Κι αφού κατάφερα και σε είδα, ίσως υπάρχει ακόμα ελπίδα
Ίσως τελικώς τα πάντα να μην έχουν χαθεί
Είναι στα βάθη της καρδιάς μου των ματιών σου η βολή
«Κυρία Χαρά δεν σας χάνουμε, θα σας έχουμε στο μυαλό μας, θα σας φέρνουμε στα όνειρά μας» της είπε ο μικρός Τζαφέρ που έδωσε γράμμα εκ μέρους των συμμαθητών του
Δάκρυσαν και οι πέτρες με την σχολική γιορτή των μαθητών του δημοτικού σχολείου του Μεγάλου Δερείου, εκεί στο τέρμα Θεού στον Έβρο. Πρωταγωνιστές για μια ακόμη φορά τα μικρά παιδιά, τα Πομακόπουλα, αλλά και οι γονείς τους. Νέες μητέρες που μέσα στο λιοπύρι, εκεί στον ταπεινό αυλόγυρο του σχολείου επί ώρες απολάμβαναν όλα όσα η δασκάλα έμαθε με κόπο στα παιδιά τους, να απαγγέλουν ποιήματα και να τραγουδούν Θεοδωράκη. Στο επίκεντρο και οι ίδιες που εισέπραξαν το πιο θερμό χειροκρότημα από το κοινό. Εκεί και κόσμος που ήλθε σχεδόν απ’ όλα τα σημεία της Ελλάδας, να δει την γιορτή της Χαράς Νικοπούλου που αφήνει το Δέρειο με πόνο ψυχής.
Με μια ομιλία του δονούσε τα στήθια, αναφέρθηκε στο ρόλο της ως εκπαιδευτικός και στην πολεμική που δέχθηκε όταν κάποιοι την είδαν σαν εμπόδιο στα σχέδιά τους. Σε άψογα ελληνικά τα μικρά παιδιά τα έδωσαν όλα στην γιορτή αποδεικνύοντας στην πράξη το έργο που γίνεται .
Η Χαρά όπως πάντα με το ακορντεόν της, συνόδεψε μουσικά την χορωδία των παιδιών με ένα εκπληκτικό ρεπερτόριο
Συγκλονιστική η στιγμή που η δασκάλα Χαρά Νικοπούλου τους αποχαιρέτησε με τον δικό της τρόπο, ένα – ένα τα παιδιά, τα φίλησε, τα έδωσε αναμνηστικά και μέσα σε αυτά ένα dvd οπτικό από δραστηριότητες του σχολείου με 400 φωτογραφίες, από τα 5 χρόνια της παρουσίας της και τους μαθητές της, όπως τους έζησε από την πρώτη μέρα, για να θυμούνται την σχολική τους ζωή κι ένα μουσικό cd με τα τραγούδια που μάθαιναν στην χορωδία
Οι δύο καλύτεροι μαθητές με τα ποδήλατά τους δώρο για την επίδοσή τους
Ήταν το δικό της προσωπικό δώρο που θα τους συνοδεύει μια ζωή. Μαζί τα αξέχαστα γαλανά μάτια της Χαράς, η ζωντάνια της, η θέλησή της, να ανεβαίνουν σκαλιά στην ζωή τους, να προκόψουν, να μην σταματήσουν ποτέ. «Κυρία Χαρά δεν σας χάνουμε, θα σας φέρνουμε καθημερινά στο μυαλό, στα όνειρά μας», ήταν τα λόγια του Τζαφέρ Αλή που βούρκωσε, της πρόσφερε ένα γράμμα που έγραψε εκ μέρους των συμμαθητών του, της 5ης και της 6ης τάξης, για να το διαβάσει και ήταν το δικό τους ευχαριστώ, ενώ της αφιέρωσαν ένα τραγούδι. «Όχι δεν χωριζόμαστε για πάντοτε Χαρά, μα θα ξαναβλεπόμαστε στα όνειρα συχνά. Παλιό και ωραίο παρελθόν που ζήσαμε μαζί…». Βούρκωσαν όλοι. ενώ η ίδια η κ. Νικοπούλου ευχαρίστησε τα παιδιά για την έκπληξη. λέγοντας ότι θα τα θυμάται και θα τα αγαπά πάντα. Ο Χαλήλ Τζαφέρογλου. ο πρόεδρος της σχολικής εφορίας ευχαρίστησε όλους τους επισκέπτες που ήρθαν από μακριά. ενώ ο πρόεδρος του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού έδωσε τιμητικές πλακέτες σε δύο μαθητές που ξεχώρισαν, για τις επιδόσεις τους στα μαθήματα και πήραν και ως δώρο από ένα ποδήλατο. Δύο ακόμη ποδήλατα κληρώθηκαν σε παιδιά, ενώ για όλα υπήρχαν δώρα, μπάλες, επιτραπέζια παιγνίδια.
Μια απλή τέντα κι ένα σκηνικό που έγραφε με όλα τα χρώματα «καλό καλοκαίρι» στην είσοδο του σχολείου του Μεγάλου Δερείου ζωντάνεψε η γιορτή λήξης με ποιήματα και τραγούδια Θεοδωράκη, Γκάτσου κ.α.
Η Χαρά Νικοπούλου απευθύνθηκε και στα παιδιά που δεν ήλθαν στην σχολική γιορτή τους. Γιατί άραγε; Γιατί κάποιοι δεν τα άφησαν, δεν ήθελαν να υπάρχουν παιδιά και να την απογυμνώσουν, ασκώντας μια πρωτοφανή τρομοκρατία και πάλι ζωντανεύοντας το γνωστό σενάριο. Και οι γονείς τρομοκρατημένοι από το παρακράτος που ζει και βασιλεύει στο Μεγάλο Δέρειο, υπάκουσαν. Δεν αντιστάθηκαν. «Καλό καλοκαίρι μέσα από την καρδιά μας στους μαθητές Τζελάλ, Ερχάν, Γενίζ, Ζεχρά, Γιουνού, Μπουμπερά, Σαμπρή, Μεχμέτ, Ιλχάν, Χουσείν, Μπερνά, Σαλή, Ζακιέ, Ρεμτζιέ Φατμά Ερκέ, Εμίρ, Σερκάν, Ερντέν, Σαμπρή, Μουράτ» που δεν ήλθαν. Κάποτε σας είχα πει ότι η Ελλάδα ξεκινά από εδώ και τελειώνει στην Κρήτη. Θέλω να θυμάστε ότι δεν είσαστε μόνοι σας, έχετε δίπλα σας τόσους ανθρώπους που ήλθαν να δουν πως είναι τα Ελληνόπουλα του Δερείου. Η Ελλάδα είναι το σπίτι σας, είναι δίπλα σας. Τα 10 εκατομμύρια Έλληνες είναι δίπλα σας και 10 εκατομμύρια Έλληνες στο Εξωτερικό. Θέλω να σας πως ότι ευτύχησα να έχω τις καλύτερες συναδέλφους, κάτι τέτοιο δεν θα μου ξανασυμβεί, είναι πρώτα κυρίες, μετά αδελφές και μετά συνάδελφοι. Σας αγαπώ μ’ όλη μου την καρδιά» είπε η Χαρά Νικοπούλου, που βγήκε αναμνηστικές φωτογραφίες, μοίρασε τα δώρα και αποχαιρέτησε με τον σύζυγό της Ηλία Ελευθεριάδη, συμπαραστάτη και υποστηρικτή στο έργο της το Μεγάλο Δέρειο και τους μαθητές της.
Τα παιδιά του Δερείου Μελίσα, Αλή, Οζτάν, Γιουνούς, Ουμούτ, Φατμέ, Σιτκίν, Σερντάρ, Νουράν Γκιζέμ, Μπιγέν, Οκτάι, Μελίσα στην χθεσινή σχολική γιορτή ένοιωσαν μέσα βαθειά στην ψυχή τους το συναίσθημα του αποχωρισμού από την δασκάλα άγγελο προστάτη τους και παρά τα άφθονα δώρα που τους πρόσφεραν τα πρόσωπα δεν γελούσαν. Αντίθετα μέσα σε καυτό ήλιο έδιναν στην σχολική παράσταση όλο τους τον εαυτό, να πουν στα ελληνικά τα ποιήματα και τα τραγούδια, ενώ η Χαρά Νικοπουλου τους συνόδευε στο ακορντεόν. Σκηνές που αν τις κατέγραφε κάποιος ψυχολόγος θα είχε κάνει διατριβή.
Η Χαρά Νικοπούλου δεν έχει την ανάγκη καμίας πολιτικής ταμπέλας, γιατί δεν ανήκει πουθενά, παρά μόνον στην Ελλάδα
Θυμόμαστε τα λόγια της όπως εκφράστηκαν μέσα από την φωνή του αδελφού της Ευτύχιου Νικόπουλου, όταν η πολεμική ήταν στην κορύφωσή της. Ένας λόγος μετρημένος και μεστός ελληνικός. Μια εκπαιδευτικός με συναίσθηση της ευθύνης της, που προσπάθησαν να την συνθλίψουν, αλλά δεν το κατάφεραν.
«Το να μπαίνεις στην αίθουσα διδασκαλίας με τους μικρούς μαθητές σου και να δίνεις όλο σου το είναι, όλη σου την ψυχή, για να τους μάθεις τα πάντα για την Ελλάδα και να τους μεταλαμπαδεύσεις τον ελληνικό πολιτισμό, τις αθάνατες ελληνικές αξίες και ιδανικά, την ένδοξη ελληνική ιστορία, για να τους διδάξεις, να γνωρίσεις όλους αυτούς που θυσίασαν τη ζωή τους και έχυσαν ποταμούς αίματος για να ζούμε και ν’ αναπνέουμε σήμερα ελεύθεροι, μέσα σε μία δημοκρατική κοινωνία, υποδηλώνει ότι οι προθέσεις σου είναι άλλες, όχι αγνές, όχι αληθινές, όχι ειλικρινείς, χαρακτηρίζεσαι δε ως εθνικιστής, φασίστας και ακροδεξιός. Το ν’ αντιστέκεσαι με όλες σου τις δυνάμεις και όλα τα νόμιμα μέσα που έχεις σε όλους όσους θέλουν να αλλοιώσουν την εθνική ταυτότητα των μικρών μαθητών των μειονοτικών σχολείων και από Έλληνες μουσουλμάνους να τους μετατρέψουν σε Τούρκους μουσουλμάνους γενίτσαρους που θα προβαίνουν, άθελά τους, μέσα στην ελληνική επικράτεια, μέσα σε χώρους λατρείας και εκδηλώσεων όχι μόνον σε παραληρήματα ανθελληνικού μίσους, αλλά και σε άκρως φιλοτουρκικές εκδηλώσεις σημαίνει ότι ανήκεις σε συγκεκριμένο πολιτικό χώρο και έχεις πολιτικές βλέψεις…
Η Χαρά Νικοπούλου δεν έχει την ανάγκη καμίας πολιτικής ταμπέλας, γιατί δεν ανήκει πουθενά, παρά μόνον στην Ελλάδα και την ελληνική εκπαίδευση. Είναι η Ελληνίδα δασκάλα, με τη βροντερή φωνή και την καθάρια ψυχή, γαλουχημένη με τις αρχές και τα ιδανικά που της εμφύσησαν η δασκάλα μητέρα της και ο δικαστικός πατέρας της, τα οποία δεν είναι συνυφασμένα με τη θολότητα, την αθλιότητα και τη σκοτεινιά της πολιτικής».
ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΠΑΡΟΥΣΙΕΣ
Ο Νίκος Λυγερός ήταν εκεί, όπως και δεκάδες άλλοι συνέλληνες, ο Ευγένιος Χαϊτίδης από τις Σέρρες, ο Γιάννης Κουριανίδης από την «Ενδοχώρα» ο Βάϊος Πράντζος της ορθόδοξης ιεραποστολής Θεσσαλονίκης, ο Γιώργος Δουμουχτσίδης δημοτικός σύμβουλος Πεύκων, στελέχη του ΛΑΟΣ, ο βουλευτής του ΛΑΟΣ Ηλίας Πολατίδης, ο πρόεδρος του πομακικού συλλόγου Ξάνθης Ταχήρ Κόντε αλλά κι εκπρόσωποι του πατριωτικού συνδέσμου από την Λάρισα, ο πρόεδρος Στέλιος Χαμός, δημοσιογράφοι της Θράκης αλλά και τηλεοπτικά συνεργεία της Αθήνας και πολλοί άλλοι έδωσαν το παρόν τους.
Νίκος Λυγερός, καθηγητής παν/μίου, στρατηγικός σύμβουλος: «Η γιορτή χαρακτηρίζεται πρώτα από όλα από συγκίνηση. Ακούσαμε και μερικά τραγούδια που δυσκολευόμασταν να ακούσουμε και σε άλλες περιοχές της Ελλάδος, όπως του Μίκη Θεοδωράκη, χάρηκα που άκουσα τα παιδιά, είδα όλες αυτές τις μαμάδες να είναι εδώ κοντά στα παιδιά τους και όλοι αυτοί οι φίλοι που ήρθαν από όλα τα μέρη της Ελλάδος για να δώσουν το παρών σε μια εκδήλωση που είναι όχι μόνο σημαντική για το σχολείο αλλά και συμβολική για τα θέματα της Ελλάδος.
Η Χαρά Νικοπούλου είναι ένα σύμβολο εκπαιδευτικού, ασχέτως αν βάλλεται.
-Σωστά, για εμένα είναι πρώτα από όλα εκπαιδευτικός, είμαι και εγώ στο πανεπιστήμιο, αυτό που έχει σημασία πρώτα από όλα είναι το γνωστικό αντικείμενο. Το θέμα είναι ότι η Χαρά έχει τις αντοχές και την ανθεκτικότητα να αντέξει ένα ολόκληρο πλαίσιο που πάει και μερικές φορές δυστυχώς εκτός σχολικής μονάδας, αλλά αυτή μπόρεσε και το έκανε και βλέπω τώρα τα παιδιά πόσο χαίρονται και πόσο συγκινούνται με αυτή την εκδήλωση, νομίζω ότι πέτυχε αυτό που έπρεπε να κάνει, εμείς έπρεπε απλώς να συνεισφέρουμε.
Πιστεύετε ότι υπάρχει ρίζα, υπάρχει συνέχεια;
-Ναι, εγώ το βλέπω, το βλέπω από τα παιδιά, δεν θα έλεγα ότι είναι πολλές οι ρίζες, αλλά οι ρίζες δεν πρέπει να είναι πολλές, πρέπει απλώς να είναι βαθιές.
Ευγένιος Χαϊτίδης, πρ. βουλευτής Σερρών: «Εδώ ήρθαμε για να ζήσουμε Ελλάδα, την πραγματική, την γνήσια, την Ελλάδα που βγαίνει μέσα από τις ψυχές ορισμένων ανθρώπων όπως η Χαρά Νικοπούλου. Αξίζει έπαινος και σε εσάς προσωπικά και στην εφημερίδα «ΧΡΟΝΟΣ» και σε όσους συμπαραστέκονται, στον μεγάλο αυτό αγώνα που δίνει η Χαρά Νικοπούλου για το αυτονόητο, αυτή η περιοχή να βροντοφωνάξει ότι είναι Ελλάδα.
Σας βλέπουμε συγκινημένο.
-Ναι. Λυπάμαι που θα το πω, αλλά είναι ντροπή για όλους αυτούς οι οποίοι τουλάχιστον δεν συμπαραστέκονται στο έργο της Νικοπούλου, πολύ περισσότερο είναι απαράδεκτο να υπάρχει αυτή η στάση της κ. Δραγώνα και των προϊσταμένων της, οι οποίοι φαίνεται με την στάση τους ότι θέλουν να απαλείψουν ή να γκριζάρουν την λέξη Ελλάδα από ορισμένες περιοχές, όμως όλοι εμείς που είμαστε εδώ βροντοφωνούμε ότι η Θράκη όπως και όλη η υπόλοιπη Ελλάδα, είναι και θα παραμείνουν Ελλάδα».
Ρεπορτάζ: Μελαχροινή Μαρτίδου, εφημερίδα ΧΡΟΝΟΣ Κομοτηνής
Φωτογραφίες: Ιάσωνας Μπίμπος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου