίως ποντιακής καταγωγής, που έδωσαν βάση στις «μωρολογίες» των παππούδων τους. Και αφού εφαρμοστούν οι υποδείξεις που περιέχουν τα «μνημόνια – προσκυνοχάρτια», θα επιτύχει η Τουρκιά τον σημαντικότερο στόχο της: την Γενοκτονία της μνήμης…ύστερα έπονται οι αποβάσεις, εφ’ όσον κανείς δεν θα θυμάται για ποιο λόγο να υπερασπιστεί και να θυσιαστεί για κάτι κατσάβραχα του Αιγαίου.
Υπάρχει, όμως, ένα θέμα εδώ. Παρέλειψε η διαβιουπουργός, πρώην εθνικής, Παιδείας, να πληροφορήσει την «απέναντι», ότι ήδη στα σχολικά μας βιβλία εφαρμόζουμε το δόγμα της ελληνοτουρκικής φιλίας τους. Προς τι τα τυμπανοκρουστικώς αναγγελθέντα μνημόνια, όταν τα βιβλία που κρατούν στα χέρια οι μαθητές μας, είναι «ξεθωριασμένα», λογοκριμένα από δυσάρεστες για τους φίλους μας αναφορές;
Τα προσκυνοχάρτια απλώς επισημοποίησαν ένα τετελεσμένο γεγονός.
Παραδείγματα για του λόγου το αληθές. «Ανθολόγιο Λογοτεχνικών Κειμένων Α΄ και Β΄ Δημοτικού», σελ. 28. Κείμενο με τίτλο «Ο αγωνιστής με την πένα». Αφιέρωμα στην Επανάσταση του ’21. Στις δυόμισι σελίδες που καταλαμβάνει το κείμενο, ο μικρός μαθητής διαβάζει για ήρωες, για λευτεριά, για τον Σολωμό, ένα πράγμα όμως δεν αντικρίζει γραμμένο: Ότι επαναστατήσαμε κατά των Τούρκων. Σε ποιους είμαστε σκλαβωμένοι, ποιους πολέμησε ο Ανδρούτσος ή ο Μπότσαρης αυτό αποσιωπάται. Ο μαθητής μπορεί να υποθέσει ότι ήταν Ινδιάνοι.
Βιβλίο γλώσσας Στ΄ Δημοτικού. Σελίδα 105. Περιέχεται ο περίφημος λόγος του Κολοκοτρώνη στους μαθητές των Αθηνών, το 1838. Λέει ο ήρωας: «Οι παλαιοί Έλληνες, οι πρόγονοί μας, έπεσαν εις την διχόνοιαν και ετρώγονταν μεταξύ τους, και έτσι έλαβαν καιρό πρώτα οι Ρωμαίοι, έπειτα άλλοι βάρβαροι και τους υπόταξαν. Ύστερα ήλθαν οι Μουσουλμάνοι». Και συνεχίζει το βιβλίο: «Οι έμποροι και οι προκομμένοι…» κλπ.
Μετά όμως την λέξη «Μουσουλμάνοι» ο στρατηγός αναφέρει κάποια άλλα πράγματα, τα οποία προφανώς (λογο)κρίθηκαν ως εθνικιστικά, απάδοντα στο πνεύμα των μνημονίων.
Διαβάζω από τον Τερτσέτη το οχληρό απόσπασμα: «Και έκαμαν ότι ημπορούσαν διά να αλλάξη ο λαός την πίστην του. Έκοψαν γλώσσες εις πολλούς ανθρώπους, αλλ’ εστάθη αδύνατο να το κατορθώσουν. Τον ένα έκοπταν, ο άλλος τον Σταυρόν του έκαμε».
Έτσι φτάσαμε στην ρεπούσειο σύλληψη περί «θαυμαστής τάξης» την περίοδο της Τουρκοκρατίας.
Έτερο κείμενο Β΄ Γυμνασίου «Νεοελληνική Γλώσσα», τετράδιο Εργασιών, σελ. 35. με τίτλο «Αρχίζουμε πρόβες για την εθνική γιορτή». Το παραθέτω ολόκληρο. Μετά την ανάγνωσή του, ας σκεφτούμε όλοι μας, γιατί είναι περιττά τα «προσκυνοχάρτια» και γιατί οι μαθητές προτιμούν, κατά τις ημέρες των εθνικών επετείων, να τιμούν τους απελευθερωτές προγόνους μας, πίνοντας «φρεντοτσίνο» στις καφετέριες, παρά να παρακολουθούν την σχολική γιορτή.
