Η ΑΤΛΑΝΤΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗ ΟΔΟΣ ΣΤΗ ΝΟΡΒΗΓΙΑ

Η ΑΤΛΑΝΤΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗ ΟΔΟΣ ΣΤΗ ΝΟΡΒΗΓΙΑ

Η ατλαντική εθνική οδός (ατλαντικός δρόμος, Atlanterhavsveien, στα νορβηγικά) είναι ένας θεαματικός τρόπος που από την ακτή ηπειρωτικών χωρών και από νησί σε νησί, μπορείς να κάνεις ένα φανταστικό ταξίδι πάνω από τη θάλασσα κατά τέτοιο τρόπο που να μοιάζει αδύνατος.
Δεν είναι καμία σύμπτωση ότι αυτός ο δρόμος είναι ο δεύτερος πιο επισκέψιμος τόπος προορισμού τουριστών στη Νορβηγία.

Η κατασκευή της άρχισε το 1983 και χαρακτηρίστηκε από τον αγώνα κατά των στοιχείων της φύσης. Κατά τη διάρκεια της εξαετούς διάρκειας των εργασιών καταγράφηκε μέχρι τυφώνες ( θύελλες).
Είναι λίγο παραπάνω από οκτώ χιλιόμετρα ταξιδιού συμπεριλαμβανομένων οκτώ γεφυρών πέρα από τον ωκεανό.

Το κύριο κύριο σημείο του δρόμου είναι ακριβώς η γέφυρα Storseisundet, η πιο μακριά από όλες (260 μέτρα), η οποία κάνει μια δραματική καμπύλη.

Τέτοια είναι η σημασία αυτού του δρόμου που οι Νορβηγοί τον επέλεξαν ως " αιώνιο κτίσμα " στη χώρα. Επιπλέον, η βρετανική εφημερίδα "The Guardian" το επέλεξε ως το καλύτερο οδικό ταξίδι στον κόσμο

πηγή: Μετά το κύμα το άρωμα

«Μικροί Πλάτωνες» σε νηπιαγωγείο του Παρισιού

Ενα παράθυρο στον κόσµο της φιλοσοφίας, µε βάση τα ερωτήµαταπου θέτουν τα παιδιά, άνοιξε στους µαθητές της µια νηπιαγωγός που εργάζεται στα υποβαθµισµένα προάστια του Παρισιού. Είναι το πρώτο και ίσως πιο εµβληµατικό παράδειγµα µιας τάσης που διαµορφώνεται στη Γαλλία και βρίσκει σύµφωνους τους περισσότερους ειδικούς.

«Ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης έλεγαν ότι γίνεσαι φιλόσοφος όταν εκπλήσσεσαι από κάτι και θέτεις ερωτήµατα. Είναι ακριβώς αυτό που κάνουν ενστικτωδώς τα παιδιά από τεσσάρων έως επτά χρονών». Τη θέση αυτή διατυπώνει ο γάλλος φιλόσοφος Ροζέρ Πολ Ντρουά, συγγραφέας ενός βιβλίου µε τον χαρακτηριστικό τίτλο «Τολµήστε να µιλήσετε φιλοσοφικά στα παιδιά σας». Με το βιβλίο αυτό, ο Ντρουά καλεί τους γονείς να µην αποφεύγουν να απαντούν σταδύσκολα ερωτήµατα που θέτουν τα παιδιά για τη ζωή, τον θάνατο, την προέλευση των ίδιων ή των δικών τους. Τους καλεί επίσης να µην δίνουν τις κλασικές απαντήσεις «θα καταλάβεις όταν µεγαλώσεις» ή, ακόµη χειρότερα, «γιατί έτσι». Ο γάλλος φιλόσοφος πιστεύει ότι είναι σηµαντικό να εκµεταλλευτούµε αυτή τη φάση της φυσικής περιέργειας για να καλλιεργήσουµε την τέχνη της σκέψης και της λογικής στους ανηλίκους και πολλοί ειδικοί συµφωνούν µαζί του. «Ολα τα παιδιά γεννιούνται φιλόσοφοι, αλλά µόνο µερικά από αυτά θα γίνουν στην ενήλικη ζωή τους», δηλώνει.

Η πρώτη «ακαδηµία» για τους«µικρούς Πλάτωνες» στη Γαλλία βρίσκεται σε ένα σχολείο σε υποβαθµισµένο προάστιο του Παρισιού. Στεγάζεται σε ένα νηπιαγωγείο, η νηπιαγωγός του οποίου σκέφθηκε να εκµεταλλευτεί τη φυσική περιέργεια των παιδιών για να συζητήσει µαζί τους ή και να την προκαλέσει η ίδια. Κάθε δεκαπέντε ηµέρες, η Πασκαλίν Ντολιάνι γράφει στον πίνακα λέξεις όπως δικαιοσύνη, ελευθερία, θάνατος, αγάπη. Κι έπειτα αρχίζει η συζήτηση. Τα παιδιά, ηλικίας 4 έως 6 ετών, ασκούνται συζητώντας για το χρώµα του δέρµατος, τις διαφορές ανάµεσα στα φύλα, τα αισθήµατα αδικίας που βιώνουν, την αξία τού να σκέπτονται ελεύθερα, µε τη δασκάλα τους να κατευθύνει τη συζήτηση. «Είναι το ακριβώς αντίθετο από αυτό που γίνεται συνήθως», διηγείται η Πασκαλίν Ντολιάνι. «Αντί να διδάσκουµε, προκαλούµε ερωτήσεις».Η νηπιαγωγός και οι µικροί µαθητές της έγιναν πρωταγωνιστές ενός ντοκιµαντέρ, το οποίο κυκλοφόρησε αυτές τις µέρες στις κινηµατογραφικές αίθουσες της Γαλλίας. Οι σκηνοθέτες Ζαν Πιερ Πότσι και Πιερ Μπαρουζιέ δανείστηκαν τον τίτλο από ένα σύνθηµα του Μάη του ‘68: «Ce n’ est qu’ un debut» (Αυτή είναι µόνοη αρχή). Στο ντοκιµαντέρ καταγράφεται αυτή η επαναστατική εµπειρία και τα αποτελέσµατά της έπειτα από δύο χρόνια εφαρµογής του προγράµµατος. «Ακόµη και τα πιο δειλά παιδιά συµµετείχαν στις συζητήσεις», δηλώνει η δασκάλα.

«Τα παιδιά σηµείωσαν εξαιρετική πρόοδο στο λεξιλόγιό τους, ενώ απελευθερώθηκε η δηµιουργικότητά τους».

Η Unesco είχε προτείνει από το 1999 την εισαγωγή του µαθήµατος της Φιλοσοφίας στα νηπιαγωγεία, βασισµένη µεταξύ άλλων στις εργασίες του Αµερικανού Μάθιου Λίπµαν. Η Γαλλία έχει αρχίσει να ακολουθεί ευλαβικά την προτροπή. Τα απογεύµατα της Τετάρτης, ηµέρα που τα παιδιά δεν πηγαίνουν στο σχολείο, διοργανώνονται εκατοντάδες «atelier philo», ενώ τα ράφια των βιβλιοθηκών είναι γεµάτα από φιλοσοφικά εγχειρίδια για «µικρούς Πλάτωνες».

Αυτό τον τίτλο έδωσε και ο συγγραφέαςΖαν Πολ Μονγκάν σε µια σειρά βιογραφιών φιλοσόφων. Αντί για κάποιο παραµύθι – ή εκτός από αυτό – οι γονείς διαβάζουν στα παιδιά για τη ζωή του Καντ, του Καρτέσιου ή του Σωκράτη.

πηγή: Περί μαθησιακών δυσκολιών

Εισόδια της Θεοτόκου - Παναγία η Μαλτέζα - Μαλτέζιο Δημοτικό σχολείο

21 Νοεμβρίου η εκκλησία μας τιμά τα Ιερά Εισόδια της Θεοτόκου.
Στο Ημεροβίγλι ο ενοριακός ναός της "Παναγίας της Μαλτέζας" αυτή τη μέρα πανηγυρίζει.
Μαζί με το χωριό πανηγυρίζει και το δημοτικό σχολείο του χωριού καθώς φέρει το όνομα της Παναγίας της Μαλτέζας "Μαλτέζιο".
Δείτε στιγμές από την περιφορά της εικόνας σε όλο το χωριό.

ΕΝΑΣ ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΚΥΡΑ ΕΠΙΣΚΟΠΗ

Γράφει η Θαλλέλαια Καραμολέγκου

'Τι λες; Ξεκινάμε;'' με ρώτησε ο κύριος Εμμανουήλ Λιγνός μόλις μου πρότεινε να υπηρετήσω το μνημείο Παναγία Επισκοπή. Βεβαίως, η αντίδρασή μου εκείνη την στιγμή θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μεγάλη έκρηξη ενθουσιασμού. Φυσικά, τα μεγάλα επίπεδα χαράς που είχαν κατακλύσει τα φυλλοκάρδια μου, δεν επέτρεπαν στην σκέψη μου να συλλάβει το μέγεθος της σοβαρότητας και της ευθύνης που δημιουργήθηκε με την πρόταση αυτή. ''Αυτό διάβασε για να γνωρίσεις περισσότερα για την ιστορία της'' μου έγνεψε και μου παρέδωσε το βιβλίο του κυρίου Μηνδρινού. Ένα λεπτό, συνοπτικό, κόκκινο βιβλίο με τον τίτλο '' Ιερός προσκυνηματικός ναός Παναγία Επισκοπή '' αναπαυόταν στα τότε τρεμάμενα χέρια μου. Κανείς, ποτέ δεν περίμενε αυτό που θα ακολουθούσε.

Εκείνη την ημέρα, ο ήλιος ξεπρόβαλε τα νώτα του και τα βλέφαρά μου άνοιξαν επιτρέποντας στους οφθαλμούς για ακόμη μια φορά να διακρίνουν τον κόσμο. Η διαδρομή προς την εκκλησία μου φάνηκε πιο γρήγορη κι από την οποιαδήποτε διαδρομή στο εσωτερικό του σπιτιού. Προσπαθούσα να αναστήσω στο μυαλό μου διάφορες νεκρωμένες αναμνήσεις του παρελθόντος, που σχετίζονταν με τα τοπία που κοιτούσα μέχρι να φτάσω. ''Στις 2 θα είμαι εδώ, καλή σου μέρα'' αναφώνησε ο οδηγός και το αυτοκίνητο χάθηκε στην κακοτράχαλη κατηφόρα προς το χωριό των φαντασμάτων, όπως παρουσιάζουν τη Μέσα Γωνιά κάποιοι ξεναγοί στους ανήξερους επισκέπτες.

Το βλέμμα μου καρφώθηκε στην αυλόπορτα. Δεν ήταν άλλωστε η πρώτη φορά που επισκεπτόμουν την εκκλησία αλλά εκείνη τη φορά έψαχνα εξονυχιστικά σε κάθε γωνία μήπως ανακαλύψω ακόμη ένα ιστορικό κομμάτι για να συμπληρωθεί η πλούσια εικόνα της. Η πόρτα άνοιξε πολύ πιο εύκολα από ότι φανταζόμουν. Το λουκέτο που διαθέτει είχε αφαιρεθεί για να είναι δυνατή η είσοδος σε αυτήν από τους ταπεινούς επισκέπτες. Το πέτρινο δάπεδο σε εντάσσει κατ' ευθείαν σε μία άλλη εποχή. Μια μηχανή χρόνου που δεν χρειάζεται να κινδυνέψεις τη ζωτική σου υπόσταση για να τη χρησιμοποιήσεις. Μια αυτόματη μεταφορά σου στο παρελθόν, στην αγνότητα, στα ανέμελα χρόνια, σε εκείνες τις εποχές όπου οι άνθρωποι στερούνταν υλικών αγαθών και πλούτιζαν συνεχώς πνευματικών. Τα παπούτσια σου γλιστράνε ανάμεσα στις πέτρες, τα πόδια σου ακολουθούν το πέτρινο μονοπάτι αδιαφορώντας για τη μη ευθύτητα του εδάφους. Ακόμη κι όταν το ασφαλτωμένο δρομάκι πατήσεις, μη φοβηθείς πως βγήκες απ' του χρόνου τη μηχανή. Δεν είναι αλήθεια. Ακόμα βρίσκεσαι εκεί. Σε μια παλιά εποχή περιπλανιέσαι κι όλα γύρω σου έτσι τα ομοιάζεις και τα καινούρια διόλου δε θωρείς. Σα να εξαφανίστηκαν από το χάρτη. Μια μηχανή του χρόνου με τον πιο σπουδαίο, τον πιο έγκυρο κι αποτελεσματικό μηχανισμό, αυτόν του λογισμού, αυτόν της σκέψης. Ανάβεις το κερί, με ευλάβεια προσκυνάς την εναπομένουσα φωτογραφία της κλεμμένης εικόνας κι εξέρχεσαι από το νέο καλόγουστο δωματιάκι των κεριών.

''Ήρθε η στιγμή αναφώνησα εκεί πρέπει να αναζητήσω την ιστορία της''. Μια ξύλινη πόρτα με χώριζε από το εσωτερικό, ένα άψυχο υλικό κι όμως τα χέρια μου έτρεμαν μόλις το ακουμπήσαν. Άνοιξε. Φως στόλισε την εκκλησιά στα πρώτα λιγοστά μέτρα που διέκρινα. Εικόνες έλαμψαν και στον τοίχο μπροστά σου φανερώθηκε μια γραφή.. Μόλις γυρίσεις το κεφάλι σου στα πίσω και την πόρτα θελήσεις να γύρεις λιγάκι, στο πάνω μέρος πάνω απ' τα ξύλινα θηκάρια τοιχογραφίες θα ανακαλύψεις. Δεξιά κι αριστερά σκαμνάκια, πιστοί εδώ και χρόνια προστρέχουν τις Κυριακές να λάβουν ευλάβεια από αυτόν εδώ το χώρο που μαγείας ευωδία μυρίζεις. Στην κύρια εκκλησία μην πατήσεις αν πρώτα το δικό σου χαιρετισμό δε δώσεις στον αυτοκράτορα. Δεξιά σε ένα μικρό δωματιάκι θα τον βρεις μονάχο. Εκεί κάθεται αιώνες τώρα έχοντας παρέα τις τοιχογραφίες τριγύρω. Μη διστάσεις να τον κοιτάξεις, εσένα περιμένει μια παρουσία για να μπει και να φωτίσει. Εκείνος που χρηματοδότησε κάποτε για αυτό το θαύμα εκεί τώρα στέκεται και το φυλά.

Κι έπειτα ας γυρίσεις προς τα πίσω κι ας ρίξεις τη ματιά σου προς τα έσω κι ας νιώσεις μεγάλο δέος να σε κατακλύζει. Την αιώνια παρουσία της θα σου επιβάλει μόλις λιγάκι σημασία της δώσεις. Οι εναπομείνασες παλαιές εικόνες γλυκά θα σε χαιρετήσουν συστήνοντας σου τις καινούριες μες στο χώρο. Θα σου εξηγήσουν με τον τρόπο τους την ιστορία, όλα τα στοιχεία μέσα στο ναό σε εκείνο θα συμβάλουν. Θα σου πουν για τα πάντα, μα κυρίως σε μια νύχτα θα εντείνουν τη δική σου προσοχή. Μια νύχτα μαύρη, έρημη. Για μια σκοτεινή αποφράδα νύχτα θα σου μιλήσουν, εκείνη τη νύχτα που οι εικόνες ταχύτατα εξαφανίστηκαν. Τη νύχτα εκείνη της κλοπής θα διακρίνουν και έναν πόνο χωρίς δάκρυ, ένα βουβό πόνο θα εκφράσουν. Όλα μες στο ναό μεταφορικά εκείνη την στιγμή θε να λυγίσουν και τη δική σου στεναχώρια θα συλλάβουν. Μα το δάκρυ σου δε θα 'ναι μοναχό και εκείνες στο δικό σου δάκρυ θα ενταχθούνε και τη δική τους πικρία με αυτόν τον τρόπο θα δηλώσουν.

Τολμηρότητα ουδεμία θα μου πεις;
Η θλίψη κατακτά το χώρο;
Η απάντηση δε θα εκπλήξει και πολύ. Εκεί βρίσκονται αναλλοίωτες σχεδόν οι κολώνες τόσους αιώνες. Στηρίζουν τα θεμέλια του ναού κι αντέχουν ακόμα. Με μια υπερηφάνεια, σιγουριά και λίγη υπεροψία για τον εαυτό τους θα σου προβάλουν το χαίρε. Μαρμάρινες, ψηλές, κοντές, στητές, πανέμορφες. Να μην ξεχάσεις τις τοιχογραφίες να αντικρίσεις, τα ζωντανά τους χρώματα παρά τα τόσα χρόνια να θαυμάσεις, παραστάσεις που ίσως δε βρεις αλλού θα αντικρίσεις. Δες τις καλά και ένταξε τις στην ιστορία. Κι όταν μόνος σου ανακαλύψεις τα ιστορικά τους πλαίσια περήφανος θα νιώσεις που αποκρυπτογράφησες στοιχεία τέτοιου είδους.

Το πόδι μου έκανε στροφή και έστρεψε το σώμα μου προς την πόρτα. Μα πριν βγεις το κεφάλι γύρνα λίγο και μετάτρεψε την εικόνα που θα δεις σε δυνατή ανάμνηση να τη θυμάσαι όταν μακρινό δάπεδο πατάς, όταν πια κοντά της δε θα 'σαι. Και πού ξέρεις; Όταν την πόρτα καθώς φεύγεις κλείσεις, μες στην εκκλησιά θωρείς πως συζητάνε μακρινές ψυχές του παρελθόντος, ευλογημένες. Την πόρτα έκλεισες μα η μαγεία που ένιωσες στην καρδιά σου θα μείνει για πάντα.

Οι δείκτες του ρολογιού είχαν δείξει 14.05.
'' Πώς σου φάνηκε για πρώτη μέρα;'' Ρώτησε ο οδηγός μόλις επιβιβάστηκα στο όχημα '' Καλά, τίποτα το συνηθισμένο. Εκεί μέσα η ατμόσφαιρα μυρίζει μέθη δημιουργική, μέθη αγνότητας, μέθη χρόνου. Αλλά μη φανταστείς τίποτα το συνηθισμένο..''

Αν.....

Αν τα βουνά αγαπάς, εμένα μπορείς να μ' ακούσεις.
Την ευωδιά των δασών, το τραγούδι των πουλιών,
τη δροσιά των ποταμών μπορώ να σου φέρω.
Αν τον ουρανό αγαπάς, εμένα μπορείς να μ' ακούσεις.
Στ' άσπρα μου φτερά να σε πάρω μπορώ,
στον κόσμο όλο να σε γυρίσω.
Αν τη θάλασσα αγαπάς, εμένα μπορείς να μ' ακούσεις.
Με τα γαλανά μου κύματα,
τα ολόθερμα χέρια σου μπορώ να δροσίσω.
Αν τον κόσμο αγαπάς, εμένα μπορείς να μ' ακούσεις.
Με τις ολόχρυσες του ήλιου μου ακτίνες,
για σένα τα πιο όμορφα τραγούδια μου θα πω.
Αν όλους τους ανθρώπους αγαπάς, εμένα μπορείς να μ' ακούσεις.
Σε σένα φέρνω την Αγάπη, την αδελφοσύνη, τη φιλία του κόσμου.

ΗACER GÜLER

πηγή: Τρελογιάννης

Ψαραντώνης - Το τραγούδι του γύφτου

Μουσική/Στίχοι: Μαστοράκης Νίκος/Παπαδιαμάντης Αλέξανδρος

Με το βαριό, με το βαριό
ξυπνά ο γύφτος το χωριό
Το χωριό, το χωριό
τραλαλά, λαρί, λαρό

Για το σφυρί, για το σφυρί
τρελαίνεται κι' η λυγερή
Λυγερή, λυγερή
τραλαλά, λαρί, λαρί

Μες τη φωτιά, μες τη φωτιά
παίζει ο γύφτος τη ματιά
Τη ματιά, τη ματιά
Τραλαλά, λατρά λατά

Παιχνίδι και Ανάπτυξη Ικανοτήτων

Ο ρόλος του παιχνιδιού στη μάθηση είναι καθοριστικός. Καθώς τα παιδιά παίζουν με τα παιχνίδια τους – μαζί με αλλά παιδάκια ή με τους γονείς τους – θέτουν βάσεις για τη μάθηση, αλλά και βελτιώνουν τις ικανότητες και τις δεξιότητές τους. Τα παιδιά που στερούνται τα παιχνίδια, αλλά και το παιχνίδι γενικότερα, μειονεκτούν σε σχέση με τα υπόλοιπα στην προσπάθεια να μάθουν ανάγνωση, γραφή και μαθηματικά, αλλά και στην ικανότητα αντιμετώπισης των καθημερινών προκλήσεων.

Όταν τα παιδιά παίζουν, γεμίζουν πάνω από όλα με ενέργεια. Απασχολούνται παράλληλα τα μάτια τους, τα χέρια τους, και πολλές φορές ολόκληρο το σώμα τους. Όταν παρατηρούν ένα αντικείμενο, το κάνουν σχεδόν πάντα χρησιμοποιώντας όλες τους τις αισθήσεις. Για παράδειγμα, δώστε σε ένα μωρό 3 μηνών μία κουδουνίστρα και παρατηρήστε όλα όσα κάνει με αυτήν: την κουνάει και ακούει τον ήχο της, τη μεταφέρει από το ένα χεράκι στο άλλο, τη βάζει στο στοματάκι του, την πετάει κάτω και περιμένει να δει πού θα πέσει. Εάν στα παιδιά δε δοθεί αυτή η ευκαιρία να περιεργαστούν τα παιχνίδια και να τα εξερευνήσουν με όλες τους τις αισθήσεις, οι δυνατότητές τους για μάθηση περιορίζονται αισθητά.

Τα μικρά παιδιά πολλές φορές δε χρησιμοποιούν τα παιχνίδια με τον τρόπο που οι γονείς τους πιστεύουν πως θα έπρεπε. Θέλουν να παίζουν όπως αρέσει σε εκείνα και όχι όπως τους υποδεικνύουν. "Μα γιατί δεν μπορεί να παίξει σωστά με το παιχνίδι του;" μπορεί να πει απογοητευμένος ένας πατέρας που ο μικρός του γιος παίρνει τη μηχανή ενός τρένου και την κυλάει στο πάτωμα σα να ήτανε αυτοκίνητο. Είναι ωστόσο πολύ πιθανό το ίδιο παιδάκι λίγο αργότερα να πάρει ένα αυτοκινητάκι, να προσπαθήσει να το τοποθετήσει επάνω στις ράγες και αφού παρατηρήσει πως δε χωράει να δοκιμάσει να τοποθετήσει επάνω τη μηχανή. Αυτό θα πει πως αφού πρώτα εξάντλησε όλες τις πιθανές εκδοχές που μπόρεσε να σκεφτεί, κατάφερε στο τέλος να πετύχει τη σωστή. Ο πειραματισμός λοιπόν είναι αναπόσπαστο κομμάτι της έννοιας παιχνίδι και είναι ένα στάδιο από το οποίο πρέπει να περάσουν τα παιδάκια για να καταλάβουν από μόνα τους πώς ένα παιχνίδι διαφέρει από κάποιο άλλο ή ποιες ακριβώς είναι οι λειτουργίες του.

Εκτός από την ικανότητα ελέγχου και συντονισμού της όρασης με την κίνηση των χεριών που αναπτύσσεται μέσα από το παιχνίδι, αναπτύσσεται παράλληλα και η ικανότητα κατανόησης εννοιών, όπως τα φυσικά χαρακτηριστικά των αντικειμένων. Για παράδειγμα, ένα παιδί που προσπαθεί να βάλει ένα μεγάλο κομμάτι παζλ σε ένα μικρό άνοιγμα, μαθαίνει για τις έννοιες «μικρό» και «μεγάλο». Ένα παιδί που προσπαθεί να κυλήσει ένα αυτοκινητάτι επάνω στο τραπέζι της τραπεζαρίας και η μαμά του λέει πως δεν πρέπει να παίζει επάνω, αλλά κάτω από στο τραπέζι, αρχίζει σιγά σιγά να μαθαίνει για τις έννοιες «επάνω» και «κάτω».

Οι ικανότητες που αναπτύσσονται κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού "ωριμάζουν" και εξελίσσονται παράλληλα με το παιδί. Και παρ'όλο που το επίπεδο δυσκολίας και η πολυπλοκότητα των παιχνιδιών θα πρέπει να αλλάζουν σύμφωνα με την ηλικία του παιδιού, οι ικανότητες που έχουν αποκτηθεί θα το ακολουθήσουν στο επόμενο στάδιο ανάπτυξης, αλλά και στην υπόλοιπή του ζωή.



πηγή: Περί μαθησιακών δυσκολιών

Σαντορίνη-Αμπελουργοί με ρίζες χιλιάδων ετών

Κουβέντα με τον κυρ-Γιάννη τον Ρούσσο

«Ο πατέρας μου μέχρι το 1974 έκανε 80-100 τόνους κρασί το χρόνο και το έπαιρναν όλο οι Γάλλοι μέχρι σταγόνας. Εμείς το λέγαμε μουρούκα κι εκείνοι μπορντό. Κουβαλούσαμε το κρασί για τους Γάλλους με 100-200 ζώα φορτωμένα με 4 τουλούμια (ασκούς κατσίκας) το καθένα. Τα πηγαίναμε στο γιαλό των Φηρών όπου τα αδειάζαμε σε βαρέλια. Μετά πλέναμε τα τουλούμια με θαλασσινό νερό, επειδή ήταν από δέρμα για να συντηρηθούν για την επόμενη φορά».

ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΟ ΖΥΓΙ

Ο οινοποιός Γιάννης Ρούσσος, από τη Μέσα Γωνιά της Σαντορίνης, θεωρεί ότι η οινολογία, η ιστορία και η λαογραφία ανήκουν στην ίδια αδιάσπαστη ενότητα. Αν και ως μαθηματικός δούλεψε αρκετά χρόνια στην Αθήνα σε μεγάλες εταιρείες, δεν τον σήκωσε το περιβάλλον. Εγκαταλείποντας το σύστημα των απρόσωπων εταιρειών, επέστρεψε στο ανθρωποκεντρικό σύστημα της Σαντορίνης, όπου βασίλευε η εμπιστοσύνη μεταξύ των ανθρώπων. «Υπήρχε απόλυτη εμπιστοσύνη στο ζύγι. Ο πατέρας μου έλεγε στον Γάλλο έμπορο: Αν ξεπεράσουμε τις 4-5 οκάδες διαφορά θα στο χαρίσω όλο το κρασί. Γεμίζαμε με χωνί το τουλούμι από τα σέκια (ξύλινα δοχεία μέτρησης), που χωρούσανε 8 οκάδες το καθένα. Τα στραγγίζαμε μέχρι σταγόνας για να μην πέσουμε έξω ούτε ένα δράμι. Στα χιλιάδες σέκια η διαφορά θα έβγαινε μεγάλη. Με τα σέκια εμείς, με τις πλάστιγγες οι Γάλλοι, ποτέ δεν πέφταμε έξω. Ήταν και οι γαϊδουρολάτες (ιδιοκτήτες ζώων) που εκτιμούσαν εμπειρικά τα βάρη. Σήκωναν το κοφίνι με τα σταφύλια και έλεγαν 92 οκάδες, δεν υπήρχε λόγος να τα ζυγίσεις».

ΞΥΠΝΟΥΣΑΝ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ
Η πρωινή σύναξη των γαϊδουρολατών που μετέφεραν τα σταφύλια, το κρασί και τις ντομάτες, λεγόταν τραβέντζο. Φόρτωναν τα ζώα κι αυτά πήγαιναν μόνα τους στις κάναβες, στο γιαλό και στα ντοματάδικα. Γνώριζαν τα ζώα από τις φάτσες, τα καπίστρια και τα κουντούνια. Ερχόταν μοναχό ένα ζώο και κόβανε απόδειξη στον ιδιοκτήτη του. Από την όλη εμφάνιση του ζώου καταλάβαιναν την προσωπικότητα του ιδιοκτήτη, αν είναι μερακλής και καθαρός. «Ερχόταν ο γαϊδουρολάτης πολύ πριν ξημερώσει και φώναζε στον πατέρα μου: Κάμα, ακόμα δεν ξύπνησες, ο ήλιος έχει βγει τέσσερις κρανιές. Ο πατέρας μου στην αρχή τα έβαζε με τη μάνα μου που δεν τον είχε ξυπνήσει, αλλά μετά κοιτούσε το ρολόι κι έβλεπε ότι ήταν ακόμα 12 τα μεσάνυχτα. Κοιμόντουσαν με το σούρουπο και από τις 12 ανεχωρακιάζανε, έτσι λένε την αναταραχή στο κοτέτσι.

ΔΙΝΑΝΕ ΠΑΡΑΤΣΟΥΚΛΙΑ ΣΤΑ ΖΩΑ
Διακόσια ζώα μαζεύονταν έξω από τις κάναβες, ο κάθε γαϊδουρολάτης είχε 6-8 μουλάρια και 4 γαϊδούρια. Περηφανεύονταν ποιος είχε το καλύτερο μουλάρι και τα φόρτωναν με τσαχπινιά σαν τα καλλιστεία. Δεν καταλάβαινες αν μιλούσαν στην οικογένειά τους ή στα ζώα, καθώς στο καθένα είχαν δώσει ονόματα όπως Κατίνα, Γιωργία, Ντίνα, Ψαρής, Κοκκίνα. Στη Σαντορίνη όλοι έχουν παρατσούκλι, οι άνθρωποι, οι άγιοι, τα ζώα και τα χωράφια». Παλιά στη Σαντορίνη υπήρχαν 40.000 γαϊδουρομούλαρα και σήμερα 60.000 αυτοκίνητα. Πέρυσι, ανάμεσα στα αυτοκίνητα που έμπαιναν φορτωμένα με σταφύλια στην ένωση γεωργικών συνεταιρισμών παρεμβλήθηκε κι ένας γέρος γαϊδουρολάτης με 5 μουλάρια. Ο υπάλληλος που κατέγραφε τους αριθμούς των αυτοκινήτων τον ρώτησε για αστείο ποιος είναι ο αριθμός κυκλοφορίας των ζώων του. «Κάμα ίντα μου ζητάει αυτός κυκλοφορίας;», αναρωτήθηκε ο αθώος γαϊδουρολάτης.



ΑΜΠΕΛΙΑ ΣΕ ΗΦΑΙΣΤΕΙΑΚΟ ΧΩΜΑ
Στη Σαντορίνη υπάρχουν περίπου 200 κάναβες, έτσι λένε τα κτιριακά συγκροτήματα που στεγάζουν τις οινοποιητικές δραστηριότητες μιας οικογένειας. Η Σαντορίνη είναι το σπουδαιότερο ανοιχτό εργαστήριο οινολογίας και ο αρχαιότερος αμπελώνας του κόσμου. Υπάρχουν ευρήματα ανασκαφών 3.500 χρόνων που επιβεβαιώνουν τη στενή σχέση του νησιού με το κρασί. Το ηφαίστειο που έσκασε το 1650 π.Χ. κατέστρεψε παγκόσμιους πολιτισμούς, όχι όμως και τη σαντορινιά οινοποιητική παράδοση. Ο σεισμός για τους Σαντορινιούς ήταν καταστροφή, αλλά για το κρασί τους ήταν σωσμός. Το αμπέλι έχει προσαρμοστεί επί αιώνες στο ηφαιστειακό χώμα, στο οποίο δεν αναπτύσσεται φυλλοξήρα και άλλα μικρόβια, ούτε χαλάνε τα σταφύλια που ακουμπάνε πάνω του μέχρι να ωριμάσουν. Πουθενά αλλού οι αμπελιές δεν είναι τόσο χαμηλές και στρογγυλές σαν στεφάνι. Είναι ολόκληρη τέχνη να ξεκινήσεις μια στρογγυλή αμπελιά, που να κρατάει δροσερά τα σταφύλια και να τα προστατεύει από τον αέρα που μαστιγώνει το νησί. Είναι ξερικά τα αμπέλια στη Σαντορίνη, δηλαδή δεν ποτίζονται. Τα ποτίζει η ανεδοσά, ευεργετική αραιή ομίχλη που σκεπάζει το πρωί το νησί.

ΔΡΟΣΕΡΕΣ ΚΑΙ ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ ΚΑΝΑΒΕΣ
«Κα νυχτέρι πίνεται του χρόνου», λένε οι Μπορειανοί, γι αυτό οι σαντορινιές κάναβες παλαιώνουν το κρασί τους από 5 χρόνια και πάνω. Στα πατητήρια των σταφυλιών υπάρχουν εσοχές στους τοίχους όπου τοποθετούνται τα λυχνάρια φωτισμού. Υπάρχει κι ένα μικρό παράθυρο για να μπαίνει λίγος αέρας. Το φως και ο αέρας βλάπτουν τα κρασιά, ιδιαίτερα τα λευκά. Οι κάναβες διαθέτουν στους πελάτες τους άφθονο χρόνο και άριστα διακοσμημένους χώρους γευσιγνωσίας και γευσιλογίας, για να δοκιμάσουν τα κρασιά και να συζητήσουν γι αυτά. Σε ρωτούν: «Θέλετε λευκό ασύρτικο, αηδάνι, αθήρι; ΄Η κόκκινο μαντηλαριά, βουδόματο, μαυροτράγανο, αετονύχι, μαυράθηρο;». Έστω κι αν δεν καταλαβαίνει κάποιος τις μελωδικές αυτές λέξεις, νοιώθει πληρότητα μόλις τις ακούει. Φαίνεται πως όλες οι όμορφες λέξεις προϋπάρχουν μέσα στους ανθρώπους και είναι θέμα θέλησης και χρόνου το πότε θα τις ακούσουν και ειδικά στη Σαντορίνη το πότε θα τις γευθούν.

