Εν αναμονή της θρυαλλίδας

Γράφει: Ο Νατσιός Δημήτρης
Δάσκαλος-Κιλκίς

«Ουκ εστι των έξω της πόλεως εχθρών κρατήσαι πριν αν τους εν αυτή τη πόλει κολάσητε εχθρούς»
Δημοσθένης

Ακούγεται, «η μυστική βοή τους έρχεται των πλησιαζόντων γεγονότων» γράφει ο Καβάφης.

Ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί η ελληνική κοινωνία. Το ποδόσφαιρο και η προσμονή των θερινών διακοπών καταπαύουν, κατασιγάζουν προς ώρας την οργή και την σωρευμένη αγανάκτηση. Όταν όμως έλθει το φθινόπωρο και ο δαπανηρός χειμώνας, τι θα συμβεί; Όταν θα πολιορκείται το σπιτικό από λογαριασμούς, πετρέλαια και φροντιστήρια παιδιών, οι οικονομικοί χαλκάδες και οι πνιγηρές αλυσίδες που απελπίζουν τον κόσμο, ποιος εγγυάται την ηρεμία;

Τότε θα ξεβραστεί η πραγματική κρίση, θα βιώσουμε πρωτόγνωρες καταστάσεις. «Τα ακαθαρτότερα στοιχεία» της κοινωνίας που επιπλέουν τόσα χρόνια «εν είδει εξαφρίσματος» (=αφρός) επί της επιφανείας, που κυβερνούν φλυαρούν και κλέπτουν ασυστόλως την Ελλάδα» (Ροΐδης) είναι τα πρώτα που, θα κριθούν και θα καταδικαστούν.

Φαύλοι και ευτελείς πολιτικοί, δημοσιογράφοι – σαλιγκάρια που εξυμνούν την εξουσία, τηλεπώνυμα νούμερα, διαφθορείς του λαού, ψευτοεπιχειρηματίες δανειοσυντήρητοι λυμεώνες του δημόσιου χρήματος, γι’ αυτούς έρχεται δριμύς ο χειμών. «Ει μη ταχέως απολλώμεθα ουκ αν εσώθημεν», αν δεν καταστραφούμε «ταχέως», δεν θα σωθούμε, λέει ο αρχαίος λόγος.

Διακόσια χρόνια μετά την απελευθέρωση το ελληνικό κράτος, το κράτος της εξάρτησης, της οικογενειοκρατίας, του θεσιθηρισμού των «ημετέρων», της στυγνής κομματοκρατίας, της περιφρόνησης των «πατρίων», πτωχεύει, χρεοκοπεί πολιτικά, πνευματικά, οικονομικά. Ήλθε, μάλλον, η ώρα της κοινωνικής, της λαϊκής επανάστασης. Ο βρώμικος, ο ρυπαρός αφρός που επικάθησε στην επιφάνεια της πατρίδας και την κατέστρεψε, θα οδηγηθεί στην φυσική του κατάληξη: στον υπόνομο.

Αυτό νομοτελειακά θα συμβεί, όλοι το προβλέπουν. (Το σεσηπός σύστημα όταν καταρρέει, προσφεύγει για να εκτονωθεί η δυσφορία, στο γνωστό κουτοπόνηρο τέχνασμα: προκήρυξη βουλευτικών εκλογών. Δύο μήνες βατραχομυομαχίες, δημοκοπίες, ψεύδη και υποκρισίες. Μάλλον τελείωσε η νομιμοφανής εξαπάτηση του λαού. Μειώθηκαν εξάλλου δραματικά οι ολιγόφρενοι οπαδοί και οι αφοσιωμένοι ζητωκραυγαστές. Ως γνωστόν «ζη χύτρα, ζη φιλία»).

Η χρεοκοπία, «το δυστυχώς επτωχεύσαμεν» υπάρχει κατ’ ουσίαν προ πολλού. Αναβλήθηκε για λίγο, διότι οι Προστάτιδες Δυνάμεις – συμμορίες τύπου ΔΝΤ, τρόικας και Ε.Ε. έδωσαν παράταση ζωής στον εν ληθάργω Βαλκάνιο παρία για να «κλείσουν» κάποια θέματα. Ο προθυμότατος Γ.Α.Π. και η αμερικανοειδής παρέα του που καμώνονται τους κυβερνήτες, επείγονται, κατ’ εντολήν, να:

Πρώτον: Προδώσουν και παραδώσουν την Μακεδονία. Είναι έτοιμοι, ερήμην του λαού, να διαπράξουν την ανηθικότερη, την αισχρότερη διαχρονικώς και παγκοσμίως πολιτική πράξη. Ανταλλάσουν με το μελάνι μιας υπογραφής και με τα φαρισαϊκά «φιλικά» χτυπήματα στην πλάτη, ποταμούς αίματος για την ελευθερία της Μακεδονίας.

Πού ακούστηκε κράτος, κρατίδιο και ανθυποκρατίδιο να παραχωρεί, χωρίς στρατιωτική ήττα, την μισή του ιστορία; Τα χαζοχαρούμενα, ευτυχισμένα Αμερικανάκια δεν νοιάζονται, τους ενδιαφέρουν οι χαιρέκακοι έπαινοι των ισχυρών.

Ο λαός όμως δεν βλέπει, δεν προβλέπει την επερχόμενη καταστροφή. Την επομένη της επαίσχυντης υπογραφής, το κρατίδιο των Σκοπίων, «χωμένο κάτω από τα σκέλια των Τούρκων», θα απαιτεί όλη τη Μακεδονία, εφ’ όσον θα είναι ο μοναδικός και «νόμιμος» κάτοχος του ονόματος.

Είχε γράψει κάποτε ο Ουράνιος Ιωαννίδης, πρώην υπουργός Παιδείας της Κυπριακής Δημοκρατίας, κάτι το εξαιρετικό. Το αντιγράφω: «Η ιστορία, εξ ορισμού είναι μια συμφωνία μεταξύ των νεκρών, των ζωντανών και των αγέννητων. Και αφού είναι τριμερής η συμφωνία δεν μπορεί ν’ αλλάξει εν απουσία των δύο μερών, των νεκρών και των αγέννητων». Η ιστορία της Μακεδονίας ανήκει στα γεγονότα της ελληνικής ιστορίας. Και τα γεγονότα δεν αλλοιώνονται με τετρομαγμένες υπογραφές. (Η λέξη γεγονότα είναι μετοχή παρακειμένου του ρήματος, γίγνομαι. Σημαίνει αυτά που έχουν συμβεί).

Δεύτερον: Να παραδοθεί, στο λυσσασμένο σκυλί που ενδύθηκε τώρα την οθωμανική δορά, η Κύπρος. Ο Γ.Α.Π. ένθερμος υποστηρικτής του κακοποιού σχεδίου Ανάν, ο Χριστόφιας πειθήνιο ενεργούμενό του, ο περίεργος αυτός Δρούτσας, φραγκολεβαντίνος ολκής… πού θα βρεθεί καλύτερη συγκυρία για να αλωθεί το πολύπαθο νησί;

Τρίτον και τέταρτο: Αιγαίο και Θράκη. Τι να γράψεις και τι να αναλύσεις. Αισχρόν εστί και λέγειν και γράφειν.

Βαυκαλίζουν τον λαό με κενές ελπίδες, για έξοδο από την κρίση. Ψεύδονται και εξαπατούν. Μπορεί να πανηγύριζαν οι ημέτεροι υπάλληλοι του Δ.Ν.Τ. για τα δάνεια, όμως μια ματιά στην ιστορία μας αποκαλύπτει ότι οι τέσσερις πτωχεύσεις της Ελλάδας ήταν άμεσες συνέπειες δανειοδότησης υπό άκρως δυσμενείς όρους. Στο εξαίρετο, δυσεύρετο βιβλίο «Η ξενική εξάρτησις κατά την διαδρομήν του νεοελληνικού κράτους (1821-1945)», ο Τάσος Λιγνάδης σημειώνει τα εξής:

«Τρία έτη μετά την σύναψιν των δυο δανείων της Ανεξαρτησίας (1824-1825) ακολουθεί η πρώτη πτώχευσις της Ελλάδος (1827). Μετά την χορήγησιν του δανείου των 60.000.00 φρ. εις τον Όθωνα, σημειούται η δευτέρα πτώχευσις (1843). Τρία έτη μετά την σύναψιν του δανείου του 1890 έχομεν την τρίτην πτώχευσιν (1893). Τέλος, μετά τα μεγάλα δάνεια της αποκαταστάσεως των προσφύγων, επακολουθεί η τετάρτη πτώχευσις (1932). Εάν συγκρατήσωμεν εις την μνήμην τους πολιτικούς λόγους, οι οποίοι ωδήγησαν και εις την σύναψιν των δανείων και εις τα πτωχεύσεις, ήτοι την δυνατότητα να μετατρέπεται το οικονομικόν χρέος της Ελλάδος εις χρέος πολιτικής υποδουλώσεως, αντιλαμβανόμεθα την όλην, όσον και μοιραίαν, συμπεριφοράν ενός απλού φαινομένου, του οποίου τα συμφέροντα των ξένων και η συνακόλουθος υποκριτική ιστοριογραφία ηθέλησαν να το εμφανίσουν δια λόγους ευεξήγητους ως σύνθετον.

Η Ελλάς κατεδικάσθη να πληρώνη τα δάνειά της δι’ άλλων δανείων κα τούτο εξησφάλισε ες αεί και την ανάγκην εξαρτήσεως και την μόνιμον πτωχευτικήν συμπεριφοράν της χώρας. Εν κατακλείδι δε πρέπει να προστεθή ότι η Ελλάς υπήρξε το μόνον εκ των ευρωπαϊκών κρατών, το οποίον υπέστη δ ι π λ ω μ α τ ι κ ό ν έ λ ε γ χ ο ν της οικονομίας του και το μόνον κράτος εις όλον τον κόσμον, το οποίον υπεχρεώθη να καταβάλη και το αρχικόν ονοματικόν κεφάλαιον και τον αρχικόν ονοματικόν τόκον. Τα εκ της δανειοδοτήσεως υπάρξαντα αναμφιβόλως πλεονεκτήματα ωχριούν ενώπιον του φόρου αίματος, τον οποίον ηναγκάσθη να καταβάλη η Ελλάς, διά να κατορθώση να υπάρξη ως «ελεύθερον» κράτος. Η τελευταία αυτή φράσις αφιερούται εις το ρομαντικόν ψεύδος του φιλελληνισμού, το οποίον έχει αντικατασταθεί εις τας ημέρας μας, από την θεωρίαν περί ευρωπαϊκής συνειδήσεως, η οποία υποκρύπτει τον επενδεδυμένον κίνδυνον της μονοπωλιακής επικρατήσεως και την μέσω τρίτων «ευγενών» φορέων οικονομικήν αποικιοποίησιν της Ελλάδος».
Ας προσεχθεί η αραιογραμμένη -και στο πρωτότυπο -φράση. Διπλωματικός έλεγχος της οικονομίας, δηλαδή υποδούλωση και γονάτισμα στα κελεύσματα των ξένων. Αναβολή της πτώχευσης, κολακείες και χαζοχαρούμενες γαλιφιές μέχρι να υπογραφούν οι προδοσίες. Στη συνέχεια οι προδότες είναι άχρηστοι.

Δεν θα προλάβουν όμως. Το μείγμα είναι εκρηκτικό. Αναμένεται η θρυαλλίδα…




πηγή:Ρεσάλτο

Η Παιδεία. «Τα προβλήματα της παιδείας»

Γέροντος Παΐσιου του Αγιορείτου Λόγοι Α΄ Μέρος Δ΄ Κεφάλαιο 1ο.

- Γέροντα, συχνά λέτε ότι πάνε τα πάντα να διαλύσουν. Εννοείτε και την παιδεία;

- Ναι, δεν βλέπετε τι γίνεται; Σχολεία είναι αυτά; Γλώσσα είναι αυτή που διδάσκουν σήμερα στα παιδιά; Ποια είναι η ιστορία μας; Αλλά και στην Θεολογία τι γίνεται; Έχει ένας άθεος πτυχίο της Θεολογίας και τον αφήνουν να διδάσκη θρησκευτικά. Δεν εξετάζουν όμως· θρησκευτικά διδάσκει ή αθεΐα; «Δεν μπορούμε, λένε, να τον βγάλουμε». Αν ένας φιλόλογος πάη να διδάξη μαθηματικά, θα τον αφήσουν;

Άλλος είναι θεολόγος και δεν αφήνει τους ανθρώπους να κοινωνούν, για να μην κολλήσουν έιτζ! Είναι από αυτούς που τους έστειλε στην Θεολογική Σχολή το κομπιούτερ! Αυτή δεν είναι η γνώση του Θεού. Παλιά λέγανε: «Έμαθε τα ιερά γράμματα το παιδί», γιατί ήταν ιερά τα γράμματα. Βλέπεις καθηγητή Θεολογίας να μην πιστεύη, να βρίζη μπροστά στους φοιτητές τους Προφήτες και να μην τον βγάζουν. Μα τι θέλεις, καλέ μου άνθρωπε, στην Θεολογική Σχολή; Εσύ, τι θεολόγους θα βγάλης;

Πόσο έχουν επιδράσει οι Προτεστάντες, οι Καθολικοί! Το άθεο πνεύμα πόσο μπήκε στον Καθολικισμό! Οι Καθολικοί πάνε σιγά-σιγά να κουτσουρέψουν τους Αγίους. «Η Αγία Αικατερίνη, λένε, δεν ήταν μεγάλη Αγία· ένας μικρός βασιλίσκος ήταν ο πατέρας της. Ο Άγιος Νικόλαος ήταν μικρός Άγιος. Ο Άγιος Γεώργιος μύθος. Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ δεν υπήρχε· ήταν μια παρουσία του Θεού. Το ίδιο και ο Αρχάγγελος Γαβριήλ». Μετά θα πουν: «Ο Χριστός δεν είναι Θεός· ήταν μόνον
ένας δάσκαλος μεγάλος». Μετά θα προχωρήσουν και άλλο: «Ο Θεός είναι μια δύναμη». Και μετά θα πουν: «Ο Θεός είναι η φύση»! ενώ υπάρχουν γεγονότα χειροπιαστά, Προφήτες, προφητείες, τόσο ζωντανά θαύματα, φθάνουν και μερικοί δικοί μας στο σημείο να πιστεύουν τέτοιες χαζομάρες.

Ήρθε και σ΄ εμένα κάποιος να πάρη ευλογία, για να πάη στην Ιταλία να σπουδάση Λειτουργική και να κάνη διατριβή. «Είσαι στα καλά σου; του είπα. Θέλεις να πας στους Ιησουΐτες να κάνης την διατριβή σου και ήρθες να σου δώσω και ευλογία; Αυτοί δεν ξέρουν τι τους γίνεται! Εκεί διδάσκουν Ουνίτες, Ιησουΐτες, δεν ξέρω τι!»
Θέλει προσοχή από όλες τις απόψεις. Γιατί έτσι κάνουν· πάνε, σπουδάζουν στην Αγγλία, Γαλλία κ.λπ., πιάνουν τα ευρωπαϊκά μικρόβια και κάνουν μετά διατριβή. Μελετούν λ.χ. τους Έλληνες Πατέρες σε μετάφραση που έκαναν οι ξένοι στην γλώσσα τους. Εκείνοι, είτε επειδή από πονηριά, πρόσθεσαν και τα δικά τους τα λανθασμένα. Οι δικοί μας πάλι, οι Ορθόδοξοι, που μάθανε τις ξένες γλώσσες, παίρνουν από ΄κει τα ξένα μικρόβια και τα μεταφέρουν εδώ και μετά τα διδάσκουν κιόλας. Φυσικά, όταν προσέξη κανείς, εύκολα ξεχωρίζει τον χρυσό από το κεχριμπάρι.

- Γέροντα, μερικά παιδιά που είναι κοντά στην Εκκλησία, όταν βγουν για σπουδές στο εξωτερικό, επειδή δεν περνάνε εδώ στο Πανεπιστήμιο, χάνουν την πίστη τους και παραστρατούν.

- Θα πω σε κανέναν από αυτούς που γνωρίζω, να κάνουν ακόμα κανα-δυό Πανεπιστήμια εδώ στην Ελλάδα, για να μην βγαίνουν τα παιδιά έξω. Να σπουδάζουν εδώ, γιατί και τα παιδιά χάνονται και οι γονείς ξοδεύονται και τόσο συνάλλαγμα βγαίνει έξω.

Πάντα λέω στα παιδιά που πάνε έξω για σπουδές: «Να πάτε, αφού το θέλετε, αλλά να προσέξετε να μη χάσετε την πίστη σας· να πάρετε μόνον τις γνώσεις τους. Και προπαντός μην ξεχάσετε να γυρίσετε πίσω στην Πατρίδα. Η Ελλάδα σας περιμένει. Έχετε χρέος να την βοηθήσετε. Να είστε κοντά στους Έλληνες, για να μην αναγκάζωνται οι καημένοι να τρέχουν στο εξωτερικό, για να βρουν έναν γιατρό ή έναν ειδικό για μια επιστήμη. Πολύ να προσέξετε να μην ψυχραθή η καρδιά σας. Οι Ευρωπαίοι είναι ψυχροί. Η Αμερική πάλι είναι μόνο για να πλουτίζη κανείς υλικά και να χρεωκοπή πνευματικά».

- Και οι απεργίες, Γέροντα, τι κακό κάνουν! Ολόκληρο μήνα χωρίς μάθημα τα παιδιά, να γυρίζουν στους δρόμους!

- Εγώ λέω στους δασκάλους ποτέ να μην κάνουν απεργία, εκτός αν πάνε να καταργήσουν λ.χ. τα θρησκευτικά, την προσευχή ή να κατεβάσουν τον σταυρό από την σημαία κ.λπ. Τότε πρέπει να διαμαρτυρηθούν. Αλλιώς τι φταίνε τα παιδιά να χάνουν μαθήματα;

- Δηλαδή, Γέροντα, έτσι που έχει διαμορφωθή η παιδεία θα κάνη πολύ κακό.

- Τώρα θα σακατευτούν πολλά παιδιά, αλλά και ο Καλός Θεός θα κρίνη ανάλογα. Θα εξετάση σε τι κατάσταση θα ήταν, αν δεν τα επηρέαζαν και δεν τους έκαναν κακό. Όμως και εμείς χρειάζεται να κάνουμε πολλή προσευχή για τα καημένα τα παιδιά, ώστε να επέμβη ο Θεός να τα βοηθήση και να μη σακατευτούν, αλλά να είναι υγιέστατα πνευματικά και να αποκτήσουν αρετές.

Διδασκαλική συνδικαλιστική «καμαρίλα»: Το δεκανίκι του καθεστώτος-Η αυθάδεια του κρατικού συνδικαλισμού

Μια κραυγή αγανάκτησης ενός δασκάλου για το συνδικαλιστικό όργανο των εκπαιδευτικών το οποίο αποτελεί το «τεκμήριο» και «άλλοθι» των Νέων Ιδεών.

ΛΟΓΟΙ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ −ΠΑΡΑΙΤΗΣΕΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΔΑΣΚΑΛΩΝ-ΔΙΑΦΩΝΙΑ ΜΕ ΤΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ

1. Ο Σύλλογος (και κανένας Σύλλογος) δεν αντέδρασε για τις δηλώσεις του προέδρου της Δ.Ο.Ε κ. Μπράτη περί αφαιρέσεως εικόνων και συμβόλων από τα Σχολεία , τις οποίες βέβαια ο ίδιος εκ των υστέρων αρνήθηκε, αλλά συνεχίζει να υποστηρίζει το χωρισμό Κράτους-Εκκλησίας, ο οποίος ουσιαστικά εκεί θα οδηγήσει. Γνωστή και η αψυχολόγητη θέση της Ομοσπονδίας για την εισαγωγή της θρησκειολογίας στο Δημοτικό, χωρίς πρώτα τα παιδιά να αφομοιώσουν το περιεχόμενο της Ορθόδοξης Πίστης.

2. Στα 23 προς 24 χρόνια που είμαι δάσκαλος οι Σύλλογοι και η Δ.Ο.Ε κατέβασαν ψηφίσματα για όλα τα παγκόσμια ζητήματα κι επαναστατικά κινήματα (Τουπαμάρος, Φενταγίν, «φωτεινό μονοπάτι» βαντινίστας κλπ.) και μόνο με τα ουσιαστικά προβλήματα των δασκάλων και της παιδείας δεν ασχολήθηκαν.

3. Ουδεμία συμπαράσταση εκδηλώθηκε από τους Συλλόγους και τη Δ.Ο.Ε για την δασκάλα Χαρά Νικοπούλου στην περιοχή Μ. Δερείου - Εβρου . Καμία κάλυψη απέναντι στις απειλές, στους προπηλακισμούς, στις φραστικές και σωματικές επιθέσεις που δέχτηκε, επιδιώκοντας να μεταδώσει ελληνικό φρόνιμα, ως όφειλε, σε παιδιά μουσουλμάνων με ελληνική ιθαγένεια.

4. Η συνδικαλιστική δράση εξαντλήθηκε σε διεκδικητικά αιτήματα για αύξηση μισθών κι επιδομάτων με αποτέλεσμα να γίνουμε «πενταροκυνηγοί» και να μην έχουμε ουσιαστικές αυξήσεις αποδοχών. Οι συγκυρίες και οι κρατούσες συνθήκες της κατά μεγάλο μέρος επιβληθείσας οικονομικής κρίσης ακύρωσαν τους αγώνες, τις απεργίες, τα αιτήματα και μας γύρισαν πίσω τουλάχιστον 20 έως 30 χρόνια. Ο αλαζονικός «βερμπαλισμός» ταπεινώθηκε και ο συνδικαλισμός χρεωκόπησε, γιατί τα αιτήματα του κλάδου ήταν μόνο, κυρίως οικονομικά κι όχι μορφωτικά-πνευματικά. Έχουμε ξεπέσει στην συνείδηση των γονέων προβάλλοντας κυρίως οικονομικές διεκδικήσεις.

5. Οι συνάδελφοι σύρθηκαν σε αδιέξοδες απεργίες, καθαρά και μόνον για την τιμή των όπλων με την γνωστή «ξύλινη» γλώσσα των συνδικαλιστών, με αποτέλεσμα να μειωθεί το ενδιαφέρον για τις συνελεύσεις και ν’ απαξιωθεί η απεργία ως μέσον αγώνος. Πού πήγαν τα αιτήματα για τα 176 ευρώ, οι αγώνες και τα άλλα πυροτεχνήματα; Οι μειώσεις και οι περικοπές μισθών, δώρων κι επιδομάτων κατάργησαν τις διεκδικήσεις ολόκληρων δεκαετιών.

6. Δεν καταδικάσατε (Σύλλογοι και Δ.Ο.Ε) το αποσυρθέν βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ΄Δημοτικού το οποίο καταδίκασε το μεγαλύτερο μέρος του λαού και οι πνευματικοί άνθρωποι ανεξαρτήτων ιδεολογίας. Ένα βιβλίο – κουρελούργημα για το οποίο ακόμα και οι πέτρες ξεσηκώθηκαν και χτυπούσαν μόνες τους. Καλυφθήκατε υποκριτικά πίσω από την ψευδοεπιστημονικότητα του βιβλίου.

7. Ανεχτήκατε χωρίς διαμαρτυρίες τα νέα περιοδικά ποικίλης ύλης (μαγκαζίνο) που κακώς ονομάζονται «βιβλία Γλώσσας», τα οποία είναι στρατευμένα με δόλια αποστολή υπηρετώντας τους σκοπούς της παγκοσμιοποίησης και της νέας τάξης πραγμάτων. Επιχειρούν την άμβλυνση του γλωσσικού κριτηρίου και εργαλείου των μαθητών, εξωπετώντας τα δημοτικά τραγούδια, την λογοτεχνία και τους μύθους και εισάγοντας αναγνώσματα με αμερικάνικα κι ευρωπαϊκά πρότυπα και αντιλήψεις. «Βιβλία» γεμάτα με συνταγές μαγειρικής, οδηγίες χρήσεως συσκευών, σκυλάκια και γατάκια πρότυπα, κόμικς και καρτούν κι όχι τους ήρωες και μάρτυρες της ζωογόνας ελληνικής ιστορίας και παράδοσης. Καταρρακώσατε το αίσθημα αξιοπρέπειας των δασκάλων, που αναγκάζονται να κάνουν κείμενα-σκουπίδια.

8. Συναινέσατε αβασάνιστα στην εισαγωγή διαδραστικών πινάκων – ψηφιακού βιβλίου από την Α΄ Δημοτικού (με μεγάλο βέβαια χρονικό εύρος εφαρμογής), αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις στην πνευματική – ψυχική υγεία των μικρών παιδιών και την διατάραξη της αγαπητικής σχέσης: Δάσκαλος ↔ μαθητής ↔ μορφωτικό αγαθό. Στη σχέση μεταξύ προσώπων παρεμβάλλεται ένα άψυχο αντικείμενο, ο υπολογιστής, ο οποίος εμποδίζει την προσωπική σχέση. Αποδεδειγμένα οι υπολογιστές, ανάλογα και με την χρήση, δημιουργούν ψυχοεξάρτηση και απομόνωση.

9. Ανεχτήκατε την αποδόμηση των βιβλίων θρησκευτικών, την κατάργηση της διδασκαλίας διδακτικών ιστοριών από την Παλαιά και Καινή Διαθήκη, καθώς και των Ευαγγελικών Περικοπών, παλαιότερα. Σιωπήσατε στην παλαιότερη κατάργηση της Γραμματικής και της Γεωγραφίας της Ελλάδας, οι οποίες εκ των υστέρων επανήλθαν.

Χάσατε την μεγάλη ευκαιρία να σας μνημονεύει ο λαός και η Ιστορία για αγώνες πραγματικά ωραίους και ιδανικούς._

Με διδασκαλική τιμή,
Θωμάς Γκιάτας
δάσκαλος

πηγή:Ενοριακό ΙστοΛόγιο

«Τι να ζητήσω από το Θεό» (Έκθεση απὸ μαθητή του δημοτικού)

«Θεέ μου, ἀπόψε σοῦ ζητάω κάτι ποὺ τὸ θέλω πάρα πολύ. Θέλω νὰ μὲ κάνεις τηλεόραση! Θέλω νὰ πάρω τὴ θέση τῆς τηλεόρασης ποὺ εἶναι στὸ σπίτι μου. Νὰ ἔχω τὸ δικό μου χῶρο. Νὰ ἔχω τὴν οἰκογένειά μου γύρω ἀπὸ ἐμένα. Νὰ μὲ παίρνουν στὰ σοβαρὰ ὅταν μιλάω. Θέλω νὰ εἶμαι τὸ κέντρο τῆς προσοχῆς καὶ νὰ μὲ ἀκοῦνε οἱ ἄλλοι χωρὶς διακοπὲς ἢ ἐρωτήσεις. Θέλω νὰ ἔχω τὴν ἴδια φροντίδα ποὺ ἔχει ἡ τηλεόραση ὅταν δὲν λειτουργεῖ. Ὅταν εἶμαι τηλεόραση, θἄχω τὴν παρέα τοῦ πατέρα μου ὅταν ἔρχεται σπίτι ἀπὸ τὴ δουλειά, ἀκόμα κι ἂν εἶναι κουρασμένος. Καὶ θέλω τὴ μαμά μου νὰ μὲ θέλει ὅταν εἶναι λυπημένη καὶ στενοχωρημένη, ἀντί νὰ μὲ ἀγνοεῖ… Θέλω τ΄ ἀδέλφια μου νὰ μαλώνουν γιὰ τὸ ποιὸς θὰ περνάει ὧρες μαζί μου. Θέλω νὰ νοιώθω ὅτι ἡ οἰκογένειά μου ἀφήνει τὰ πάντα στὴν ἄκρη, πότε – πότε, μόνο γιὰ νὰ περάσει λίγο χρόνο μὲ μένα. Καὶ τὸ τελευταῖο, κάνε με ἔτσι ὥστε νὰ τοὺς κάνω ὅλους εὐτυχισμένους καὶ χαρούμενους.

Θεέ μου, δε ζητάω πολλά. Θέλω μόνο νὰ γίνω σὰν μιὰ τηλεόραση!»

Τὴ δασκάλα ποὺ τὴν διάβασε (καθὼς βαθμολογοῦσε) τὴν ἔκανε νὰ κλάψει. Ὁ σύζυγός της ποὺ μόλις εἶχε μπεῖ στὸ σπίτι, τὴ ρώτησε: «τὶ συμβαίνει;» Αὐτὴ ἀπάντησε: «Διάβασε αὐτὴ τὴν ἔκθεση, τὴν ἔχει γράψει ἕνας μαθητής μου». Ὁ σύζυγος εἶπε: «Τὸ καημένο τὸ παιδί. Τὶ ἀδιάφοροι γονεῖς εἶναι αὐτοί!» Τότε αὐτὴ τὸν κοίταξε καὶ εἶπε: «Αὐτὴ ἡ ἔκθεση εἶναι τοῦ γιοῦ μας!..»

πηγή:Χαμομηλάκι

"...εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι." (Κατά Ματθαίον, ΙΣΤ΄ 24)

Οι φάλαινες «καθαρίζουν» την ατμόσφαιρα

Οι φάλαινες φυσητήρες παίζουν σημαντικό ρόλο στην κλιματική ισορροπία του πλανήτη καθώς βοηθούν στην απορρόφηση του διοξειδίου του άνθρακα από την ατμόσφαιρα

Πριν από λίγο καιρό είχε διατυπωθεί η άποψη ότι οι φάλαινες αποτελούν ίσως τον πολυτιμότερο σύμμαχο του ζωικού βασιλείου στην προσπάθεια αντιμετώπισης των κλιματικών αλλαγών στον πλανήτη. Η άποψη αυτή στηρίχθηκε στην ανακάλυψη ότι τα περιττώματα της φάλαινας είναι εξαιρετικά πλούσια σε σίδηρο. Η παρουσία του σιδήρου ευνοεί την ανάπτυξη φυτοπλαγκτόν, το οποίο με τη σειρά του απορροφά το διοξείδιο του άνθρακα από την ατμόσφαιρα περιορίζοντας έτσι τις επιπτώσεις του στην αύξηση της θερμοκρασίας. Επιστήμονες του Πανεπιστημίου Flinders στην Αυστραλία διαπίστωσαν ότι εκείνες που κυρίως συμβάλλουν στο συγκεκριμένο φαινόμενο είναι οι φυσητήρες, ένα είδος φάλαινας με χαρακτηριστικό σχήμα που παραπέμπει σε υποβρύχιο. Το κεφάλι αυτής της φάλαινας είναι τεράστιο, αφού αντιστοιχεί σχεδόν στο ένα τρίτο του σώματός της. Μπορούν να βουτήξουν σε πολύ μεγάλα βάθη έως τριών χιλιομέτρων.

Σύμφωνα με τη νέα έρευνα οι φάλαινες φυσητήρες απελευθερώνουν συνολικά ετησίως περί τους 50 τόνους σιδήρου στους ωκεανούς, ποσότητα η οποία βοηθά τελικά στην απορρόφηση περίπου 40 χιλιάδων τόνων διοξειδίου του άνθρακα. Η ποσότητα αυτή δεν είναι μεγάλη σε σχέση με τις συνολικές ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα που απελευθερώνει η ανθρώπινη δραστηριότητα στην ατμόσφαιρα κάθε χρόνο, αλλά δεν είναι και αμελητέα. Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει διάφορα πειράματα στα οποία διοχετεύτηκαν σε θαλάσσιες περιοχές μεγάλες ποσότητες σιδήρου ώστε να διαπιστωθεί αν και πόσο θα ενισχυθεί η απορρόφηση του διοξειδίου του άνθρακα, χωρίς όμως να προκύψουν σαφή και οριστικά συμπεράσματα.


πηγή

T' Αγιου Γιαννιού του Κλείδονα στη Σαντορίνη

« Τ ΄Αη Γιαννιου του γυαλιστή που βάνουν τα ακληδόνοι βάνω και εγώ ακλήδονα τον άμμο χελιδόνι», αναφέρει σε μία από τις παραλλαγές του Κλήδονα στο νησί ο Γιώργος Βενετσάνος στο βιβλίο του «Λαογραφικά Σαντορίνης – Παραδόσεις|».

Σύμφωνα με τη συγκεκριμένη παραλλαγή, από τη στάχτη της «αφωταρίδας» που άναψε το βράδυ της παραμονής του Αγίου Ιωάννου, η κοπελιά παίρνει ένα μέρος και την κοσκινίζει απέναντι από το βουνό του Προφήτη Ηλία. Συγχρόνως λέει την παραπάνω μαντινάδα, ενώ το πρωι παρατηρεί την επιφάνεια της στάχτης. Φυσικά όπως είναι απλωμένη, δημιουργείται κάποιο γράμμα , και προσπαθεί να συμπεράνει ποιο θα είναι το όνομα του μέλλοντος συζύγου της.
Αιτία του πανάρχαιου αυτού εθίμου είναι η έγνοια των κοριτσιών ποιος θα είναι ο μέλλοντας συζυγός τους. Είναι ένα είδος νεοελληνικής μαντείας που γίνεται παραμονή και ανήμερα του Αγίου Ιωάννου ( 23 και 24 Ιουνίου), μιας και είναι και κοντά στο θερινο ήλιοστάσιο ( 22 Ιουνίου).
Στη Σαντορίνη, το έθιμο της αφωταρίδας είχε και άλλον ένα σκοπό: οι χωρικοί πιστεύανε ότι με τον καπνό της φωτιάς θα φεύγανε και οι ψύλλοι.


Ο Μάρκος Αβ. Ρούσσος γράφει στο βιβλίο του « Σαντορίνη Ήθη Έθιμα και Παραδόσεις» σελ 98: «Μία από τις κοπέλλες ξεκινούσε για το κοντινό πηγάδι ή για κάποια ψυσικαριά ( Ας μου επιτραπεί να συμπληρώσω ότι εννοεί στέρνες ή ψυσικαριές και όχι πηγάδια), για να φέρει το αμίλητο νερό. Η κοπελλιά που θα πάει να φέρει το νερό από τηνώρα που θα ξεκινήσει από το χωριό μέχρι να επιστρέψει να μη μιλήσει σε κανένα. Αν λάχει και πάει για πρώτη φορά, τότε μια άλλη χωριανή θα της μινήσει :

« Θόργιε και γροίκα ίντα σου λέω, στα ριμύδια που θα πορπατάς, στα αμπασές, στα ρομάνια και στις βασσαλείες που θαμπεις τσι τσοίχοι και τσι τράφοι που θα σαλτάρεις, ούτε σε άνθρωπο, ούτε σε πουλί πετούμενο δεν θα μιλήσει. Όγιος σου ποντήξη τσιμουδιά. Και να χης το σου να μην παραλογιάσης. Ξάνοιε να μη σου φύει το αγκλίστήρι την ώρα που θα αγκλής και μη ριγκλιάσεις το κουκουμάρι, για να μη χυθεί το νερό στη στράτα σου.»

Με αυτές τις οδηγίες έφευγε η κοπέλλα για να φέρει τα αμίλητο νερό. Όταν αναχωρούσε, τα άλλα κορίτσια του χωριου, ήταν συγκεντρωμένα σ ένα μέρος. Όλες είχαν από ένα αντικείμενο, όπως ένα δακτυλίδι, η οτιδηποτε,για να το ρίξουν στο δοχείο με το αμίλητο νερό. Ακολούθως συνεχίζεται το έθιμο όπως σε όλες τις άλλες περιοχές.

Χαρακτηριστικές είναι οι μικροσυνήθεις που αλλάζουν από χωριό σε χωριό. Γράφει η Γουλιελμία Συρίγου στο βιβλίο της « Η Σαντορίνη μου»:

Στο Νιμπορειό οι θυγατέρες κόβανε την παραμονή δυο τρία αγκάθια με το μπλε ανθό, τα ονομάτιζαν με πρόσωπα που είχαν κάποια θέση στην καρδιά τους, δένοντας χρωματιστές κορδέλες για να τα ξεχωρίζουν και τα βάζανε κοντά στην πυρά. Τστερα τα παίρνανε τα βάζανε στο βορεινό κουντούτο και όποιο ήταν πιο δροσερο την επόμενη μέρα, αυτός θα ήταν το «ριζικό» τους.
Στο Μεγαλοχωριό, πάλι την παραμονή έπαιρνε η κοπέλα νερό από τρεις Μαρίες χωρίς να μιλά, το ριχνε σ ένα μπουκαλάκι, έβαζε και το ασπράδι ενός αυγού μ ένα γαρύφαλλο ή ένα τριαντάφυλλο και το άφηνε όλη νύχτα έξω αν βλέπει την ανατολή. Ανήμερα της εορτής προσπαθούσε μέσα από τις κόρδες που έκανε το ασπράδι ποιον θα πάρει: Ναυτικό όταν διάκρινε καράβι, γαιδουρολάτη όταν αυτό που έμοιαζε ήταν σαν κρανιά.
Υπάρχουν πάρα πολλά στιχάκια που λέγονται στη Σαντορίνη την περίοδο της εορτής του Αγιου Ιωάννη.


πηγή

Τα σχολεία έκλεισαν......ας κλείσει και η τηλεόραση!!!

Τα σχολεία έκλεισαν...χαρά και ανακούφιση για πολλά παιδιά!! Αφήστε λοιπόν τα παιδιά να χαλαρώσουν, να παίξουν, να ηρεμήσουν από το γεμάτο καθημερινό πρόγραμμα που είχαν ως τώρα. Παράλληλα φροντίστε να μην κολλήσουν στην τηλεόραση! Τα περισσότερα παιδιά παρακολουθούν πολλές ώρες τηλεόραση στις διακοπές, είτε επειδή οι γονείς λείπουν είτε γιατί δεν έχουν κάτι άλλο να κάνουν.

Δώστε στα παιδιά επιλογές δραστηριοτήτων. Καθοδηγήστε τα σε κάποιες εξωτερικές δραστηριότητες (αν υπάρχει δυνατότητα), όπως κολύμπι, παιχνίδια στην αυλή ή στην πλατεία, αθλήματα κ.λ.π. Αν τα παιδιά μένουν ώρες στο σπίτι, μπορούν να σχοληθούν με χειροτεχνίες και κατασκευές. Στα καταστήματα υπάρχει ποικιλία υλικών και σετ για κατασκευές. Πάρτε κάτι που να ενδιαφέρει το παιδί σας. Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από τη χαρά της δημιουργίας!

Επίσης, κυκλοφορούν πολλά παιδικά βιβλία με ιστορίες ή δραστηριότητες. Πηγαίντε μαζί με το παιδί σας σε ένα κατάστημα, ώστε εκείνο να επιλέξει το βιβλίο που θέλει να διαβάσει. Έτσι αυξάνονται οι πιθανότητες να το διαβάσει!! Μην βάζετε πρόγραμμα με επαναλήψεις ασκήσεων γιατί τα παιδιά είναι λογικό να έχουν κουραστεί και βαρεθεί από όλη τη σχολική χρονιά. Βρείτε διασκεδαστικές αλλά και εκπαιδευτικές δραστηριότητες και....κλείστε την τηλεόραση!!!

Καλό απολαυστικό, εκπαιδευτικό, διασκεδαστικό καλοκαίρι με τα παιδιά σας!

Γλαυκόπις νόηση Θεού είμαι μαζί σου… κίνα κ’ ερχόμαστε Χαρά!

Κι αφού κατάφερα και σε είδα, ίσως υπάρχει ακόμα ελπίδα
Ίσως τελικώς τα πάντα να μην έχουν χαθεί
Είναι στα βάθη της καρδιάς μου των ματιών σου η βολή

«Κυρία Χαρά δεν σας χάνουμε, θα σας έχουμε στο μυαλό μας, θα σας φέρνουμε στα όνειρά μας» της είπε ο μικρός Τζαφέρ που έδωσε γράμμα εκ μέρους των συμμαθητών του

Δάκρυσαν και οι πέτρες με την σχολική γιορτή των μαθητών του δημοτικού σχολείου του Μεγάλου Δερείου, εκεί στο τέρμα Θεού στον Έβρο. Πρωταγωνιστές για μια ακόμη φορά τα μικρά παιδιά, τα Πομακόπουλα, αλλά και οι γονείς τους. Νέες μητέρες που μέσα στο λιοπύρι, εκεί στον ταπεινό αυλόγυρο του σχολείου επί ώρες απολάμβαναν όλα όσα η δασκάλα έμαθε με κόπο στα παιδιά τους, να απαγγέλουν ποιήματα και να τραγουδούν Θεοδωράκη. Στο επίκεντρο και οι ίδιες που εισέπραξαν το πιο θερμό χειροκρότημα από το κοινό. Εκεί και κόσμος που ήλθε σχεδόν απ’ όλα τα σημεία της Ελλάδας, να δει την γιορτή της Χαράς Νικοπούλου που αφήνει το Δέρειο με πόνο ψυχής.

Με μια ομιλία του δονούσε τα στήθια, αναφέρθηκε στο ρόλο της ως εκπαιδευτικός και στην πολεμική που δέχθηκε όταν κάποιοι την είδαν σαν εμπόδιο στα σχέδιά τους. Σε άψογα ελληνικά τα μικρά παιδιά τα έδωσαν όλα στην γιορτή αποδεικνύοντας στην πράξη το έργο που γίνεται .

Η Χαρά όπως πάντα με το ακορντεόν της, συνόδεψε μουσικά την χορωδία των παιδιών με ένα εκπληκτικό ρεπερτόριο

Συγκλονιστική η στιγμή που η δασκάλα Χαρά Νικοπούλου τους αποχαιρέτησε με τον δικό της τρόπο, ένα – ένα τα παιδιά, τα φίλησε, τα έδωσε αναμνηστικά και μέσα σε αυτά ένα dvd οπτικό από δραστηριότητες του σχολείου με 400 φωτογραφίες, από τα 5 χρόνια της παρουσίας της και τους μαθητές της, όπως τους έζησε από την πρώτη μέρα, για να θυμούνται την σχολική τους ζωή κι ένα μουσικό cd με τα τραγούδια που μάθαιναν στην χορωδία

Οι δύο καλύτεροι μαθητές με τα ποδήλατά τους δώρο για την επίδοσή τους

Ήταν το δικό της προσωπικό δώρο που θα τους συνοδεύει μια ζωή. Μαζί τα αξέχαστα γαλανά μάτια της Χαράς, η ζωντάνια της, η θέλησή της, να ανεβαίνουν σκαλιά στην ζωή τους, να προκόψουν, να μην σταματήσουν ποτέ. «Κυρία Χαρά δεν σας χάνουμε, θα σας φέρνουμε καθημερινά στο μυαλό, στα όνειρά μας», ήταν τα λόγια του Τζαφέρ Αλή που βούρκωσε, της πρόσφερε ένα γράμμα που έγραψε εκ μέρους των συμμαθητών του, της 5ης και της 6ης τάξης, για να το διαβάσει και ήταν το δικό τους ευχαριστώ, ενώ της αφιέρωσαν ένα τραγούδι. «Όχι δεν χωριζόμαστε για πάντοτε Χαρά, μα θα ξαναβλεπόμαστε στα όνειρα συχνά. Παλιό και ωραίο παρελθόν που ζήσαμε μαζί…». Βούρκωσαν όλοι. ενώ η ίδια η κ. Νικοπούλου ευχαρίστησε τα παιδιά για την έκπληξη. λέγοντας ότι θα τα θυμάται και θα τα αγαπά πάντα. Ο Χαλήλ Τζαφέρογλου. ο πρόεδρος της σχολικής εφορίας ευχαρίστησε όλους τους επισκέπτες που ήρθαν από μακριά. ενώ ο πρόεδρος του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού έδωσε τιμητικές πλακέτες σε δύο μαθητές που ξεχώρισαν, για τις επιδόσεις τους στα μαθήματα και πήραν και ως δώρο από ένα ποδήλατο. Δύο ακόμη ποδήλατα κληρώθηκαν σε παιδιά, ενώ για όλα υπήρχαν δώρα, μπάλες, επιτραπέζια παιγνίδια.

Μια απλή τέντα κι ένα σκηνικό που έγραφε με όλα τα χρώματα «καλό καλοκαίρι» στην είσοδο του σχολείου του Μεγάλου Δερείου ζωντάνεψε η γιορτή λήξης με ποιήματα και τραγούδια Θεοδωράκη, Γκάτσου κ.α.

Η Χαρά Νικοπούλου απευθύνθηκε και στα παιδιά που δεν ήλθαν στην σχολική γιορτή τους. Γιατί άραγε; Γιατί κάποιοι δεν τα άφησαν, δεν ήθελαν να υπάρχουν παιδιά και να την απογυμνώσουν, ασκώντας μια πρωτοφανή τρομοκρατία και πάλι ζωντανεύοντας το γνωστό σενάριο. Και οι γονείς τρομοκρατημένοι από το παρακράτος που ζει και βασιλεύει στο Μεγάλο Δέρειο, υπάκουσαν. Δεν αντιστάθηκαν. «Καλό καλοκαίρι μέσα από την καρδιά μας στους μαθητές Τζελάλ, Ερχάν, Γενίζ, Ζεχρά, Γιουνού, Μπουμπερά, Σαμπρή, Μεχμέτ, Ιλχάν, Χουσείν, Μπερνά, Σαλή, Ζακιέ, Ρεμτζιέ Φατμά Ερκέ, Εμίρ, Σερκάν, Ερντέν, Σαμπρή, Μουράτ» που δεν ήλθαν. Κάποτε σας είχα πει ότι η Ελλάδα ξεκινά από εδώ και τελειώνει στην Κρήτη. Θέλω να θυμάστε ότι δεν είσαστε μόνοι σας, έχετε δίπλα σας τόσους ανθρώπους που ήλθαν να δουν πως είναι τα Ελληνόπουλα του Δερείου. Η Ελλάδα είναι το σπίτι σας, είναι δίπλα σας. Τα 10 εκατομμύρια Έλληνες είναι δίπλα σας και 10 εκατομμύρια Έλληνες στο Εξωτερικό. Θέλω να σας πως ότι ευτύχησα να έχω τις καλύτερες συναδέλφους, κάτι τέτοιο δεν θα μου ξανασυμβεί, είναι πρώτα κυρίες, μετά αδελφές και μετά συνάδελφοι. Σας αγαπώ μ’ όλη μου την καρδιά» είπε η Χαρά Νικοπούλου, που βγήκε αναμνηστικές φωτογραφίες, μοίρασε τα δώρα και αποχαιρέτησε με τον σύζυγό της Ηλία Ελευθεριάδη, συμπαραστάτη και υποστηρικτή στο έργο της το Μεγάλο Δέρειο και τους μαθητές της.

Τα παιδιά του Δερείου Μελίσα, Αλή, Οζτάν, Γιουνούς, Ουμούτ, Φατμέ, Σιτκίν, Σερντάρ, Νουράν Γκιζέμ, Μπιγέν, Οκτάι, Μελίσα στην χθεσινή σχολική γιορτή ένοιωσαν μέσα βαθειά στην ψυχή τους το συναίσθημα του αποχωρισμού από την δασκάλα άγγελο προστάτη τους και παρά τα άφθονα δώρα που τους πρόσφεραν τα πρόσωπα δεν γελούσαν. Αντίθετα μέσα σε καυτό ήλιο έδιναν στην σχολική παράσταση όλο τους τον εαυτό, να πουν στα ελληνικά τα ποιήματα και τα τραγούδια, ενώ η Χαρά Νικοπουλου τους συνόδευε στο ακορντεόν. Σκηνές που αν τις κατέγραφε κάποιος ψυχολόγος θα είχε κάνει διατριβή.

Η Χαρά Νικοπούλου δεν έχει την ανάγκη καμίας πολιτικής ταμπέλας, γιατί δεν ανήκει πουθενά, παρά μόνον στην Ελλάδα
Θυμόμαστε τα λόγια της όπως εκφράστηκαν μέσα από την φωνή του αδελφού της Ευτύχιου Νικόπουλου, όταν η πολεμική ήταν στην κορύφωσή της. Ένας λόγος μετρημένος και μεστός ελληνικός. Μια εκπαιδευτικός με συναίσθηση της ευθύνης της, που προσπάθησαν να την συνθλίψουν, αλλά δεν το κατάφεραν.

«Το να μπαίνεις στην αίθουσα διδασκαλίας με τους μικρούς μαθητές σου και να δίνεις όλο σου το είναι, όλη σου την ψυχή, για να τους μάθεις τα πάντα για την Ελλάδα και να τους μεταλαμπαδεύσεις τον ελληνικό πολιτισμό, τις αθάνατες ελληνικές αξίες και ιδανικά, την ένδοξη ελληνική ιστορία, για να τους διδάξεις, να γνωρίσεις όλους αυτούς που θυσίασαν τη ζωή τους και έχυσαν ποταμούς αίματος για να ζούμε και ν’ αναπνέουμε σήμερα ελεύθεροι, μέσα σε μία δημοκρατική κοινωνία, υποδηλώνει ότι οι προθέσεις σου είναι άλλες, όχι αγνές, όχι αληθινές, όχι ειλικρινείς, χαρακτηρίζεσαι δε ως εθνικιστής, φασίστας και ακροδεξιός. Το ν’ αντιστέκεσαι με όλες σου τις δυνάμεις και όλα τα νόμιμα μέσα που έχεις σε όλους όσους θέλουν να αλλοιώσουν την εθνική ταυτότητα των μικρών μαθητών των μειονοτικών σχολείων και από Έλληνες μουσουλμάνους να τους μετατρέψουν σε Τούρκους μουσουλμάνους γενίτσαρους που θα προβαίνουν, άθελά τους, μέσα στην ελληνική επικράτεια, μέσα σε χώρους λατρείας και εκδηλώσεων όχι μόνον σε παραληρήματα ανθελληνικού μίσους, αλλά και σε άκρως φιλοτουρκικές εκδηλώσεις σημαίνει ότι ανήκεις σε συγκεκριμένο πολιτικό χώρο και έχεις πολιτικές βλέψεις…

Η Χαρά Νικοπούλου δεν έχει την ανάγκη καμίας πολιτικής ταμπέλας, γιατί δεν ανήκει πουθενά, παρά μόνον στην Ελλάδα και την ελληνική εκπαίδευση. Είναι η Ελληνίδα δασκάλα, με τη βροντερή φωνή και την καθάρια ψυχή, γαλουχημένη με τις αρχές και τα ιδανικά που της εμφύσησαν η δασκάλα μητέρα της και ο δικαστικός πατέρας της, τα οποία δεν είναι συνυφασμένα με τη θολότητα, την αθλιότητα και τη σκοτεινιά της πολιτικής».

ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΠΑΡΟΥΣΙΕΣ

Ο Νίκος Λυγερός ήταν εκεί, όπως και δεκάδες άλλοι συνέλληνες, ο Ευγένιος Χαϊτίδης από τις Σέρρες, ο Γιάννης Κουριανίδης από την «Ενδοχώρα» ο Βάϊος Πράντζος της ορθόδοξης ιεραποστολής Θεσσαλονίκης, ο Γιώργος Δουμουχτσίδης δημοτικός σύμβουλος Πεύκων, στελέχη του ΛΑΟΣ, ο βουλευτής του ΛΑΟΣ Ηλίας Πολατίδης, ο πρόεδρος του πομακικού συλλόγου Ξάνθης Ταχήρ Κόντε αλλά κι εκπρόσωποι του πατριωτικού συνδέσμου από την Λάρισα, ο πρόεδρος Στέλιος Χαμός, δημοσιογράφοι της Θράκης αλλά και τηλεοπτικά συνεργεία της Αθήνας και πολλοί άλλοι έδωσαν το παρόν τους.

Νίκος Λυγερός, καθηγητής παν/μίου, στρατηγικός σύμβουλος: «Η γιορτή χαρακτηρίζεται πρώτα από όλα από συγκίνηση. Ακούσαμε και μερικά τραγούδια που δυσκολευόμασταν να ακούσουμε και σε άλλες περιοχές της Ελλάδος, όπως του Μίκη Θεοδωράκη, χάρηκα που άκουσα τα παιδιά, είδα όλες αυτές τις μαμάδες να είναι εδώ κοντά στα παιδιά τους και όλοι αυτοί οι φίλοι που ήρθαν από όλα τα μέρη της Ελλάδος για να δώσουν το παρών σε μια εκδήλωση που είναι όχι μόνο σημαντική για το σχολείο αλλά και συμβολική για τα θέματα της Ελλάδος.

Η Χαρά Νικοπούλου είναι ένα σύμβολο εκπαιδευτικού, ασχέτως αν βάλλεται.
-Σωστά, για εμένα είναι πρώτα από όλα εκπαιδευτικός, είμαι και εγώ στο πανεπιστήμιο, αυτό που έχει σημασία πρώτα από όλα είναι το γνωστικό αντικείμενο. Το θέμα είναι ότι η Χαρά έχει τις αντοχές και την ανθεκτικότητα να αντέξει ένα ολόκληρο πλαίσιο που πάει και μερικές φορές δυστυχώς εκτός σχολικής μονάδας, αλλά αυτή μπόρεσε και το έκανε και βλέπω τώρα τα παιδιά πόσο χαίρονται και πόσο συγκινούνται με αυτή την εκδήλωση, νομίζω ότι πέτυχε αυτό που έπρεπε να κάνει, εμείς έπρεπε απλώς να συνεισφέρουμε.
Πιστεύετε ότι υπάρχει ρίζα, υπάρχει συνέχεια;
-Ναι, εγώ το βλέπω, το βλέπω από τα παιδιά, δεν θα έλεγα ότι είναι πολλές οι ρίζες, αλλά οι ρίζες δεν πρέπει να είναι πολλές, πρέπει απλώς να είναι βαθιές.

Ευγένιος Χαϊτίδης, πρ. βουλευτής Σερρών: «Εδώ ήρθαμε για να ζήσουμε Ελλάδα, την πραγματική, την γνήσια, την Ελλάδα που βγαίνει μέσα από τις ψυχές ορισμένων ανθρώπων όπως η Χαρά Νικοπούλου. Αξίζει έπαινος και σε εσάς προσωπικά και στην εφημερίδα «ΧΡΟΝΟΣ» και σε όσους συμπαραστέκονται, στον μεγάλο αυτό αγώνα που δίνει η Χαρά Νικοπούλου για το αυτονόητο, αυτή η περιοχή να βροντοφωνάξει ότι είναι Ελλάδα.

Σας βλέπουμε συγκινημένο.
-Ναι. Λυπάμαι που θα το πω, αλλά είναι ντροπή για όλους αυτούς οι οποίοι τουλάχιστον δεν συμπαραστέκονται στο έργο της Νικοπούλου, πολύ περισσότερο είναι απαράδεκτο να υπάρχει αυτή η στάση της κ. Δραγώνα και των προϊσταμένων της, οι οποίοι φαίνεται με την στάση τους ότι θέλουν να απαλείψουν ή να γκριζάρουν την λέξη Ελλάδα από ορισμένες περιοχές, όμως όλοι εμείς που είμαστε εδώ βροντοφωνούμε ότι η Θράκη όπως και όλη η υπόλοιπη Ελλάδα, είναι και θα παραμείνουν Ελλάδα».

Ρεπορτάζ: Μελαχροινή Μαρτίδου, εφημερίδα ΧΡΟΝΟΣ Κομοτηνής

Φωτογραφίες: Ιάσωνας Μπίμπος

πηγή:ΤΡΕΛΛΟ-ΓΙΑΝΗΣ

Ένας φωτισμένος δάσκαλος μιλά στους μαθητές του

ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ!!!

Πέμπτη 22 Απριλίου 2010 Το Βήμα

Τα λόγια που θα διαβάσετε πιο κάτω, τα απηύθυνε ένας φωτισμένος δάσκαλος στους μαθητές του, στο 2ο ΕΠΑΛ Αχαρνών για την επέτειο της 25ης Μαρτίου.

Σκέφτηκα να σου μιλήσω για τον Καραϊσκάκη, Αλλά το μυαλό σου θα πάει στο γήπεδο.

Σκέφτηκα να σου μιλήσω για το 21, Αλλά ο νους σου θα πάει στην Ορίτζιναλ.
Συλλογίστηκα πολύ, για να καταλήξω αν αξίζει Να σε ταλαιπωρήσω για κάτι τόσο μακρινό, τόσο ξένο. Δύο αιώνες πίσω κάποια γεγονότα Τι να λένε σε σένα, Σε εσένα που βιάζεσαι να φύγεις, Να πας για τσιγάρο, για καφέ ή για κάτι άλλο.
Θα σου μιλήσω λοιπόν προσωπικά. Εγώ ο δάσκαλος που δούλεψα ένα χρόνο σε αυτό το σχολείο Και σε δεκαπέντε μέρες φεύγω για αλλού Σε εσένα που είσαι εδώ ένα, δύο, τρία 'Η και περισσότερα χρόνια, Θα σου μιλήσω σταράτα Για να σου εκφράσω δυο σκέψεις μου.

Οι μαθητές που συνάντησα μέσα στις τάξεις, Οι μαθητές που δίδαξα φέτος Στην συντριπτική τους πλειονότητα με σεβάστηκαν, Αν και δεν ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του μαθήματος.

Πολλοί όμως από τους υπόλοιπους μαθητές Δε με σεβάστηκαν, με προσέβαλαν κατ' επανάληψη. Με έργα, με λόγια, με ύβρεις, Δείχνοντας ένα χαρακτήρα και ένα ήθος Που με σόκαρε, που με έβαλε σε μελαγχολικές σκέψεις.

Αυτό το φαινόμενο αποδεικνύει Πως κάτι σάπιο υπάρχει σε αυτό το σχολείο, Πως εκτός του γνωστικού ελλείμματος Το συγκεκριμένο σχολείο χωλαίνει δραματικά Και στο ηθικοπλαστικό του έργο, Στη διαμόρφωση δηλαδή των μαθητικών ψυχών και πνευμάτων.

Και η ευθύνη για αυτήν την αποτυχία Είναι ευθύνη αποκλειστικά δική μας, Των δασκάλων σας και των γονιών σας.

Δεν έχουμε κατορθώσει να σας δείξουμε Πως χωρίς αρχές η ζωή σας αύριο θα είναι μια κόλαση, Πως χωρίς όνειρα και στόχους θα χρειαστείτε υποκατάστατα.Θα καταφύγετε πιθανόν σε επιλογές που θα σας ξεφτιλίσουν, Θα σας κάνουν να σιχαίνεστε τον εαυτό σας, Θα σας γεμίσουν τη ζωή πλήξη και κούραση, Θα σας γεράσουν πρόωρα.

Αν όμως θέλετε μια συμβουλή από ένα δάσκαλο, Σκεφτείτε το παράδειγμα του Μακρυγιάννη, Που έφτασε αγράμματος μέχρι τα πενήντα σχεδόν, Για να καταλάβει τότε πως η μόρφωση, η καλλιέργεια ήταν το όπλο που έλειπε από την προσωπική του θήκη.. Και κάθισε με πολλή δυσκολία και χωρίς δάσκαλο Και έμαθε πέντε κολλυβογράμματα, Για να μας πει την ιστορία του βίου του, Το παραμύθι της επανάστασης των υπόδουλων Ρωμιών.

Αυτό το παράδειγμα είναι για σένα το πιο κατάλληλο, Και μπορείς τριάντα χρόνια νωρίτερα από το στρατηγό Μακρυγιάννη Να ακολουθήσεις το δρόμο που εκείνος έδειξε, το μονοπάτι της καλλιέργειας, το δρόμο της παιδείας, τη λεωφόρο της προσωπικής σου προκοπής.

Δεν είστε σε τίποτε λιγότερο ικανοί από τον μπάσταρδο γιο της καλογριάς, τον Αρβανίτη Γιώργη Καραϊσκάκη. Ήταν κι αυτός αθυρόστομος σαν κι εσάς, Αλλά είχε αυτό που από τα αλβανικά μάθαμε σαν μπέσα, Ήταν πάνω απ' όλα μπεσαλής.

Αυτό θα 'θελα να έχετε κι εσείς. Υπευθυνότητα, μπέσα, τσίπα. Να αναλαμβάνετε τις ευθύνες σας, Να απεχθάνεστε την υποκρισία, να σιχαίνεστε το συμφέρον, Να μισείτε το ψέμα και την ευθυνοφοβία.

Η αγάπη για τον τόπο του, η λατρεία για την πατρίδα του Ήταν αυτό που χαρακτήριζε τη ζωή του Νικήτα Σταματελόπουλου, του Νικηταρά.

Αγωνίστηκε στη διάρκεια της επανάστασης, Συνέβαλε στην απελευθέρωση της πατρίδας του Κι έπειτα φυλακίστηκε, Για να χαθεί σ' ένα στενοσόκακο του Πειραιά, Σχεδόν τυφλωμένος, πάμπτωχος και εγκαταλειμμένος από όλους, Δεν ζήτησε τίποτε από την ελεύθερη Ελλάδα Κι όταν οι γύρω του τον παρακινούσαν να απαιτήσει Από την κυβέρνηση μια πλούσια σύνταξη, Απαντούσε πως η πατρίδα τον αμείβει πολύ καλά, Λέγοντας ψέματα, για να μην προσβάλει την πατρίδα του.

Είναι δύσκολο, το κατανοώ, το παράδειγμα του Νικηταρά.

Αλλά νομίζω πως κι εσείς είστε ικανοί για τα δύσκολα, Μπορείτε να ακολουθήσετε το δρόμο της αξιοπρέπειας, Να προσπαθήσετε τίμια και με αγωνιστικότητα Για εσάς και για το μέλλον της οικογένειας που αύριο θα κάνετε.

Ξέρω, καταλαβαίνω, αντιλαμβάνομαι Πως σας προτείνω μια διαδρομή ζωής δύσκολη και απαιτητική, Όταν δίπλα σας κυριαρχεί ο εύκολος δρόμος των γονιών, των δασκάλων, των πολιτικών, της εποχής στην οποία μεγαλώνετε.

Όμως κάθε εποχή ελπίζει στους νέους της, Περιμένει από αυτούς να σηκώσουν ψηλά Και με επιτυχία τη σημαία του αγώνα και να οδηγήσουν την πατρίδα τους, τον τόπο τους σε καλύτερες μέρες, σε πιο φωτεινές σελίδες.

Κι όταν βλέπω την εποχή μας Να μαραζώνει χωμένη στην αλλοτρίωση, Να ξεψυχά από την τηλεοπτική ανία, Να μουχλιάζει από το κυνήγι της ευκολίας, Μόνο σε εσάς ελπίζω.
Στην ειλικρινή σας διάθεση.
Να αγωνιστείτε.
Να αντισταθείτε.
Να πολεμήσετε
Να νικήσετε.

Μη μας απογοητεύσετε.

Αφιερωμένο ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ στους 15.500 κατόχους πισίνας Βορείων και Ανατολικών προαστίων που 'ξέχασαν' να την δηλώσουν,στους 'φίλους' Ταξιτζήδες' που φορολογούνται με "1700" τον χρόνο !!!!!

στο 75% των Μηχανικών, Συμβολαιογράφων, Δικηγόρων και Γιατρών που δηλώνουν ετήσιο εισόδημα κάτω του Αφορολόγητου, αλλά πηγαίνουν το παιδί τους σε ιδιωτικό σχολείο!στους ελεύθερους επαγγελματίες που ασκούν το ίδιο σπορ (ξεχνώντας να δηλώσουν τον ΦΠΑ που έχουν ήδη εισπράξει από εμάς),

ΑΛΛΑ ΚΥΡΙΩΣ στους Βολευτάδες μας που μας έδειξαν τον δρόμο προς όλααυτά (οι ίδιοι φορολογούνται αυτοτελώς με 5%, οι Μπουμπούκοι μας) συν τις μίζες, τις Siemens, το C4I τους και όλο τους το σόι (γιατί σόι πάει το Βασίλειο!).Αυτά βλέπουν οι ελεγκτές του ΔΝΤ και θέλουν να μας μαμήσουν όλους (!)...... και μακάρι να το κάνουν .... χωρίς σάλιο !!


πηγή:Ρεσάλτο

Νέα τάξη πραγμάτων...

"Κατάλαβες τώρα γιατί σε λέγανε εθνικιστή όταν έλεγες πως αγαπάς την Πατρίδα σου; Για να την πουλήσουν πιο εύκολα. Όταν κάθε λέξη που αρχίζει από -εθν. και -ελλ. έγινε ο δαίμονας που θα μας στερούσε από τον "εκσυγχρονισμό".

Κατάλαβες τώρα γιατί σε λέγανε ρατσιστή;
Σε πολύ λίγο δεν θα είσαι ιδιοκτήτης της πατρίδας σου, θα είσαι ένας κάτοικος μιας χώρας που θα ανοίκει στους τραπεζίτες και τ' αφεντικά τους που παριστάνουν την κυβέρνηση.

Κατάλαβες τώρα γιατί πριονίσανε την παιδεία και την υποβάθμησαν σε "εκπαίδευση"; Για να σε κάνουν υπαλληλάκο των 3.60. Να σε βάλουν πίσω από τον πάγκο των μπακάλικών τους, να σερβίρεις καφέδες και να πηγαίνεις με το παπί πίτσες στα πάρτυ του Χριστοφοράκου.

Κατάλαβες τώρα γιατί σου δίνανε τζάμπα κάρτες οι τράπεζες; Για να σου πάρουν το πατρικό σου. Δεκάρα δεν δίνανε για τις δώσεις σου, με χαρτιά τυπωμένα σου πήρανε το σπίτι, το χωράφι, το μαγαζί.

Κατάλαβες τώρα γιατί σε χώσανε στο χρηματιστήριο; Όταν ένας πρωθυπουργός της χώρας προέτρεπε τον απλό κόσμο να βάλει το κομπόδεμά του στο στημένο παιγνίδι του χρηματιστηρίου, δεν εννοούσε ακριβώς για .επενδύσεις. Κατάλαβες τώρα πως κάποιοι γίνανε πάμπλουτοι σε μια νύχτα ανταλλάσσοντας πλούτο με αέρα;

Κατάλαβες τώρα γιατί γουστάρουν τόσο την "ελεύθερη αγορά";
Για να κλείσει ο μπακάλης και να στέλνεις τον κόπο σου στα μεγαλομπακάλικα της γερμανίας. Σε βγάλανε ψαράκι από τη γυάλα σου και σε πετάξανε στον ωκεανό με τα σκυλόψαρα, με τους δικούς τους .κανόνες διατροφής.

Κατάλαβες τώρα γιατί τους αγαπάνε τους "μη νόμιμους μετανάστες" τόσο πολύ οι εκλεγμένοι αλήτες μας; Για να κάνουν με τη δυστυχία τους κι εμάς δυστυχισμένους.

Κατάλαβες τώρα ψαράκι πόσο αξίζει η γυάλα σου; Μήπως έχεις την καλύτερη γωνιά στον κόσμο, το καλύτερο οικόπεδο και στην κοστολογούν μόλις 300 δις; Τότε τα βράχια της ιρλανδίας πόσο κάνουν, τέσσερα δίφραγκα;

Κατάλαβες τώρα γιατί την Εθνική σου Οδό της αλλάζουν ονοματάκι; Θέλεις 20ευρώ για να πας από Αθήνα - Θεσσαλονίκη χρησιμοποιόντας την Εθνική σου Οδό, αυτήν που είναι υποχρέωση του κράτους να κατασκευάσει κι όχι να την ξεπουλήσει στο κάθε "όμορφο' που παριστάνει τον εργολάβο.

Κατάλαβες τώρα γιατί σου πουλάνε φθηνά τα χαζοκούτια; Για να σε κάνουν να τρως κουτόχορτο στα λιβάδια της τηλεόρασης. Για να σε πετάνε μπαλάκι από τη μεσημεριανή χαζοβιόλα στον απογευματινό πληρωμένο τελάλη της προπαγάνδας τους. Από το πρωί μέχρι το βράδυ μια θλιβερή παρέλαση υπερεκτιμημένων "τίποτα" με ειδικότητα στον αέρα.

Κατάλαβες μήπως τώρα γιατί στη Βουλή δεν μπαίνει ούτε ένας σοβαρός άνθρωπος; Επειδή αφορά ένα θίασο τριακοσίων διορισμένων από τις κοματικές λίστες οι οποίες συντάσσονται από ντόποιους τοποτηρητές που οι μεγάλοι επιλέγουν από τις "άγιες οικογένειες" του τόπου.

Δεν θα βρείτε κανέναν από τους έλληνες λαμπρούς διανοητές κι επιστήμονες εκεί μέσα. Ούτε απ' έξω δεν πατάνε μη λερωθούν.

Κατάλαβες τώρα γιατί τα κάνουν όλ' αυτά; ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΑΛΛΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ.

Ούτε στο γένος ούτε στη σκέψη.

Καθιστούν αδύνατη ακόμα και την αναπαραγωγή. Οι γονείς σε δυο δουλειές, οι παππούδες ακόμα και στα 70 θα εργάζονται.

Τα παιδιά δεν μεγαλώνουν αυτόματα και ο ξέρουν.

Είναι υπεύθυνοι για κάθε ΕΛΛΗΝΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙ. Θυμηθήτε το, κάνουν γενοκτονία και το ξέρουν.

πηγή:Τρελλο-γιάννης

Η εκδίκηση των τόνων κατά των πνευματοκτόνων

"Το πρόβλημα ξεκινάει από το Μεσοπόλεμο και μετά. Από μια μερίδα των λεγόμενων προοδευτικών. Επικεφαλής ήταν ο Δημήτρης Γληνός, εκπρόσωπος στην Ελλάδα του αμερικανικού ιδρύματος Κάρνεγκι. Η ελληνική γλώσσα ήταν μέσα στους στόχους των Αμερικανών. Να εξαφανιστεί. Για να γίνουμε Ευρωπαίοι, να πάψουμε να είμαστε Έλληνες με την κυριολεκτική σημασία."

Σύμφωνα με έρευνα του Ανοιχτού Ψυχοθεραπευτικού Κέντρου, τα παιδιά που διδάσκονται την ιστορική ορθογραφία των Ελληνικών - πολυτονικό δηλαδή - αναπτύσσουν γρηγορότερα τις αντιληπτικές τους ικανότητες σε σχέση με εκείνα που διδάσκονται μονοτονικό!

Πρόεδρος του Κέντρου είναι ο ψυχίατρος Ιωάννης Τσέγκος, οι θέσεις του οποίου, καθώς και το σχετικό βιβλίο "Η εκδίκηση των τόνων" (Εναλλακτικές Εκδόσεις), που κυκλοφόρησε μαζί με άλλους δύο ερευνητές, τον Θαλή Παπαδάκη και τηΔήμητρα Βεκιάρη, προκάλεσαν πραγματικό σάλο.

(Ο Ιωάννης Τσέγκος κυκλοφόρησε και νέο βιβλίο με τίτλο "Κατά μονοτόνων και πνευματοκτόνων" από τις Εκδόσεις των Φίλων).
- Μα πώς μπλέχτηκαν έτσι κουβάρι φιλόλογοι, πολιτικοί και ψυχίατροι μαζί, για τα μάτια της γλώσσας μας;

"Οι πολιτικοί είναι άσχετοι και επικίνδυνοι. Διότι το μόνο που τους νοιάζει είναι να μαζεύουν ψήφους, Και υπέκυψαν στο λαϊκισμό της ευκολίας, καταργώντας την ιστορική ορθογραφία της γλώσσας μας. Και πώς το αποφάσισαν; Με τροπολογία του Βερυβάκη σε άσχετο νομοσχέδιο! Το φαντάζεσαι; Να καταστρέφεις την ελληνική γλώσσα με ιστορία 3 χιλιάδων ετών, μέσα στα μαύρα μεσανυχτα, με τροπολογία!"

- Γιατί η Δεξιά δεν έκανε αντιπολίτευση; Ευκαιρία δεν ήταν;

"Μα ο 'εθνάρχης' Καραμανλής ήθελε κι αυτός να εμφανίζεται ως προοδευτικός. Το ίδιο και ο Ράλλης. Ο Ανδρέας ήθελε να φαίνεται ακόμη πιο προοδευτικός και να αφαιρέσει από την Αριστερά το μονοπώλιο της προοδευτικότητας. Κάπως έτσι σκέφτηκαν να καταργήσουν τους τόνους. Ικανοποιώντας ταυτόχρονα και τους συνδικαλιστές".

- Όμως, οι κορυφαίοι μας φιλόλογοι δε συμφωνούν καθόλου με τα συμπεράσματα της έρευνας σας. Ο Δημαράς, ο Κριαράς, ο Μαρωνίτης..

"Γνώμη τους. Ας το αποδείξουν. Ψυχίατροι είναι; Επομένως με τι κριτήρια κρίνουν μια επιστημονική έρευνα; Εδώ και 25 χρόνια δεν έγινε ούτε μία έρευνα για το θέμα! Ο χώρος μας δεν αμφισβήτησε τη μεθοδολογία της δικής μας. Εμείς στηριχθήκαμε σε έγκυρα επιστημονικά τεστ διεθνώς, το WISCIII και το ΑΘΗΝΑ. Και αποδείξαμε ότι στην εξοπλιστική ηλικία του παιδιού, μεταξύ 5 και 12, η διδασκαλία της ιστορικής ορθογραφίας μας, επί τουλάχιστον δύο ώρες την εβδομάδα, προκαλεί ταχύτερη νοητική ανάπτυξη των παιδιών. Οι φιλόλογοι που έχουν αμφιβολίες, καλά θα κανουν να διαβάσουν προσεκτικά το βιβλίο και επίσης να δούνε τι θα κάνουν με τη δική τους επιστήμη, που πάει κατά διαόλου".

- Δηλαδή;

"Μα οι σημερινοί μας φιλόλογοι έχουν βγει από σχολές που διδάσκουν αυτοί που έφεραν το μονοτονικό. Είναι λογικό οι περισσότεροι εξ αυτών να έχουν δυσκολίες.."

- Οι τόνοι όμως, δεν έχουν σχέση με την καθαρεύουσα.

"Φυσικά. Μα η κατάργηση των τόνων τη δημοτική κατέστρεψε κυρίως. Διότι τώρα κανείς δε μπορεί να μιλήσει σωστά. Το ακούς στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση. Όλοι παρατονίζουν. Διότι οι τόνοι δεν ήταν μπιχλιμπίδια. Είχαν ρόλο. Ακόμη και άνθρωποι μορφωμένοι μιλάνε λάθος. Έχει καταργηθεί ο ρυθμός, η αρμονία που έχει μέσα η ελληνική φράση. Αυτά τα εξασφάλιζε ο τονισμός και γι'αυτό ακριβώς μπήκαν και οι τόνοι από τους Αλεξανδρινούς. Αυτό το είπε πολύ γλαφυρά και ο Διονύσης Σαββόπουλος μελετώντας μουσικά το ζήτημα: πως αλλιώς ας πούμε, εκφέρεται η λέξη "αβγό" και αλλιώς η λέξη "αγαπώ"! Η πρώτη έχει οξεία, η δεύτερη περισπωμένη. Είναι μακρά η εκφορά της. Ειδάλλως, με το μονοτονικό, το αβγό γίνεται αγαπώ! Ένα και το αυτό".

- Η αρχαία γλώσσα, όμως, δεν είχε τόνους.

"Σιγά το επιχείρημα! Οι αρχαίοι ήξεραν προφορικά όλον τον Όμηρο. Όταν όμως χάθηκε η επαφή με την κλασική Ελλάδα και έπρεπε οιΑλεξανδρινοί να μάθουν τη γλώσσα μέχρι τα Εκβάτανα, έβαλαν τους τόνους ώστε να διατηρηθεί ο ρυθμός και να διευκολυνθεί η εκμάθηση των ελληνικών".

- Κι εμείς, για διεκόλυνση βγάλαμε τους τόνους.

"Η διευκόλυνση των Αλεξανδρινών στόχευε στη μάθηση των ελληνικών. Η δική μας στοχεύει στην απομάθηση. Το μονοτονικό καθυστερεί το μυαλό των παιδιών. Τα παιδιά, που στην έρευνά μας έκαναν δύο ωρίτσες πολυτονικό, διαπιστώθηκε έπειτα από τεστ πως από πολλές πλευρές υπερτερούν εκείνων που δεν είχαν αυτή την εκπαίδευση".

- Σε τι υπερτερούν;

"Στην ανάπτυξη των ικανοτήτων τους, όπως την προσεγγίζει η σύγχρονη ψυχολογία. Είχαμε ένα μοντέλο 50 παιδιών. Τα 25 έκαναν και πολυτονικό, τα 25 μονοτονικό. Τα εξετάσαμε στην αρχή και στο τέλος του έτους. Συμπέρασμα; Τα παιδιά που διδάχτηκαν μονοτονικό υστερούσαν εμφανώς στην αντίληψη και στη μνήμη".

- Πότε και από ποιούς ξεκινάει το πρόβλημα;

"Κυρίως από τον Μεσοπόλεμο και μετά. Από μια μερίδα των λεγόμενων προοδευτικών - όχι όλων, όμως. Επικεφαλής ήταν ο Δημήτρης Γληνός, που ήταν εκπρόσωπος στην Ελλάδα του αμερικανικού ιδρύματος Κάρνεγκι".

- Αριστερό εκπρόσωπο είχαν οι Αμερικανοί στην Ελλάδα;

"Αυτό να το απαντήσετε εσείς, οι ιστορικοί. Ο Φίλιππος Ηλιού και ο Αντώνης Λιάκος. Πώς εκπρόσωπος του ιδρύματος Κάρνεγκι στην Ελλάδα ήταν ο Γληνός".

- Τι σκοπούς είχε αυτό το ίδρυμα;

"Να γραφτεί μια νέα ελληνική ιστορία, χωρίς αιχμές. Αποστειρωμένη. Δεν ήρθαν στην κ.Ρεπούση ξαφνικά αυτές οι ιδέες περί 'συνωστισμού'. Είχε γίνει δουλειά εδώ και χρόνια από τους Αμερικανούς. Είναι παλιά ιστορία. Η ελληνική γλώσσα ήταν μέσα στους στόχους τους. Να εξαφανιστεί. Να γίνει λατινική γραφή".

- Γιατί ένα αμερικανικό ίδρυμα να ασχολείται με την ελληνική γλώσσα;

"Για να γίνουμε Ευρωπαίοι. Και να πάψουμε να είμαστε Έλληνες με την κυριολεκτική σημασία του όρου. Ώστε μετά να περνάει ευκολότερα, χωρίς πολιτισμικές αντιστάσεις, η πολιτική τους στα Βαλκάνια. Όμως, λαός χωρίς δική του γλώσσα και ιστορία τι λαός είναι; Όπως οι Σκοπιανοί. Προτεκτοράτο".

- Και τι προτείνετε; Να επανέλθει το πολυτονικό προαιρετικά;

"Προαιρετικά ο καθένας γράφει όπως θέλει. Και στα σουαχίλι. Δε μπορεί όμως, το παιδάκι της της εξοπλιστικής ηλικίας, που λένε οι ψυχολόγοι, του δημοτικού δηλαδή, να το ξεκόβουν από τις γλωσσικές του ρίζες. Θα έπρεπε να διδάσκεται στο δημοτικό, 3-4 ώρες, την αρτιμελή ελληνική γραφή. Για να μη γινόμαστε ρεζίλι και στους ξένους, δηλαδή".

- Γιατί γινόμαστε ρεζίλι;

"Διότι οι Ευρωπαίοι ξέρουν ελληνικά. Τα σπουδάζουν. Και βλέπουν ότι εμείς δεν τα ξέρουμε πια. Και κουνάνε το κεφάλι τους και λένε τι αίσχη είναι αυτά που κάνατε με τη γλώσσα σας. Κατήργησαν οι Γάλλοι το πολυτονικό τους; Οι Άγγλοι τη δασεία, το h; Όχι. Έχουν ένα σωρό σύμφωνα που δεν προφέρονται. Γιατί αυτοί ξέρουν πως η γλώσσα είναι η πνευματική τους ρίζα. Ο πολιτισμός τους. Εάν χαθεί, χάθηκαν".

- Εμείς γιατί;

"Διότι ήρθε σ'εμάς το τσουνάμι του δήθεν εκσυγχρονισμού και δε βρήκε αντιστάσεις. Θέλαμε την ευκολία μας. Και θελήσαμε να γίνουμε τσιράκια της λογικής αυτής, υιοθετώντας τα σχέδια των διαφόρων 'αριστερών' Κάρνεγκι φαουντέισον".

- Εννοείτε ότι ήθελαν να γίνουμε αμερικανάκια;

"Πες το κι έτσι. Να γίνουμε ΗΠΑνθρωποι, σωστότερα. Στα παιδιά μας όμως, δεν έχεις το δικαίωμα να στερείς ικανότητες. Τη γλώσσα τους. Οπότε οι γονείς καλά θα κάνουν να υπολογίσουν στον οικογενειακό προϋπολογισμό για τις ξένες γλώσσε και άλλο ένα μικρό ποσό για μία επιπλέον ξένη γλώσσα: τα ελληνικά!"

Συνέντευξη: Απόστολος Διαμαντής

Πηγή: Έψιλον της Κυριακής (16.11.08)

Ακολουθεί επιστολή του κ. Θαλῆ Ν. Παπαδάκη, Κλινικού Ψυχολόγου-Ψυχοθεραπευτή και Προέδρου τοῦ Συλλόγου Ἑλλήνων Ψυχολόγων στον κ. Αντώνη Καρκαγιάννη, δημοσιογράφο και πρώην εκδότη της Καθημερινής (6.11.2005)

Πολυτονικό καὶ δυσλεξία

Ἀξιότιμε κ. Καρκαγιάννη,

Σᾶς γράφω ἐπειδὴ αὐτὲς τὶς μέρες, πολὺς θόρυβος καὶ κυρίως πολλὴ παραποίηση τῆς ἀλήθειας διαπράττεται γύρω ἀπὸ τὸ πολυτονικὸ καὶ τὴ δυσλεξία, ἀπ' ἀφορμὴ τὴν τριετὴ ἔρευνα ποὺ ἔγινε στὸ Ἀνοικτὸ Ψυχοθεραπευτικὸ Κέντρο, καὶ τὸ βιβλίο ποὺ κυκλοφόρησε πρόσφατα («Ἡ Ἐκδίκηση τῶν Τόνων», Ἐναλλακτικὲς Ἐκδόσεις), ὁπότε χρειάζονται ὁρισμένες διευκρινίσεις:

1. Ἡ ἔρευνα ἄρχισε πρὶν 6 χρόνια καὶ ἡ πρώτη της φάση, ποὺ κράτησε 3 χρόνια, ἔγινε μὲ παιδιὰ φυσιολογικὰ Α΄, Β΄ καὶ Γ΄ τάξης τοῦ Δημοτικοῦ.

2. Σκοπός της ἦταν νὰ διερευνήσει τήν, παράδοξη, αὔξηση τοῦ ἀριθμοῦ μαθητῶν μὲ μαθησιακὲς δυσκολίες, ποὺ παρουσιάστηκε ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τῆς δεκαετίας τοῦ ’90 στὸ Παιδοψυχιατρικὸ Τμῆμα τοῦ Α.Ψ.Κ.

3. Ἡ ἔρευνα, ποὺ πρωτοπαρουσιάσθηκε στὸ 18ο Πανελλήνιο Ψυχιατρικὸ Συνέδριο, στὴν Κῶ στὶς 17.5.04, δὲν ἔγινε «ἀπὸ ψυχιάτρους», ὅπως λέγεται καὶ γράφεται, ἀλλὰ ἀπὸ 21 ψυχολόγους καὶ ἕναν ψυχίατρο, τὸν κ. Ἰ.Κ. Τσέγκο, ποὺ εἶχε τὴν ἰδέα καὶ τὴν ἐποπτεία τῆς ἔρευνας.

4. Ἡ ἔρευνα δὲν ἐπιχορηγήθηκε ἀπὸ τὸ κράτος ἢ τὴν Ε.Ε. καὶ πραγματοποιήθηκε μὲ 50 φυσιολογικὰ παιδιὰ ποὺ φοιτοῦν σὲ σχολεῖα τοῦ λεκανοπεδίου ὅπου διδάσκονται, ὅλα φυσικά, τὸ «μονοτονικό».

5. Τὰ παιδιὰ ἦταν συμβατὰ μεταξύ τους ὡς πρὸς ὅλες τὶς μεταβλητὲς ἐκτὸς μόνον τῆς ἐκμάθησης, ἢ μή, τῶν ἀρχαίων ἑλληνικῶν,μεταβλητὴ ἡ ὁποία διεχώρησε τὰ παιδιὰ σὲ δύο ὁμάδες (μελέτης καί ἐλέγχου, ἢ «ἀρχαίων» καὶ «μονοτονικῶν»), ἐπειδὴ οἱ «ἀρχαῖοι» διδάσκονταν, ἐπιπλέον, γιὰ δύο ὧρες κάθε Σάββατο καὶ τὰ ἀρχαῖα ἑλληνικά, στὴν «Ἑλληνικὴ Ἀγωγή», μὲ πρωτοβουλία τῶν γονέων τους.

6. Ὅλα τὰ παιδιά ἐξετάστηκαν, στὴν ἀρχὴ καὶ στὸ τέλος τοῦ σχολικοῦ ἔτους (δηλαδὴ μετὰ ἀπὸ 9 μῆνες), μὲ διεθνῶς καθιερωμένες δοκιμασίες, προσαρμοσμένες καὶ σταθμισμένες στὸν ἑλληνικὸ πληθυσμό, ἀπὸ τὸ Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν (WISC καὶ «ΑΘΗΝΑ» τὲστ).

7. Τὰ ἀποτελέσματα ἔδειξαν ὅτι οἱ «ἀρχαῖοι» ὑπερτεροῦν τῶν «μονοτονικῶν», μὲ στατιστικῶς σημαντικὲς διαφορές, ὡς πρὸς τὶς ὀπτικοαντιληπτικὲς καὶ γνωστικὲς ἱκανότητες καὶ λειτουργίες, οἱ ὁποῖες, ὡς γνωστόν, συνεπάγονται καὶ περαιτέρω θετικὴ σχολικὴ ἐπίδοση. Κατὰ ὁρισμένους εἰδικοὺς μπορεῖ νὰ ἐπιδράσουν θετικὰ στὴν πρόληψη μαθησιακῶν δυσκολιῶν (δυσλεξία καὶ «δυσλεξίες») ἀλλὰ καὶ θεραπευτικὰ ὅταν οἱ δυσκολίες αὐτὲς ἐμφανισθοῦν. Ἡ δυσλεξία πάντως δὲν ἦταν ἀντικείμενο τῆς ἔρευνάς μας.Τὰ ἐρωτήματα, ποὺ ὁδήγησαν στὴν ἔρευνα, προέκυψαν ἀπὸ τὴν αὔξηση τοῦ ἀριθμοῦ τῶν μαθησιακῶν δυσκολιῶν, πολλὲς ἀπὸ τὶς ὁποῖες χαρακτηρίζονταν ἀπὸ τὰ Κέντρα Διάγνωσης, Ἀξιολόγησης καὶ Ὑποστήριξης (Κ.Δ.Α.Υ.) «ὡς δυσλεξίες».

Ἐπειδὴ ἡ ἀνωτέρω ἔρευνα εἶναι ἡ πρώτη καὶ ἡ μόνη ποὺ ἔχει γίνει κατὰ τὰ 23 χρόνια τῆς ἐπιβολῆς τῆς ἁπλοποιημένης γραφῆς,ἐλπίζουμε ὅτι θὰ δώσει ἔναυσμα καὶ γιὰ ἄλλες, ἐπιβεβαιώνοντας ἢ ἀμφισβητώντας τὰ δικά μας εὑρήματα. Ἡ ἔρευνά μας, πάντως, συνεχίζεται μὲ τὰ ἴδια παιδιά, ποὺ τώρα βρίσκονται σὲ μεγαλύτερη ἡλικία (ΣΤ΄ Δημοτικοῦ), κατὰ τὴν ὁποία διαφοροποιοῦνται τὰ ψυχοεκπαιδευτικὰ δεδομένα.

Τελειώνοντας, θὰ ἤθελα νὰ προσθέσω ὅτι, μετὰ ἀπὸ 23 χρόνια, ὅταν ἡ ἀναγνωσιμότητα κειμένων τύπου life style ὑπερτερεῖ ἐκείνης τοῦ Παπαδιαμάντη καὶ ὅπου ἡ ἡμιμάθεια τῶν φοιτητῶν θὰ πρέπει νὰ εἶναι ἐν γνώσει καὶ τοῦ ἐπιστολογράφου σας καθηγητοῦ κ. Θ. Τζαβάρα, λίγη περισσότερη ὑπευθυνότητα καὶ σοβαρότητα δὲν θὰ ἔβλαπτε. Ἄν τὰ "χρόνια ἔρευνας καὶ κλινικῆς δραστηριότητας δὲν τοῦ ἐπέτρεψαν (sic) νὰ διαβάσει κάποια σχετικὴ βιβλιογραφία", αὐτὸ ὀφείλεται στὸ ὅτι, δυστυχῶς, τέτοια ἔρευνα πού, ἐπαναλαμβάνω δὲν ἀφορᾶ τὴν δυσλεξία, δὲν ὑπῆρξε! Ἄς διαβάσει λοιπὸν τὴν ἔρευνά μας καὶ ἄς ἐπιχειρήσει ἐνδεχομένως καὶ μία ὁ ἴδιος ἀντὶ νὰ ἐπιφορτίζει ἐσᾶς μὲ διαμεσολαβήσεις στὴν Ἱερὰ Σύνοδο!

Μὲ ἐξαιρετικὴ τιμή,

Θαλῆς Ν. Παπαδάκης

Κλινικὸς Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής

Πρόεδρος τοῦ Συλλόγου Ἑλλήνων Ψυχολόγων


πηγή:ακτίνες

Μια άλλη οπτική της κρίσης, ευχαριστιακή

ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΝΕΥΡΟΚΟΠΛΗ (Συγγραφέας – Εκπαιδευτικός)

Τοπίο θολό. Ομίχλη πυκνή πάνω από τη χώρα. Συνοφρυωμένα πρόσωπα, τρομαγμένες ψυχές. Ενοχές, γκρίνιες, κατάρες, απαξίωση. Φόβος, απόγνωση, απελπισία. Όλα όσα είναι ικανά και αναγκαία για να συνθέσουν ένα ιδανικό θεατρικό σκηνικό όπου έχει όλες τις προϋποθέσεις για να παιχτεί έργο κλασικό μεγάλου συγγραφέα με σπουδαίους πρωταγωνιστές, σοβαρή πλοκή, ψυχογραφική εμβάθυνση, που θα κρατήσει τις ανάσες των θεατών μέχρι το τέλος του όπως καιρό είχε να τους συμβεί. Μόνον που εδώ εμείς αποτελούμε τον χορό και όχι τους θεατές. Κάτι σαν αρχαία τραγωδία.

Αφήστε τους προφήτες να βγαίνουν στους δρόμους και να προφητεύουν δεινά. Τις μάγισσες να εξαγοράζουν την αγωνία των απλοϊκών. Τα μυθικά τέρατα να ξυπνούν, να βγάζουν καπνούς απ’ το στόμα και νύχια γαμψά, απειλώντας όλους όσους αφελώς πίστεψαν στην ύπαρξή τους.

Επιτρέψτε μου… Βλέπετε, εγώ γεννήθηκα στη Σαλονίκη. Την πόλη της ομίχλης. Της πρώτης Φιλοσοφικής σχολής, της πρώτης τηλεόρασης, του πρώτου ραδιοφώνου, των λογοτεχνών, της ιστορίας, του Βυζαντίου. Την πόλη της εσωστρέφειας, της πνευματικής παραγωγής, του Ησυχασμού.

Διδάχθηκα πως η απόγνωση γεννιέται από τα ψευδή αισθήματα πως πρώτη φορά συμβαίνει κάτι τραγικό, πως είμαι ο μόνος που το περνάω, πως πάνω μου βαραίνει μια κατάφορη αδικία, πως φταίω για όλα εγώ. Η αλήθεια όμως είναι πάντα ένα ανάποδο κάτοπτρο. Και η αλήθεια μόνο στην απόγνωση δεν οδηγεί. Αντίθετα, ελευθερώνει από κάθε απελπισία. Διακατέχεται από ανεμπόδιστη ελπίδα και πίστη.

Ο σύγχρονος άνθρωπος, όλοι εμείς οι ζώντες δηλαδή, δεν είναι ξεκομμένος από το παρελθόν του. Δεν τελειώνει με τον θάνατό του. Αν τον δούμε μέσα στο σύνολο της Ιστορίας του, τότε η πραγματικότητά του θα πάρει πάλι τις πραγματικές της διαστάσεις. Και η ανθρωπότητα έζησε πολύ πιο τραγικές στιγμές απ’ αυτές που ζούμε σήμερα κι εξακολούθησε να υπάρχει. Σε περιόδους κρίσεων δε, όλως παραδόξως και εντελώς ανέλπιστα, μεγαλούργησε κιόλας. Καταλαβαίνω πως δεν είναι εύκολο να ξεβολεύεται κανείς. Καταλαβαίνουμε όμως πού μας οδήγησε το βόλεμα;

Θα τολμήσω να εκφράσω πόσο με γοητεύει όλη αυτή η κρίση. Τον μεγάλο μου θαυμασμό προς όλη αυτήν την αναταραχή. Τον ενθουσιασμό μου για τον κλυδωνισμό της οικονομίας που ανατρέπει την τάξη του κόσμου και περισσότερο της χώρας μας. Το καίριο και πολύτιμο αίσθημα της ανασφάλειας.

Όχι, δεν είμαι κακεντρεχής, δεν είμαι βολεμένη, δεν έχω υλικά αποθέματα ώστε να χαιρεκακώ με την εξαθλίωση των άλλων. Το αντίθετο μάλιστα. Απλώς είμαι από τη Θεσσαλονίκη κι αυτό το χώμα που με έθρεψε, μου έμαθε πως το θαύμα γεννιέται απ’ τις στάχτες. Μου έμαθε να βλέπω μέσα απ’ την ομίχλη με την οποία τόσο εξοικειώνεσαι σ’ αυτόν τον τόπο. Γιατί μέσα σε όλον αυτόν τον ζόφο, βλέπω την εγρήγορση των ανθρώπων και τον επαναπροσδιορισμό τους. Βλέπω το ξύπνημα κοιμισμένων συνειδήσεων, το νέο όραμα να αφυπνίζεται. Βλέπω ανθρώπους να παραιτούνται από τη δουλειά τους αποφασισμένοι να ζουν με λιγότερα αλλά ουσιαστικότερα. Άλλους που στέλνουν βιογραφικά στο εξωτερικό και ενώνονται με τον έξω κόσμο καθώς ο μέσα δεν τους φτάνει. Βλέπω ν’ ανθίζουν αρετές ξεχασμένες, όπως η υπομονή, η αλληλεγγύη, η γενναιοδωρία. Να φυτεύονται στα μπαλκόνια μαϊντανοί και δυόσμοι, να χαζεύουν οι διαβάτες στην παραλία το ηλιοβασίλεμα που πριν προσπερνούσαν. Χτυπούν τα τηλέφωνα και αυξάνονται οι προσκλήσεις στα σπίτια για το κοινό φαγητό, την κοινή τράπεζα. Κλείνουν τηλεοράσεις και ανοίγουν βιβλία. Απομονώνονται οι μίζεροι και οι τρομολάγνοι, αποζητάται η παρηγοριά, ο άλλος λόγος που είναι και λόγος ύπαρξης που θα γεμίσει τα σπλάχνα μας. Η στάχτη του οικονομικού ηφαιστείου απαγορεύει το πέταγμα των υψηλών μας φρονημάτων και μας διδάσκει απ’ την αρχή πως για να πετάξουμε πρέπει πρώτα να μάθουμε να περπατάμε, -κάτι που λησμονήσαμε μέσα στην ευμάρεια.

Έχει μεγάλη χάρη η κρίση, η ανασφάλεια, ο κλυδωνισμός. Έχει τόση χάρη όση και η αρρώστια, η αναπηρία, η ανέχεια. Γιατί όπως ακριβώς ο άνθρωπος δεν είναι μόνο αγαθά, ασφάλεια, σιγουριά, δεν είναι και μόνον υγεία, ικανότητες, ανάγκες. Ήταν, είναι και θα παραμένει κάτι πολύ περισσότερο από όλα αυτά. Κάτι που φανερώνεται και φωτίζεται μόνον όταν όλα κλονίζονται και σταθεί μόνος, γυμνός και τετραχηλισμένος μπροστά στο θαύμα της ύπαρξης, μόνος με τον εαυτό του, μόνος με τον έρωτά του, μόνος με τον θάνατο, μόνος με τον Θεό του.

Δεν ωφελούν οι κλάψες. Δεν οδηγούν πουθενά οι μιζέριες. Οι εκφοβισμοί απλώς παραλύουν τη κρυμμένη δυναμική. Θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε καθένας στο πόστο του, ίσως περισσότερο σιωπηλά αλλά με περισσότερο πείσμα. Η διαφορά θα είναι η εγρήγορση, ο εσωτερικός επαναπροσδιορισμός, η επαναξιολόγηση της ζωής, των σχέσεων, των αγαθών και του νοήματος που μένει αδιάπτωτο στους αιώνες.

Κρίνω πως είμαστε πάρα πολύ τυχεροί και οφείλουμε μεγάλη ευγνωμοσύνη στους καιρούς που μας χαρίζουν τη δυσκολία τους. Μπροστά, λοιπόν, με ανοιχτές αισθήσεις. Η ζωή είναι σαν τα παιδιά. Μας οδηγεί αλάνθαστα αν την εμπιστευτούμε… αλλά για να την εμπιστευτούμε πρέπει πρώτα να την ανακαλύψουμε…

πηγή:τρελλο-γιάννης

Τα παιδιά πάτησαν γερά το θεατρικό σανίδι Μαθητές του Δημοτικού έγιναν ηθοποιοί και αρίστευσαν στην «Εβδομάδα Μαθητικού Θεάτρου» του Δήμου Αθηναίων

Είκοσι τέσσερις λιλιπούτειοι καλλιτέχνες κατόρθωσαν να αποδείξουν στους θεατρόφιλους της Αθήνας ότι το δημόσιο σχολείο έχει πολύ περισσότερες δυνατότητες από αυτές που συνήθως του αναγνωρίζονται. Αρκεί να υπάρχει (έστω και ένας) καθηγητής με μεράκι που να ενδιαφέρεται να ασχοληθεί ουσιαστικά με τους μαθητές του! Στο πλαίσιο της «Εβδομάδας Μαθητικού Θεάτρου» του Δήμου Αθηναίων οι μαθητές του 121ου Δημοτικού Σχολείου παρουσίασαν στο Θέατρο Λαμπέτη τη δική τους εκδοχή του «Οδυσσεβάχ» της Ξένιας Καλογεροπούλου, με τον όρο «δική τους» να λαμβάνεται... στην κυριολεξία, μια και οι μαθητές όχι μόνο έπαιξαν όλους τους ρόλους, χόρεψαν και τραγούδησαν επί σκηνής αλλά φιλοτέχνησαν και τα κοστούμια και τα σκηνικά της παράστασης.

«Οργανώσαμε ειδικά μαθήματα για να μάθουν τα παιδιά να κατασκευάζουν μάσκες, να ράβουν κοστούμια και να ζωγραφίζουν σκηνικά και αφίσες. Μετά άρχισαν οι πρόβες, δύο ώρες την εβδομάδα στο σχολικό πρόγραμμα και ολόκληρα οκτάωρα τα Σαββατοκύριακα. Φυσικά η διαδικασία διήρκεσε περίπου δέκα μήνες, αλλά άξιζε τον κόπο» τονίζει στο «Βήμα» ο υπεύθυνος καθηγητής κ. Νίκος Δότσιος , λίγο προτού ανοίξει η αυλαία εν μέσω μιας χαοτικής κατάστασης: μικροί ηθοποιοί τριγυρίζουν με άγχος και ενθουσιασμό, επαναλαμβάνοντας μηχανικά τις ατάκες τους, μαμάδες εκτελούν χρέη μακιγιέζ, ενώ οι υπεύθυνοι καθηγητές-σκηνοθέτες επιβλέπουν (ταυτόχρονα) το τελικό sound check, τα σκηνικά, τον φωτισμό και τα κοστούμια.

Οταν, βέβαια, η ενδυματολογία ανατίθεται σε δεκάχρονους μαθητές, είναι φυσικό να προκύπτουν και απρόοπτα, όπως για παράδειγμα συνέβη με την περιβόητη μάσκα για τον ρόλο του λιονταριού, η οποία έπειτα από λίγες ώρες δουλειάς των μικρών καλλιτεχνών έμοιαζε περισσότερο με... γουρούνι! «Ετσι και εμείς αλλάξαμε τον ρόλο και αντικαταστήσαμε το λιοντάρι με γουρούνι. Με λίγη καλλιτεχνική ευρηματικότητα όλα αντιμετωπίζονται» σημειώνει γελώντας ο κ. Δότσιος.

Ολοι χαρούμενοι
Το μεγάλο στοίχημα για τους δασκάλους ήταν να μην αφήσουν κανένα μαθητή εκτός διαδικασίας και να κατορθώσουν να εντάξουν στην παράσταση ακόμη και παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες ή προβλήματα συμπεριφοράς. Ετσι η προετοιμασία του έργου μετατράπηκε σε ιδιόμορφο εκπαιδευτικό πείραμα με θεαματικά αποτελέσματα. «Η προσπάθεια για την επίτευξη κοινού στόχου βοήθησε τα παιδιά να αποδεχθούν ακόμη και μαθητές που παλαιότερα ήταν κάπως περιθωριοποιημένοι. Παιδιά με χαμηλή αυτοπεποίθηση άρχισαν να νιώθουν σημαντικά, όσο μικρό ρόλο και αν είχαν, δεδομένου ότι η ομάδα τούς χρειαζόταν για να πετύχει» σχολιάζει στο «Βήμα» η κυρία Γιούλα Ζαρακότα , δασκάλα των παιδιών και οργανώτρια της παράστασης.

«Το σημαντικότερο είναι ότι κατόρθωσαν μέσα από την τέχνη να εκφράσουν τα συναισθήματά τους και να νιώσουν μια παρέα. Τα βλέπαμε μέρα με τη μέρα να δένονται, να παίζουν όλα μαζί, να αγκαλιάζονται μετά τις πρόβες και δεν πιστεύαμε στα μάτια μας!» προσθέτει.

Ο βασικός λόγος για τον οποίο οι περισσότεροι έλληνες μαθητές δεν έχουν ενθουσιώδη επαφή με την τέχνη (σε αντίθεση με τους ευρωπαίους συνομηλίκους τους) είναι ο τρόπος με τον οποίο οι πολιτιστικές δραστηριότητες ήταν ενταγμένες, τουλάχιστον μέχρι πρότινος, στο σχολικό πρόγραμμα. Στεγνές πληροφορίες, βαρετή προσέγγιση και έλλειψη φαντασίας έκαναν τα παιδιά να χασμουριούνται κατά τη διάρκεια εκθέσεων και παραστάσεων. «Τα πολιτιστικά δρώμενα παίζουν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της προσωπικότητας των παιδιών, μόνο όμως όταν τα παιδιά παρακολουθούν κάτι που μπορεί να κρατήσει το ενδιαφέρον τους. Σε διαφορετική περίπτωση, όταν είναι απαιτητικά ή δυσνόητα, μπορούν να προκαλέσουν αντίδραση ή ακόμη και απώθηση στα παιδιά» σχολιάζει στο «Βήμα» ο κ. Χρήστος Τεντόμας , δημοτικός σύμβουλος και εποπτεύων της Διεύθυνσης Σχολικής Μέριμνας του Δήμου Αθηναίων.

Η δημιουργία απελευθερώνει από τηλεόραση και playstation

Η πρόκληση για όλους όσοι εργάστηκαν για την Εβδομάδα Μαθητικού Θεάτρου ήταν να οργανώσουν τη διαδικασία με τρόπο που να αγγίξει την παιδική ψυχή.

Εν τέλει το μοντέλο «από τα παιδιά για τα παιδιά» λειτούργησε, και στο φεστιβάλ μαθητικού θεάτρου παρουσιάστηκαν περισσότερα από δέκα θεατρικά έργα στα θέατρα Λαμπέτη, Δημήτρης Χορν και Κιβωτός. Ταυτόχρονα με το φεστιβάλ θεάτρου στην Αθήνα οργανώνεται τους τελευταίους μήνες μια σειρά δραστηριότητες που έχουν σκοπό να «ξεσηκώσουν» τα παιδιά από την τηλεόραση και το playstation και να ενισχύσουν τη συμμετοχή τους στη δημιουργία, όπως το μαθητικό φεστιβάλ δημιουργίας school fest, τα εκπαιδευτικά προγράμματα με χρήση νέων τεχνολογιών, τα πρωταθλήματα σκακιού, η γιορτή παραμυθιού, καθώς και ένα πρόγραμμα ρομποτικής εκπαίδευσης.

πηγή:Βήμα

ΠΕΡΙ ΑΓΑΠΗΣ-Οσίου Εφραίμ του Σύρου

Τοιχογραφία καθολικού Ι.Μ.Διονυσίου-16ος αιώνας

Μακάριος ό άνθρωπος εκείνος πού έχει την αγάπη του Θεού. Διότι έχει εντός του τον Θεόν. «Ό Θεός αγάπη εστίν. Καί ό μένων εν τη αγάπη, εν τω Θεώ μένει».

Ό έχων την αγάπη υπερνικά τα πάντα με την βοήθεια του Θεοϋ.

Ό έχων την αγάπη δεν φοβάται. διότι ή αγάπη «έξω βάλλει τον φόβον».

Ό έχων την αγάπη δεν αποστρέφεται κανένα, ούτε μεγάλο, ούτε ένδοξο, ούτε πτωχό, ούτε πλούσιο. Τα πάντα στέργει, τα πάντα υπομένει.

Ό έχων την αγάπη δεν επαίρεται κατά τίνος, δεν κομπάζει, δεν καταλαλεϊ κανένα, αλλά αποστρέφεται τους καταλαλητάς.

Ό έχων την αγάπη δεν περπατάει με δόλο, δεν υποσκελίζει τον άδελφόν, ούτε υποσκελίζεται.

Ό έχων την αγάπη δεν φθονεί, δεν συκοφαντεί, δεν χαίρεται για τα σφάλματα των άλλων, δεν διασύρει τον πταίστη, αλλά τον συλλυπείται καί τον βοηθάει. Δεν παραβλέπει τον άδελφόν του στην ανάγκη του, αλλά υπερασπίζει αυτόν καί πεθαίνει μαζί του.


Ό έχων την αγάπη κάνει το Θέλημα του Θεοϋ καί είναι μαθητής Του. Διότι ό καλός Δεσπότης μας είπε: «εκ τούτου γνώσονται πάντες ότι έμοί μαθηταί έστέ, εάν άγάπην έχητε εν άλλήλοις».

Ό έχων την αγάπη ουδέποτε θεωρεί, ούτε λέγει ότι κάτι είναι δικό του, αλλά όσα έχει παρουσιάζει κοινά προς όλους.

Ό έχων την αγάπη κανένα δεν θεωρεί ξένον, αλλά όλους οικείους.

Ό έχων την αγάπη δεν θυμώνει, δεν κομπάζει, δεν έξάπτεται, δεν χαίρει για τίς αδικίες, δεν καταγίνεται ακατάπαυστα στα ψεύδη, κανένα δεν νομίζει έχθρόν, παρά μόνο τον διάβολο.

Ό έχων την αγάπη τα πάντα υπομένει, πολιτεύεται ενάρετα καί μακροθυμεί
.
Λοιπόν, μακάριος είναι αυτός που έχει την αγάπη καί αναχωρεί εκ του κόσμου προς Κύριον μαζί με αυτή. Διότι ό Κύριος γνωρίζει τον δικό Του καί θα τον προσδεχθή στην αγκαλιά Του. Διότι, ό εργάτης της αγάπης θα συνδιαιτάται μαζί με τον Χριστό, άφού δι' αυτής ήλθε στη γη ό Θεός, δι' αυτής ανοίχθηκε ό Παράδεισος καί φάνηκε για μας κλίμακα προς Ουρανό. Κι' ενώ υπάρχουμε εχθροί συμφιλιωθήκαμε μαζί Του...
Αθλιος καί ταλαίπώρος είναι εκείνος πού βρίσκεται μακρύα από την αγάπη. Ποιος δεν θα λυπηθή τον άνθρωπον εκείνον, πού είναι μακρυά από τον Θεό καί στερείται από το φως καί ζει μέσα στο σκοτάδι;...Όποιος δεν έχει την αγάπη του Χρίστου είναι εχθρός Του. Ό άψευδής Χριστός είπε: «Όποιος μισεί τον αδελφό του είναι άνθρωποκτόνος καί περπατάει μέσα στο σκοτάδι...»."Οποιος δεν έχει αγάπη καί οξύθυμος γίνεται καί από το μίσος κυριεύεται εναντίον των άλλων.


Όποιος δεν έχει αγάπη χαίρεται για τις αδικίες, πού υποφέρουν οι άλλοι. Δεν συμπάσχει με τον άμαρτάνοντα. Δεν εκτείνει το χέρι του στον πεσμένο κατά γης. Δεν συμβουλεύει τον πταίστη. Δεν στηρίζει τον κλονισμένο.

"Οποιος δεν έχει αγάπη ειναι βλαμμένος στον νουν. Είναι φίλος του διαβόλου.
Είναι εφευρέτης κάθε πονηρίας . Είναι αίτιος φιλονεικιών καί ύβρεων. Είναι σύντροφος των καταλαλούντων, σύμβουλος των υβριστών, εργάτης της υπερηφάνειας, σκεύος της αλαζονείας.


Όποιος, τέλος, δεν έχει αγάπη είναι όργανο του έχθροϋ καί πλανάται σε κάθε στενωπό καί δεν γνωρίζει ότι περπατάει μέσα στο σκοτάδι.

ΕΡΕΊΠΙΑ, Τάκης Βαρβιτσιώτης

Το κλειστό βιβλίο
Το λυπημένο βιολί
Ο ραγισμένος άγγελος που αγρυπνεί


Πού είστε παιδικά μου χέρια
Με λησμονήσατε
Μα δεν μπορώ
Δεν έχω πια τα μάτια μου να κλάψω


Η βροχή αποκλείστηκε στον κήπο
Απ' τα κλαδιά των δέντρων κρέμονται
Καρδιές
Μικρά φώτα
Ο ήχος μιας καμπάνας
Η προσευχή


Ακόμα καπνίζουν
Των ημερών τα ερείπια


Από Φύλλα ύπνου (1949)

"Aυτές τις αξίες θα μεταδώσουν στα παιδιά μας;"

"Μόλις επέστρεψα από το σχολείο των παιδιών μου και τη συγκέντρωση που είχε συγκαλέσει σύμβουλος Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης για να...
ενημερώσει τους γονείς για τα 800 ολόημερα σχολεία.Αντί να απαντήσει στις εύλογες απορίες που γεννιούνται

απο το νέο αυτό πείραμα στις πλάτες των παιδιών μας,άρχισε να εκτοξεύει απειλές εναντίον των εκπαιδευτικών του σχολείου που τόλμησαν να εκφράσουν την αμφιβολία τους για το αν το συγκεκριμένο σχολείο πληρεί τις προυποθέσεις για τέτοια προγράμματα.

Ανέφερε ότι θα περάσουν από πειθαρχικό συμβούλιο γιατί δεν έχουν δικαίωμα να αντιδρούν!!!!!!!
Πώς αυτοί οι δάσκαλοι θα πάνε αύριο να κάνουν μάθημα στα παιδιά μας;
Τι θέλουν τελικά ;
Υποταγμένους δασκάλους με σκυμμένο κεφάλι;
Aυτές τις αξίες θα μεταδώσουν στα παιδιά μας;Να προχωρούν με σκυμμένο κεφάλι και να υποτάσσονται στους απανταχού καρεκλοκένταυρους που σημειωτέον παίρνουν αρκετά ευρώ παραπάνω για αυτά τα προγράμματα;

Το νέο σχολείο λέει πρώτα ο μαθητής αλλά ο μόνος ζημιώμενος είναι ο ΜΑΘΗΤΗΣ!

Ένας αγανακτισμένος γονιός"
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ

Δίωξη του Πατριωτισμού