«Τέλεια. Σήμερα στο μάθημα της μουσικής ήταν τέλεια. Γιατί από αύριο αρχίζουμε πρόβες για τη γιορτή της 25ης Μαρτίου. Θα κάνουμε πρόβες με τη χορωδία, θα χάνουμε μαθήματα. Έχουμε μια κάπως μικρή χορωδία στο σχολείο, καμιά τριανταριά άτομα και έχει πλάκα. Το ρεπερτόριο θα ‘ναι το συνηθισμένο: Ελεύθεροι Πολιορκημένοι και δώσ’ του. Φέτος θα ‘χουμε και την Τζίνα με τ’ ακορντεόν και μελόντικες και ξυλόφωνα. Θαυμάσια. Από τώρα ονειρεύομαι τις ώρες μαθημάτων που θα χαθούν στις πρόβες. Και η καλλιτεχνικού, η Βαφειώτη, μας λέει ότι θέλει μια ομάδα να σχεδιάσει κάτι σκηνικά και κάτι Κολοκοτρώνηδες και κάτι σημαίες και δάφνες. Μέσα. Υπολογίζω κι άλλες χαμένες ώρες μαθημάτων.
Σοβαρά σοβαρά, λέω στη Βαφειώτη, που είναι πολύ κλασική καλλιτεχνικού και ώρες ώρες μιλάει καθαρευουσιάνικα:
- Είμαι στη διάθεσή σας, κυρία Βαφειώτη, έτοιμη να ταχθώ στην καλλιτεχνική δημιουργία. (μα που τα βρίσκω!!…) Σηκώνει τα φρύδια με ύφος σαν να λέει «Τώρα με δουλεύει η μικρή; Τι γίνεται;» και πετάει:
-
- Καλά…ναι…βέβαια…να το συζητήσουμε…
- .
- Τι να συζητήσουμε κυρία; Θέλω πολύ να τ’ αναλάβω. Και νομίζω πως κι ο Οικονομίδης θέλει να βοηθήσει.
Ορίστε, πάω να κάνω κατάσταση και στο Βασίλη, για να μη με βρίζει μετά ότι χάνω μόνο εγώ μαθήματα και δεν τον σκέφτομαι και τον αφήνω να υποφέρει και να σκάει στη βλαμμένη τάξη μας.
Ευτυχώς πολλοί εθελοντές για το δημιουργικό μέρος της γιορτής δεν υπάρχουν και έτσι έχουμε πολλές πιθανότητες με το Βασίλη να είμαστε εμείς οι επίσημοι μπογιατζήδες της εθνικής γιορτής. Αλλά κάτι δεν προβλέψαμε.
Μας παίρνει λοιπόν η Βαφειώτη στο διάλειμμα και μας πάει στο Γυμνασιάρχη, για να τον ρωτήσει αν μπορούμε να αναλάβουμε εμείς και τις αφίσες.
- Και γιατί να μην μπορούμε; Γιατί να πει όχι; Αφού προσφερόμαστε. Εθελοντικά ερχόμαστε. Επιμένω.
- Ναι, αλλά, απ’ όσο γνωρίζω, είστε ήδη μέλη της χορωδίας μας και δεν ξέρω αν θα ήτο φρόνιμο να χάσετε περαιτέρω διδακτικές ώρες, λαμβάνοντας μέρος και στην παρούσα δραστηριότητα, απάντησε η Βαφειώτη στ’ αρχαία.
- Γι’ αυτό, χρειαζόμαστε την έγκριση του κυρίου Γυμνασιάρχου.
Ο κύριος Γυμνασιάρχης δίνει, ευτυχώς τη συγκατάθεσή του, ελλείψει άλλων εθελοντών, κι έτσι, να ‘μαστε οι «Εθνικοί Μπογιατζήδες». Για ένα μήνα και βάλε θα χάνουμε περίπου τέσσερις έως έξι ώρες τη βδομάδα. Βέβαια, δε μας χαρίζουν Φιλολογικά ή Μαθηματικά, αλλά μας παίρνουν απ’ τα Θρησκευτικά, τις Γυμναστικές και αυτά.
Η Καρακατσάνη, η μουσικού, είναι γεμάτη ενθουσιασμό και προσπαθεί να δέσει όλες τις φωνές και τα όργανα μαζί, ενώ βγάζει και δυο τρεις που θα κάνουν σόλο, έτσι, για να γίνει ακόμα πιο συγκινητική η ατμόσφαιρα. Και οι προετοιμασίες των αφισών προχωρούν. Είναι η Μάρθα με τον Πέτρο που βοηθούν στις ζωγραφικές».
Όταν τα μήλα είναι ξινά, φταίνε οι μηλιές και τέτοιες μηλιές άκαρπες κόπτονται και εις πυρ βάλλονται.
πηγή:Ρεσάλτο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου