Τρυφερότητα

πηγή:trelogiannis

Πως μπορούμε να μιλήσουμε στα παιδιά για τον Θεό;

Αλήθεια, πώς θα μπορούσαμε να μιλήσουμε στα παiδιά για το Θεό; Πόσο εφικτό γίνεται αυτό όταν εμείς έχουμε μεγάλα πνευματικά κενά αλλά καί οι σημερινές απαιτήσεις των παιδιών έχουν γίνει πιεστικές; Στούς καιρους μας περισσεύουν οι αντιρρήσεις για την ύπαρξη του Θεού, ενώ μεταλλαγμένες μορφές αθεΐας εμφανίζονται συνεχώς. Παράλληλα τα αμείλικτα ερωτήματα των παιδιών μας ζητούν απαντήσεις, σημερινές καί άμεσες. Πού είναι ό Θεός όταν το κακό κραυγάζει θριαμβευτικά, όταν ό πόνος, ή αρρώστια, ό θάνατος χτυπούν βάναυσα καί ανελέητα; Πού είναι ό Θεός στην ορφάνια ή στην έσχατη φτώχεια; Σ' αυτό τον ορυμαγδό αμφισβητήσεων καί αντιρρήσεων μόνο ή εμπειρική βίωση από μέρους μας της ορθοδόξου πίστεως μπορεί να απαντήσει

Από την αρχή παρουσιάζεται ένα πρακτικό πρόβλημα. Στήν εκκλησιαστική παράδοση καί την ορθόδοξη Θεολογία μιλούμε για ένα Θεό πού είναι Τριαδικός. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πώς αυτά πού κατανοούμε ή προσπαθούμε να κατανοήσουμε εμείς, δεν είναι αυτονόητα στο παιδί. Γι' αυτό καί χρειάζεται στο ξεκίνημα να χρησιμοποιήσουμε παραδείγματα πού «απλοποιούν» την τριαδικότητα του Θεού. Ένα χαρακτηριστικό είναι το θαύμα του Αγίου Σπυρίδωνος με το κεραμίδι στην Α' Οικουμενική Σύνοδο.

Πρίν ξεκινήσουμε να αποκαλύπτουμε το μεγάλο μυστήριο του Θεοϋ στην παιδική ψυχή πρέπει να δημιουργήσουμε την αίσθηση της παρουσίας του Θεού στη ζωή του. Δηλαδή, όπως όταν γεννήθηκε, οι παραστάσεις γύρω του αλλά καί ή συνεχής στοργή καί φροντίδα το έπεισαν για το ποιοι είναι οι γονείς του πού δίπλα τους αισθάνεται ασφάλεια καί σιγουριά, έτσι πρέπει να το πείσουμε να δέχεται το Θεό σαν παρουσία, σαν αίσθηση ζωντανή, να πιστεύει σ' Εκείνον καί να εκδηλώνει την πίστη του με συγκεκριμένο τρόπο. Οι εικόνες, το καντήλι, το θυμίαμα, ή άσκηση της νηστείας, ή προσπάθεια εφαρμογής των Ευαγγελικών εντολών από μέρους της οικογένειας δημιουργούν μία ατμόσφαιρα την οποία το παιδί αποδέχεται ως φυσικό του περιβάλλον καί στη συνέχεια ακολουθεί. Έτσι γίνεται ευκολότερη αργότερα ή προσέγγιση των πνευματικών δεδομένων. Κοντολογίς ή πνευματική ατμόσφαιρα πού υπάρχει στο σπίτι, κηρύττει σιωπώσα καί αποτελεί την πρώτη απόδειξη πώς ή πίστη στο Θεό δεν είναι έργο απροσδιόριστο χειρών ανθρώπων αλλά πραγματικότητα πού .μπορεί να βιωθεί.

Ή οποιαδήποτε στάση μας - πρέπει να γνωρίζουμε - μπορεί να «χρεώσει» το Θεό καί την Εκκλησία. Μερικές φορές εφευρίσκοντας τρόπους για να διαπαιδαγωγήσουμε τα παιδιά μας, επιστρατεύουμε καί το Θεό σαν συνήγορο των δικών μας αποφάσεων. Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή, ώστε να μην χρησιμοποιούμε την παρουσία του Θεοϋ κατ' επιλογήν καί κυρίως στις οφειλές των άλλων σε μας. "Αν π.χ. υποστηρίζουμε κάτι έξώφθαλμα άδικο καί χρησιμοποιούμε καί το Θεό γι' αυτό, τότε πρέπει να γνωρίζουμε τώς το παιδί θα απορρίψει καί εμάς καί το δίκιο μας.Είναι νομίζουμε λάθος να μιλούμε για το Θεό με έννοιες πού τό παιδί δεν κατανοεί. Δεν μπορούμε να χρησιμοποιούμε λέξεις
πού δεν έχουν αντίκρυσμα στην παιδική ψυχή. Θα μπορούσαμε ''πλάθοντας'' το Θεό να του μιλήσουμε με όπλο τις καινοδιαθηακές ή παλαιοδιαθηκικές ιστορίες για την αγάπη Του, την ειρήνη Του πού απλόχερα σκορπίζει σ' εκείνους πού τον πιστεύουν καί
Τόν αγαπούν. Είναι ευκολότερη ή προσέγγιση του Θεού όταν μιλάμε για «χαρακτηριστικά Του.Kαλά θα είναι να ακολουθούμε το μεγάλωμα του παιδιού και να του αποκαλύπτουμε τις αλήθειες της ορθοδόξου πίστεως κατά τη δεκτικότητα του.

Ο νέος αυτός ρόλος πού αναλαμβάνουμε, δηλαδή αυτή ή έμπειρία της διδασκαλίας ή της μικρας κατηχήσεως θα μας φέρει συχνά αντιμέτωπους με τίς πραγματικά μεγάλες πνευματικές ελλείψεις ή και την τελεία μας άγνοια πάνω στα πνευματικά ζητήματα.

"Ας φροντίσουμε μιλώντας για το Θεό να γνωρίσουμε τι ακριβώς πρέπει να πούμε στα παιδιά μήπως βρεθούμε σε δρόμους μη ορθόδοξους.

"Ας αναζητήσουμε το απόσταγμα της πατερικής σοφίας πού αποτελεί τη σωστική κιβωτό. Σχεδόν ταυτόχρονα μπορεί ν' αρχίσει λίγο στην αρχή, εντονότερα στη συνέχεια ή αμφισβήτηση για την αλήθεια ή ακόμη θ' αναπτυχθούν σκέψεις ως προς την ορθή πίστη άλλων θρησκειών. Στίς μέρες μας μάλιστα πού ό συγκρητισμός καταργεί τίς ιδιαιτερότητες και τίς ταυτότητες των τόπων καί των προσώπων χρειάζεται να καταβληθεί πολύς κόπος ώστε το παιδί μας να πεισθεί πώς ή πίστη πού του διδάξουμε είναι πραγματικά ή σωστή.

Είναι πολύ σημαντικό ή διδασκαλία μας να συνοδεύεται από τιμία συνεχή προσπάθεια μας να μάθει το παιδί πώς οί εντολές του Θεού είναι πραγματικά εφαρμόσιμες. Καταλαβαίνει λοιπόν κανείς καλά γιατί χρειάζεται ή πράξη να προηγείται της θεωρίας.

Ή άρνηση του Θεού από μέρους του παιδιού οέ κάποια ηλικία έρχεται όχι τόσο από την προσωπική του επανάσταση, όσο γιατί αδυνατεί να σηκώσει το «βάρος» της μαρτυρίας του Χριστοϋ στο σχολείο ή στην κοινωνία γενικότερα. Δεν μπορεί να σηκώνει «μόνο» του τίς ειρωνείες των φίλων καί συμμαθητών του. καί τότε μοιάζει με τους πολλούς. Τότε, ίσως, είναι ώρα να 'ποϋμε στο παιδί μας πώς ή αγάπη μας σε κάποιον δεν είναι θεωρητική αλλά έχει αξία όταν για εκείνον πού αγαπάς θυσιάζεσαι. Αυτό δηλαδή πού δίδαξε ό Κύριος «αυτή εστίν ή εντολή ή έμή, Ινα αγαπάτε αλλήλους καθώς ήγάπησα υμάς. μείζονα ταύτης σγάπην ουδείς έχει, 'ίνα τις την ψυχήν αυτού θή υπέρ των φίλων .αυτού» (Ίω. ιε' 12, 13). Είναι ανάγκη να μιλήσουμε για την άνάγκη της μαρτυρίας του ονόματος του Χρίστου πού συχνά γίνεται μαρτύριο.

Την πιο σκληρή μάχη καλείται να δώσει ό παιδαγωγός στα αμείλικτα ερωτήματα του παιδιού: γιατί το κακό στον κόσμο; Γιατί πεθαίνουν οί άνθρωποι; γιατί πονούν;

Κι όμως αποτελεί βασικό ζήτημα ολόκληρης της ανθρώπινης ζωής, σε όλους τους καιρούς. Μέ πολλή υπομονή καί διάκριση θα ξεκινήσουμε από το θέμα της Ελευθερίας του ανθρώπου. Ό άνθρωπος, πλασμένος από το Θεό, απολάμβανε τον πλούτο των δωρεών του ζώντας στον Παράδεισο. Ό Θεός έπλασε τον άνθρωπο ελεύθερο καί αθάνατο.

Τί θα ήταν ό άνθρωπος χωρίς την ελευθερία καί την αθανασία; Με την αμαρτία ό άνθρωπος χάνει μόνος του την ελευθερία, αίχμαλωτίζεται. Δεν του τη στερεί ό Θεός. Έκτοτε το κακό σαν παγκόσμια επιδημία εξαπλώνεται στη γη ως ακριβό τίμημα αυτής τής κακής χρήσης της Ελευθερίας.

Άφοϋ τέλος καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια με το λόγο καί το παράδειγμα μας, ας αναθέσουμε με την προσευχή μας τά παιδιά στο Θεό, για να επιλέξει Εκείνος τον τρόπο πού θα μιλήσει στην καρδιά τους.

Αρχιμανδριτου Εφραιμ Παναούση

Περιοδικό ‘’Πειραική Εκκλησία’’τ. Ιούνιος 2001

Στρες και εφηβικά καπρίτσια μπορεί να κρύβουν κατάθλιψη

Ενώ παλαιότερα οι παιδοψυχίατροι και οι άλλοι ειδικοί θεωρούσαν ότι δεν εμφανίζουν τα παιδιά κατάθλιψη, σήμερα είναι σαφές ότι και τα παιδιά μπορεί να υποφέρουν από την ψυχική αυτή διαταραχή.

Το 5% των παιδιών και εφήβων εμφανίζουν ένα καταθλιπτικό επεισόδιο πριν από την ηλικία των 19 ετών. Τα συμπτώματα της παιδικής και εφηβικής κατάθλιψης μπορεί να έχουν ομοιότητες με αυτά των ενηλίκων, αλλά υπάρχουν και ορισμένα που παρατηρούνται μόνο σ’ αυτή την ηλικία.
Η κατάθλιψη, αν και είναι μια ασθένεια με σαφή βιολογική βάση, στην εκδήλωσή της συμμετέχουν και την πυροδοτούν τα ίδια τα γεγονότα της ζωής.
Το κακό οικογενειακό περιβάλλον, περίοδοι έντονου στρες, ψυχοτραυματικά γεγονότα, κατάχρηση ουσιών, προβλήματα στο σχολείο μπορεί να ανοίξουν τον δρόμο στην κατάθλιψη.
Η κατάθλιψη δεν είναι απλά μια λυπημένη κατάσταση του παιδιού, μια άσχημη περαστική φάση της ζωής του.
Είναι ιατρική ασθένεια που πρέπει να διαγνωστεί έγκαιρα και να γίνουν οι ανάλογες θεραπευτικές παρεμβάσεις που συνήθως είναι ψυχοθεραπεία του παιδιού και οικογενειακή θεραπεία.
Σε σοβαρότερες περιπτώσεις μπορεί να χρειαστεί φαρμακευτική αγωγή. Πολλές φορές οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί υποτιμούν τα συμπτώματα που εκδηλώνουν τα παιδιά με κατάθλιψη.
Τα δικαιολογούν σαν στρες, εφηβικά καπρίτσια, υπερβολικό διάβασμα, ενώ η κατάθλιψη έχει χτυπήσει την πόρτα και τα παιδιά και οι έφηβοι υποφέρουν πραγματικά.
Πρέπει να σημειωθεί επίσης ότι υπάρχει κίνδυνος αυτοκτονίας όταν τα παιδιά και οι έφηβοι εκδηλώσουν κατάθλιψη.
Οι γονείς, οι εκπαιδευτικοί, καθώς και οι φίλοι πρέπει να ανησυχήσουν όταν τα παιδιά μιλάνε για αυτοκτονία και να ζητήσουν άμεσα βοήθεια. Ακόμη και μια αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας δεν πρέπει να εκλαμβάνεται σαν χειριστική συμπεριφορά, αλλά έντονη έκκληση για βοήθεια.
Σήμερα η ευαισθητοποίηση των εκπαιδευτικών, η καλή ψυχοσυναισθηματική σχέση που προσπαθούν να αναπτύξουν οι γονείς με τα παιδιά τους βοηθούν ώστε να αναγνωριστούν δυσκολίες των παιδιών όσον αφορά τη συμπεριφορά τους.
Συχνά επισκέπτονται και συμβουλεύονται ειδικούς και έτσι προάγεται η πρόληψη για την ψυχική υγεία των παιδιών τους.
Ψυχοπαιδαγωγός, Γιάννα Μαρνελάκη, Σύμβουλος οικογένειας

Μήπως έτσι τα φρούτα γίνουν πιο ελκυστικά για τα παιδιά σας;

Κουνελάκι από αχλάδι και μανταρίνι ........

Κοριτσάκι με μήλο, μανταρίνι, ακτινίδιο και μπανάνα ........

Ο εξωγήινος με αχλάδι......

Υπάρχει και άλλος τρόπος!!!
Κόψτε σ'ένα μπολ διάφορα φρούτα. Με κλειστά τα ματιά το παιδί σας πιάνει ένα φρούτο. Το δοκιμάζει και αν βρει πιο φρούτο είναι τότε κερδίζει ένα αυτοκόλητο.

πηγή

Το πείραμα του σπόρου

Σε ποτήρι με νεράκι,
μέσα έβαλα βαμβάκι,
έριξα και μια φακή
και την άφησα εκεί.

Στο παράθυρο το βάζω,
ένα πείραμα `τοιμάζω,
σπόρος με νερό και φως,
τι θα κάνει, μα και πως;

Λίγες πέρασαν μερούλες,
βγάζει η φακή ριζούλες,
βλέπω μες απ` το γυαλί,
του «φυτρώνει» την αρχή.

Σαν ο σπόρος βγάζει μίσχο,
γράφει μόνος του το στίχο,
είν` ο Πλάστης των φυτών,
Ποιητής των Ποιητών.


Δείτε εδώ μια πρωτότυπη κατασκευή

Γονείς και παιδιά στη σύγχρονη κοινωνία

Γεώργιος Κρουσταλλάκης.Καθηγητής Παιδαγωγικής, Φιλοσοφική Σχολή, Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Ομιλία με θέμα:
Γονείς και παιδιά στη σύγχρονη κοινωνία.Επιτυχείς και ανεπιτυχείς γονεϊκοί ρόλοι.
Η ομιλία έγινε στις 7/2/1994, στη σχολή Γονέων Κατερίνης.

Το παιδί κάνει την επιλογή του

Φθάσαμε στο σημείο όσα προ 30ετίας καί κάτι εθεωρούντο ευνόητα, να θεωρούνται σήμερα ακατανόητα, διότι όσα διδάσκονται τα παιδιά στο σχολείο, λόγω αλλεπαλλήλων εκπαιδευτικών άβελτηριών, είναι κατά το πλείστον ανόητα.

Ό Αϊνστάιν είχε πει ότι παιδεία είναι αυτό πού μας μένει όταν ξεχάσουμε όλα όσα μάθαμε στο σχολείο. Δηλαδή, η ευαισθησία, η καλλιεργημένη φαντασία καί κυρίως ή γύμναση του νοός, πού μαθαίνει το παιδί όχι με τί, αλλά πώς να σκέπτεται. Σήμερα αυτό πού μένει στα παιδιά Οταν φεύγουν από το σχολείο αλλά καί όταν μένουν σ’ αυτό είναι μια απέχθεια, με τίς ελάχιστες φυσικά τιμητικές εξαιρέσεις. Διότι το σχολείο σκοτώνει ο,τι ωραιότερο καί ό,τι Ίερώτερο τα παιδιά έχουν μέσα τους. Κι αυτό φυσικά δεν είναι ευθύνη του δήθεν πολυπολιτισμικού, αλλά στην πραγματικότητα «πολυαμαρτωλικού» υπουργείου μας, είναι καί των εκπαιδευτικών «νέας φουρνιάς», πού ενώ πήραν δωρεάν βιβλία παιδαγωγικά 12 κιλών (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τα διάβασαν ή φωτίστηκαν, κι αν τα διάβασαν) κατά τα έτη των σπουδών τους, πού μετριούνται με «Ολυμπιάδες, οι τέτοιοι εκπαιδευτικοί, αντί να κτίσουν κάτι στην ψυχή των παιδιών, κατεδαφίζουν, κατά την κομματική προσταγή του: «Γκρεμίστε…»!

Βέβαια δεν είναι μικρή καί ή ευθύνη πολλών γονιών, ξεθυμασμένων τέως επαναστατών, πού αντί να βιώσουν την επαναστατική τρικυμία στη βιοτική πάλη, τη βίωσαν στο κρανίο τους, μέχρι πού βολεύτηκαν σε κάποιο -ελέω κόμματος- δημόσιο όφφίτσιο ή χάρη στη συνεργασία με τους «όφφικιάλιους» του δημοσίου γνώρισαν πολλούς τρόπους πλουτισμού, εκ των οποίων ό τιμιώτερος είναι ή …κλοπή, όπως έγραφε χλευαστικά ό Ρο’ίδης.Όλοι αυτοί, οι κατ’ έπίφασιν γονείς, θεωρούν την εργασία, την τιμιότητα, την πίστη σε αρχές θρησκευτικές, εθνικές σαν …βίτσιο! Άλλοίμονο, λοιπόν, οτόν εκπαιδευτικό πού θα θελήσει να μιλήσει για τέτοια «βέβηλα» πράγματα στο σχολείο. Αμέσως θα προσφύγουν στον νέο τύπο Γενικών Επιθεωρητών, πού είναι οι τηλεοπτικοί αστέρες. Αυτοί έχουν την πανσοφία να ομιλούν De re commune scibile et opibusdam aliis κατά τη σατιρική έκφραση του Βολταίρου, την οποία απέδωσε εύστοχα ό Ροίδης με το περίφημο: «Περί παντός κοινώς γνωστού και τίνων άλλων ακόμη». Καί πέρα από την πανσοφία έχουν καί την παντοδυναμία πού είχε ό Ραδάμανθυς στον «Αδη, πού μπορούσε τους πάντες να δικάζει. Οί τωρινοί τηλεοπτικοί συνάδελφοι τους δικάζουν καί τους εκπαιδευτικούς, Οχι όταν με λόγια καί έργα προωθούν τη μαθητική αλητεία, Οχι όταν διακινούν ναρκωτικά, όχι όταν είναι αμαθείς κομματικοί ϊνστρούχτορες, αλλά όταν επιμένουν να βλέπουν το έργο τους όχι σαν αγγαρεία αλλά σαν ιερή λειτουργία. Ή απειλή της μαμάς «Θα σε πάω στον…» έχει δέσει τη γλώσσα καί τη σκέψη πολλών εύαίσθητων εκπαιδευτικών. Καί πολλούς τους πήγαν καί κάποιοι ψοφοδεείς έκαναν …δήλωση μετανοίας προ των υπερτάτων κριτών.

Σήμερα τρέμει κανείς να είναι καλός έκπαιδευτικός. Ακόμη καί πανεπιστημιακός. Παλαιός μου μαθητής, πού αντί να συνεχίσει το αξιοπρεπές έργο του πατέρα του, πού ήταν διακεκριμένος μπαλωματής, φιλοδόξησε να γίνει πανεπιστημιακός για να μπαλώσει τίς τρύπες της παιδείας μας. Καί το παιδί μου έλεγε, σχεδόν κλαίγοντας προ μηνών, ότι υποχρεώνεται να διδάσκει στους πρωτοετείς κλάσματα καί δεκαδικούς, γιατί τα παιδιά αγνοούν παντελώς σχεδόν τη «γλώσσα των μαθηματικών». Καί πάνε για μαθηματικοί! Έπίδοξοι Καραθεοδωρήδες!

Δεν λέω, έγινε κάποια πρόοδος σε ορισμένους τομείς. Έγραφα προ 40ετίας σ’ ένα διδακτικό μου βιβλίο: Στό παιδί δεν απλώνουμε το χέρι• του δίνουμε το χέρι». Ή πρόοδος συνίσταται ότι σήμερα το παιδί απλώνει χέρι καί γλώσσα στο δάσκαλο καί στον καθηγητή. Με την ανοχή της κοινωνίας, της πολιτείας, των ΜΜΕ καί των γονιών. «Το παιδί κάνει την επιλογή του». Μα καί το περίστροφο είναι μια επιλογή. Κάποτε τα παιδιά έτρωγαν χαστούκια• τώρα δίνουν χαστούκια. Άλλα το χαστούκι πού δεν έφαγαν από τον πατέρα καί το δάσκαλο, τους το δίνει σήμερα ή ζωή.Ηλθε ή κρίση, καί πάμπολλοι νεαροί πιστεύουν ότι θα την «σκαπουλάρουν» με την κλοπή. Ή εργασία τους είναι άγνωστη λέξη. Το υπουργείο μοιράζει στα παιδιά «κομπιούτερς» δωρεάν. Μυαλά πότε θα μοιράσει;

του Σαράντου Ι. Καργάκου

Ας δείξουμε στα παιδιά μας να μην γυρνάνε την πλάτη...

Παιδιά με ονόματα, μικρά παιδιά με κρυφά όνειρα κι ελπίδες, παιδιά με ψυχή. Αληθινά παιδιά, όχι σενάριο χολιγουντιανής ταινίας!
Ας δείξουμε στα δικά μας παιδιά, στις γενιές που θα κληρονομήσουν αυτόν τον κόσμο, την δύναμη της αλληλεγγύης, την χαρά της προσφοράς, την έννοια της βοήθειας και της συνεισφοράς.

Δείτε εδώ αναλυτικά πως μπορείτε να βοηθήσετε...

Ερευνα του Πανεπιστημίου Κρήτης δείχνει ότι οι διατροφικές επιταγές της Ορθόδοξης Εκκλησίας είναι άκρως ευεργετικές για την υγεία των παιδιών!!

Η νηστεία κάνει θαύματα

Οι ειδικοί λένε ότι η αποχή από τις ζωικές τροφές σε τακτά χρονικά διαστήματα αποτελεί λύση στο συνεχώς διογκούμενο πρόβλημα της παχυσαρκίας

Oι διατροφικές επιταγές της Ορθόδοξης Εκκλησίας φαίνεται ότι λειτουργούν... θαυματουργά για την υγεία των παιδιών. Νέα μελέτη του Πανεπιστημίου Κρήτης καταδεικνύει ότι οι 180 με 200 ημέρες νηστείας τον χρόνο όχι μόνο δεν «φρενάρουν» την ομαλή ανάπτυξη όσων παιδιών απέχουν από την κατανάλωση ζωικών τροφίμων, αλλά βοηθούν και στη διατήρηση ενός φυσιολογικού βάρους, κόντρα στη διαρκώς αυξανόμενη παιδική παχυσαρκία.

Αφότου οι οικογένειες έπαψαν να μαγειρεύουν καθημερινά, τα παιδιά άρχισαν να καταναλώνουν συχνότερα φαγητά-«σκουπίδια», με συνέπεια το βάρος τους να αυξηθεί. Την τελευταία 25ετία στην Ελλάδα τα υπέρβαρα και παχύσαρκα παιδιά διπλασιάστηκαν και υπολογίζεται ότι ζυγίζουν περίπου τρία κιλά περισσότερο από ό,τι μια δεκαετία πριν. Δεν είναι τυχαίο ότι σήμερα στη χώρα μας το 22,5% του πληθυσμού είναι παχύσαρκο. Η νηστεία, η οποία αποτελεί βασικό στοιχείο της ελληνικής μεσογειακής διατροφής, μπορεί όπως λένε οι ειδικοί να δώσει λύση στο πρόβλημα της παχυσαρκίας με τον πιο υγιεινό τρόπο.

Σύμφωνα με μελέτη, η οποία μόλις ολοκληρώθηκε και διεξήχθη σε 609 παιδιά ηλικίας 5 ως 15,5 ετών από τη Θεσσαλονίκη, το 12,1% των παιδιών και εφήβων ακολουθούν πλήρη νηστεία. Με άλλα λόγια, απέχουν από την κατανάλωση κρέατος, γαλακτοκομικών προϊόντων και αβγών, και γενικά από την κατανάλωση τροφών που επιβαρύνουν τον οργανισμό, κάθε Τετάρτη και Παρασκευή, καθώς και στις νηστείες των Χριστουγέννων (40 ημέρες- επιτρέπεται το ψάρι) και του Πάσχα (48 ημέρες- επιτρέπεται το ψάρι την 25η Μαρτίου και την Κυριακή των Βαΐων), των Αγίων Αποστόλων (7 ως 20 ημέρες- επιτρέπεται το ψάρι) και του Δεκαπενταύγουστου (15 ημέρεςεπιτρέπεται το ψάρι στη γιορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος).

Οπως αναφέρει μιλώντας στο «Βήμα» ο επιστημονικός υπεύθυνος της μελέτης, καθηγητής Προληπτικής Ιατρικής και Διατροφής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Κρήτης κ. Αντ. Καφάτος, τα παιδιά που συμμετείχαν στην έρευνα και ακολουθούσαν πλήρη νηστεία τα τελευταία 3,5 χρόνια δεν βρέθηκαν να έχουν σημαντικές διαφορές στο ύψος σε σχέση με εκείνα που νήστευαν μερικώς (δηλαδή, όχι όλες τις ημέρες της νηστείας) ή με εκείνα που δεν νήστευαν ποτέ. « Η νηστεία δεν επηρεάζει τη φυσιολογική τους ανάπτυξη, όπως πίστευαν παλαιότερα», επισημαίνει ο κ. Καφάτος.

Ενα από τα σημαντικά ευρήματα της μελέτης- για την πραγματοποίησή της συνεργάστηκαν οι Ελιάννα Χρυσοχόου, Μανόλης Λιναρδάκης , Ελπίδα Χατζηαγόρου και Ιωάννης Τσανάκας - ήταν ότι τα παιδιά που νηστεύουν, είτε όλες τις ημέρες της νηστείας είτε λιγότερες, καταναλώνουν σημαντικά περιορισμένο αριθμό θερμίδων σε σύγκριση με εκείνα που δεν νηστεύουν ποτέ. Ακόμη, στα παιδιά που νηστεύουν καταγράφηκε περιορισμένη πρόσληψη επικίνδυνων για την υγεία κορεσμένων λιπαρών οξέων και μικρότερη κατανάλωση κρέατος. Να σημειωθεί ότι κορεσμένα λιπαρά είναι όλα τα ζωικά λίπη, καθώς και τρία φυτικά λίπη: το φοινικέλαιο που χρησιμοποιείται από ορισμένες αλυσίδες φάστφουντ, το λίπος του κακάο, το οποίο βρίσκεται σε σοκολάτες, και το λίπος της ινδικής καρύδας. «Τα παιδιά που νηστεύουν φαίνεται να έχουν καλύτερες επιλογές στην κατανάλωση τροφίμων και πλησιάζουν περισσότερο τις ημερήσιες συνιστώμενες ποσότητες των περισσότερων θρεπτικών συστατικών, σε σχέση με εκείνα που δεν νηστεύουν καθόλου, ενώ δεν επηρεάζεται η σωματική τους ανάπτυξη», λέει ο καθηγητής.

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΑΧΝΙΚΑ
Πολλαπλή ...υγεία
Τα μέλη της πολύτεκνης οικογένειας Σάχνικα ακολουθούν πιστά την ορθόδοξη νηστεία, με εξαίρεση τα τρία μικρότερα παιδιά, ηλικίας 5, 4 και 1 έτους. Τα υπόλοιπα έξι παιδιά (15 ετών το μεγαλύτερο)

και οι γονείς Κωνσταντίνος και Κυριακή έχουν εξορίσει το κρέας και τα ζωικά προϊόντα από το τραπέζι τους για τουλάχιστον 180 ημέρες τον χρόνο. «Ολα οφείλονται στη σύζυγό μου.

Η οικογένειά της νήστευε συστηματικά. Εγώ δεν είχα τέτοιες εμπειρίες, αλλά τις υιοθέτησα μετά τον γάμο», λέει ο κ. Κωνσταντίνος Σάχνικας, ο οποίος εργάζεται στα ΚΤΕΛ του Κηφισού.

Η σύζυγός του δεν δουλεύει, οπότε φροντίζει να υπάρχει πάντοτε ένα υγιεινό μαγειρεμένο φαγητό στην κατσαρόλα. «Τα παιδιά δεν διαμαρτύρονται διότι ξεκίνησαν να νηστεύουν από τα πρώτα χρόνια της σχολικής τους ηλικίας και πλέον έχουν συνηθίσει. Ενας φυσικός χυμός αντικαθιστά περίφημα ένα ποτήρι γάλα για το διάστημα της νηστείας. Το ασβέστιο το αναπληρώνουν με τους ξηρούς καρπούς», αναφέρει ο κ. Σάχνικας. Και καταλήγει:« Τα παιδιά αναπτύσσονται φυσιολογικά και έχουν το σωστό βάρος.

Βεβαίως, πρέπει να πω ότι η νηστεία προϋποθέτει μια άσκηση και για μένα συνδυάζεται με την εξομολόγηση και τη Θεία Κοινωνία».

Τι πρέπει να προσλαμβάνουν καθημερινά τα παιδιά
Θερμίδες
Ως 1.500 (για παιδιά ως 10 ετών) και κατά μέσον όρο 2.000 (για εφήβους ως 14 ετών, ανάλογα με φύλο,το ύψος και τη δραστηριότητα).

Λίπη
Ως 50 γραμμάρια.

2-3 ετών πρέπει να διατηρούν τη συνολική ημερήσια πρόσληψη λίπους στο 30%-35% των θερμίδων που καταναλώνουν.

4-18 ετών το ποσοστό πρέπει να περιοριστεί στο 25%-35%.

Τα περισσότερα λίπη πρέπει να προέρχονται από τις πηγές πολυακόρεστων και μονοακόρεστων λιπαρών οξέων,όπως είναι τα ψάρια,οι ξηροί καρποί,το ελαιόλαδο,και να αποφεύγουν τα κορεσμένα και τρανς λιπαρά.

Αλάτι
(Μία κουταλιά άλατος ισοδυναμεί με 2.300 mg):

Τον πρώτο χρόνο: Ως 1 γραμμάριο,δηλαδή 400 mg νάτριο.

2-3 ετών: 2 γραμμάρια 4-6 ετών: 3 γραμμάρια 7-10 ετών: 5 γραμμάρια Τέρμα το οξειδωτικό στρες
O... εξορισμός των τροφίμων ζωικής προέλευσης από το διαιτολόγιο όσων ακολουθούν την ορθόδοξη νηστεία δεν εξαντλεί τον οργανισμό. Και αυτό διότι εκείνοι οι οποίοι νηστεύουν καταναλώνουν άλλα τρόφιμα υψηλής διατροφικής αξίας, όπως είναι τα θαλασσινά, το λάδι και το ταχίνι.

Σύμφωνα με έρευνες του Τμήματος Προληπτικής Ιατρικής και Διατροφής του Πανεπιστημίου της Κρήτης, όσοι νηστεύουν δεν έχουν σιδηροπενική αναιμία, ενώ η ολική τους χοληστερόλη είναι χαμηλότερη σε σύγκριση με εκείνους που δεν νηστεύουν. Επίσης, τα άτομα που δεν νηστεύουν έχουν υψηλά επίπεδα οξειδωτικού στρες, δηλαδή, όπως εξηγεί ο κ. Καφάτος, «αυξάνονται οι ελεύθερες ρίζες οξυγόνου στον οργανισμό τους, οι οποίες είναι εξαιρετικά τοξικές και επιφέρουν βλάβες στις κυτταρικές μεμβράνες και στο DΝΑ των κυττάρων, δηλαδή προκαλούν αλλοιώσεις στο γονιδίωμα».

Οι ειδικοί είναι κατηγορηματικοί: η ορθόδοξη νηστεία αποτελεί ένα σημαντικό όπλο για την καταπολέμηση της παχυσαρκίας και των νοσημάτων που τη συνοδεύουν (υπέρταση, υπερλιπιδαιμίες, σακχαρώδης διαβήτης, εγκεφαλικά και καρδιακά επεισόδια, καρκίνος κ.ά.).

Οι βασικοί κανόνες
Να αποφεύγετε το τηγάνισμα των θαλασσινών ή των λαχανικών και την υπερκατανάλωση υδατανθράκων (ψωμιά,μακαρόνια κ.ά.).

Να προτιμάτε το ελαιόλαδοαπό οποιοδήποτε άλλο φυτικό έλαιο.

Βάλτε στο διαιτολόγιό σας το ταχίνικαι τους ξηρούς καρπούς,αλλά με μέτρο διότι παχαίνουν.

Καλύψτε την έλλειψη ζωικώνπρωτεϊνών με όσπρια και θαλασσινά.

Μην παραλείπετε την πρόσληψηπρωτεϊνών, βιταμινών του συμπλέγματος Β, ασβεστίου και σιδήρου.

Ετσι δεν θα αισθάνεστε κουρασμένοι.

Η θρεπτική αξία
Ελαιόλαδο: Ενισχύει την άμυνα έναντι του καρκίνου. Ευεργετικές επιδράσεις στις μεταβολικές λειτουργίες της γαστρεντερικής οδού.

Λαχανικά, χόρτα και φρούτα: Ευεργετικά για την υγεία του πεπτικού και γαστρεντερικού συστήματος.

Μελέτες έχουν δείξει ότι μειώνουν τις πιθανότητες εκδήλωσης καρκίνου του παχέος εντέρου και καρδιαγγειακών νοσημάτων. Εχουν και αντιοξειδωτικές ιδιότητες.

Ταχίνι: Εχει αντιγηραντικές και αντιυπερτασικές ιδιότητες. Βοηθά στην καταπολέμηση της χοληστερόλης, στο ανοσοποιητικό, στην πρόληψη του καταρράκτη, στην αντιμετώπιση του διαβήτη και της αρτηριοσκλήρυνσης και στη σωστή λειτουργία του ήπατος! Ξηροί καρποί: Περιέχουν υψηλές ποσότητες ασβεστίου. Πλούσιοι σε πολυακόρεστα λιπαρά οξέα, πρωτεΐνες, ιχνοστοιχεία, φυτικές ίνες και βιταμίνες.

Θαλασσινά: Πλούσια σε βιταμίνες, ω-3 λιπαρά οξέα (ευεργετικά για το καρδιαγγειακό σύστημα)

και ιώδιο. Πρέπει να αποφεύγονται από άτομα με αυξημένο ουρικό οξύ.





πηγή:trelogianis

Επιστρέφοντας στην Οθωμανική αυτοκρατορία !!!

Πολλοί εξακολουθούν να εκπλήσσονται για τη μετατροπή της χώρας που πρώτη θεσμοθέτησε τα ανθρώπινα δικαιώματα, σε χωματερή του καπιταλισμού. Όπου η γυναίκα κάθε ηλικίας θα σφάζεται και θα βιάζεται σα ζώο, το ίδιο και το παιδί. Όπου το βασικότερο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η προστασία γυναίκας και παιδιού, θα χαθεί με το πρόσχημα της προστασίας κάποιων άλλων “δικαιωμάτων” ώστε να προστατευτεί η σωματεμπορία, η δουλεμπορία και το εμπόριο ναρκωτικών. Οι κινητήριοι μοχλοί του καπιταλισμού δηλαδή, το μαύρο χρήμα.

Όταν γυναίκες, όπως η Αλ Σαλέχ και άλλες γίνονται φορείς της ανθρώπινης κοινωνίας και εκμετάλλευσης…

Όταν ο βιασμός γίνεται ακόμα και μέσο προσηλυτισμού…

Προξένησε εντύπωση σε πολλούς η στυγνή σεξιστική τοποθέτηση της κυρίας Αλ Σαλέχ σχετικά με το θέμα ομαδικού βιασμού μίας άτυχης γυναίκας από μετανάστες (προφανώς λαθραίους). Εμείς βιαστήκαμε να βγάλουμε το συμπέρασμα ότι οι Έλληνες υπερπατριώτες προκαλούν απανωτές στύσεις σε μισάνθρωπα κτήνη, όπως στην περίπτωση της απαγωγής 19χρονης και του 12ωρου ομαδικού βιασμού της.

Η αλήθεια φαίνεται ότι είναι κάπου αλλού. Στο δηλητήριο της υποταγής που ποτίζονται κορίτσια όπως η Αφροδίτη ακόμα και στο στενό οικογενειακό τους περιβάλλον ώστε στο τέλος να αποδέχονται τη βαρβαρότητα εις βάρος των γυναικών. Ας μην ξεχνάμε ότι η προστασία παιδιού και γυναίκας μπορεί να ήταν ίδιον των πολιτισμών του ευρύτερου Ελλαδικού χώρου. Η συντριπτική πλειοψηφία εθνών όμως, εδώ και αιώνες, δεν αναγνώριζε ούτε το βασικό δικαίωμα της επιβίωσης στη γυναίκα. Πόσο μάλλον το οποιοδήποτε δικαίωμα.

Φανταστείτε λοιπόν ένα κορίτσι που γεννιέται σε μία τέτοια μισάνθρωπη κοινωνία. Είναι λογικό να αποδέχεσαι το σκότος, όταν ποτέ κανένας δεν σου μίλησε για το φως. Είναι εξίσου λογικό να πρεσβεύεις το σκότος όταν αυτή η υποτακτική σου φύση γίνεται αιτία κοινωνικής ανόδου!

Είναι επίσης κατανοητό, η μοναδική σου “υπέρβαση” να είναι η χρήση του “μιαρού” κορμιού σου και της ομορφιάς σου να αποσκοπεί στο κέρδος, αφού ποτέ σου δεν διδάχτηκες τη συμβολή της Γυναίκας στη δομή του παγκόσμιου, φωτοβόλου πολιτισμού πάνω στον οποίο βασίστηκε η γυναικείος αυτοσεβασμός και απελευθέρωση (όπου υπάρχει στον πλανήτη). Ας μην είμαστε όμως τόσο αυστηροί.

Ο βιασμός που εδώ θεωρείται απεχθής, σε άλλα κράτη και “πολιτισμούς” θεωρείται ανδρικό δικαίωμα και μέσο προσηλυτισμού. Δεν μιλάμε για επίγειους παραδείσους όπως το Αφγανιστάν και η Τουρκία, αλλά για “προοδευτικούς” τόπους όπως η Αίγυπτος. Το κορίτσι της φωτογραφίας για παράδειγμα, είχε την ατυχία να ανήκει στους Χριστιανούς της Αιγύπτου. Η Αμάλ Ζακί λοιπόν, απήχθει από μία ορδή άξιων απόγονων του Αττίλα, βιάστηκε κτηνωδώς και βρέθηκε σε νοσοκομείο όταν κινδύνεψε να πεθάνει από την ακατάσχετη αιμορραγία.

Θα πείτε, ότι αυτά συμβαίνουν σε όλες τις χώρες του πλανήτη. Με μία διαφορά: Η Αμάλ Ζακί απήχθει με το πρόσχημα ότι ήταν Χριστιανή και έπρεπε να προσηλυτισθεί στο Ισλάμ. Η απαγωγή και ο βιασμός θεωρούνται μέσο προσηλυτισμού και εξισλαμισμού. Όταν μάλιστα αυτή η ενέργεια γίνει, τότε η κοπέλα υποχρεούται να παντρευτεί με κάποιον από τους βιαστές της (όχι, δεν έχει δικαίωμα επιλογής. Όποιος “γούσταρε” ποιό πολύ την παίρνει). Ενώ, απαγορεύεται αυστηρά να επιστρέψει στην πατρώα θρησκεία της. Εάν το κάνει, τιμωρείται ακόμα και με θάνατο!

Ο Σεΐχης Αλ Ζαφζάφ μάλιστα κυρία Αλ Σαλέχ, αρμόδιος για τον διαθρησκευτικό διάλογο στην Αίγυπτο, δηλώνει μάλιστα με ευαισθησία ότι είναι σύνηθες φαινόμενο οι Χριστιανοί Κόπτες της Αιγύπτου να βλέπουν τα κορίτσια τους σε αυτή την κατάσταση και μάλιστα… (προσέξτε πρόοδος!) η κυβέρνηση πρέπει να λάβει κάποια μέτρα τιμωρίας για τους ενόχους!!! (εφ. Αλ Ντεστούρ, 17/11/2009). Μπράβο πρόοδος! Όντως πρέπει να λάβει κάποια μέτρα όταν απαγάγουν και βιάζουν κτηνωδώς την κόρη κάποιου, υποχρεώνοντας την επί ποινή θανάτου να απαρνηθεί και τη θρησκεία της. Σωματικός και πνευματικός βιασμός δηλαδή κυρία Αλ Σαλέχ.

Μέχρι σήμερα βλέπετε η τακτική των αρχών είναι κάπως διαφορετική και η περίπτωση της Αμάλ Ζακί μπορεί να

θεωρηθεί πταίσμα. Κοιτάξτε την περίπτωση της 12ΧΡΟΝΗΣ Ίνγκυ Αντέλ για να καταλάβετε το σκεπτικό της κυρίας Αλ Σαλέχ:

Η Αντέλ, απήχθει σε ηλικία 12 ετών πηγαίνοντας στο σχολείο (!) όταν “άγνωστοι” την αναισθητοποίησαν και την έβαλαν σε ένα αυτοκίνητο. “Με οδήγησαν στο δωμάτιο ενός άνδρα που τον φώναζαν “Σουλτάνο(!)” όπου μου έδεσαν τα χέρια πίσω από την πλάτη και με βίασαν αυτός και άλλοι τέσσερις απανωτά”, αφηγείται το κοριτσάκι που σήμερα είναι 16 ετών. “Ένιωθα ότι κάθε ένας από αυτούς που με βίαζαν με θεωρούσε εχθρό, αφού παράλληλα με χτυπούσαν μέχρι αναισθησίας”. Για έναν ολόκληρο μήνα, τη νάρκωναν και την βίαζαν καθημερινά. Η ίδια θυμάται πάνω από 50 άντρες να έβγαλαν πάνω της τα μισάνθρωπα “πολιτιστικά” τους ένστικτα.

Η οικογένεια της κατέβαλε απέλπιδες προσπάθειες για να την βρει. Ευτυχώς τα κατάφερε και τη “γλίτωσε” από το μαρτύριο. Έτσι νόμιζαν τουλάχιστον. Όταν λοιπόν πήγαν στις αρχές για να καταγγείλουν το συμβάν, ο διοικητής ασφαλείας την ξυλοκόπησε για να αλλάξει την κατάθεση της και να γράψει ότι “μόνη της το έσκασε από το σπίτι”!! Σε ηλικία 12 ετών προφανώς για να γνωρίσει τον Έρωτα. Έτσι Αφροδίτη;

Οι μέθοδοι μάλιστα δείχνουν τον υψηλό πολιτισμό των μισανθρώπων αφού μεταμφιέζονται και ως κόπτες ιερείς ώστε να απαγάγουν τα κορίτσια ευκολότερα. Μιλάμε για γούστα πραγματικά.

Ταυτόσημα λοιπόν είναι και τα χαρακτηριστικά της καινούριας τακτικής και στην Ελλάδα. Είπαμε, το θύμα αντιμετωπίζεται σαν ένα μιαρό και εχθρικό κομμάτι κρέας. ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΣΟΣ το οποίο μεταφέρεται αυτούσιο με τους νοσηρούς εγκεφάλους που το “εισάγουν” το οποίο βεβαίως δεν έχει καμμία σχέση με τις σάχλες περί “η βία φέρνει βία”, ο “ρατσισμός των Ελλήνων” και άλλα τινά.

Άλλωστε αυτή η βία και το μίσος εναντίον γυναικών είναι γνωστός εδώ και χρόνια σε άλλες, “ανεκτικές” χώρες, όχι σαν την “ρατσιστική Ελλάδα”. Στη Σουηδία για παράδειγμα, που τόσο λατρεύουν και μας ταΐζουν ως παράδειγμα οι πεφωτισμένοι τις νέας διακυβέρνησης, σε όλες τις χώρες που είχαν τη δυστυχία να νιώσουν το νόμιμο δουλεμπόριο των καπιταλιστών που ήθελαν φτηνό κρέας – εργατικό δυναμικό. Χωρίς αυτοσεβασμό, χωρίς αγωνιστικότητα και πολιτιστική έκφραση.

Αυτός άλλωστε δεν είναι και ο ονειρικός πολίτης της παγκόσμιας εξουσίας; Μισάνθρωπος, διχαστικός, με μηδενική πνευματική καλλιέργεια και αναζήτηση ελευθερίας. Όπως ακριβώς στις χώρες προέλευσης όπου η ελευθερία είναι μία άγνωστη λέξη αφού ΟΙ ΙΔΙΟΙ καλλιέργησαν τα απάνθρωπα συστήματα διακυβέρνησης. Έχουν δε, ένα κοινό στοιχείο: Το μίσος για τη Γυναίκα. Το μίσος για τη Μητέρα. Το Μίσος για τη Γη.

Όχι μόνο οι “άνδρες”, αλλά και οι ίδιες οι γυναίκες. Όπως η κυρία Αλ Σαλέχ.

Όσοι κατάγονται από πρόσφυγες, γνωρίζουν πολύ καλά τη συμπεριφορά των γυναικών της Τουρκίας μπροστά στα απάνθρωπα μαρτύρια και τις σφαγές αμάχων. ΡΩΤΗΣΤΕ ΤΟΥΣ.

Όταν η κτηνωδία συναντά την ευσέβεια, πραγματικά αναρωτιέσαι για την ποιότητα της όποιας συζήτησης. Το ποίμνιο υποχρεούται να βιάζεται, να ανέχεται τις σφαγές των οικείων του και έπειτα να “συζητά” τη νομιμοποίηση τους. Οι περιγραφές από τη Νομοσοφία είναι τραγικές. Αυτό όμως που πραγματικά συγκλονίζει, είναι η ανάλυση των υπέροχων γυναικών του Αγάζηλου που αποκαλύπτουν την “ευσεβή” διάσταση των σφαγών και βιασμών (διαβάστε τη στο τέλος του άρθρου).

Ο … άμαχος … Ράιαν

Το μαρτύριον της Κυρήνειας είναι μοναδικόν εις τραγικότητα, ουδόλως δε συγκρίνεται με εκείνο άλλων περιοχών της Κύπρου, αι οποίαι κατελήφθησαν κατά την δευτέραν φάσιν της τουρκικής εισβολής. Διότι αι πλείσται των καταληφθεισών κατά τον πόλεμον του Αυγούστου περιοχαί είχον εκκενωθεί προηγουμένως από τους Έλληνας κατοίκους των, ως η Αμμόχωστος …
…
Οι Τούρκοι έσπειραν τον θάνατον και την καταστροφήν και εις τα πλησίον της Κυρήνειας χωριά Άγιος Γεώργιος, Φτέρυχα, Τριμίθι και Κάρμι. Οι κάτοικοι, μάλιστα, των χωριών αυτών ήσαν οι πρώτοι, οι οποίοι εδοκίμασαν τας

Η πρώτη λεξούλα που μάθατε....

Αφιερωμένο με πολύ αγάπη

στα παιδάκια της Α΄τάξης!

Κυριακή της Ορθοδοξίας

Η Εκκλησία έχει μια αποστολή:

Να συμπεριλάβει όλη την ανθρωπότητα στο Σώμα τού Χριστού, ενώνοντάς την με τον ίδιο τον Θεό. Είναι λοιπόν ανάγκη, να ακουσθεί το Ευαγγέλιο σε όλα τα έθνη, ώστε όλοι όσοι έχουν καλή προαίρεση να βαπτισθούν στο όνομα τού Πατρός, τού Υιού και τού Αγίου Πνεύματος. Αυτός είναι και ο σκοπός τής ιεραποστολής.

Παράλληλα με την ιεραποστολή, που απευθύνεται σε ανθρώπους που δεν έχουν ακόμα ακούσει για το Ευαγγέλιο τής Σωτηρίας τού Ιησού Χριστού, υπάρχει και η "διαποίμανση", που απευθύνεται σε ανθρώπους που άκουσαν μεν το Ευαγγέλιο, αλλά διαστρεβλωμένο ή ελλειπές.

Αυτή η διαποίμανση, απευθύνεται σε ανθρώπους χωρών που το Ευαγγέλιο έχει κηρυχθεί ήδη σε κάποιο βαθμό, και που γνωρίζουν τον Χριστό με ελλειπή τρόπο. Τέτοιες είναι οι Παπικές και Προτεσταντικές χώρες, ή ακόμα και περιπτώσεις ανθρώπων τής δικής μας "Ορθόδοξης" χώρας, που δεν έχουν γνωρίσει σωστά τον Χριστό, αν και ο λόγος τού Ευαγγελίου ακούγεται παντού γύρω τους.

Ηχητικό μήνυμα του αγ. Ιωάννη Χρυσοστόμου για την Ιεραποστολή




πηγή:Ενοριακό ιστο-Λόγιο

εικονομάχοι...

Στην κυριολεξία η εικονομαχία απέβλεπε στην κατάργηση των εικόνων. Γιατί, κατά τη γνώμη των εικονομάχων, οι αποδιδόμενες σ’ αυτές τιμές συνιστούσαν ειδωλολατρία. Δεδομένου ότι κανένας δεν είδε το Θεό, για να είναι σε θέση να τον παραστήσει έτσι ή αλλιώς.
Αντίληψη, που ήταν κυρίαρχη στην μωαμεθανική και εβραϊκή θρησκεία. Στις οποίες η απεικόνιση του θείου ήταν αυστηρά απαγορευμένη. Και των οποίων τα θρησκευτικά ενδιαιτήματα στερούνται, πέραν των διακοσμητικών στοιχείων, πάσης φύσεως απεικονίσεων.
Ο αντίλογος των ορθοδόξων, στην προκειμένη περίπτωση, ήταν πως ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο «κατ’ εικόνα και ομοίωση» δική του.
Κι ακόμη πως ο ίδιος ο Θεός, στο πρόσωπο του Χριστού, έγινε άνθρωπος. Και συνεπώς η άρνηση της απεικόνισής του συνεπαγόταν άρνηση παραδοχής της ενανθρώπισής του. Και, κατά συνέπεια, της θέωσης και της σωτηρίας του ανθρώπου.
Στη διαμάχη αυτή επικράτησαν, τελικά, οι ορθόδοξοι. Που σημαίνει ότι, απέναντι στην περί Θεού, ανεικονική αντίληψη των Εβραίων και των Μουσουλμάνων, επικράτησε η εικονοπλαστική παράσταση του θείου. Που ήταν σύμφωνη με την ορθόδοξη πίστη, αλλά και με την ανθρωπομορφική αντίληψη των αρχαίων Ελλήνων. Όμως…
Όπως είναι γνωστό και στις μέρες μας φαίνεται πως και πάλι αναβιώνει η εικονομαχία.
Δεδομένου ότι και η Ευρωπαϊκή Ένωση και κάποιοι ντόπιοι εικονομάχοι φαίνονται να ενοχλούνται απ’ την παρουσία των εικόνων (στις αίθουσες των σχολείων, των δικαστηρίων, κλπ). Ενόχληση, που, κατά τη γνώμη μου, δεν οφείλεται σε λόγους θρησκευτικούς, αλλά ηθικούς.
Γιατί ο σταυρός και οι εικόνες θυμίζουν ότι απαραίτητη προϋπόθεση της νομιμότητας και της πολιτικής και της παιδείας είναι η δικαιοσύνη. Αφού, όπως θαυμάσια υπογράμμισε ο Πλάτων, «πάσα επιστήμη, χωριζομένη δικαιοσύνης και της άλλης αρετής, πανουργία και ου σοφία φαίνεται»!
Και, όπως η πραγματικότητα φωνάζει, οι αξιότιμοι αυτοί κύριοι έχουν αναγάγει σε ύψιστο δόγμα την πανουργία. Γι’ αυτό θέλουν να εξαφανίσουν οτιδήποτε θυμίζει τη δικαιοσύνη. Και δεν διστάζουν, προκειμένου να παραπλανήσουν την κοινή γνώμη να συνταιριάζουν την πανουργία τους ακόμη και με τα ανθρώπινα δικαιώματα…
Ωστόσο περνώντας απ’ την κυριολεξία της εικονομαχίας στις μεταφορικές της αντιστοιχίες, θα μπορούσε να παρατηρήσει κάποιος την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά και του χριστιανικού κατεστημένου. Δεδομένου ότι, ενώ δείχνουν υπερβάλλοντα ζήλο, για την υπεράσπιση των εικονικών παραστάσεων του Θεού, δεν δείχνουν τον ανάλογο ζήλο και για την υπεράσπιση των ζωντανών εικόνων του, που είναι οι άνθρωποι…
Οι οποίοι είναι θύματα των πολλαπλών καταχρήσεων της κοσμικής εξουσίας και της λοιπής κοινωνικής και οικονομικής ολιγαρχίας. Από τα χρόνια ακόμη της Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Γεγονός, που επισημαίνεται και απ’ τους μεγάλους Πατέρες της Εκκλησίας. Οι οποίοι και για το λόγο αυτό υπήρξαν αντικείμενα και θύματα του εναντίον τους διωγμού…
Κι όχι μόνο δεν είναι υπερασπιστές του λαού, αλλά έγιναν, συχνά, και συμμέτοχοι στην εκμετάλλευση και στις καταπιέσεις σε βάρος του. Τόσο δε μεγάλες ήταν οι καταχρήσεις αυτές, ώστε μεγάλες περιοχές της ανατολής, στα χρόνια του Βυζαντίου, δέχτηκαν την κατάκτησή τους απ’ τους αλλόθρησκους Άραβες ως απολύτρωση απ’ τον καταθλιπτικό ζυγό των βυζαντινών. Και πρόθυμα δέχτηκαν να αλλαξοπιστήσουν και να εξισλαμιστούν.
Πραγματικότητα, που βέβαια συνεχίστηκε και στη διάρκεια της τουρκοκρατίας. Και συνεχίζεται μέχρι και σήμερα, με την επιβολή της τουρκισίας (=της αδικίας), όπως συνήθιζε να λέει, για την μετά την απελευθέρωση, ελληνική πραγματικότητα, ο Κοραής. Γεγονός που σημαίνει ότι το θρησκευτικό κατεστημένο ήταν και παραμένει το ανήθικο ηθικό στήριγμα του πολιτικοοικονομικού κατεστημένου σε βάρος του λαού.
Γεγονός, που ισχύει πολύ περισσότερο, για το χώρο των οπαδών του Παπισμού και του Προτεσταντισμού. Που έχουν αναγάγει τη ληστρική αφαίμαξη και καταπίεση των φτωχών λαών, περίπου, σε δόγμα πίστεως. Και υποστηρίζουν αναφανδόν ακόμη και τους άδικους πολέμους. Όπως εναντίον του Ιράκ, του Αφγανιστάν, των Σέρβων, κλπ…
Και η αλλοπρόσαλλη αυτή συμπεριφορά και πραγματικότητα φωνάζει ότι οι, λεγόμενοι, χριστιανοί είμαστε οι χειρότεροι των εικονομάχων. Αφού με την ψήφο μας στηρίζουμε τις ανθρωποφάγες ηγεσίες.
Γεγονός που δείχνει ότι έχουμε πρώτοι απ όλους εμείς ανάγκη εκχριστιανισμού. Μέχρις ότου καταλάβουμε ότι πρωταρχικό μας καθήκον είναι, πριν απ’ τις εικονικές παραστάσεις του Θεού, να αναστηλώσουμε τις ζωντανές του εικόνες:
Τους ποικιλοτρόπως καταπιεζόμενους και καταληστευόμενους «ελάχιστους αδελφούς»του Χριστού…

Παπα-Ηλίας




πηγή-trelogiannis

Στρουμφίζει Σαββάτο

Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης η Φάβα Σαντορίνης

Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης είναι πλέον η φάβα της Σαντορίνης καθώς δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στις 11 Φεβρουαρίου, η αίτηση καταχώρησής της στο μητρώο για την προστασία των γεωγραφικών ενδείξεων και των ονομασιών προέλευσης των γεωργικών προϊόντων και των τροφίμων, της Ευρωπαϊκής Ένωσης.Πλέον με το όνομα «Φάβα Σαντορίνης» (Fava Santorinis), σύμφωνα με την δημοσιευμένη περιγραφήτου προϊόντος, θα ονομάζονται αποξηραμένες, αποφλοιωμένες και θρυμματισμένες κοτυληδόνες του φυτού Lathyrus clymenum L. (αρακάς) της οικογένειας των ψυχανθών (οικ. Fabaceae), χρώματος υποκίτρινου, σχήματος πεπλατυσμένου δισκοειδούς με διάμετρο περίπου 2 mm και μέγιστη υγρασία 13 %, που παράγεται στην γεωγραφική περιοχή η οποία περιλαμβάνει τα νησιά Θήρα, Θηρασία, Παλαιά και Νέα Καμένη, Άσπρο (Ασπρονήσι), Χριστιανή και Ασκανιά του νομού Κυκλάδων, της περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Κοινά χαρακτηριστικά των νησιών αυτών είναι το ηφαιστειογενές έδαφος και το πολύ
ιδιαίτερο μικροκλίμα τους. Συγκεκριμένα, το κλίμα της περιοχής χαρακτηρίζεται
ως ξηροθερμικό, με υψηλή ηλιοφάνεια, ισχυρούς βόρειους ανέμους (μελτέμια) και
σχετική υγρασία με μέση ετήσια τιμή 71.
Η σύστασή της χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερα υψηλό ποσοστό πρωτεϊνών και αυξημένη
περιεκτικότητα σε υδατάνθρακες. Τα φυσικοχημικά χαρακτηριστικά της την
καθιστούν πολύ βραστερή (απαιτείται μικρότερος χρόνος μαγειρέματος) και τελικά
προσδίδουν στη μαγειρεμένη Φάβα Σαντορίνης και σε άλλα πιάτα στα οποία
χρησιμοποιείται, μοναδικά οργανοληπτικά χαρακτηριστικά, όπως αφρώδη υφή και
υπόγλυκη γεύση.


Η παραγωγή του προϊόντος

Τα στάδια παραγωγής της «Φάβας Σαντορίνης» που επηρεάζουν την ανάπτυξη των
ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του προϊόντος, είναι η καλλιέργεια του φυτικού
είδους Lathyrus Clymenum L. (αρακάς), η ωρίμανση (αποξήρανση) των
σπερμάτων του η αποφλοίωσή τους και η συσκευασία. Τα στάδια αυτά θα πρέπει να
διατηρηθούν στην οριοθετημένη περιοχή, αφού στη διαφοροποίηση των
περιβαλλοντικών και καλλιεργητικών παραμέτρων και της διαδικασίας ξήρανσης
(χρήση θηραϊκής γης), συνίσταται ο ιδιαίτερος χαρακτήρας του προϊόντος και
εντοπίζεται ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την αλλοίωση των ποιοτικών
χαρακτηριστικών της «Φάβας Σαντορίνης».

Η διαδικασία της συσκευασίας θα πρέπει να περιορίζεται εντός της οριοθετημένης
γεωγραφικής ζώνης, προκειμένου να διασφαλίζεται η ποιότητα και να εξασφαλίζεται
ο αποτελεσματικός έλεγχος της καταγωγής του τελικού προϊόντος. Η αποφλοίωση και
ο διαχωρισμός των κοτυληδόνων θα πρέπει να ακολουθείται άμεσα και τάχιστα από
κατάλληλη συσκευασία του επεξεργασμένου προϊόντος, ώστε να προφυλάσσεται το
ευπαθές πλέον τελικό προϊόν από πρόσληψη υγρασίας. Για τη συσκευασία του
προϊόντος εκτός της Σαντορίνης απαιτείται υποχρεωτικά θαλάσσια χύδην μεταφορά
του, διαδικασία που ενέχει υψηλούς κίνδυνους πρόσληψης υγρασίας και επιμόλυνσης
με μετασυλλεκτικούς εχθρούς και ασθένειες, με αποτέλεσμα την υποβάθμιση της
ποιότητας του προϊόντος.

Η ιδιαιτερότητα του προϊόντος

Η βασική ιδιαιτερότητα της «Φάβας Σαντορίνης» εντοπίζεται στo διαφορετικό είδους
φυτού που χρησιμοποιείται για την παραγωγή της, δηλαδή το είδος Lathyrus
clymenum L. της οικογένειας των ψυχανθών (οικ. Fabaceae). Το φυτό
αυτό καλλιεργείται αποκλειστικά στην οριοθετημένη περιοχή και με μοναδικό σκοπό
την παραγωγή «Φάβας Σαντορίνης». Αυτή η διαφορετική προέλευση του προϊόντος,
είναι υπεύθυνη για τα ιδιαίτερα ποιοτικά χαρακτηριστικά του προϊόντος που το
διαφοροποιούν από υπόλοιπα ομοειδή, με πλέον χαρακτηριστικά τα ακόλουθα:

Φυσικά Χαρακτηριστικά: η «Φάβα Σαντορίνης» αποτελείται από τεμάχια κοτυληδόνων των
σπερμάτων, χρώματος υποκίτρινου, σχήματος πεπλατυσμένου δισκοειδούς με διάμετρο
περίπου 2 mm, μέγιστη υγρασία 13 % και ποσοστό θρυμματισμένων κοτυληδόνων από 1
% έως 5 % αναλόγως της παραγωγικής διαδικασίας.

Χημικά χαρακτηριστικά: λόγω εδαφοκλιματικών συνθηκών και φυτικού είδους, η «Φάβα Σαντορίνης» περιέχει ιδιαίτερα υψηλά ποσοστά υδατανθράκων (63 %) και πρωτεϊνών (20 %). Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι η χρησιμοποίηση της «Φάβας Σαντορίνης» στη παρασκευή τροφών προσδίδει σε αυτά
ορισμένα ιδιαίτερα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά, τα οποία και διαφοροποιούν τη
τροφή αυτή από τα υπόλοιπα ομοειδή, συμβάλλοντας στην ιδιαίτερη φήμη της «Φάβας
Σαντορίνης». Ως πλέον χαρακτηριστικά από αυτά αναφέρονται τα ακόλουθα:

* Αφρώδης Υφή: αποδίδεται στο μικρό μέγεθος και την ομοιομορφία των
κοτυληδόνων σε συνδυασμό με την υψηλή περιεκτικότητα σε υδατάνθρακες.
Συντηρισιμότητα προϊόντος: η οποία αποδίδεται στον υψηλό βαθμό αφυδάτωσης αλλά
και απολύμανσης των σπερμάτων της «Φάβας Σαντορίνης».

* Ευκολία Μαγειρέματος: Το μικρό μέγεθος και η ομοιομορφία των
κοτυληδόνων σε συνδυασμό με το υψηλό επίπεδο υδατανθράκων ευθύνονται για τον
μικρό χρόνο μαγειρέματος και τις ελάχιστες απαιτήσεις σε νερό για το μαγείρεμα.

* Γεύση: Η παρουσία σακχάρων στον φυτικό ιστό ευθύνεται για την
τελική γεύση του προϊόντος η οποία χαρακτηρίζεται ως υπόγλυκη σε αντίθεση με τα
υπόλοιπα ομοειδή προϊόντα τα οποία χαρακτηρίζονται ως υπόπικρα.
Το σύνολο των ιδιαιτεροτήτων της «Φάβας Σαντορίνης» όπως εκφράζονται από τα φυσικά
και χημικά χαρακτηριστικά της αλλά και τα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά των
μαγειρευμένων πιάτων με «Φάβα Σαντορίνης» αποτελούν προϊόν της συνδυασμένης
επίδρασης των χαρακτηριστικών του περιβάλλοντος, της τοπικής τεχνογνωσίας και
των μοναδικών γενετικών πόρων. Το σύνολο των ιδιαιτεροτήτων αυτών αναγνωρίστηκε
από τους αρχαίους χρόνους, όπου ανάγεται η καλλιέργεια του φυτού, με αποτέλεσμα
να αποκτήσει η «Φάβα Σαντορίνης» ιδιαίτερη φήμη συγκρινόμενη με άλλα ομοειδή
προϊόντα.

α) Ποιότητα: Η ανάπτυξη των ιδιαίτερων ποιοτικών χαρακτηριστικών της «Φάβας Σαντορίνης» ανιχνεύεται, όπως προαναφέρθηκε, στην συνδυασμένη επίδραση τριών παραγόντων. Ακολούθως παρουσιάζεται συνοπτικά η επίδραση του καθενός:

* Γενετικό Υλικό: Από την αρχαιότητα, το είδος από το οποίο
προέρχεται η «Φάβα Σαντορίνης» (Lathyrus Clemenum της οικογένειας των
ψυχανθών οικ. Fabaceae) καλλιεργείται αποκλειστικά στη Σαντορίνη και τα
γύρω μικρονήσια. Αυτό συμβαίνει επειδή οι ιδιαίτερες εδαφοκλιματικές συνθήκες
που επικρατούν εκεί καθιστούν ασύμφορη έως αδύνατη την καλλιέργεια οιουδήποτε
άλλου είδους που χρησιμοποιείται για την παραγωγή φάβας. Ο καρπός που
συγκομίζεται τελευταίος από το αλώνι κρατιέται ξεχωριστά, με σκοπό να
χρησιμοποιηθεί για τη σπορά του επομένου έτους. Η πρακτική αυτή διαπιστώνεται
ότι είναι αποκλειστικά υπεύθυνη για την διατήρηση επί 3 500 έτη της
καλλιέργειας του φυτού αυτού ως μιας διακριτής τοπικά καλλιεργούμενης ποικιλίας
ψυχανθούς, η οποία χρησιμοποιείται αποκλειστικά για την παραγωγή της ονομαστής
«Φάβας Σαντορίνης». Το φυτό Lathyrus clymenum L., είναι υπεύθυνο για τα
ιδιαίτερα φυσικά χαρακτηριστικά της «Φάβας Σαντορίνης», αφού αυτά αναφέρονται
στην ιδιαίτερη φαινοτυπική έκφραση σημαντικών ταξινομικών χαρακτηριστικών όπως
το μέγεθος και το χρώμα των κοτυληδόνων. Επίσης γονιδιακά ελεγχόμενο ποιοτικό
χαρακτηριστικό είναι η ιδιαίτερη χημική σύσταση των κοτυληδόνων.

* Τεχνογνωσία: Η τοπικά κατεχόμενη τεχνογνωσία αναφέρεται τόσο στην
αποκλειστική καλλιέργεια του φυτού Lathyrus clymenum L., όσο και στην
επεξεργασία των σπερμάτων του, στην οποία οφείλεται το χαμηλό ποσοστό υγρασίας
και το μικρό ποσοστό θρυμματισμένων κοτυληδόνων. Ειδικότερα οι καλλιεργητικές
πρακτικές στις οποίες οφείλεται η προσαρμογή της καλλιέργειας στο τοπικό
περιβάλλον αποτελούν αφενός η εποχή φύτευσης, συγκομιδής και αλωνίσματος, και
αφετέρου η ιδιαίτερη καλλιεργητική πρακτική που ευθύνεται για την διατήρηση της
καλλιέργειας είναι η επιλογή του πολλαπλασιαστικού υλικού για την καλλιέργεια
του επόμενου έτους. Ιδιαίτερη τεχνογνωσία έχει αναπτυχθεί για την ωρίμανσή των
καρπών. Αυτή περιλαμβάνει δύο καίρια στοιχεία που δένουν τη «Φάβα Σαντορίνης»
με το περιβάλλον του νησιού. Αφορούν δε τη χρήση της θηραϊκής γης και των
υπόσκαφων αποθηκών για τη συντήρησή και αποθήκευση των καρπών αντιστοίχως. Η
διαδικασία αυτή προστατεύει τους καρπούς από τις εντομολογικές προσβολές και
συμβάλλουν στην απόκτηση της επιθυμητής σκληρότητας που τους επιτρέπει να
υποστούν την περαιτέρω επεξεργασία χωρίς να θρυμματιστούν.