πηγή: Σαντορινιός

Μερικά απο τα αινίγματα των "Γερόντων"

• Άσπρος κάμπος, μαύρα πρόβατα.
(το βιβλίο)

• Τρεις περνούν ένα γεφύρι
ο ένας βλέπει, πατάει και περνάει
ο άλλος βλέπει, δεν πατάει αλλά περνάει
κι ο άλλος ούτε βλέπει, ούτε πατάει, αλλά περνάει.
(έγκυος γυναίκα μ' ένα παιδί στην αγκαλιά)

• Έχω ένα κουτί που 'χει μέσα κατιτί
αν χαθεί το κατιτί τι το θέλω το κουτί;
(το μυαλό)

• Φτωχός γέρος μαζεμένος
με σαράντα πουκάμισα ντυμένος.
(το λάχανο)

• Τρώει ξύλα και τρέφεται
πίνει νερό πεθαίνει.
(η φωτιά)

• Σκίζω- μίζω το δεντρί,
Βγάνω νύφη και γαμπρό,
πεθερά κι πεθερό
κι δυο καλά σκαφίδια.
(η κοκόσα δηλ., το καρύδι)

πηγή: Τρελογιάννης

Παντρεμένη ή ...ελεύθερη, η φάβα είναι μία..

Μια πολύ απλή και πρόχειρη αναζήτηση στο διαδίκτυο εντυπωσιάζει. Με το πόσες φωτογραφίες και κείμενα και συνταγές απο ολόκληρη την Ελλάδα και τον κόσμο υπάρχουν σχετικά με την φάβα. Την φάβα της Σαντορίνης, Ή αλλιώς ένα απο προιόντα "σήματα κατατεθέντα" της Σαντορίνης.
Η αλήθεια είναι οτι τα τελευταία χρόνια η φάβα έχει γίνει εξαιρετικά δημοφιλής στην Ελλάδα και σε ολόκληρο τον κόσμο, οι περισσότεροι φαίνεται να έχουν δοκιμάσει και πειραματιστεί με την γεύση της και με τους εκατοντάδες τρόπους που μπορεί κανείς να την μαγειρέψει και να την σερβίρει και όλοι φαίνεται να είναι εντυπωσιασμένοι. Πόσο μάλλον, θα σημειώναμε, ως προς την γεύση της όταν προέρχεται απο την Σαντορίνη εναν απο τους τόπους όπου η φάβα καλλιέργείται συστηματικά εδω και εκατοντάδες χρόνια.
Μάλιστα, κι αυτη είναι η αφορμή για την σημερινή αναφορά, πρόσφατα η φάβα απέκτησε και ευρωπαϊκή αναγνώριση. Ο λόγος για τη φάβα Σαντορίνης που μόλις πριν από ένα μήνα εντάχθηκε στον κατάλογο των προϊόντων ΠΟΠ (Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης) της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Για την πολύ σημαντική αυτη εξέλιξη μας είχε ενημερώσει άμεσα η Ένωση Συναιτερισμών Θηραικών Προιόντων, ενω σήμερα ανα-δημοσιεύουμε ενα απο τα καλύτερα κείμενα -και πολύ δημοφιλή στην Σαντορίνη, το κείμενο κυκλοφορεί απο ... μέιλ σε μέιλ τις τελευταίες ημέρες!- που γράφτηκαν με αφορμή την σημαντική αυτή διάκριση.
Πρόκειται για κείμενο που δημοσιευθηκε στις 13 Νοεμβρίου στην εφημερίδα "Καθημερινή",
σύμφωνα με αυτό,

Φάβα Σαντορίνης, με αναγνώριση από Ε.Ε. - Πρωτοφανής η άνοδος της δημοτικότητάς της

Γράφει η Τανια Γεωργιοπούλου

Ξανθιά, διάσημη και.. νοστιμότατη, απέκτησε πρόσφατα και ευρωπαϊκή αναγνώριση. Ο λόγος για τη φάβα Σαντορίνης που μόλις πριν από ένα μήνα εντάχθηκε στον κατάλογο των προϊόντων ΠΟΠ (Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης) της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Τώρα βέβαια έρχεται το πιο δύσκολο μέρος της διαδικασίας, αφού οι ελεγκτικοί μηχανισμοί του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης θα πρέπει να προστατεύσουν στην πράξη το μοναδικό προϊόν.

Ο κ. Γιάννης Νομικός είναι ένας από τους ελάχιστους νέους παραγωγούς φάβας στο νησί, ο οποίος μάλιστα καλλιεργεί αρκετά στρέμματα. Για την επεξεργασία και συσκευασία του προϊόντος έχει στήσει ένα μικρό εργαστήριο, ώστε να εξασφαλίσει τη συσκευασία και άρα την αυθεντικότητα της φάβας που πωλείται στην αγορά ως «φάβα Σαντορίνης».

Με το χέρι ψαχουλεύει την περυσινή εσοδεία, που από τον Μάιο «ξεκουράζεται» για τουλάχιστον οκτώ μήνες σε μεγάλα βαρέλια έτσι ώστε να στεγνώσει και να μπορέσει στη συνέχεια να αλεστεί. Η αγωνία του τώρα είναι τι θα γίνει φέτος.

Τις επόμενες ημέρες πρέπει να γίνει η σπορά και δεν έχει πέσει σταγόνα βροχής για να μαλακώσει το χώμα και να δεχθεί τους σπόρους. «Ο πατέρας μου έλεγε ότι τη φάβα τη σπέρνουμε του Αγ. Νικολάου στις 6 Δεκέμβρη. Πρώτα σπέρναμε στα κτήματα που ήταν κοντά στη θάλασσα. Ολα εξαρτώνται βέβαια από τα νερά» λέει ο κ. Νομικός.

«Το μυστικό»
«Ποιο είναι το μυστικό για να γίνει καλή σοδειά;» ρωτάω τον κ. Πέτρο Φωστέρη που έχει έρθει στο εργαστήριο για κουβεντούλα. Επέστρεψε στο νησί μετά τη σύνταξη και τώρα καλλιεργεί φάβα για ιδιωτική κατανάλωση. «Οποιο είναι το μυστικό για κάθε σοδειά» με αποστομώνει. «Να έχει το φυτό νερό και φαγητό».

Η φάβα καλλιεργείται εδώ και 3.600 χρόνια στη Σαντορίνη σε λίγα στρέμματα, στο πλαίσιο της οικιακής οικονομίας. Κάθε οικογένεια παρήγε τη φάβα της, όπως είχε και το μποστάνι της. Τα ιδιαίτερα χώματα του νησιού, οι κλιματολογικές συνθήκες και, όσο και να φαίνεται παράξενο, η έλλειψη νερού έχουν βοηθήσει στη δημιουργία ενός μοναδικού προϊόντος.

«Η δική μας είναι χρυσοκίτρινη, θα την ξεχώριζα από το χρώμα ανάμεσα σε χίλιες. Και στη γεύση είναι γλυκιά, καμία σχέση με τις άλλες» μου λέει λίγη ώρα αργότερα στο κατάστημα του συνεταιρισμού θηραϊκών προϊόντων, που έχει εκπληκτική θέα στην καλντέρα, ο διευθυντής του συνεταιρισμού Ματθαίος Δημόπουλος.
Η ποιότητα και οι δύσκολες συνθήκες παραγωγής δικαιολογούν, όπως μου εξηγεί, και την υψηλή της τιμή.
«Τα έξοδα καλλιέργειας ανά στρέμμα, σύμφωνα με τους υπολογισμούς μας, φτάνουν τα 700 ευρώ. Χρειάζεται χειρωνακτική εργασία και η παραγωγή είναι μικρή και όχι σταθερή», λέει. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια γίνονται προσπάθειες εκμηχάνισης. Μικρά ελαφριά τρακτέρ 25 - 50 ίππων ώστε να μη βουλιάζουν στα χώματα της Σαντορίνης χρησιμοποιούνται στην περιποίηση των χωραφιών. Ομως, ο ο παράγων «φύση» παραμένει πάντα απρόβλεπτος και καθοριστικός.
Ο κ. Γιάννης Νομικός εκφράζει με μεγάλη γλαφυρότητα τους κινδύνους για την παραγωγή. «Τις καλές χρονιές θα μαζέψεις 80 κιλά το στρέμμα. Ομως συχνά η παραγωγή καταστρέφεται.
Η φάβα κινδυνεύει από τα πάντα. Από τα πουλιά που τρώνε τους σπόρους όταν σπέρνεις, από τον αέρα που παίρνει τα λουλούδια πριν δέσουν καρπό, από τη μεγάλη ξηρασία και από έναν ξαφνικό καύσωνα, ακόμα και μια ημέρα πριν από τη συγκομιδή» διηγείται.
Οι παραγωγοί πουλάνε τη φάβα 9 - 10 ευρώ το κιλό. Στο ράφι βέβαια η τιμή συχνά διπλασιάζεται. «Σε αυτό εμείς δεν μπορούμε να επέμβουμε, πρέπει να υπάρξει έλεγχος» λέει ο κ. Νομικός.
Αν και τα τελευταία χρόνια η δημοτικότητα της φάβας Σαντορίνης σημείωσε πρωτοφανή άνοδο, από πέρυσι τον Μάρτιο παρατηρήθηκε πτώση των πωλήσεων.
«Συγκεντρώσαμε τους παραγωγούς που δίνουν τη φάβα στον συνεταιρισμό και δέχθηκαν να ρίξουν την τιμή του κιλού κατά ένα ευρώ. Ετσι έπεσε η τιμή και στην κατανάλωση και αυτό λειτούργησε θετικά» λέει ο κ. Δημόπουλος. Το μεγάλο πρόβλημα είναι η φάβα που πωλείται χύμα.
«Ερχεται ένας έμπορος, παίρνει από ένα παραγωγό 50 κιλά και έπειτα πουλάει στη λαϊκή ένα τόνο. Οι καταναλωτές πρέπει να ξέρουν ότι “Φάβα Σαντορίνης” με δύο ευρώ απλώς δεν υπάρχει», προσθέτει.

Χρυσή ευκαιρία για το νησί

Η φάβα σε διάφορες μαγειρικές εκδοχές δεν λείπει τα τελευταία χρόνια από τον κατάλογο κανενός «γκουρμέ» εστιατορίου της πρωτεύουσας. Και βέβαια πάντα πρόκειται για «φάβα Σαντορίνης».
Στο νησί καλλιεργήθηκαν το 2010 1.680 στρέμματα με φάβα από 195 παραγωγούς, αλλά η παραγωγή ήταν πολύ πεσμένη.
Το 2009 καλλιεργήθηκαν 1.475 στρέμματα και το 2008, 960 στρέμματα. Είναι φανερό ότι το ενδιαφέρον των παραγωγών για την καλλιέργεια της φάβας αυξάνεται.
Ωστόσο η παραγωγή δεν φτάνει για να καλύψει ούτε την εσωτερική ζήτηση. Μετά την ένταξη του προϊόντος στον κατάλογο των ΠΟΠ, η φάβα Σαντορίνης είναι και αναγνωρισμένα πλέον μοναδική. Πρέπει να παράγεται με συγκεκριμένο τρόπο, από το φυτό Lthyrus clymenum L. της οικογένειας των ψυχανθών, από πιστοποιημένα αγροτεμάχια, μόνο στη Σαντορίνη και να αλέθεται από πιστοποιημένους μύλους.

Πολλοί στο νησί μιλούν για μία χρυσή ευκαιρία η φάβα Σαντορίνης να αποκτήσει τη φήμη ενός εξαιρετικού προϊόντος. Για να συμβεί όμως κάτι τέτοιο και να έχει το ανάλογο αντίκρισμα στην αγορά χρειάζεται προσπάθεια και έλεγχος. «Για αρχή, να σταματήσει εντελώς η διάθεση χύμα προϊόντος» λέει ο κ. Νομικός. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι όταν πριν από πέντε χρόνια ο συνεταιρισμός αποφάσισε να συσκευάσει τη φάβα ήταν μια κίνηση που θεωρήθηκε κυριολεκτικά επανάσταση...


