Τα ΟΧΙ των Ελλήνων

Ο δάσκαλος Δημήτριος Νατσιός συζητά με τον Πολιτικό επιστήμονα Κωνσταντίνο Χολέβα για τα ΟΧΙ των Ελλήνων.

Γιατί έγινε Στρατηγός η Παναγία μας; - - - Αφιέρωση σ’ εκείνους που αφήνουν την πολιτική στους άθεους.

Όταν ένα έθνος, σαν το δικό μας, θεμελιωμένο από τα πανάρχαια χρόνια στην θρησκευτικότητα και προσδιορισμένο αποκλειστικά από αυτήν, έχει παραλύσει τόσο απόλυτα, ώστε να μη αντιδρά στην καλπάζουσα αθεοποίησή του, δηλαδή μένει παγερά αδιάφορο μπροστά στην επικείμενη εξαφάνιση της Ρωμιοσύνης του, τότε, ασφαλώς, είμαστε πολύ κοντά στα ύστερα του κόσμου!

Αυτή η διαπίστωση δεν είναι ένα στιγμιαίο συναισθηματικό ξέσπασμα, αλλά η προδιαγεγραμμένη συνέπεια της λειτουργίας του πνευματικού νόμου, που έγινε και θρυλικός παιάνας του λαού μας: «Η Ρωμιοσύνη είναι φυλή συνόκαιρη του κόσμου. Η Ρωμιοσύνη θα χαθή όντας ο...
κόσμος λείψη»!

Η μειωμένη εθνική αυτοεκτίμησή μας, που είναι η αιτία της απίστευτης ενδοτικότητος και απραξίας μας, είναι ένα καθαρά πνευματικό αποτέλεσμα της μακροχρόνιας σταδιακής αποξενώσεώς μας από την Πηγή της Ζωής και της Αλήθειας, η αποξένωση του λαού μας από την Εκκλησία του, πράγμα το οποίο συστηματικά καλλιεργήθηκε και καλλιεργείται από τις αμοραλιστικές κυβερνήσεις των τελευταίων 180 ετών, χωρίς καμμιά –απολύτως καμμιά– εξαίρεση αληθινά πιστού Κυβερνήτη.

Δυστυχώς, καθ’ όλο το ανωτέρω διάστημα παρουσίασε πνευματική καθίζηση και η ηγεσία της Εκκλησίας της Ελλάδος, με κάποιες λιγοστές εξαιρέσεις εκκλησιαστικών ηγετών, οι οποίοι, όμως, και αυτοί περιορίσθηκαν σε κάποια πνευματικά και εθνικά παραγγέλματα, παραλείποντας το μείζον και κύριο, δηλαδή να τονίσουν και να θέσουν σαν κηρυκτική προτεραιότητα την αλήθεια ότι η πολιτική είναι κλάδος της Ποιμαντικής, αφού η καθημερινή ζωή των Χριστιανών, που καθορίζεται από την πολιτική, δεν μπορεί να διαφέρη, αλλά πρέπει να είναι ταυτόσημη με την πνευματική ζωή της Εκκλησίας.

Είναι σημαντική και αποδεικτική των λόγων μας η υπενθύμιση του σπουδαίου θεολόγου π. Γεωργίου Φλωρόφσκυ ότι «ο Χριστιανισμός εισήλθε στην ιστορία σαν νέα κοινωνική τάξη, σαν νέα κοινωνική διάσταση» και γι’ αυτό «από την πρώτη αρχή ο χριστιανισμός δεν ήταν κυρίως δόγμα αλλά κοινότητα»!

Φαίνεται, όμως, πως δεν αρκεί στο μεγάλο πλήθος των χριστιανών αυτή η υπενθύμιση, ούτε τα όσα έχουμε μέχρι σήμερα γράψει για να καταδείξουμε ότι ο χριστιανός δεν μπορεί να διχοτομή τη ζωή του σε ζωή στην Εκκλησία και σε καθημερινή ζωή, παρεκτός και αν ο χριστιανός ζει σε αθεϊστικό ή αλλόθρησκο κράτος, οπότε, τότε και μόνο τότε είναι υποχρεωμένος να υπομένη σαν μαρτύριο τη δημόσια ζωή, προσπαθώντας να ζήση με διάκριση και σύνεση, σύμφωνα με τις υποδείξεις της «Προς Διόγνητον» Επιστολής.

Δεν μπορούν να καταλάβουν οι χριστιανοί μας, αλλά ούτε και πολλοί από τους Ποιμένες, ότι ο χριστιανός που ζει σε χριστιανικό κράτος και έχει την δυνατότητα να επιλέγη και να ψηφίζη τους κυβερνήτες του, είναι αδιανόητο να ακολουθή την μοιρολατρική τακτική των ανθρώπων που ζουν σε καθεστώς που δεν το επιλέγουν αλλά τους επιβάλλεται.

Και, επίσης, δεν συνειδητοποιούν ότι με το να επιλέγουν άρχοντες χωρίς πνευματικά κριτήρια, αφ’ ενός μεν αυτό είναι πνευματικός μαζοχισμός (αφού αυτοί οι ίδιοι δίνουν εξουσία στους πολιτικούς οι οποίοι εν συνεχεία με την πολιτική τους δυσκολεύουν ή και ακυρώνουν την πνευματική ζωή των ψηφοφόρων τους), αφ’ ετέρου δε έχουν βαρειά πνευματική ευθύνη έναντι των συνανθρώπων του έθνους τους γιατί με την ψήφο τους δίνουν εξουσία σε ανθρώπους με ανύπαρκτη πίστη και ξένους ή και πολεμίους του φρονήματος και του πολιτεύματος της Εκκλησίας μας, με αποτέλεσμα να αφανίζεται η Πίστη του Έθνους μας, να αφανίζεται η Ρωμιοσύνη. Αυτή η δυσκολία να αντιληφθούμε τα αυτονόητα είναι, νομίζω, το μεγαλύτερο πρόβλημά μας. Είναι αυτό που, τελικά, αφανίζει την Ρωμέϊκη Πίστη στον Θεό μας.

Ο μακαριστός π. Φλωρόφσκυ έγραψε, απευθυνόμενος σε όλες τις φυλές της γης, πως «για να γίνουμε πραγματικοί Χριστιανοί πρέπει να γίνουμε περισσότερο Έλληνες»! Το δικό μας, λοιπόν, δράμα οφείλεται στο ότι πάψαμε να είμαστε πραγματικοί Έλληνες, γι’ αυτό εξατμίζεται συνεχώς και ο Χριστιανισμός μας. Αυτό δεν πρέπει να ηχήση παράξενα, δίδοντας την εντύπωση πως βάζουμε πάνω από την Πίστη μας στον Χριστό την ιδιότητα του Έλληνα πολίτη.

Κάτι τέτοιο θα ήταν βλάσφημο, αθεολόγητο και ανιστόρητο, ιδίως μετά τα όσα σπουδαία έχει γράψει ο εκκλησιαστικός Πατήρ, αοίδημος π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, για τις «Ελληνοχριστιανικές συνθέσεις». Πρόθεση του μεγάλου Ρώσου θεολόγου π. Φλωρόφσκυ, αλλά και δική μας, είναι να τονίσουμε ότι η ένδειξη Έλληνας δεν προσδιορίζει τον πολίτη μιας χώρας, αλλά τον άνθρωπο που, αφ’ ενός μεν, θεωρεί εντελώς παράλογο να ζη ως άθεος στον κόσμο και, αφ’ ετέρου, θεωρεί αδιανόητο να χωρίση την πνευματική του ζωή από την καθημερινότητά του. Αυτό δεν συμβαίνει πουθενά αλλού στον κόσμο και γι’ αυτό ο χαρακτηρισμός Έλληνας ήταν μέχρι σήμερα ταυτόσημος με τον βαθύτατα θρησκευόμενον άνθρωπο και την Ορθοδοξία!

Μια σύντομη αναδρομή στην ιστορία του λαού μας από τα πανάρχαια χρόνια θα μας βεβαιώση ότι Έλληνας άθεος δεν υπήρξε ποτέ, παρά μόνο σαν ασήμαντη μειοψηφία. Ακόμα και σήμερα, που η χριστιανική μας Πίστη έχει απίστευτα συρρικνωθεί –υπαιτιότητι πρωτίστως των Ποιμένων– οσάκις τίθεται σε ψηφοφορία το φρόνημα του Έλληνα στις Εθνικές εκλογές, τα πολιτικά κόμματα που έχουν εξαγγείλει στον λαό ότι δεν πιστεύουν στον Θεό, λαμβάνουν ποσοστό από 3 έως 8%!

Καί να σκεφθή κανείς ότι στο ποσοστό αυτό συμπεριλαμβάνονται και πολλοί αφελείς χριστιανοί ψηφοφόροι που νομίζουν πως είναι ακίνδυνο να ψηφίζουν δεδηλωμένους αθέους! Αυτό το γνωρίζουν οι πολιτικοί και γι’ αυτό η πλειοψηφία τους αποκρύπτει από τον λαό την αθεΐα τους, με σκοπό η αποσιώπηση αυτή να παραπλανήση τον λαό και να τους δώση την εξουσία. Από τα πανάρχαια χρόνια οι πρόγονοί μας ένοιωθαν την ανάγκη να έχουν τον Θεό σε κάθε δραστηριότητα και ενέργειά τους. Ποτέ δεν ένοιωσαν τον Θεό σαν φόβητρο, σαν αυτόν που βρίσκεται έξω από την ζωή τους και έχει μόνο απαιτήσεις.

Και, αφού δεν είχαν ακόμη την Αποκάλυψή του, έπλασαν με την επιθυμία τους μια πολυποίκιλη θεότητα, ικανή να καλύψη όλες τους τις ανάγκες, ώστε να είναι οι θεοί στη ζωή τους και όχι στο περιθώριο της ζωής, δηλαδή έξω από την πολιτική, όπως θέλουν και επιμένουν και επιβάλλουν οι πολιτικοί της πατρίδος μας, που ισχυρίζονται μεν πως είναι Έλληνες αλλά δεν είναι! Έτσι, οι πρόγονοί μας, δημιούργησαν το δωδεκάθεο. Μια συναγωγή θεών με την μορφή υπουργικού συμβουλίου, ώστε κάθε θεός-μέλος του συμβουλίου αυτού να καλύπτη κάποια ανθρώπινη δραστηριότητα.

Ο Δίας σαν Πρωθυπουργός και συντονιστής των θεών, η Αθηνά σαν υπουργός Παιδείας, ο Άρης σαν υπουργός Αμύνης και Πολέμου, η Δήμητρα σαν υπουργός Γεωργίας, ο Ερμής σαν υπουργός Μεταφορών, ο Ποσειδώνας σαν υπουργός Ναυτιλίας, κλπ. Ο Πλούταρχος περιγράφει με συντομία αλλά και με σαφήνεια την απόλυτη θεοσέβεια όλων των Ελληνικών Πόλεων-Κρατών: «Εύροις δ’ αν επιών πόλεις ατειχίστους, αγραμμάτους, αβασιλεύτους, αοίκους, αχρημάτους, νομίσματος μη δεομένας, απείρους θεάτρων και γυμνασίων· ανιέρου δε πόλεως και αθέου, μη χρωμένης ευχαίς, μήδ’ όρκοις, μηδέ μαντείαις, μηδέ θυσίαις επ’ αγαθοίς, μηδ’ αποτροπαίς κακών, ουδείς εστιν γεγονώς θεατής ουδ’ έσται».

Αυτά που λέει ο Πλούταρχος σημαίνουν ότι ο κάθε περιηγητής των Ελληνικών Πόλεων-Κρατών της αρχαιότητος «μπορούσε να συναντήση πόλεις χωρίς τείχη, χωρίς παιδεία, χωρίς διοίκηση, χωρίς σπίτια, χωρίς χρήματα, πόλεις που δεν χρειάζονται νόμισμα, που δεν έχουν θέατρα ή γυμναστήρια, ούτε γνωρίζουν αν υπάρχουν τέτοια, πόλη, όμως, που είναι άθεη και δεν έχει ιερά, που δεν κάνει προσευχές, ούτε όρκους, ούτε μαντείες, ούτε θυσίες για ευόδωση καλών αιτημάτων, ούτε για την αποτροπή των συμφορών, τέτοια πόλη κανείς δεν συνάντησε ούτε πρόκειται να συναντήση».

Που να ζούσε ο Πλούταρχος στις μέρες μας!... Η απόλυτη θεοσέβεια των αρχαίων προγόνων μας αποδεικνύεται και από την έκφραση-λυδία λίθο, με την οποία δοκίμαζαν το ποιός έχει τις προϋποθέσεις για να χαρακτηρισθή Έλληνας: Έπρεπε να είναι «όμαιμος», «ομόγλωσσος» και «ομόθρησκος».

Στο κριτήριο του χαρακτηρισμού δεσπόζει το «ομόθρησκος» ως ενσυνείδητη και εκούσια προσωπική επιλογή, ενώ το μεν «όμαιμον» το αποκτά κανείς με τη φυσική του γέννηση χωρίς προσωπική του επιλογή, το δε «ομόγλωσσον» δεν είναι πάλι προσωπική επιλογή, αφού η γλώσσα είναι μόνο μέσον επικοινωνίας και όχι τρόπος ζωής. Αυτή η συνυφασμένη με τον Έλληνα θρησκευτικότητα κορυφώθηκε και βρήκε το πλήρωμά της στην αποκεκαλυμμένη από τον Ουρανό και Σαρκωθείσα στον Χριστό Αλήθεια.

Οι Πατέρες μας πλέον δεν ζούσαν έχοντας στο πλευρό τους φανταστικούς θεούς με πάθη και έχθρες αλλά ζούσαν ενωμένοι ασυγχύτως και αδιαιρέτως με τον Τριαδικό Θεό μας, την Υπεραγία Θεοτόκον και τους Αγίους μας, στους οποίους ο Θεός έδωσε πολυποίκιλα χαρίσματα ώστε να συμπαρίστανται και να συντρέχουν τους ανθρώπους σε όλες τις κατά Θεόν δραστηριότητές τους και στην επίλυση των προβλημάτων τους. Το Ευχολόγιο της Εκκλησίας μας είναι μάρτυρας.

Εξαιρέτως έλαβε δύναμη και χάρη η Πανάχραντος Μητέρα του Θεού μας, η Παναγία μας, η οποία είναι η μόνη μετά Θεόν που γνωρίζει τόσο βαθειά πως, αν εκλείψη η θεοσέβεια του λαού μας, θα χαθούμε ολοτελώς, ώστε έγινε και Υπέρμαχος Στρατηγός για να καταστήση πασιφανές ότι η με θεοσέβεια ενασχόληση με την πολιτική διακυβέρνηση του Ορθοδόξου λαού, όχι μόνο δεν είναι αμαρτία αλλά είναι έργο Ουράνιο και Πανάγιο. Η Παναγία έγινε Στρατηγός και μεις ακόμη διστάζουμε να πολιτευθούμε, μήπως και αμαρτήσουμε!

Δεν έγινε Στρατηγός ο Χριστός, γιατί δεν επιτρέπει στους κληρικούς του κοσμικές διακονίες, επειδή δεν είναι καλόν να αφήσουν τον λόγο του Θεού και «να διακονούν τραπέζαις».

Έγινε όμως Στρατηγός η Παναγία Μητέρα Του για να μήν έχη κανείς μας δικαιολογία, όταν παραθεωρή την δημόσια ζωή και την εγκαταλείπει σε χέρια άνομα και ασεβή, που μετατρέπουν την ζωή των πιστών σε μαρτύριο και διαμορφώνουν τα ήθη των νεωτέρων με πρότυπα την ασέβεια, την ασέλγεια και την σκληροκαρδία.

Το συγκλονιστικό μήνυμα της Υπεραγίας Θεοτόκου είναι τόσο κραυγαλέο, ώστε όχι μόνο δεν άφησε την Βυζαντινή Αυτοκρατορία να λησμονήση ότι η πολιτική διακυβέρνηση των χριστιανών είναι ιερή Διακονία, ισότιμη με την εκκλησιαστική, αλλά διατηρήθηκε αναλλοίωτο το μήνυμα και στα τετρακόσια χρόνια της μετέπειτα σκλαβιάς, και έφθασε ως την Παλιγεννεσία, όπως μαρτυρεί το πρώτο Σύνταγμα της ελεύθερης Ελλάδος, στο οποίο τίθεται ως αποκλειστική προϋπόθεση της Ελληνικότητος η εις Χριστόν Πίστις: «Πάντες οι πιστεύοντες εις Χριστόν, εισίν Έλληνες»!

Αυτή τη θεοσέβεια υπηρέτησε ο πρώτος και ο μόνος ευλαβής Κυβερνήτης της Πατρίδος μας, Ιωάννης Καποδίστριας, έως ότου τον δολοφόνησαν εκείνοι, που μόνο το όνομα του Έλληνα είχαν και όχι την ψυχή και το φρόνημα. Αυτοί κυβερνούν από τότε μέχρι σήμερα. Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια.

Η Ρωμέϊκη φυλή βρίσκεται στην κρισιμώτερη καμπή της από τα πρωτοελληνικά χρόνια.

Αν χαθή η πίστη μας, όπως με πυραυλοκίνητη ώθηση επιχειρούν να την απωθήσουν από την ζωή μας οι πολιτικοί, ημών κοιμωμένων, τότε σίγουρα θα χαθή το Γένος μας, αφού θα έχη χάσει τη συστατική του δύναμη, που, όπως δείξαμε, είναι η αδιαίρετη σχέση του με τον Δημιουργό του.

Και, αν χαθή το Γένος μας, τότε μαζί με αυτό, μόνο ο Θεός γνωρίζει το τι θα παρασυρθή στην άβυσσο!...

π. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης

(από το βιβλίο του π.Βασιλείου Βολουδάκη ,"Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ")

πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Ενοριακή Ευλογία” τον Μάρτιο 2010 , τεύχος 93

Ανδρείους μπορεί να βγάζει κάθε πατρίδα. Αγίους μόνο η Ελλάδα

Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός
Δάσκαλος

«Ο λαός μας έφτασε στην κορυφή της Αθανασίας, γιατί έφτασε στην άκρη της Θυσίας»
Βασίλης Ρώτας, ποιητής

Οι Μεγάλες Ημέρες του Γένους μας. Η εθνική επέτειος του ’40.
Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα, όχι μόνο να κλαις, αλλά, κυρίως, να καμαρώνεις. Λίγο να σηκωθούμε, μας έπνιξαν οι αναθυμιάσεις... το Μνημόνιο, η Τρόικα, ο Βενιζέλος, η Βάσω, η Άννα πτώματα άταφα, χαμένα πράγματα, καντιποτένιοι άνθρωποι.
Στρεφόμαστε, γυρίζουμε προς την ιστορία, όχι σαν φυγάδες από το παρόν, μα για να αντικρίσουμε νηφαλιότερα το επερχόμενο μέλλον και να παρηγορηθούμε λίγο.

Ιδίως τώρα που θόλωσε ο νους μας και μας βρήκε το κακό, το «πισωγύρισμα» στην ιστορία, (η καημένη η γλώσσα μας, τι τράβηξε από τους γλωσσοκόπανους της δήθεν «δημοτικιάς»), η μελέτη, λοιπόν, της ιστορίας φρονηματίζει, «διά το μηδεμίαν ετοιμοτέραν είναι τοις ανθρώποις διόρθωσιν της των προγεγενημένων πράξεων επιστήμης» κατά τον Πολύβιο. Οι πράξεις, τα κατορθώματα των περασμένων, δι-ορθώνουν τους απογόνους και όχι τα «ασκιά γιομάτ’ αγέρα», τα λόγια τα κούφια.

Το βλέπω μες στην τάξη. Ενθουσιάζονται τα παιδιά και αποτυπώνεται στην μνήμη τους ανεξίτηλα η διήγηση μιας ιστορίας, στην οποία δεσπόζει ένα ωραίο και σπουδαίο πρόσωπο.

Συναρπάζονται με αυθόρμητες, ζωντανές, αψιμυθίωτες αφηγήσεις.

Πανηγύρι στην τάξη γίνεται όταν φέρνεις μπροστά τους ιστορίες χαρούμενες, «πεποικιλμένες» με ηρωισμό και θυσία.

Φέτος έχω χαρά μεγάλη, γιατί δεν έφτασαν ακόμη στην μικρή, ακριτική μας πόλη, τα βιβλία που η αβελτηρία (το σωστό αβελτερία εκ του α +βέλτερος) και η ευήθεια του ΥΠΠΔΒΜ (υπουργού «ποδοβολητό») στέρησε από τους Ελληνόπαιδες.

Δύο μήνες τώρα διδάσκω φωτοτυπώνοντας κείμενα έξοχα των κορυφαίων της λογοτεχνίας μας, πάλαι τε και επ’ εσχάτων. Από τον Αίσωπο και τον άγιο Χρυσόστομο έως τον Ελύτη. (Ομιλώ γιά τα γλωσσικά εγχειρίδια).

Και πώς αλλιώς; Να είσαι, τώρα δασκάλα γ’ δημοτικού, να ανοίγεις το βιβλίο γλώσσας της τάξης (α’ τεύχος, σελίδα 79) και να διαβάζεις, ενώπιον των μαθητών σου, το αφιερωματικό κείμενο γιά το έπος του ’40.

Αντί όμως γιά μαρτυρίες Ελλήνων στρατιωτών, των ηρώων που κρατούσαν όρθιοι τα διάσελα της Ιστορίας, «κείται» ένα κακόμοιρο, καταθλιπτικό κείμενο μιάς δεκάχρονης εβραιοπούλας από την Θεσσαλονίκη, της Ροζίνας.

Γράφει στο ημερολόγιό της:

«Τη Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 1940 δεν πήγαμε σχολείο. Είχε κηρυχτεί ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος. Αναστατωμένα ήμασταν εμείς τα παιδιά. Οι Ιταλοί βομβάρδισαν τη Θεσσαλονίκη. Στο μαγαζί του πατέρα μου γίνηκαν πολλές καταστροφές».

Αυτό, τίποτε άλλο.

Η γ’ τάξη δημοτικού, χιλιάδες Ελληνόπουλα, τέτοιες ηττοπαθείς γελοιότητες διδάσκονται γιά το ηρωϊκό ’40.

Και στην Ε’ που διδάσκω φέτος (α’ τεύχος, σελ. 74) το επίκαιρο κείμενο τιτλοφορείται ως εξής:

«Η Ιταλία μας κήρυξε τον πόλεμο» και υπότιτλο «και εμείς πήγαμε στο υπόγειο».

Την 28η Οκτωβρίου 1940, όταν δόνησε την πατρίδα μας η είδηση της επιστράτευσης, υπήρχε έστω κι ένας Έλληνας που κρύφτηκε ορνιθοειδώς στο υπόγειό του;

Ήταν πανηγύρι εκείνη η μέρα, μέθυσε ο λαός μας με τ’ αθάνατο κρασί του Εικοσιένα, πού το βρήκαν τα δείλαια ανθρωπάκια του διαβίου το υπόγειο;

Επιλογές αντάξιες μιας Δραγώνα, μιας Ρεπούση και της «υψηλοτάτης» διαβιοϋπουργού (χρυσοστόλιστο τίποτε μεγαλαυχίας .... και τίποτε άλλο).

Είναι γεγονός-παρενθέτω μία σκέψη- πως τα ασπόνδυλα προοδευτικά μαλάκια, ως θα έλεγε ο Ζουράρις, νιώθουν δυσφορία, μιάν «εσωτερική»
ενόχληση και αδιαθεσία, όταν αναφέρονται στα πανηγύρια του Γένους και της Πίστης.

Πουλημένες ψυχές, χωρίς ιθαγένεια τόπου, Γραικύλοι αληθινοί, δεν πιάνουν το νόημα της γιορτής, μετρούν τις χαμένες εργατώρες ή την «καθυστέρηση στην αναπτυξιακή πορεία της χώρας».

Θυμάμαι εκείνο το σπιθαμιαίου (πνευματικού) αναστήματος «πολιτικό ζώον», (αριστοτελικός ο όρος), ο Σημίτης, να πολιορκείται από δημοσιογραφικά μικρόφωνα, έξω από μία εκκλησία, ανήμερα των Θεοφανείων. (Τι μαρτύριο γιά κάτι τέτοιους ο εκκλησιασμός!).

Τι δήλωσε ο... αθεόφοβος:

«Τα Θεοφάνεια σηματοδοτούν την πρόοδο της ελληνικής οικονομίας».

Έτσι ακριβώς. Γι’ αυτό καταντήσαμε ζήτουλες της Οικουμένης...

Ας αφήσουμε όμως τα υποκείμενα και ας πιάσουμε τα κείμενα.

Επεισόδια από εκείνες τις γιορτινές ημέρες του πολέμου. Να ξεθολώσει ο νους μας λίγο, να ξαποστάσουμε ακουμπώντας στις αετοράχες της Πίνδου και στα ψηλώματα της Βορείου Ηπείρου.

Το 1960 ομιλητής, κατά την εορτάσιμο ημέρα, στην Ακαδημία Αθηνών είναι ο Στρατής Μυριβήλης. Αντιγράφω:

«Είχε οργανωθεί, κατά τη διάρκεια του αγώνος, υπηρεσία μεταγγίσεως αίματος απ’ τον Ερυθρό Σταυρό της Ελλάδος. Είχα ένα φίλο γιατρό σ’ αυτή την υπηρεσία και πήγαινα κάπου-κάπου να τον δω και να τα πούμε. Ο κόσμος έκαμε κάθε μέρα ουρά γιά να δώσει το αίμα του για τους τραυματίες μας. Ήταν εκεί νέοι, κοπέλες, γυναίκες, μαθητές, παιδιά που περίμεναν τη σειρά τους.
Μία μέρα, λοιπόν, ο επί της αιμοδοσίας φίλος μου γιατρός, είδε μέσα
στη σειρά των αιμοδοτών που περίμεναν, να στέκεται και ένα γεροντάκι.

- Εσύ, παππούλη, του είπε ενοχλημένος, τι θέλεις εδώ;

Ο γέρος απάντησε δειλά:

- Ήρθα κι εγώ, γιατρέ, να δώσω αίμα.

Ο γιατρός τον κοίταξε με απορία και συγκίνηση. Ο γέρος παρεξήγησε το
δισταγμό του. Η φωνή του έγινε πιο ζωηρή.

- Μη με βλέπεις έτσι, γιατρέ μου. Είμαι γερός, το αίμα μου είναι
καθαρό, και ακόμα ποτές μου δεν αρρώστησα. Είχα τρεις γιους.
Σκοτώθηκαν και οι τρεις εκεί πάνω. Χαλάλι της πατρίδας. Όμως μου
είπαν πως οι δύο, πήγαν από αιμορραγία. Λοιπόν, είπα στη γυναίκα μου,
θα ‘ναι κι άλλοι πατεράδες, που μπορεί να χάσουν τα παλληκάρια τους,
γιατί δεν θα έχουν οι γιατροί μας αίμα να τους δώσουν. Να πάω να δώσω κι εγώ το δικό μου. Άιντε, πήγαινε γέρο μου, μου είπε κι ας είναι γιά την ψυχή των παιδιών μας. Κι εγώ σηκώθηκα και ήρθα».

Αυτά δεν είναι ιστορίες. Είναι Συναξάρια. Εδώ δεν έχουμε ένα συμβάν ηρωισμού. Ανέβηκαν ψηλότερα ο γέρος και η χαροκαμένη γερόντισσα, η γυναίκα του. Τρία παιδιά χαλαλίζουν γιά την πατρίδα. Αγόγγυστα, χωρίς να τα βάζει με τον Θεό, με το κράτος, με τον πόλεμο ο λεβεντόγερος, προσέρχεται να δώσει, να αδειάσει το βασανισμένο, το πικραμένο του κορμί κι από το λιγοστό, δικό του αίμα. Το κοινότοπον «μέχρι τελευταίας ρανίδος του αίματος» εδώ το κατανοούμε.

Έφτασε πολύ ψηλά στην κλίμακα ο γεροέλληνας. Στην κορυφή της. Στο «ου λογίζεται το κακόν». Στο «πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει».

Δεν έχουμε εδώ τον κανόνα της αρετής που μας παρέδωσε η αρχαία Ελλάδα. Δεν είναι μόνο η αρετή της ανδρείας. Είναι η αγάπη και «αύτη απόγνωσιν αναιρεί» (Κλίμαξ, Ιωάννου Σιναϊτου). «Ανδρείους μπορεί να βγάζει κάθε πατρίδα. Αγίους όμως μόνο η Ελλάδα».

πηγή:Σαντορινιός

Αποχή όλων των παιδιών μας, μαθητών και φοιτητών, από τα σχολεία και τα Πανεπιστήμια

Τετάρτη 19/10 και Πέμπτη 20/10 , για τη γενοκτονία εναντίον τους και ενάντια στον Ελληνισμό!

Σήμερα, στην Ελλάδα του 2011, συντελείται η μεγαλύτερη γενοκτονία του Ελληνισμού και η μεγαλύτερη αφαίμαξη ανθρώπινου δυναμικού μέσα στον 21 ο αιώνα. Τα παιδιά των Ελληνικών Οικογενειών θεωρούνται αναλώσιμο είδος, τεκμήριο “πλουτισμού” και διώκονται απηνώς από σύγχρονους Ηρώδηδες και Μήδειες. Οι Ελληνικές Οικογένειες, ειδικά οι πολυμελείς, με 3 και άνω παιδιά, υποχρεώνονται εκβιαστικά, από ένα θεωρητικά μόνο “δημοκρατικό” καθεστώς να πληρώνουν αβάσταχτους φόρους, χαράτσια, έκτακτες εισφορές ( με ταυτόχρονη μείωση μισθών, επιδομάτων ή με απολύσεις, ανεργία κλπ ), με αποτέλεσμα να τίθενται σε απειλή η ζωή χιλιάδων παιδιών, αφού οικογένειες δεν έχουν να πληρώσουν στεγαστικά δάνεια, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη,θέρμανση, τα απαραίτητα για ένδυση και σίτιση !!!

Αποκορύφωμα της ηθικής αναλγησίας και αθλιότητας είναι να απειλούνται οι Ελληνικές Οικογένειες με διακοπή ρεύματος, εν μέσω χειμώνα, αν δεν έχουν να πληρώσουν το χαράτσι για τα 1-2 ακίνητα που έχει η μέση Οικογένεια. Ο ηθικός αμοραλισμός από τη συντεχνία των υπουργών μιας αντιλαϊκής κυβέρνησης είναι πρωτοφανής. Χιλιάδες νέοι δεν έχουν ελπίδα εύρεσης εργασίας, ενώ εκατοντάδες είναι οι αυτοκτονίες λόγω οικονομικής κρίσης και ανέχειας και απελπισίας ! Οι γεννήσεις έπεσαν από 120.000 το 2009 στις 85.000 το 2010, ενώ η μείωση θα είναι ακόμα μεγαλύτερη φέτος, θέτοντας ζήτημα επιβίωσης του Ελληνικού Έθνους, σε λιγότερο από μια δεκαετία !

Μπροστά σε αυτό το μεγάλο πρόβλημα, δηλαδή της ωμής γενοκτονίας των Ελλήνων και των νέων και των παιδιών μας, σας καλούμε σε ΜΑΖΙΚΗ ΑΠΟΧΗ των παιδιών μας από νηπιαγωγεία, δημοτικά , γυμνάσια, Λύκεια και Πανεπιστήμια, την Τετάρτη 19 Οκτωβρίου και την Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2011, τις μέρες γενικής απεργίας της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ.

Καλούμε όλους τους μαθητές, όλους τους φοιτητές, όλα τα πενταμελή και δεκαπεντεμελή όλων των Γυμνασίων και Λυκείων, όλους τους φοιτητικούς και σπουδαστικούς συλλόγους, όλους τους συλλόγους γονέων, ΝΑ ΑΠΕΧΟΥΝ από τα μαθήματα σε δημόσια και ιδιωτικά σχολεία , γιατί οι λίγες απουσίες δεν είναι τίποτα, μπροστά στο ζοφερό ΜΕΛΛΟΝ για τα νέα παιδιά, ειδικά στις ηλικίες 12-30 ετών !!!

Καλούμε όλους τους εκπαιδευτικούς κάθε βαθμίδας να απεργήσουν τις ίδιες ημέρες,αλλά και για τη βάναυση φορολογική επίθεση στους μαθητές τους, μέσω της ασκούμενης πολιτικής πάνω στις οικογένειές τους και για το δημογραφικό, που θα πλήξει την Ελλάδα, σε 5-6 χρόνια από σήμερα ! όχι μόνο για το μισθολογικό,

Παραθέτουμε δημοσιεύματα του Τύπου, που δείχνουν το μέγεθος της επίθεσης κατά των Οικογενειών και των παιδιών των Ελλήνων !

Κύριοι υπεύθυνοι της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής τα Υπουργεία Οικονομικών ( κυρίως ) και το Υπουργείο Περιβάλλοντος είναι οι υπουργοί κ. Βενιζέλος και κ. Παπακωνσταντίνου, σε συνεργασία με τεχνοκράτες που αντιμετωπίζουν την Ελληνική Οικογένεια και τα παιδιά της ως “νούμερα” στατιστικής.

Επιπρόσθετα η οικονομική πολιτική θα πλήξει το ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΟ έργο της Εκκλησίας της Ελλάδας, της Κρήτης και των Δωδεκανήσων, αφού ήδη έχουν μειωθεί οι δωρεές και οι προσφορές των πιστών ( όλα τα μαζεύει το Κράτος, ενώ εκείνοι που έφαγαν το Δημόσιο Χρήμα μένουν στο απυρόβλητο ) !!!

Τα οικονομικά μέτρα θα πλήξουν και τα Ελληνορθόδοξα Πατριαρχεία, το Οικουμενικό της Κωνσταντινούπολης, Ιεροσολύμων και Αλεξανδρείας, καθώς και τις Ορθόδοξες Ιεραποστολές σε 80 χώρες, γιατί ο κύριος αιμοδότης τους ήταν ο μέσος Έλληνας μισθωτός και συνταξιούχος ! Δεκάδες προγράμματα εκπαιδευτικού, φιλανθρωπικού και ιατρικού χαρακτήρα στις Ορθόδοξες Ιεραποστολές κινδυνεύουν να ανασταλούν, λόγω της ανελέητης επιδρομής του Κράτους στους μισθούς, τις συντάξεις και τις αποταμιεύσεις των Ελλήνων !

Έλληνες, Χριστιανοί Ορθόδοξοι, στις επάλξεις !

Ο Ελληνισμός κινδυνεύει ! Τα Πατριαρχεία και οι Ορθόδοξες Εκκλησίες και ιεραποστολές κινδυνεύουν ! Τα παιδιά μας , οι νέοι μας κινδυνεύουν !

Ας αντιδράσουμε, με όπλο την προσευχή, αλλά και με κάθε άλλο πρόσφορο μέσο ! Σας καλούμε, ως αντίδραση, στη ΜΑΖΙΚΗ ΑΠΟΧΗ των παιδιών μας από τα σχολεία και τα Πανεπιστήμια, την Τετάρτη και την Πέμπτη, 19 και 20 Οκτωβρίου 2011.

Τα 17 “χαράτσια” που οδηγούν σε “στάση πληρωμών” εκατομμύρια νοικοκυριά.

( http://www.makthes.gr/news/economy/81862/ )

Του Γιώργου Παλαιτσάκη

Σε αδυναμία πληρωμής των υπέρογκων φόρων που αποφάσισαν να τους επιβάλουν η κυβέρνηση και η τρόικα αναμένεται να βρεθούν εκατομμύρια νοικοκυριά, με αποτέλεσμα να σημειωθούν νέες σημαντικές υστερήσεις στις εισπράξεις εσόδων που θα εισρεύσουν στα δημόσια ταμεία το 2012 και να μην επιτευχθεί ο στόχος του υπουργείου Οικονομικών για πρωτογενές πλεόνασμα 3,2 δισ. ευρώ εντός του επομένου έτους.

Από τον τρέχοντα μήνα και μέχρι το τέλος Δεκεμβρίου 2012 οι έλληνες φορολογούμενοι θα κληθούν να πληρώσουν έως και 17 χαράτσια-φωτιά, που αναμένεται να αφαιρέσουν από τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς πάνω από 13 δισ. ευρώ μέχρι το τέλος Δεκεμβρίου 2012.

Ας δούμε όμως αναλυτικά τα 17 χαράτσια που θα κληθούν -αλλά δεν θα μπορέσουν- να πληρώσουν οι περισσότεροι φορολογούμενοι εντός του διαστήματος Οκτωβρίου 2011 – Δεκεμβρίου 2012:

1) Ειδική εισφορά αλληλεγγύης έτους 2011. Μέχρι το τέλος Οκτωβρίου 2,3 εκατομμύρια μισθωτοί, συνταξιούχοι, αυτοαπασχολούμενοι, αγρότες και ιδιοκτήτες ακινήτων οι οποίοι δήλωσαν στην εφορία για το έτος 2010 εισοδήματα μεγαλύτερα από 12.000 ευρώ ή βαρύνονται με αντικειμενικές δαπάνες (τεκμήρια) διαβίωσης (για κατοικίες, ΙΧ, αυτοκίνητα, σκάφη αναψυχής, πισίνες κλπ.) συνολικού ύψους άνω των 12.000 ευρώ θα πρέπει να έχουν καταβάλει τουλάχιστο την πρώτη και τη δεύτερη δόση ή ολόκληρο το ποσό της “ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης”. Σε περίπτωση τμηματικής εξόφλησης, ο ανώτερος αριθμός των μηνιαίων δόσεων φθάνει τις 6, όμως το ποσό της κάθε δόσης δεν μπορεί να είναι μικρότερο των 300 ευρώ. Η εισφορά υπολογίζεται με συντελεστές από 1% έως και 4% επί των συνολικών εισοδημάτων του προηγούμενου έτους, που υπερέβησαν τις 12.000 ευρώ.

2) Τέλος επιτηδεύματος έτους 2011. Πάνω από 800.000 φορολογούμενοι που ασκούν ατομικές εμπορικές επιχειρήσεις, επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών και ελευθέρια επαγγέλματα καλούνται ήδη να πληρώσουν το τέλος επιτηδεύματος του έτους 2011, το οποίο ανέρχεται στο ποσό των 300 ευρώ για την έδρα και σε επιπλέον 300 ευρώ για κάθε υποκατάστημα.

3) Έκτακτη εισφορά στις αντικειμενικές δαπάνες διαβίωσης του έτους 2011 για τα μεγάλα ΙΧ, τα σκάφη αναψυχής και τις πισίνες. Υπολογίζεται με 5% επί των “αντικειμενικών δαπανών διαβίωσης” του τρέχοντος οικονομικού έτους.

4) Ειδικό τέλος ηλεκτροδοτούμενων κτισμάτων έτους 2011. Από τον τρέχοντα μήνα και μέχρι το τέλος του Φεβρουαρίου του 2012, πάνω από 5 εκατομμύρια νοικοκυριά θα κληθούν να πληρώσουν, μέσω των λογαριασμών ηλεκτρικού ρεύματος, το νέο ειδικό τέλος για τα ηλεκτροδοτούμενα κτίσματα που κατέχουν. Το νέο αυτό χαράτσι κυμαίνεται από 3 έως και 20 ευρώ ανά τ.μ. Η εξόφληση των ποσών αυτών θα γίνει σε δύο δόσεις.