* Περιβάλλον: Η επίδραση του περιβάλλοντος αναφέρεται στην
καλλιέργεια του φυτού Lathyrus clymenum L., στην εκδήλωση ποσοτικών
χαρακτηριστικών όπως η ποσοτική χημική σύσταση των κοτυληδόνων και στην
διαθεσιμότητα μοναδικών παραγωγικών παραγόντων όπως η Θηραϊκή Γη. Οι
ειδικότερες περιβαλλοντικές συνθήκες που συνέτειναν στην επιλογή και την
προσαρμογή της καλλιέργειας του φυτού Lathyrus clymenum L. είναι οι
δυνατοί άνεμοι, οι ελάχιστοι διαθέσιμοι υδάτινοι πόροι και το φτωχό έδαφος. Η
έρπουσα ανάπτυξη του φυτού το βοήθησε να προστατεύεται από τους δυνατούς
ανέμους, ενώ η ξηροφυτική προσαρμογή του επιτρέπει σε αυτό να επιβιώνει στις
σχεδόν ερημικές συνθήκες και τέλος η δυνατότητα δέσμευσης του ατμοσφαιρικού
αζώτου του επιτρέπει να αντεπεξέρχεται την έλλειψη βασικών θρεπτικών
συστατικών. Ο πλέον χαρακτηριστικός δείκτης προσαρμογής της καλλιέργειας αυτής
στο περιβάλλον της Σαντορίνης, είναι η ίδια η επιβίωση της μετά την έκρηξη του
ηφαιστείου. Τέλος, το χαμηλό επίπεδο διαθεσιμότητας υδάτινων πόρων ευθύνεται
αντιστοίχως για την αυξημένη περιεκτικότητα σακχάρων, η οποία επιτρέπει στο
φυτό να αυξάνει την πρόσληψη νερού μέσω ωσμωτικών φαινομένο
β) Φήμη: Η επιβεβαιωμένη παρουσία της «Φάβας Σαντορίνης» στην οριοθετημένη περιοχή ανάγεται στον 16ο π.Χ. αιώνα, όπως επιβεβαιώνεται από αρχαιολογικά ευρήματα στις ανασκαφές της
Δυτικής Οικείας στο Ακρωτήρι, αναγόμενα στην ύστερη εποχή του Χαλκού, σύμφωνα
με τα οποία αναγνωρίστηκαν ως υπολείμματα αποθηκευμένης σοδειάς σπέρματα του
φυτικού είδους Lathyrus clymenum L. Επιπρόσθετα το όνομα φάβα
εμφανίζεται σε γραπτό κείμενο για πρώτη φορά τον 6ο προς 5ο π.Χ. αιώνα σε
απόσπασμα μη σωζόμενης τραγωδίας του Αισχύλου και χρησιμοποιείται για να
αποδώσει την έννοια του ευτελούς φαγητού. Η πρώτη διαπιστωμένη σύνδεση μεταξύ
του όρου φάβα και του γνωστού φαγητού γίνεται απ' τον Διοσκουρίδη τον 2ο μ.Χ.
αιώνα, ο οποίος αναφέρει τη φάβα ως την ονομασία των Λατίνων για τα κουκιά (Vicia
faba L.), το συνηθέστερα χρησιμοποιούμενο ψυχανθές στην παρασκευή της. Τον
6ο μ.Χ. αιώνα αναφέρεται από τον Κύριλλο, η χρησιμοποίηση «πισαρίων», δηλαδή
μικρού αρακά, για την παρασκευή φάβας συνδέοντας για πρώτη φορά σε λογοτεχνικό
κείμενο τον «αρακίσκο» των αρχαίων με την παραγωγή φάβας. Η φάβα ως ένα από τα
παραδοσιακά προϊόντα της Σαντορίνης εμφανίζεται ως τέταρτη παραγωγική
κατεύθυνση του νησιού σε απογραφικό δελτίο του 1850 μ.Χ. ενώ ιδιαίτερη μνεία
για την υψηλή της ποιότητα γίνεται από τον Γεννάδιο το 1914, ο οποίος
αναγνωρίζει τον «αρακά» ως το φυτό που χρησιμοποιείται για την παραγωγή της
«Φάβας Σαντορίνης». Αυτή η διασύνδεση εμφανίζεται σε πληθώρα πηγών του 20ου
αιώνα αλλά μόνο το 1943, από τον Rechinger, γίνεται η διασύνδεση της τοπικής
καλλιέργειας με το φυτό Lathyrus clymenum L.
Η ταυτοποίηση δε της τοπικής παραδοσιακής ονομασίας «αρακάς» με το φυτό Lathyrus
clymenum L. αποτελεί προϊόν του 21ου αιώνα όταν στο πλαίσιο σύνταξης του
παρόντος φακέλου προσκομίστηκαν δείγματα του φυτού αυτού στο εργαστήριο
Συστηματικής Βοτανικής του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών και αναγνωρίστηκε ως
Lathyrus clymenum L.
Έτσι είναι φανερό ότι η «Φάβα Σαντορίνης» καλλιεργείται ανελλιπώς στην περιοχή αυτή
για περισσότερα από 3 600 χρόνια.


πηγή:santo-rinios

«Πράσινο» πλαστικό από γρασίδι! Ερευνητές τροποποιούν σάκχαρα για να συνθέσουν πολυμερή τα οποία θα διασπώνται ταχύτερα από τα ως τώρα γνωστά

Βρετανοί ερευνητές αναπτύσσουν μια πλαστική ύλη που συντίθεται από ουσίες οι οποίες υπάρχουν στο γρασίδι και στα δέντρα. Η ύλη αυτή θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη δημιουργία συσκευασιών κάθε είδους (μπουκάλια, κουτιά κτλ.) και έχει δύο ευεργετικές για το περιβάλλον ιδιότητες: δεν απαιτούνται σημαντικές ποσότητες πετρελαίου για την παραγωγή της και πάντως σίγουρα χρειάζονται πολύ μικρότερες από όση είναι αναγκαία για την παραγωγή των συμβατικών πλαστικών αντικειμένων. Επίσης η νέα πλαστική ύλη διασπάται πολύ γρήγορα. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η διάσπασή της γίνεται μέσα σε διάστημα λίγων μηνών, ενώ για να γίνει το ίδιο στα συμβατικά πλαστικά αντικείμενα πρέπει να περάσουν μερικές εκατοντάδες έτη. Τα τελευταία χρόνια έχουν βρεθεί τρόποι να κατασκευαστούν πλαστικά από φυσικές ύλες (π.χ., από καλαμπόκι) αλλά και αυτά έχουν εξαιρετικά αργό ρυθμό διάσπασης.

Τη νέα έρευνα πραγματοποιούν επιστήμονες του Ιmperial College στο Λονδίνο οι οποίοι βρήκαν τρόπο να τροποποιούν σάκχαρα που βρίσκονται στο γρασίδι και στα δέντρα συνθέτοντας πολυμερή, τις χημικές ενώσεις που χρησιμοποιούνται στην κατασκευή πλαστικών αντικειμένων. Πιο συγκεκριμένα τροποποιούν τη γλυκόζη που βρίσκεται σε είδη γρασιδιού και δέντρων τα οποία αναπτύσσονται γρήγορα. Στην ουσία οι ερευνητές προσπαθούν να κατασκευάσουν βιοδιασπώμενα βιοπλαστικά.

«Η έρευνα βρίσκεται σε πολύ καλό στάδιο και πιστεύουμε ότι μέσα σε διάστημα δύο-πέντε ετών η τεχνολογία θα είναι διαθέσιμη στη βιομηχανική παραγωγή» δήλωσε στη βρετανική εφημερίδα «Daily Τelegraph» η Σαρλότ Γουίλιαμς, μέλος της ερευνητικής ομάδας. Η ανάπτυξη «πράσινων» πλαστικών θεωρείται εξαιρετικά σημαντική για την ανακούφιση του πλανήτη.

Υπολογίζεται ότι το 7% της παγκόσμιας παραγωγής πετρελαίου και φυσικού αερίου καταναλώνεται στην κατασκευή πλαστικών, τα οποία μάλιστα ουσιαστικά μολύνουν το περιβάλλον για αιώνες.


πηγή: trelogiannis

Mια έξυπνη φιλανθρωπική δράση: "Τραπεζα εθελοντικού Χρόνου"

Το Δίκτυο Γυναικών Ευρώπης είναι μία γυναικεία οργάνωση με πολύ μεγάλη δραστηριότητα πανευρωπαικά. Μία από τις πρωτοβουλίες που αναλαμβάνει είναι η Τράπεζα Εθελοντικού χρόνου. Είναι εργαλείο κοινωνικοποίησης και ενδυνάμωσης του ατόμου, ένα δίκτυο
ανταλλαγής υπηρεσιών που υποστηρίζεται από το δικό του εσωτερικό «νόμισμα – χρόνο» ή «νόμισμα – εργασία»
Το περιεχόμενο των υπηρεσιών εξισώνεται κι έτσι, για παράδειγμα: μια ώρα μαθήματος Ισπανικών εξισώνεται με μια ώρα φροντίδας του σπιτιού. Μία κεντρική μονάδα που χρεώνει και πιστώνει τον λογαριασμό χρόνου κάθε μέλους όπως μια τράπεζα κρατάει λογαριασμό των αναλήψεων και καταθέσεων. Η τράπεζα εθελοντικού χρόνου έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και για να στηριχθούν οικογένειες με προβλήματα αλλά και για να αξιοποιήσουν την διάθεση προσφοράς τους οι εθελοντές, άτομα που θέλουν να συνδράμουν το κοινωνικό έργο των οργανώσεων με παροχή υπηρεσιών προς περιθωριοποιημένες οικογένειες από εθελοντική βάση, σε διάφορα σημεία της Ελλάδας. Σε μια τράπεζα χρόνου, ένας γιατρός ή δικηγόρος που προσφέρει μια ώρα επαγγελματικών υπηρεσιών, δικαιούται μια ώρα άλλων υπηρεσιών, όπως βάψιμο, μαγείρεμα, φύλαξη ηλικιωμένου, πράγματα δηλαδή που μπορεί να προσφέρει κι ένα όχι ειδικευμένο άτομο. Έτσι και τα άτομα που βοηθούνται νοιώθουν καλύτερα με την οπτική πως έχουν κάτι ανταλλάξιμο με αξία, δηλαδή τον χρόνο τους, και παράλληλα βοηθούνται να επανενταχτούν, εφόσον η εργασία όλων στην τράπεζα αξιολογείται ποιοτικά και αυτό λειτουργεί ως ανταμοιβή αλλά κι ως κίνητρο αναβάθμισης προσόντων. Κάθε άτομο που γίνεται μέλος, πρέπει να νοιώθει την εμπιστοσύνη από και προς τους άλλους εταίρους. Δεν υποχρεώνεται να κάνει τίποτα που δεν έχει προσφερθεί το ίδιο να κάνει αλλά πρέπει να προσπαθήσει να αποδώσει το καλύτερο που μπορεί. Κάθε άτομο περιγράφει τι θα μπορούσε να προσφέρει και τι υπηρεσίες είναι πιθανό να χρειαστεί. Τα πλεονεκτήματα της είναι ότι:
-Δημιουργούνται σταθερές – συνεχείς και πιστές σχέσεις αμοιβαιότητας που ενδυναμώνουν τα μέλη.
-Σε αντίθεση με τη μισθωτή εργασία βιώνονται ως ελεύθερες και όχι αλλοτριωμένες δραστηριότητες. Είναι περισσότερο επικοινωνιακές συναναστροφές παρά «απασχόληση»
-Βοηθούν τα άτομα να ανακαλύψουν ή να αναπτύξουν νέες ικανότητες και δεξιότητες.
-Περιορίζουν τη σπατάλη.
-Αναπτύσσουν τοπικούς πόρους.
-Ευνοούν την αξιοποίηση πόρων.
-Ενισχύουν την οικολογική συνείδηση.
-Ενισχύουν την αλληλεγγύη μεταξύ των δύο φύλων αλλά και μεταξύ των γενεών.
Η Τράπεζα Χρόνου αφορά:
Όλες/ους αυτές/ούς που θέλουν αυτοβούλως να συμμετέχουν.
Προσιδιάζει όμως περισσότερο σε άνεργες και άνεργους (που έχουν πολύ χρόνο και όχι χρήμα).
Ειδικές πληθυσμιακές ομάδες (μετανάστες, πρόσφυγες, μονογονεϊκές οικογένειες, αναπήρους κ.α.)
Συνταξιούχους Τράπεζες Χρόνου έχουν λειτουργήσει επιτυχώς σε πολλές χώρες της Ευρώπης, όπως Γερμανία, Αγγλία και Ιταλία.
Τηλέφωνα επικοινωνίας: 210 9700814


πηγή: trelogiannis

Η αντιμετώπιση του πένθους στο σχολείο

Της Ειρήνης - Πασκουαλίτας Κότσιφα

«Κάτω από τα τριανταφυλλένια πέλματά σου

δυο καρδιές - η καρδιά της μητέρας,

η καρδιά του πατέρα.

Πάτα γερά. Δε θα πέσεις.»

Γιάννης Ρίτσος

Τι γίνεται όμως σε εκείνη την περίπτωση που μία από τις δυο καρδιές σβήσει νωρίτερα- τότε που το παιδί βρίσκεται ακόμα στην πιο τρυφερή του ηλικία; Θα το αφήσουμε να πέσει; Ευχαριστώ την Κα. Στέλλα Χατζημιχαήλ, Διδάκτορα Ψυχολογίας του Παν/μιου Ρεθύμνου και Δ/ντρια στο 4ο Δημοτικό Σχολείο Μοσχάτου, που δέχτηκε να μου προσφέρει τις γνώσεις της για την αντιμετώπιση του πένθους στο σχολείο. Ένα θέμα το οποίο οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει να γνωρίζουμε καλά μιας και συχνά έχουμε βρεθεί αντιμέτωποι με παιδιά, που έχασαν ένα γονιό κατά τη διάρκεια της φοίτησης τους στο σχολείο.

«-Θα ήθελα να μας πείτε λίγα λόγια για το γεγονός του θανάτου, τι συμβαίνει με το παιδί του δημοτικού που χάνει τη μητέρα του ή τον πατέρα του;»

Το παιδί που χάνει ένα γονιό σε τόσο μικρή ηλικία ακόμη κι αν δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί επακριβώς την έννοια του θανάτου, βιώνει την απώλεια. Αρχίζει μάλιστα να ανησυχεί μόνιμα μήπως και κάποιος άλλος δικός του πεθάνει ή μήπως απειλείται και η δική του η ζωή. Μεγάλη σημασία για την αντιμετώπιση της απώλειας, από την πλευρά του παιδιού έχουν οι συναισθηματικές αντιδράσεις του περιβάλλοντός του, οι οποίες συνήθως είναι ακραίες και τρομοκρατούν ακόμη περισσότερο το παιδί. Δυστυχώς στη σημερινή εποχή το γεγονός του θανάτου θεωρείται ως μη φυσιολογικό και σχεδόν πάντα είμαστε ψυχολογικά απροετοίμαστοι όταν αυτό συμβαίνει, λες και ο θάνατος δεν αποτελεί ένα αναπόσπαστο κομμάτι του φυσιολογικού κύκλου της ζωής μας. Σε παλιότερες κοινωνίες υπήρχε μεγαλύτερη αποδοχή για το αναπόφευκτο του θανάτου. Σήμερα απλά αποφεύγουμε όσο το δυνατόν περισσότερο να αναφερόμαστε στο γεγονός αυτό και σχεδόν υποκρινόμαστε ότι δεν υπάρχει. Στην πραγματικότητα όμως ο φόβος του θανάτου υπάρχει πάντα μέσα μας και σε ασυνείδητο επίπεδο μας διαποτίζει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο κάθε επίπεδο της ύπαρξής μας.

-Εμείς οι δάσκαλοι όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με τέτοιου είδους καταστάσεις, πώς θεωρείται ότι θα πρέπει να συμπεριφερόμαστε;

Δυστυχώς το εκπαιδευτικό μας σύστημα συμπορεύεται με τη γενικότερη σύγχρονη φιλοσοφική αντίληψη της «άρνησης του θανάτου» και αποφεύγει συστηματικά να προετοιμάσει τα παιδιά για μια πιθανή μελλοντική απώλεια. Όμως τελικά όσο και να αποστρέφουμε το βλέμμα σε μια τόσο επώδυνη πραγματικότητα αργά ή γρήγορα θα αναγκαστούμε να την αντιμετωπίσουμε. Θα ήταν λοιπόν σωστότερο να προετοιμάζουμε τα παιδιά από την πολύ μικρή τους ηλικία για το γεγονός του θανάτου και να μη φοβόμαστε να συζητήσουμε μαζί τους ανοικτά για το γεγονός αυτό. Με τη συζήτηση στην ουσία φέρνουμε τον «εχθρό» απέναντι μας και τον μελετούμε σε κάθε του διάσταση. Δεν μπορείς να «παλέψεις» με έναν τόσο δυνατό εχθρό παρά μόνο «αν γνωρίζεις όλες τις αδυναμίες του». Φυσικά οι συζητήσεις πρέπει να είναι ελεύθερες και να έχουν τη μορφή ανταλλαγής προσωπικών βιωμάτων και τρόπων αντιμετώπισης παρόμοιων κρίσεων. Έτσι το παιδί θα αντιληφθεί ότι δεν είναι μόνο αυτό που φοβάται και υποφέρει και ότι κάθε άνθρωπος όσο δυνατός κι αν είναι, είναι λίγο ως πολύ ευάλωτος σε ένα τέτοιο γεγονός. Γενικά, η στάση των δασκάλων δεν πρέπει να είναι υπερπροστατευτική αλλά υποστηρικτική, με υπομονή και κατανόηση, καθώς το παιδί θα περνάει τα στάδια του πένθους, τα οποία είναι:

1. αρχικό σοκ,

2. άρνηση του συμβάντος,

3. αναζήτηση του χαμένου προσώπου και φόβος μήπως χαθούν και άλλα αγαπημένα πρόσωπα,

4. συνειδητοποίηση της απώλειας και απελπισία,

5. θυμός και τέλος

6. άγχος και ενοχή μήπως με κάποιο τρόπο είναι υπεύθυνο για το χαμό του αγαπημένου του προσώπου.

Ως εκπαιδευτικοί λοιπόν, χρειάζεται να γνωρίζουμε τα παραπάνω στάδια προκειμένου να κάνουμε τις κατάλληλες παρεμβάσεις ανάλογα με τις συναισθηματικές ανάγκες που παρουσιάζονται σε κάθε ένα από αυτά. Π.χ. όταν το παιδί αρχίσει να νιώθει ένοχο για το συμβάν, θα πρέπει να το διαβεβαιώσουμε με λογικά επιχειρήματα για το αντίθετο κ.ο.κ.

Ακόμη, κάτι άλλο που μπορεί να κάνει ο δάσκαλος είναι να συμβουλεύσει την οικογένεια ώστε το παιδί να μην κλειστεί στο σπίτι και διακόψει τις καθημερινές δραστηριότητές του. Αντιθέτως πρέπει να διαφυλαχθεί η ρουτίνα της καθημερινότητας διότι αυτό προσφέρει ένα ασφαλές πλαίσιο στήριξης, όταν όλα δείχνουν να καταρρέουν.

-Πρέπει να παραλείπονται από τη διδασκαλία κείμενα ή γενικά βιβλία που αναφέρονται στους γονείς ή στην οικογένεια;

Όχι. Αντιθέτως μάλιστα η παρουσία και η διδασκαλία τέτοιων κειμένων και η συναισθηματική αντίδραση του παιδιού σε αυτά μέσα στην τάξη, μας προσφέρει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να βοηθήσουμε το παιδί να εκφράσει δημόσια τα συναισθήματά του, σε περιβάλλον φιλικό και υποστηρικτικό, να ακούσει αφηγήσεις των συμμαθητών του για σχετικά δικά τους βιώματα απώλειας και να γίνει μια αρχή για ουσιαστικότερη επικοινωνία και ισχυρότερο ψυχικό πλησίασμα με τα άλλα παιδιά της τάξης. Έτσι αντιμετωπίζονται με τον καλύτερο τρόπο τα συναισθήματα μοναξιάς και εγκατάλειψης που πιθανόν να βιώνει το παιδί. Μέσα από τις συζητήσεις και την ανταλλαγή βιωμάτων δίνεται η αφορμή σε κάθε μαθητή που συμμετέχει να εμπλουτίσει ή να τροποποιήσει δυναμικά τις δικές του στρατηγικές αντιμετώπισης τόσο σοβαρών προσωπικών κρίσεων. Αντίθετα, όταν αποφεύγουμε να μιλήσουμε στους άλλους για ότι μας καταθλίβει ή μας τρομάζει, τότε αυτό είναι δυνατό να πάρει μέσα μας τρομακτικές διαστάσεις και να μεταβληθεί σε μόνιμο ψυχικό τραύμα. Εκφράζοντας τα συναισθήματα πένθους μας και μοιραζόμενοι ανάλογες εμπειρίες με τους άλλους αποφορτιζόμαστε και τοποθετούμε κάθε τι σε σωστότερη βάση. Επίσης εκτιμούμε με ένα μοναδικό τρόπο τη σημασία της παρουσίας των συνανθρώπων μας στη ζωή μας. Σίγουρα λοιπόν θα πρότεινα να διαβάζονται, μέσα στη σχολική τάξη, βιβλία παιδικής λογοτεχνίας που συνδέονται με τις διαδικασίες πένθους.

Ενδεικτικά αναφέρω τα εξής: ‘ Ο αθάνατος γαιδαράκος, Μ. Λοΐζου, εκδ. Πατάκη', ‘Η μαμά του Νικολάκη, Γ. Γιαντζή, εκδ. Παρατηρητής', ‘Το φύλλο που δεν ήθελε να πέσει, Γ. Πλαχούρης, εκδ. Άγκυρα' και ‘Αντίο ποντικούλη, R. Harris, εκδ. Ελληνική Παιδεία'.

-Πιστεύετε ότι πρέπει να γίνεται κάποια συζήτηση με τους συμμαθητές του παιδιού που πενθεί; Γιατί συνήθως όταν γνωρίζουν τι έχει συμβεί αλλάζουν συμπεριφορά απέναντί του.

Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε ιδιαιτέρως στους συμμαθητές του να δείχνουν μεν το ενδιαφέρον τους, αλλά να μη γίνονται υπερπροστατευτικοί με το παιδί διότι έτσι μπορεί να του δημιουργηθούν συναισθήματα ανεπάρκειας, τα οποία είναι εκ' διαμέτρου αντίθετα με εκείνα που χρειάζεται να καλλιεργηθούν και που είναι αυτά της προσωπικής δύναμης και ανεξαρτησίας. Βλέπετε ακόμη και ένα τόσο θλιβερό συμβάν όπως αυτό της απώλειας ενός γονιού πρέπει να αντιμετωπιστεί ως ένα γεγονός το οποίο τελικώς να μας διδάσκει και να μας εξελίσσει, καλλιεργώντας για παράδειγμα την προσωπική μας δύναμη, αυτάρκεια και αυτονομία, καθώς και μια πιο αληθινή και φιλοσοφημένη αντίληψη της ζωής, ιδιότητες οι οποίες αναπτύσσονται δυσκολότερα σε ένα προστατευμένο από δυσκολίες οικογενειακό περιβάλλον.

-Τι είδους συζητήσεις όμως θα πρέπει να γίνονται και σε τι ύφος;

Οι οποιεσδήποτε συζητήσεις θα πρέπει να λειτουργούν αντισταθμιστικά και να μην εντείνουν τους ήδη υπάρχοντες φόβους και ανησυχίες του παιδιού. Ο τόνος και ο ρυθμός της φωνής μας πρέπει να μην υποδηλώνει ανησυχία και φόβο αλλά αντιθέτως ηρεμία, ασφάλεια, εμπιστοσύνη και εσωτερική γαλήνη.

- Γενικά ως δάσκαλοι πώς μπορούμε να βοηθάμε σε τέτοιες περιπτώσεις και να είμαστε διακριτικοί αλλά και ουσιαστικοί;

Εάν το παιδί δε δείχνει ιδιαίτερα θλιμμένο, εξακολουθεί να παίζει με τα άλλα παιδιά και συμμετέχει χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα στις διάφορες δραστηριότητες, τότε δε χρειάζεται να κάνουμε άσκοπες αναφορές στο γεγονός. Δε χρειάζεται να υπενθυμίζουμε στο παιδί το συμβάν παρά μόνο εάν δείχνει απομονωμένο και θλιμμένο. Τότε το πλησιάζουμε διακριτικά και προσπαθούμε να του δείξουμε κυρίως με τη συμπεριφορά μας ότι δεν πρέπει να αισθάνεται μόνο του διότι όλοι είμαστε δίπλα του και συμπάσχουμε μαζί του, διαβεβαιώνοντάς το παράλληλα ότι όποτε επιθυμεί μπορεί να μοιραστεί μαζί μας τα συναισθήματά του.

-Τι γίνεται με το παιδί που κλείνεται στον εαυτό του, γίνεται βίαιο και επιθετικό και αδιαφορεί για τα μαθήματα του;

Εάν η συμπεριφορά του παιδιού αλλάξει δραματικά, σε κάθε σχεδόν επιμέρους τομέα της σχολικής ζωής και εάν παρά τις φιλότιμες προσπάθειες μας η κατάσταση δε δείχνει να βελτιώνεται, τότε επιβάλλεται να ενημερώσουμε άμεσα την οικογένεια για όσα παρατηρήσαμε και να προτείνουμε να επισκεφτούν έναν ειδικό της ψυχικής υγείας, ο οποίος θα βοηθήσει το παιδί σε συνδυασμό με την υπόλοιπη οικογένεια να αποδεχθούν και να αντιμετωπίσουν το γεγονός της απώλειας. Εάν το παιδί παρουσιάζει δυσκολίες προσαρμογής στην καινούργια αυτή κατάσταση, τότε είναι σχεδόν βέβαιο ότι παρόμοιες δυσκολίες αντιμετωπίζει και η υπόλοιπη οικογένεια, οι οποίες αντανακλώνται στο παιδί. Η παρέμβαση λοιπόν του ειδικού ψυχικής υγείας κρίνεται απαραίτητη και θα αφορά όχι μόνο αυτό καθαυτό το παιδί, αλλά και το υπόλοιπο οικογενειακό περιβάλλον με το οποίο έρχεται σε επαφή.»

Ο θάνατος λοιπόν, είναι ένα τόσο βαρυσήμαντο και πολυδιάστατο γεγονός που βρίσκεται συνεχώς παντού γύρω μας κι όμως ποτέ δεν είμαστε έτοιμοι να τον αντιμετωπίσουμε, πόσο μάλλον ένα μικρό παιδί. Ωστόσο, η αλήθεια είναι εκείνη που μπορεί να βοηθήσει το παιδί να ξεπεράσει τις όποιες δυσκολίες συναντάει στην πορεία του και γι' αυτό δεν θα πρέπει να παραλείπεται για κανέναν λόγο, όσο σκληρή κι αν μοιάζει. Έτσι στο παιδί, για να σταθεί όρθιο και να μην πέσει, μιλάμε πάντα αληθινά και πάντα με αγάπη ό,τι κι αν γίνει.

«Κοίτα, Μικρέ, τ' αστεράκια πώς λάμπουνε στον ουρανό. Ξέρεις πως πολλά απ' αυτά έχουν πεθάνει εδώ και χρόνια πια; Τα βλέπεις όμως πώς φωτίζουν ακόμα στον ουρανό; Η αγάπη είναι σαν τ' αστέρια: ποτέ δεν πεθαίνει και πάντα φωτίζει.»

Απόσπασμα: ‘ Θα σ' αγαπώ ό,τι κι αν γίνει' της Ντέμπι Γκλιόρι.

πηγή:tomtb

ΠΩΣ ΜΕΓΑΛΩΣΑΜΕ!!!

Για όσους είναι γεννημένοι μεταξύ 1950-1970

H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε.
Ήμασταν μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο
ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή..

Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.. Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους.. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά.. Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένες από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.

Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαϊδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση...

Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους». Άνοιγαν κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα.. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.

Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι..

Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια,
βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε
φίλους.. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε..

Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα.. Χάσαμε
χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι κα ι δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν.

Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύ θυνο! Πώς τα καταφέραμε;

Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι... Τι φρίκη!

Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ.. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P
Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε.
Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί....


Τρελογιάννης

Το κουνέλι που νικάει τον πόνο

Είναι «ντυμένος» στα λευκά, αλλά δεν είναι γιατρός ούτε νοσοκόμος. Μέσα σε λίγα λεπτά καταφέρνει να ανεβάσει την ψυχολογία και τη διάθεση των παιδιών στο Ογκολογικό Τμήμα του Νοσοκομείου Παίδων «Αγλαΐα Κυριακού». Αυτά τού το ανταποδίδουν: τον χαϊδεύουν, τον ταΐζουν και του χαρίζουν ζωγραφιές.
O Χνούδος είναι ένα άσπρο αρσενικό κουνέλι που επισκέπτεται τακτικά τα παιδιά στο Νοσοκομείο Παίδων. Πρόκειται για το επιστημονικό πρόγραμμα «θεραπευτικής συντροφιάς ζώου σε Νοσοκομείο Παίδων» που εμπνεύστηκε η κτηνίατρος κ. Κατερίνα Λουκάκη (αποτελεί μάλιστα το θέμα του διδακτορικού της). Είναι το πρώτο τέτοιου είδους σε νοσοκομείο στην Ελλάδα και υλοποιείται εδώ και έναν χρόνο σε συνεργασία με τη Β΄ Πανεπιστημιακή Παιδιατρική Κλινική του Νοσοκομείου. Στόχος των υπευθύνων είναι να απομακρύνει το στρες από τα παιδιά. Και όπως δείχνουν τα πρώτα αποτελέσματα του προγράμματος, ο χνουδωτός τετράποδος φίλος τους τα καταφέρνει με το παραπάνω. Οι μικροί ασθενείς ξεχνούν για λίγο τον πόνο, τις εξετάσεις, την ταλαιπωρία και ανταποκρίνονται καλύτερα στη θεραπεία.

«Το γεγονός ότι τα παιδιά ζητούν να ξαναδούν το κουνελάκι ή ότι του χαρίζουν πράγματα, δείχνει πόσο τα βοηθάει. Πόσο θετικά ανταποκρίνονται», λέει στα «ΝΕΑ» η κ. Λουκάκη. «Το ζώο χρησιμοποιείται ως μέσο για να εκφραστούν τα παιδιά. Θέλουμε να δημιουργήσει ένα οικείο περιβάλλον ώστε να αισθάνονται καλύτερα. Να τους μειώσουμε το στρες. Με αυτόν τον τρόπο ανταποκρίνονται καλύτερα και στη θεραπεία», συμπληρώνει η κτηνίατρος. Προσθέτει μάλιστα πως από την παρουσία του κουνελιού δεν ωφελούνται μόνο τα παιδιά, αλλά και οι γονείς. «Θεωρούν ότι το κουνέλι τούς βοηθάει να χαλαρώνουν, αφού κι αυτοί είναι στρεσαρισμένοι από τη μακρά νοσηλεία των παιδιών τους».

«Ένεση» ηθικού
Η σύντομη επαφή των παιδιών με τον Χνούδο γίνεται στο Τμήμα Ημερήσιας Νοσηλείας του Ογκολογικού Τμήματος. Ωστόσο, σε ειδικές περιπτώσεις εφόσον ζητηθεί από τους γιατρούς ή από τα ίδια τα παιδιά, ο μικρός κούνελος παίζει μαζί τους και στο Τμήμα Μόνιμης Νοσηλείας. Στην ιστοσελίδα της, η κτηνίατρος περιγράφει τις επισκέψεις του Χνούδου στο νοσοκομείο και το δέσιμό του με τα παιδιά. Χαρακτηριστική η ιστορία με ένα κοριτσάκι που είχε συνηθίσει τις επισκέψεις του κούνελου. Φοβόταν να μπει στο εξεταστήριο μόνη της και ζητούσε κλαίγοντας να είναι κοντά της και ο Χνούδος. Οι υπεύθυνοι της έκαναν το χατίρι και η μικρούλα πέρασε ευκολότερα τη δοκιμασία της εξέτασης. «Σούπερ θετική» για την ψυχολογία των παιδιών χαρακτηρίζει την επαφή που έχουν με το κουνελάκι ο καθηγητής της Β΄ Παιδιατρικής Κλινικής του Παν. Αθηνών στο «Αγλαΐα Κυριακού» κ. Δημήτρης Καφετζής. «Το κουνελάκι κάνει τα παιδιά να θέλουν να έρθουν στο νοσοκομείο να κάνουν τη θεραπεία τους. Το νοσοκομείο είναι κάτι ξένο γι΄ αυτά. Δεν μπορούν συνεχώς να βλέπουν άσπρες μπλούζες. Άλλωστε πρόκειται για ένα ενδιαφέρον ζωάκι που κάθεται και αφήνει τα παιδιά να το χαϊδέψουν».

Στήριξη σε μικρούς και μεγάλους ασθενείς καθώς και σε άτομα με αναπηρίες προσφέρουν και άλλα ζώα στην Ελλάδα. Πρόκειται για προγράμματα που υλοποιούνται στο εξωτερικό εδώ και αρκετά χρόνια και σιγά σιγά τα τελευταία έτη βρίσκουν πρόσφορο έδαφος και στη χώρα μας. Μάλιστα, οι ευεργετικές επιδράσεις των ζώων σε ασθενείς αποδεικνύονται και από επιστημονικές μελέτες.

Τετράποδοι εθελοντές
Από το 2006, οι εθελοντές της μη κερδοσκοπικής εταιρείας Sapt Ηellas- Δράση για αδέσποτα, Σκύλοι θεραπείας Ελλάδας πραγματοποιούν δωρεάν επισκέψεις με τη συνοδεία 9 σκύλων (είναι οι λεγόμενοι σκύλοι θεραπευτικής επαφής) σε σχολεία αλλά και ιδρύματα και ξενώνες που φιλοξενούν παιδιά και ενηλίκους με αναπηρίες. Έως σήμερα έχουν επισκεφτεί περισσότερα από 140 σχολεία και 24 ιδρύματα και ξενώνες.

Όπως λέει η εκπαιδεύτρια σκύλων και υπεύθυνη των προγραμμάτων κ. Χριστίνα Οικονόμου είναι πολλά τα παραδείγματα που δείχνουν πόσο ωφέλιμη είναι η επαφή των παιδιών- ειδικά αυτών με αυτισμό - με τα σκυλάκια. «Ενδεικτική είναι η περίπτωση της 8χρονης Ευαγγελίας με αυτισμό που είχαμε επισκεφτεί στον μη κυβερνητικό οργανισμό ΕΨΥΜΕ. Στις πρώτες επισκέψεις με τον σκύλο δεν ήθελε καν να επικοινωνήσει μαζί μας. Στην τρίτη όμως βούρτσισε και τάισε την Κούκλα, τη σκυλίτσα. Αυτό είναι μία πρόοδος».

Όπως τονίζουν οι υπεύθυνοι της οργάνωσης, ένα ζώο- και μάλιστα ένας σκύλος- φύσει κοινωνικό ον, διαθέτει το εκ γενετής χάρισμα να προσεγγίζει και να προσφέρει στοργή και αγάπη ανιδιοτελώς και απροσχημάτιστα, χωρίς να «κρίνει» με τον ανθρώπινο τρόπο. «Χαίρεται και ανταποκρίνεται στα χάδια και την προσοχή, ανεξαρτήτως του από ποιον προέρχονται και αυτή του η ιδιότητα κάνει τις “θεραπευτικές” του δυνάμεις ανεκτίμητες». Εκπαίδευση
Τα σκυλάκια θεραπευτικής επαφής που συμμετέχουν στο πρόγραμμα εκπαιδεύονται επί ένα εξάμηνο προκειμένου να είναι υπάκουα, επικοινωνιακά και να μην ενοχλούνται από τη φασαρία και την παρουσία πολλών παιδιών.

Στόχος της οργάνωσης είναι να μπορεί να επισκέπτεται- χωρίς γραφειοκρατικές διαδικασίες- ειδικά σχολεία για να προσφέρει στήριξη στα παιδιά με τη βοήθεια των σκύλων θεραπευτικής επαφής.

Έως σήμερα όμως δεν της έχει δοθεί έγκριση από το υπουργείο Παιδείας.

ΖΩΑ- ΘΕΡΑΠΕΥΤΕΣ

Τα ζώα λειτουργούν ευεργετικά στην ψυχολογία των ανθρώπων που αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας

Περπάτησε βλέποντας ένα παπί με αναπηρία!

ΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ζώα που χρησιμοποιούνται για να βοηθήσουν σε θεραπεία ανθρώπων έχουν εκπαιδευτεί. Η περίπτωση του 4χρονου Φίνλεϊ από την Αγγλία- η ιστορία δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Daily Μail»- αποδεικνύει ότι και μόνο η συμβίωση με ένα ζωάκι μπορεί να είναι κάτι παραπάνω από ωφέλιμη.

Ο μικρός είχε ένα εγκεφαλικό επεισόδιο σε βρεφική ηλικία, από το οποίο προκλήθηκε εγκεφαλική παράλυση. Δεν θα μπορούσε να περπατήσει είχαν πει οι γιατροί. Ωστόσο όλα άλλαξαν όταν η μητέρα του έφερε στο σπίτι ένα παπάκι που είχε σπασμένο το πόδι του και δεν μπορούσε να περπατήσει. Μάλιστα δεν του έδωσε απλώς στέγη, αλλά φρόντισε να το πάει σε έναν ειδικό. Ο κτηνίατρος τοποθέτησε νάρθηκα στο παπάκι και εκείνο σιγά σιγά άρχισε να κόβει βόλτες στο σπίτι κουτσαίνοντας. Το θέαμα ενθουσίασε τον τετράχρονο. Βλέποντας το παπάκι να τα καταφέρνει άρχισε και εκείνος να στέκεται στα δύο πόδια του και σιγά σιγά να κάνει τα πρώτα του βήματα φωνάζοντας στη μαμά του: «Περπατάω σαν το παπάκι!».


«Η ιππασία μού βελτιώνει τη διάθεση»

«Η ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ιππασία βελτίωσε τον κορμό μου, τη λεκάνη μου. Γενικότερα τον συντονισμό του σώματός μου. Η βάδισή μου έχει καλυτερέψει σημαντικά» λέει στα «ΝΕΑ» ο 27χρονος μεταπτυχιακός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Ορέστης Ιωάννου, που μετακινείται με πατερίτσες. Γεννήθηκε με εγκεφαλική παράλυση, αλλά τα προγράμματα θεραπευτικής ιππασίας που παρακολουθεί εδώ και 9 χρόνια τον έχουν βοηθήσει σημαντικά έτσι ώστε να κινείται ευκολότερα.

Όπως τονίζει όμως, η μεγαλύτερη βοήθεια που του προσφέρει η επαφή με το άλογο είναι η ψυχολογική: «Μου έχει βελτιώσει τη διάθεση. Όταν πηγαίνω, χαλαρώνω. Ξεχνάω όλα τα υπόλοιπα πράγματα και τις υποχρεώσεις μου. Είναι ένα μέσο αποφόρτισης. Και επειδή είμαι χαρούμενος και ευχαριστημένος, αποδίδω καλύτερα και σωματικά». Έχοντας 9 χρόνια εμπειρίας στα προγράμματα του Συνδέσμου Θεραπευτικής Ιππασίας, στο Γουδή, λέει πως 3 πράγματα είναι αυτά που βοηθούν όσους συμμετέχουν. Η σχέση με την ομάδα και τους εθελοντές, η τρυφερή σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ του αναβάτη και του αλόγου, αλλά και το φυσικό περιβάλλον. «Τα προγράμματα γίνονται σε έναν χώρο με δέντρα, πράσινο και χώμα. Είναι σαν να αλλάζεις κόσμο». Περισσότεροι από 500 άνθρωποι, παιδιά και ενήλικοι, έχουν παρακολουθήσει τα προγράμματα του Συνδέσμου Θεραπευτικής Ιππασίας Ελλάδος στα 20 χρόνια λειτουργίας του.

Πρόκειται για προγράμματα που απευθύνονται σε άτομα με σωματικά, νοητικά, αισθητηριακά και ψυχολογικά προβλήματα.


πηγή:trelogiannis