5) Πρόσθετοι φόροι για την περαίωση των εκκρεμών φορολογικών υποθέσεων των ετών 2000-2009. Εντός του τρέχοντος μηνός πάνω από 500.000 επιχειρήσεις και ελεύθεροι επαγγελματίες καλούνται να περαιώσουν χωρίς φορολογικό έλεγχο τις εκκρεμείς φορολογικές υποθέσεις των χρήσεων 2000-2009. Τα ελάχιστα ποσά κυμαίνονται από 200 έως και 1.000 ευρώ για κάθε ανέλεγκτη χρήση.

6) Ενιαίο Τέλος Ακινήτων έτους 2009. Εντός των προσεχών μηνών περίπου 1,28 εκατομμύρια φορολογούμενοι οι οποίοι κατείχαν την 1η-1-2009 κτίσματα και εντός σχεδίων πόλεων οικόπεδα θα παραλάβουν από τη ΓΓΠΣ, με καθυστέρηση τουλάχιστον 1,5 έτους, τα εκκαθαριστικά σημειώματα για την καταβολή του Ενιαίου Τέλους Ακινήτων του έτους 2009. Το ΕΤΑΚ θα υπολογιστεί με συντελεστή 0,1% επί της συνολικής αντικειμενικής αξίας των ακινήτων, αφού προηγουμένως αφαιρεθεί το ισχύον κατά περίπτωση αφορολόγητο όριο. Η εξόφληση των ποσών πρέπει να γίνει εφάπαξ.

7) Έκτακτη εισφορά στη μεγάλη ακίνητη περιουσία έτους 2009 θα πληρώσουν όσοι κατείχαν την 1η-1-2009 κτίσματα και εντός σχεδίων πόλεων οικόπεδα συνολικής αντικειμενικής αξίας άνω των 400.000 ευρώ με συντελεστή από 0,1% έως και 0,9% επί της συνολικής αντικειμενικής αξίας των ακινήτων τους, μετά την αφαίρεση του ποσού των 400.000 ευρώ. Η εξόφληση των ποσών πρέπει να γίνει εφάπαξ και εκτιμάται ότι θα έχει ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος Φεβρουαρίου 2012.

Τέλη κυκλοφορίας έτους 2012. Όλοι οι κάτοχοι οχημάτων, περίπου 5,5 εκατομμύρια φορολογούμενοι, θα κληθούν, εντός του διμήνου Νοεμβρίου-Δεκεμβρίου 2011, να πληρώσουν τα νέα αυξημένα κατά 9% έως και 13,33% τέλη κυκλοφορίας για το έτος 2012.

9) Φόρος Ακίνητης Περιουσίας έτους 2010. Στο πρώτο εξάμηνο του 2012, πάνω από 200.000 φορολογούμενοι οι οποίοι κατείχαν την 1η-1-2010 κτίσματα και εντός σχεδίων πόλεων οικόπεδα συνολικής αντικειμενικής αξίας άνω των 400.000 ευρώ θα παραλάβουν κι άλλα εκκαθαριστικά σημειώματα από τη ΓΓΠΣ, με τα οποία θα καλούνται να πληρώσουν τον Φόρο Ακίνητης Περιουσίας του έτους 2010 με συντελεστές κλιμακούμενους από 0,1% έως και 2% επί της συνολικής αντικειμενικής αξίας των ακινήτων κάθε υπόχρεου, μετά την αφαίρεση του αφορολογήτου ποσού των 400.000 ευρώ.

10) Προκαταβολή ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης για τα εισοδήματα του 2012. Η “ειδική εισφορά αλληλεγγύης” 1%-4% σε ετήσια εισοδήματα άνω των 12.000 ευρώ του έτους 2012 θα παρακρατείται από τους μισθούς και τις συντάξεις που θα καταβάλλονται από την 1η-1-2012, ώστε οι δημόσιοι, οι ιδιωτικοί υπάλληλοι και οι συνταξιούχοι να την προπληρώσουν στο δημόσιο σε μηνιαίες δόσεις μαζί με τη μηνιαία προκαταβολή του φόρου εισοδήματος (μαζί με τον φόρο μισθωτών υπηρεσιών).

11) Ειδικό τέλος ηλεκτροδοτούμενων κτισμάτων για το έτος 2012. Από τον Μάιο μέχρι και τον Δεκέμβριο του 2012, πάνω από 5 εκατομμύρια νοικοκυριά θα κληθούν να πληρώσουν εκ νέου, μέσω των λογαριασμών του ηλεκτρικού ρεύματος, το ειδικό τέλος για τα ηλεκτροδοτούμενα κτίσματα που κατέχουν. Η εξόφληση του ειδικού αυτού τέλους για το έτος 2012 θα γίνει σε 4 δόσεις, με τους 4 λογαριασμούς ρεύματος της περιόδου Μαΐου – Δεκεμβρίου 2012.

12) Φόρος Ακίνητης Περιουσίας έτους 2011. Από τον Σεπτέμβριο του 2012, πάνω από 2.000.000 φορολογούμενοι οι οποίοι κατείχαν την 1η-1-2011 κτίσματα και εντός σχεδίων πόλεων οικόπεδα συνολικής αντικειμενικής αξίας άνω των 200.000 ευρώ θα παραλάβουν και άλλα εκκαθαριστικά σημειώματα από τη ΓΓΠΣ με τα οποία θα καλούνται να πληρώσουν τον Φόρο Ακίνητης Περιουσίας του έτους 2011. Ο ΦΑΠ του 2010 θα υπολογιστεί με συντελεστές κλιμακούμενους από 0,1% έως και 2% επί της συνολικής αντικειμενικής αξίας των ακινήτων κάθε υπόχρεου, μετά την αφαίρεση του αφορολογήτου ποσού των 200.000 ευρώ.

13) Φόρος εισοδήματος έτους 2012. Από τον Απρίλιο μέχρι τον Δεκέμβριο του 2012 περίπου 1,5 εκατομμύριο νοικοκυριά θα κληθούν να πληρώσουν εφάπαξ ή σε 2 έως 3 δόσεις επιπλέον ποσά φόρου για τα εισοδήματα του έτους 2011 που θα συμπεριλάβουν στις φορολογικές τους δηλώσεις.

14) Ειδική εισφορά αλληλεγγύης για τα εισοδήματα. Από τον Απρίλιο έως τον Δεκέμβριο του 2012 όσοι φορολογούμενοι θα έχουν δηλώσει για το έτος 2011 ετήσια εισοδήματα άνω των 12.000 ευρώ θα κληθούν να πληρώσουν την ειδική εισφορά αλληλεγγύης ύψους 1% έως 4%. Η πληρωμή της εισφοράς θα γίνει μαζί με τον φόρο για τα εισοδήματα του 2011.

15) Τέλος επιτηδεύματος έτους 2012. Από τον Απρίλιο έως τον Δεκέμβριο του 2012 πάνω από 800.000 μικρομεσαίοι επιτηδευματίες θα πληρώσουν, μαζί με τον φόρο για τα εισοδήματα του 2011, και το τέλος επιτηδεύματος για τη χρήση του 2011, το οποίο θα είναι αυξημένο από τα 300 στα 500 ευρώ για όσους εδρεύουν σε πόλεις άνω των 200.000 κατοίκων και στα 400 ευρώ για όσους εδρεύουν σε πόλεις κάτω των 200.000 κατοίκων. Για κάθε υποκατάστημα θα επιβαρυνθούν με επιπλέον ποσό τέλους επιτηδεύματος, ύψους 300 ευρώ.

16) Έκτακτη εισφορά στις αντικειμενικές δαπάνες διαβίωσης του έτους 2012 για τα μεγάλα ΙΧ, τα σκάφη αναψυχής και τις πισίνες. Στο δεύτερο εξάμηνο του 2012 θα πληρώσουν ξανά έκτακτη εισφορά όσοι θα έχουν αναγράψει στις φορολογικές δηλώσεις ΙΧ αυτοκίνητα άνω των 1.929 κ.εκ. παλαιότητας μέχρι 10 ετών, σκάφη αναψυχής μήκους άνω των 6 μέτρων και πισίνες.

17) Τέλη κυκλοφορίας έτους 2013. Στο δίμηνο Νοεμβρίου-Δεκεμβρίου 2012 θα καταβληθούν από όλους τους κατόχους οχημάτων τα τέλη κυκλοφορίας του έτους 2013, τα οποία αναμένεται να είναι και πάλι αυξημένα τουλάχιστον κατά 10%.

“Θα πεθάνω και θα είστε υπεύθυνοι”: Επιστολή νεφροπαθούς

«Προς προϊσταμένη ΥΠΑΔ Χίου: Θέλω να σας ενημερώσω ότι από αύριο θα πηγαίνω στον τεχνητό νεφρό με τα πόδια λόγω ελλείψεως χρημάτων. Έχετε να μου πληρώσετε τα μεταφορικά εννέα μήνες και αύριο κλείνουμε τους δέκα. Λόγω των μειώσεων στους μισθούς μας, πλέον και τα 13 ευρώ του ταξί, που θέλω ώστε να πηγαίνω και να έρχομαι στην αιμοκάθαρση, δεν τα έχω. Ήδη εκκρεμούν το ενοίκιό μου, καθώς και η εφορία και το ρεύμα μου, δεν έχω χρήματα ούτε για φαγητό.

Με τα χρήματα που μου είχατε υποσχεθεί ότι θα μου πληρώνατε (1.400 ευρώ περίπου) υπολόγιζα ότι θα κλείσω αυτές τις τρύπες. Από τον Ιανουάριο έχω ακούσει από σας άπειρες δικαιολογίες, τη μια «άλλαξε ο χρόνος, θα καθυστερήσουμε», την άλλη «δεν έχουμε χρήματα», την άλλη πάλι «μετακομίζουμε», την άλλη «είναι μέσα σε κιβώτια οι αιτήσεις και πως θα τις ξεμπερδέψουμε», την άλλη «από ένα χαρτί λείπει μια σφραγίδα», ενώ τα είχαμε παραλάβει, τα θεωρήσατε κανονικά και τα είχατε πρωτοκολλήσει, δηλαδή πληρώνω το δικό σας λάθος.

Είχαμε συμφωνήσει ότι μέχρι τις 15 του Σεπτέμβρη θα πληρωνόμουν. Για καθαρά ανθρώπινους λόγους και δικαιολογημένα δεν μπορούσατε να με πληρώσετε. Σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχα μαζί σας μου είπατε την δικαιολογία, και ίσως να είναι αληθινή, ότι ήτα χαλασμένο το routerσας και είχατε τεχνικό που τα έφτιαχνε και μέχρι το μεσημέρι θα πληρωθεί.

Ύστερα σε επίσκεψή μου στα γραφεία σας, μου είπατε ότι είχατε κανονικά router αλλά δεν επικοινωνούσατε με την Τράπεζα Πειραιώς για να στείλετε διαδικτυακά τα εμβάσματα και έχετε καλέσει τεχνικούς να τα επισκευάσουν.

Θεωρώ όλα αυτά που προαναφέρω δικαιολογίες για να μην πληρωθώ. Εάν έχετε κάνει στάση πληρωμών, να μας το πείτε. Σας πληροφορώ ότι εφ όσον δεν βρω τα χρήματα μου στην τράπεζα, θα πάω και θα γυρίσω στην αιμοκάθαρση με τα πόδια, επειδή δεν έχω λεφτά. Επειδή αυτό το διάστημα είμαι σε εμπύρετο κατάσταση λόγω βαριάς λοιμόξεως (31 crp 28.000 λευκά αιμοσφαίρια) συν την υπόταση της αρτηριακής μου πίεσης, οι πιθανότητες να φτάσω στον τεχνητό νεφρό είναι μηδαμινές. Σας καθιστώ υπεύθυνο (ΥΠΑΔ ΧΙΟΥ) για ότι μου συμβεί και εξουσιοδοτώ τη σύζυγό μου για κάθε ένδικο μέσο που θα αναγκαστεί να χρησιμοποιήσει εξαιτίας της επιδείνωσης της υγείας μου ή ακόμα και την απώλεια της ζωής μου»

*Την επιστολή αυτή, που δείχνει το μεγαλείο της κατάντιας μας, έστειλε στην Ελευθεροτυπία ο Χρήστος Καραγιώργης, ασφαλισμένος του ΟΠΑΔ

πηγή:ierapostoli.

Θέλω να γίνω τηλεόραση.Μία πραγματική και συγκλονιστική ιστορία με έναν μαθητή.

Έκθεση από μαθητή του δημοτικού με θέμα:"Τι να ζητήσω από το θεό".
"Θεέ μου, απόψε σου ζητάω κάτι που το θέλω πάρα πολύ. Θέλω να με κάνεις τηλεόραση!
Θέλω να πάρω τη θέση της τηλεόρασης που είναι στο σπίτι μου. Να έχω το δικό μου χώρο. Να έχω την οικογένειά μου γύρω από μένα.

Να με παίρνουν στα σοβαρά όταν μιλάω. Θέλω να είμαι το κέντρο της προσοχής και να με ακούνε οι άλλοι χωρίς διακοπές ή ερωτήσεις.

Θέλω να έχω την ίδια φροντίδα που έχει η τηλεόραση όταν δε λειτουργεί... Όταν είμαι τηλεόραση, θα έχω την παρέα του πατέρα μου όταν έρχεται στο σπίτι από τη δουλειά, ακόμα κι αν είναι κουρασμένος.

Και θέλω τη μαμά μου να με θέλει όταν είναι λυπημένη και στενοχωρημένη, αντί να με αγνοεί!

Θέλω τ' αδέλφια μου να μαλώνουν για το ποιος θα περνάει ώρες μαζί μου.

Θέλωνα νοιώθω ότι η οικογένειά μου αφήνει τα πάντα στην άκρη, πότε-πότεμόνο για να περάσει λίγο χρόνο με μένα.

Α! Και το τελευταίο, κάνε με έτσι ώστε να τους κάνω όλους ευτυχισμένους και χαρούμενους.

Θεέ μου, δε ζητάω πολλά. Θέλω μόνο να γίνω σαν μια τηλεόραση!"


Η δασκάλα που το διάβασε (καθώς βαθμολογούσε) την έκανε να κλάψει.

Ο συζυγός της που μόλις είχε μπει στο σπίτι,τη ρώτησε: "τι συμβαίνει:"

Αυτή απάντησε:"Διάβασε αυτή την έκθεση, την έχει γράψει ένας μαθητής μου".

Ο σύζυγος είπε:"Το καημένο το παιδί.Τι αδιάφοροι γονείς είναι αυτοί!"

Τότε αυτή τον κοίταξε και είπε:"Αυτή η έκθεση είναι του γιου μας...!"


Διαδίκτυο και Εκκλησία.Πως επηρεάζει;
Ομιλεί o Προϊστάμενος του Ιερού Προσκυνήματος του Οσίου Λουκά Βοιωτίας και Διευθυντής του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Ιεράς Μητροπόλεως Θηβών και Λεβαδείας, Πρωτοπρεσβύτερος π. Σπυρίδων Βασιλάκος.

Πηγή:Αγία Ζώνη

Κώστας Μπαλάφας «Κατέγραφα την παράδοση για να μη μείνουν απληροφόρητες οι επόμενες γενιές»

Κομπανία Αυγέρη Μπάου


Γιάννενα, 1957

Αλυκές, Λευκάδα (1963)

Ο Κώστας Μπαλάφας κατέγραψε με τον φακό του παραδοσιακά ήθη και έθιμα κυρίως της Ηπείρου

Στον δρόμο για τα χειμαδιά, Πίνδος (1960)

Παζάρι, Γιάννενα (1957)

Στις κορφές των βράχων, Μετέωρα

Στον δρόμο για το μεροκάματο, 1965

Ηλικιωμένη με το γαϊδουράκι της

Το δέντρο της ζωής - ηλικιωμένη γυναίκα με τα εγγόνια της

Τσέλιγκας, όπως τον απαθανάτισε ο φακός του Κώστα Μπαλάφα

Κτηνοτρόφοι στην Ηπειρο

Φωτογραφικό οδοιπορικό στο Αγιον Ορος, 1969-2001

Μοναχός στο Αγιον Ορος, 1969-2001, Μονή Ξηροποτάμου

Φωτογραφικό οδοιπορικό στο Αγιον Ορος, 1969-2001, Μουσείο Μπενάκη

πηγή:Τρελογιάννης

Λαιμητόμο για τις αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων αποτελεί το νομοσχέδιο για το νέο μισθολόγιο - βαθμολόγιο.

Στα 660€ ο πρώτος μισθός των εκπαιδευτικών

Οι περικοπές στις μηνιαίες απολαβές κυμαίνονται από 50 έως 1.500 ευρώ. Ειδικά για τους εκπαιδευτικούς, οι θεσπιζόμενες ρυθμίσεις κατεβάζουν τον καθαρό μισθό των νεοδιοριζόμενων στο επίπεδο των 660 ευρώ.

Στα όρια της πείνας οδηγεί η κυβέρνηση τους περίπου 200.000 εκπαιδευτικούς της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης οι οποίοι απασχολούνται στα δημόσια σχολεία με τη νέα μείωση στις ήδη πενιχρές απολαβές τους.

"Οι εκπαιδευτικοί -οι χειρότερα αμειβόμενοι δημόσιοι υπάλληλοι- βλέπουν με τρόμο τις καθαρές αποδοχές τους να μετατρέπονται σε φιλοδώρημα (660 € τον μήνα για τον πρωτοδιόριστο από 1.020 € τον Ιούνιο του 2011, ενώ ο μισθός του νεοεισερχόμενου χωρίς προηγούμενη προϋπηρεσία γίνεται 575 € τον μήνα!!)", υπογραμμίζουν δάσκαλοι και καθηγητές δηλώνοντας εξοργισμένοι με τις επιλογές της κυβέρνησης.

Η Διδασκαλική Ομοσπονδία αναφέρει ότι οι εκπαιδευτικοί τα τελευταία δύο χρόνια με την εφαρμογή του μνημονίου και του μεσοπρόθεσμου έχουν ήδη απολέσει 4 μισθούς και προσθέτουν πως "σε συνδυασμό με την πρωτοφανή ακρίβεια έχουν ήδη οδηγηθεί στην εξαθλίωση".

Οι εκπαιδευτικοί καταγγέλλουν ότι είναι οι χειρότερα αμειβόμενοι δημόσιοι υπάλληλοι μετά τους διοικητικούς στα υπουργεία Εθνικής Αμυνας και Παιδείας. Αντίστοιχη είναι η μείωση και για τους καθηγητές, όπως τονίζει στο "Εθνος", ο πρόεδρος της ΟΛΜΕ Νικόλαος Παπαχρήστος. "Εχουμε χάσει περίπου 4 μισθούς, αν σκεφτούμε την περικοπή που έχει γίνει στα δώρα Χριστουγέννων, Πάσχα και στο επίδομα αδείας.

Οσον αφορά στο νέο μισθολόγιο, μία πρώτη εκτίμηση είναι ότι θα βρεθούμε σε χειρότερη θέση, και αυτό έχει να κάνει και με μία κρυφή μείωση όπου επανακατατάσσει τους δημόσιους υπαλλήλους και τους εκπαιδευτικούς σε νέους βαθμούς".

Από την πλευρά των δασκάλων ο πρόεδρος της ΔΟΕ, Κομνηνός Μαντάς, συμπληρώνει: "To προεκλογικό σύνθημα της κυβέρνησης ''σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα'' απαντήθηκε. Βρισκόμαστε στο μάτι του κυκλώνα της πιο βάρβαρης επίθεσης που βρέθηκαν ποτέ εργαζόμενοι. Η μείωση κατά 50% των αποδοχών των χειρότερα αμειβόμενων υπαλλήλων της χώρας μετατρέπει τα 1.100 ευρώ που έπαιρναν οι εκπαιδευτικοί μέχρι πριν από δύο μήνες σε προνοιακό επίδομα της τάξης των 575 ευρώ για όσους δεν έχουν προϋπηρεσία.

Η κυβέρνηση αποδεικνύει ότι η εκπαίδευση δεν είναι στις προτεραιότητές της. Οι εκπαιδευτικοί θα αγωνιστούν με όλες τους τις δυνάμεις να μην περάσουν αυτές οι ρυθμίσεις".

ΝΙΚΟΛ. ΤΡΙΓΚΑ - Μ. ΝΙΒΟΛΙΑΝΙΤΗΣ

πηγή:Έθνος

Η διαπολιτισμική διάσταση στην εκπαίδευση

Η διαπολιτισμική διάσταση στην εκπαίδευση, ως ένα ιδιαίτερο και αναγκαίο είδος αγωγής, αντιμετωπίζει με θετικό τρόπο την πολιτισμική ποικιλία και την δυναμική αλληλεπίδραση των διαφορετικοτήτων. Η διαφορά και η ποικιλία δεν αποτελούν έλλειψη αλλά δικαίωμα.

Η σημασία της θρησκευτικής διάστασης στην διαπολιτισμική αγωγή αναγνωρίζεται όλο και περισσότερο στον ευρύτερο ευρωπαϊκό χώρο. Πρόσφατα, στα σχολικά προγράμματα της Αγγλίας, αλλά και άλλων χωρών, έχει ενσωματωθεί η διαπολιτισμική αγωγή.1 Στην μορφή αυτή της σχολικής αγωγής τονίζεται ότι η θρησκευτική αγωγή, ακολουθώντας σύγχρονες ερμηνευτικές και παιδαγωγικές αντιλήψεις, μπορεί να συνεισφέρει άμεσα και σημαντικά, όπως, π.χ. στην προώθηση της κοινωνικής συνοχής διά μέσου καλλιέργειας πνεύματος ανεκτικότητας, κατανόησης και σεβασμού μεταξύ των διαφόρων εθνικών ομάδων, που κατοικούν σε μια χώρα, και των λαών γενικότερα.

Ως γνωστόν, η πολιτισμική, γλωσσική και θρησκευτική ανομοιογένεια, που χαρακτηρίζει τις σύγχρονες κοινωνίες, είναι μια υπαρκτή πραγματικότητα, την οποία, όπως ορθά έχει παρατηρηθεί, «μερικοί την αντιλαμβάνονται ως δροσερή αύρα ενώ άλλοι ως επικείμενη θύελλα». Η διαπολιτισμική αγωγή είναι μια παιδαγωγική αντίδραση, θεωρητικού και πρακτικού τύπου, σ’ αυτή την πολυπολιτισμική πραγματικότητα. Αποτελεί ένα σύνολο διαδικασιών εξισορρόπησης μεταξύ διακρίσεων και εντάσεων. Με άλλα λόγια δεν νοείται ούτε ως μεθόδευση αφομοίωσης ούτε ως γκετοποίηση των διαφόρων μειονοτήτων που ζούν σε μια χώρα. Αντίθετα, νοείται ως τάση αποδοχής και αναγνώρισης πολιτισμικών ιδιαιτεροτήτων των μειονοτήτων καθώς και ως προσπάθεια ειρηνικής συνύπαρξης και συνεργασίας με αυτές.

Η αναγκαιότητα της διαπολιτισμικής αγωγής γίνεται περισσότερο κατανοητή, αν λάβουμε υπόψη μας βασικούς της στόχους. Η αλλαγή στάσεων του καθενός απέναντι στην πολιτισμική ποικιλία και διαφορά διά μέσου καλλιέργειας πλουραλιστικής και πολυπολιτισμικής νοοτροπίας είναι ο πρώτος της στόχος, ως βασικό αίτημα της σύγχρονης πραγματικότητας. Δεύτερο στόχο αποτελεί η καλλιέργεια συνείδησης αποδοχής, σεβασμού και συνύπαρξης με το «διαφορετικό». Μια τέτοια συνείδηση όχι μόνο δεν απειλεί την προσωπική και εθνική ταυτότητα του καθενός, αλλ’ αντίθετα συμβάλλει στην βαθύτερη συνειδητοποίηση και τον εμπλουτισμό της. Αμεση συνέπεια των στόχων αυτών είναι η καλλιέργεια ενός τύπου ανθρώπου ικανού να επικοινωνεί και να συνυπάρχει ειρηνικά με τον όποιο «άλλο», χωρίς προκαταλήψεις και διακρίσεις και με αποφυγή δημιουργίας κλίματος αντιπαλότητας και αισθήματος υπεροχής.

Η διαπολιτισμική διάσταση στην εκπαίδευση, ως ένα ιδιαίτερο και αναγκαίο είδος αγωγής, αντιμετωπίζει με θετικό τρόπο την πολιτισμική ποικιλία και την δυναμική αλληλεπίδραση των διαφορετικοτήτων. Η διαφορά και η ποικιλία δεν αποτελούν έλλειψη αλλά δικαίωμα. Γι’ αυτό η διαπολιτισμική διάσταση στην εκπαίδευση αποβλέπει στην γνωριμία και στην νομιμοποίηση της διαφοράς, αρκεί αυτή να μην απειλεί την υφιστάμενη νομιμότητα. Στο σημείο αυτό πρέπει να διευκρινιστεί ότι η θρησκευτική ανεκτικότητα είναι μια παγκόσμια αξία και τοποθετείται μεταξύ των πιο βασικών πανανθρώπινων δικαιωμάτων. Όμως, η ανεκτικότητα αυτή δεν μπορεί να επεκτείνεται σε πρακτικές που συγκρούονται με άλλα βασικά δημοκρατικά δικαιώματα, όπως, π.χ. είναι η ανθρώπινη αξιοπρέπεια.2

Επομένως, η εκπαίδευση και μετεκπαίδευση στην βάση της διαπολιτισμικής αγωγής, πρέπει να ιεραρχείται από την πολιτεία ως αντικείμενο μάθησης πρώτης προτεραιότητας, αφού όλο και πιο έντονα το πολυπολιτισμικό στοιχείο αποτελεί χαρακτηριστικό της γνώρισμα.

Ο ρόλος της διαθρησκευτικής αγωγής στην εκπαίδευση

Όμως, αν για την αγωγή γενικότερα η διαπολιτισμική διάσταση προβάλλεται σήμερα ως μια αναγκαιότητα, για την θρησκευτική αγωγή η διάσταση αυτή αποτελεί συστατικό της στοιχείο. Το στοιχείο αυτό θα προσπαθήσουμε να αναδείξουμε, έχοντας ως σημείο αναφοράς την κατάφαση και υπέρβαση της εθνικής ταυτότητας, με κριτήριο την οικουμενικότητα της Ορθόδοξης Θεολογίας και την σπουδαιότητα της ελευθερίας του ανθρώπου. Στον προσδιορισμό της διαπολιτισμικής θρησκευτικής αγωγής το ζητούμενο είναι πώς μπορεί να προβληθεί και αναδειχθεί το χριστιανικό μήνυμα μέσα στην σύγχρονη πλουραλιστική κοινωνία ως μήνυμα ζωής.

Σήμερα η πολιτισμική και θρησκευτική πολυμορφία, ο πλουραλισμός, χαρακτηριστικό γνώρισμα της Ευρώπης, και όχι μόνο, αποτελεί, πέραν των θεωρητικών του διαστάσεων, ένα πρακτικό πρόβλημα συνύπαρξης ανθρώπων με αλληλοσυγκρουόμενες κοσμοθεωρίες και φιλοσοφίες. Εκείνο που δημιουργεί συζητήσεις και αφορά άμεσα το θέμα μας είναι η κατανόηση από τον καθένα της πραγματικότητας αυτής και η ένταξη του χριστιανικού μηνύματος μέσα σ’ αυτό το πολυπολιτισμικό πλαίσιο των καιρών μας. Στην ουσία δεν πρόκειται για τοποθέτηση έναντι άλλων θρησκειών ή εθνοτήτων όσο έναντι των ανθρώπων, που έχουν διαφορετικές θρησκευτικές πεποιθήσεις ή διαφορετικό πολιτισμικό υπόβαθρο.

Εκείνο το οποίο είναι αναγκαίο να προβληθεί, ως το κατ’ εξοχήν γνώρισμα της διαπολιτισμικής θρησκευτικής αγωγής, είναι η αλήθεια ότι η χριστιανική Εκκλησία είναι πάνω απ’ όλα κοινωνία πίστης, ελπίδας και αγάπης. Κι από αυτά τα τρία το σπουδαιότερο είναι η αγάπη.3 Μια κοινωνία δηλαδή, όπου από την μια μεριά αναγνωρίζουμε την ετερότητα του άλλου ως σεβαστή πραγματικότητα κι από την άλλη συνυπάρχουμε ειρηνικά μέσα στην διαφορετικότητά μας, ερμηνεύοντας έτσι στην πράξη τις πολιτισμικές και άλλες διαφορές ως θείες δωρεές. Πιο συγκεκριμένα είναι ανάγκη να περάσει το μήνυμα ότι η Εκκλησία, ως κοινωνία αγάπης, εργάζεται για την υπέρβαση των διαφορών μεταξύ των εθνικών ομάδων, που συγκροτούν μια ορισμένη κοινωνία. Έτσι ενεργώντας, ακολουθεί το παράδειγμα του ιδρυτού της, ο οποίος έσπασε τα διαχωριστικά φράγματα. Όπως χαρακτηριστικά σημειώνει ο Απ. Παύλος: «Ο Χριστός γκρέμισε τον τοίχο, που υψωνόταν μεταξύ Ιουδαίων και Εθνικών και τους χώριζε, με αποτέλεσμα τους δυο να τους ενώσει διά του εαυτού του σε έναν νέο άνθρωπο, κι έτσι να φέρει ειρήνη μεταξύ τους».4

Η διαπολιτισμική και θρησκευτική αγωγή μέσα από βιβλικές και πατερικές αναφορές

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της υπέρβασης αποτελεί η παραβολή του καλού Σαμαρείτη, όπου παραστατικά προβάλλεται η οικουμενική διάσταση της αγάπης ως το κατ’ εξοχήν κριτήριο αξιολόγησης της γνησιότητάς μας ως τέκνων του Θεού. Ιδιαίτερα τονίζεται ότι η χριστιανική αγάπη είναι συγκεκριμένη έκφραση προς τον συγκεκριμένο πλησίον. Η ενέργεια αυτή αποτελεί ορατή και απτή απόδειξη της αγάπης προς τον Θεό. Ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής για να δείξει το αμφίδρομο της αγάπης προς τον Θεό και στον οποιονδήποτε συνάνθρωπο σημειώνει: «Ο αγαπών τον Θεόν, ου δύναται μή και πάντα άνθρωπον ως εαυτόν αγαπήσαι… Μακάριος άνθρωπος, ός πάντα άνθρωπον εξ ίσου αγαπήσαι δύναται».5 Αυτό σημαίνει ότι η αγάπη προς τον Θεό αποτελεί την κινητήρια δύναμη προσέγγισης ατόμων και λαών και επομένως υπέρβασης των πολιτιστικών και άλλων διαφορών.

Την πραγματικότητα αυτή την εκφράζει παραστατικά ο αββάς Δωρόθεος με έναν κύκλο, στην μέση του οποίου είναι ο Θεός, ενώ στην περιφέρεια βρίσκονται οι άνθρωποι, και παρατηρεί: «και όσον πλησιάζουσι τώ Θεώ πλησιάζουσιν αλλήλοις, και όσον πλησιάζουσιν αλλήλοις, πλησιάζουσι τώ Θεώ». Επομένως, «όσον εγγίζωμεν τώ Θεώ διά της εις αυτόν αγάπης, τοσούτον ενούμεθα τη αγάπη τη του πλησίον, και όσον ενούμεθα τώ πλησίον, τοσούτον ενούμεθα τώ Θεώ».6

Στο βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων περιγράφεται η συνάντηση του Αποστόλου Πέτρου με τον Εκατόνταρχο Κορνήλιο, ο οποίος ήθελε να βαπτιστεί. Ο Πέτρος απευθυνόμενος στους συγκεντρωμένους τους λέει: «Εσείς γνωρίζετε ότι δεν επιτρέπεται από τον νόμο σ’ έναν Ιουδαίο να συναναστρέφεται με έναν μή Ιουδαίο. Εμένα, όμως, μου έδειξε ο Θεός με όραμα ότι κανένα άνθρωπο δεν πρέπει να τον θεωρούμε μολυσμένο ή ακάθαρτο… Αλήθεια τώρα καταλαβαίνω ότι ο Θεός δεν κάνει διακρίσεις, αλλά δέχεται τον καθένα σ’ όποιον λαό κι αν ανήκει, αρκεί να τον σέβεται και να ζεί σύμφωνα με το θέλημά Του».7 Προσεγγίζοντας τους στίχους αυτούς με μια διαπολιτισμική προοπτική, παρατηρούμε ότι από την μια μεριά έχουμε επιβεβαίωση και αποδοχή της εθνικής ετερότητας κι από την άλλη υπέρβασή της.

Όχι μόνο τότε αλλά πάντοτε στην αποστολή της Εκκλησίας λειτουργούν συμπληρωματικά τόσο η κατάφαση της εθνότητας, κατά την προτροπή του ιδρυτού της «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη»,8 όσο και η εν Χριστώ υπέρβασή της, αφού, κατά τον Απόστολο Παύλο, «ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Έλλην.. πάντες γάρ υμείς είς εστέ εν Χριστώ Ιησού».9 Αυτό σημαίνει ότι, ενώ το κάθε έθνος αναπτύσσει τα χαρακτηριστικά στοιχεία της ετερότητάς του, η Εκκλησία το προσλαμβάνει για να το εντάξει στην ενότητα του ανθρωπίνου γένους. Με άλλα λόγια πρόκειται για αλληλοπεριχώρηση της οικουμενικότητας και της τοπικότητας.

Οι παραπάνω βιβλικές και πατερικές αναφορές δεν σημαίνουν παραίτηση κάποιου από το θρησκευτικό του πιστεύω, αλλά αναγνώριση του δικαιώματος του άλλου να έχει την δική του πίστη. Με τον τρόπο αυτό αναγνωρίζεται η παγκοσμιότητα του Θεού και η δυνατότητά Του να επιλέγει διάφορους δρόμους προσέγγισης των ανθρώπων με σκοπό την σωτηρία τους.

Ο ιερός Φώτιος, Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως τον 9ο αιώνα, εμπνεόμενος από τον οικουμενικό χαρακτήρα της Εκκλησίας και την πλατύτερη θεώρηση της ανθρώπινης φύσης, κάτω από τις όποιες διαφορές, θρησκευτικές ή άλλες, κατόρθωνε να ανακαλύπτει την κοινή πνευματική φύση του ανθρώπου.10 Επάνω σ’ αυτή την στερεά και ασφαλή βάση χτίζει την προσωπική επικοινωνία με τον οποιονδήποτε άλλο συνάνθρωπο, με τον πλησίον του Ευαγγελίου. Η κίνηση αυτή του Φωτίου υπέρβασης των ορίων και διατειχισμάτων δεν ήταν κάτι τυχαίο και συμπτωματικό αλλά μια σταθερή γραμμή πλεύσης, δηλωτικό των οικουμενικών του τάσεων, που έχει διαχρονική αξία.

Η σημασία της εθνικής ταυτότητας στις πολυπολιτισμικές κοινωνίες

Η καλλιέργεια, διά μέσου της θρησκευτικής αγωγής, μιάς τέτοιας αντίληψης όσον αφορά στις σχέσεις του Χριστιανισμού με το Ισλάμ, ιδιαίτερα ενδιαφέρει εμάς τους Έλληνες, όχι μόνο λόγω της γειτνίασης με μουσουλμανικές χώρες, αλλά και λόγω της μακραίωνης συνύπαρξης του ελληνικού και αραβικού πολιτισμού στον μεσογειακό χώρο. Δηλωτικά του πνεύματος αυτού της αλληλοαποδοχής είναι τα λόγια του Ορθοδόξου Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστασίου, που απηύθυνε προς όλες τις κατευθύνσεις για να στηρίξει την ανάγκη συμβίωσης στα Βαλκάνια: «Ούτε οι μουσουλμανικές κοινότητες», τόνισε, «ούτε οι χριστιανικές έχουμε το δικαίωμα να κλεισθούμε στον εαυτό μας, βλέποντας ανταγωνιστικά ο ένας τον άλλον. Ο μοναδικός δρόμος για τα Βαλκάνια είναι η αλληλοκατανόηση».

Από την όλη ανάλυση του θέματος καταδείχθηκε, νομίζουμε, ότι η σύγχρονη θρησκευτική αγωγή έχει και έναν νέο ρόλο, που τον επιβάλλει η ίδια η πραγματικότητα. Να μορφώσει τους χριστιανούς ώστε να συνειδητοποιήσουν ότι η σημασία και η αξία της εθνικής ταυτότητας σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία δεν έγκειται στην αυτονόμησή της, αλλά εξαρτάται από το αν και κατά πόσο όχι μόνο δεν παρακωλύει, αλλά προωθεί την αρμονική συμβίωση με τους συνανθρώπους μας διαφορετικών εθνοτήτων και πολιτισμών. Αυτό σημαίνει ότι το μείζον είναι η καλλιέργεια ενός οικουμενικού πνεύματος, που θα υπερβαίνει τις εθνοτικές και άλλες διαφορές, χωρίς, όμως, να τις ισοπεδώνει. Μια συγκεκριμένη εκδήλωση του πνεύματος αυτού είναι και η θεώρηση του αλλόθρησκου ως αδελφού «ει και το διάφορον της πίστεως ίσταται».11

Τα λόγια του μακαριστού Γέροντα της Ιεράς Μονής του Τιμίου Προδρόμου της Αγγλίας Σωφρονίου, στο βιβλίο του «Οψόμεθα τον Θεόν καθώς εστί» επιβεβαιώνουν την διαχρονικότητα του οικουμενικού πνεύματος της Εκκλησίας του Χριστού: «…όχι μόνον οι Χριστιανοί, αλλά ακόμη κι αυτοί που δεν πιστεύουν καλούνται επίμονα να διευρύνουν νοερά και να υπερπηδήσουν τα στενά πλαίσια των εθνικιστικών τάσεων ή πολιτιστικών παραδόσεων και να στοχάζονται επί πανανθρωπίνων διαστάσεων».

Συμπερασματικά θα θέλαμε να υπογραμμίσουμε ότι το χριστιανικό μήνυμα, που είναι αναγκαίο να προβάλλεται με την διαπολιτισμική θρησκευτική αγωγή ως βασικό γνώρισμα του πραγματικού χριστιανού μέσα στην σύγχρονη πλουραλιστική κοινωνία, διατυπώνεται κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο από τον άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή: «Ώσπερ ο Θεός φύσει ών αγαθός και απαθής πάντας μέν εξ ίσου αγαπά ως έργα αυτού… ούτω και ο τη γνώμη αγαθός και απαθής, πάντας ανθρώπους εξ ίσου αγαπά».12

Σημειώσεις

1. Αναλυτικά για το θέμα αυτό βλ. Robert Tackson, Intercultural education and recent European pedagogies of religious education, στο περιοδικό Intercultural Education, Vol 15, No 1, March 2004.

2. Περισσότερα βλ. Jagdish Gundara, Religion, human rights and intercultural education, στο περιοδικό Intercultural Education, Vol 11, No 2, 2000.

3. Α΄ Κορ. 13,13.

4. Εφ. 2,14.

5. PG 90, 964 CD.

6. PG 88,1696 BD.

7. Πράξ. 10, 28 και 34.

8. Μτθ. 28,19.

9. Γαλ. 3,28.

10. PG 102,168 AB.

11. PG 111, 37A.

12. PG 90, 965B.

πηγή: Πεμπτουσία