πηγή: Σαντορινιός

"Ocean Heaven": Ωδή για την αγάπη γονιού προς το αυτιστικό παιδί του

«Ανακάλυψε την αληθινή αγάπη και φροντίδα από την πλευρά των καθημερινών ανθρώπων»
Η παραπάνω φράση αποτελεί ατάκα προώθησης της ταινίας «Ocean Heaven», η οποία πραγματεύεται μ’ένα ιδιαίτερα και βαθιά συγκινητικό τρόπο την προσπάθεια ενός τερματικά άρρωστου πατέρα να εκπαιδεύσει με τις απαραίτητες ικανότητες για αυτόνομη διαβίωση τον αυτιστικό γιό του, πριν εκείνος «φύγει μακριά»... Όμως ουσιαστικά η ταινία είναι μια ωδή στην απεριόριστη αγάπη του γονιού για το παιδί του και την αέναη επιθυμία να φροντίσει και να αναπτύξει τις καλύτερες ικανότητες του παιδιού, ανεξάρτητα από την προσπάθεια που καταβάλλει, ανεξάρτητα από την πάλη που δίνει καθημερινά…
Ξεκινώντας μ’ένα δυσοίωνο τόνο, η ταινία μας παρουσιάζει αρχικά τον πατέρα (Wang) συντροφιά με το γιό του (Da Fu) στη θάλασσα με την πρόθεση να πνιγούν μαζί χρησιμοποιώντας ένα μεγάλο και συνάμα βαρύ σκοινί, το οποίο είναι δεμένο στα πόδια τους. Δεν επιτυγχάνεται το σχέδιο τελικά μιας και ο γιος είναι δεινός κολυμβητής και γρήγορα ξελύνει το σκοινί από τα πόδια τους, σώζοντας και τους δύο από βέβαιο θάνατο. Εύκολα μπορείς να κατακρίνεις τον πατέρα από αυτό το γεγονός, αλλά το βαθύτερο κίνητρο είναι βαθιά ανθρώπινο… Ο Wang είναι ο μόνος γονιός του παιδιού, εφόσον η γυναίκα του απεβίωσε 14 χρόνια πριν, συνεπώς πιστεύει ότι μάλλον είναι καλύτερα γι αυτόν και το Da Fu να πεθάνουν μαζί, ώστε να μην υποφέρει το παιδί του όταν αυτός αποχωρήσει από τη ζωή.
Μετά από την αποτυχημένη προσπάθεια αυτοκτονίας, ο πατέρας συνειδητοποιεί ότι η μοίρα του παιδιού του είναι να επιβιώσει και ο σκοπός του ιδίου μέχρι τη τελευταία του πνοή είναι να εκπαιδεύσει το γιο του ώστε να καταστεί όσο το δυνατό πιο αυτόνομος, καθώς ψάχνει ένα κατάλληλο μέρος-σπίτι που δέχεται άτομα με αυτισμό. Και οι δύο αποστολές εξελίσσονται άκρως συγκινητικές, καθώς φωτίζουν μερικές αλήθειες που πριν είτε άθελα, είτε ηθελημένα αγνοούνταν.
Στην πορεία της ταινίας, βλέποντας τον Wang με υπομονή να εκπαιδεύει τον Da Fu βήμα-βήμα, σε αυτές για τους πολλούς αυτονόητες καθημερινές ανάγκες, ο θεατής συνειδητοποιεί την ατέρμονη αγάπη, υπομονή, αυτοσυγκράτηση και κατανόηση που έχουν οι γονείς των παιδιών με ειδικές ανάγκες για τα παιδιά τους. Μια αγάπη τόσο αγνή και άνευ ορίων που αξίζει να δοξαστεί και να ακουστεί…
Επίσης, είναι πολύ σημαντικό να αναφερθεί ότι οι συντελεστές αυτής της ταινίας είναι γνώστες του αυτισμού. Ο σκηνοθέτης Xue Xiaolu είναι καθηγητής της Ακαδημίας Κινηματογράφου του Πεκίνου, που επί 14 συναπτά έτη είναι εθελοντής στην μη κυβερνητική, εκπαιδευτική οργάνωση για αυτιστικά παιδιά. Έτσι, λοιπόν η ταινία βασίζεται σε προσωπικές εμπειρίες του σκηνοθέτη πάνω στις εμπειρίες γονιών που συνάντησε όλα αυτά τα χρόνια.
Ως επίλογο, θα λέγαμε ότι από τα πιο σπουδαία σημείο της ταινίας αποτελεί η σημειολογία του σκηνικού με το ενυδρείο-ο «Ουρανός του Ωκεανού» του τίτλου-όπου προσφέρει μια φρέσκια ατμοσφαιρική αλλαγή στην ιστορία. Καθ’όλη τη ταινία, o Da Fu κολυμπά με διάφορα πλάσματα στο βυθό, μοιάζει λες και είναι στο πραγματικό του σπίτι, εκεί κάτω από το νερό, ανέγγιχτος από την πραγματικότητα της ανθρώπινης κοινωνίας… Πραγματικά αυτές οι εικόνες της ταινίας προσφέρουν μεγάλη τροφή για σκέψη και συναίσθημα.

πηγή: Με ειδική ματιά

ΤΟ ΑΓΡΙΟΚΑΤΣΙΚΟ ΤΩΝ ΙΤΑΛΙΚΩΝ ΑΛΠΕΩΝ(ΙΒΗΞ)

Αυτό είναι το φράγμα Cingino στην Μπρέσια της Ιταλίας .

Σ΄αυτό φαίνεται να "συχνάζει" ένα είδος αγριοκάτσικου των ιταλικών Άλπεων.
Επιθυμούν να φάνε τα βρύα, τις λειχήνες και να γλείψουν το άλας από τον τοίχο των φραγμάτων.
Μερικοί λένε ότι έρχονται εδώ για να ασκήσουν την ισορροπία τους!!!

πηγή: Μετά το κύμα το άρωμα

Μάνος Λοΐζος - Ο δρόμος

Τι έγινε στο Πολυτεχνείο, μπαμπά;,

Τριανταδύο χρόνια μετά την εξέγερση των φοιτητών του Πολυτεχνείου που σήμανε την αρχή του τέλους της 7χρονης δικτατορίας των συνταγματαρχών, πενήντα πρωταγωνιστές ξετυλίγουν στο Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα το μίτο της ιστορίας.

Μέσα από έγχρωμο κινηματογραφικό υλικό που προβάλλεται για πρώτη φορά στην ελληνική τηλεόραση, αλλά και μαρτυρίες στελεχών του φοιτητικού κινήματος, μελών παράνομων αντιστασιακών οργανώσεων, πανεπιστημιακών, καλλιτεχνών και ανθρώπων που υπηρέτησαν το καθεστώς των συνταγματαρχών, η εκπομπή φιλοδοξεί να θυμίσει στις σημερινές γενιές ένα σημαντικό κομμάτι της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, δίνοντας πειστικές απαντήσεις για το πώς διαδραματίστηκαν τα γεγονότα.

Το δίωρο ντοκιμαντέρ ξεκινά από το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου του 1967 που βρίσκει τους φοιτητές να έχουν καταλάβει το Πολυτεχνείο της Αθήνας. Επτά χρόνια μετά, η εξέγερση των φοιτητών στον ίδιο χώρο έμελλε να σημάνει το τέλος του φασιστικού καθεστώτος. Είναι όμως η πρώτη φορά που διαπιστώνεται ότι αυτή, η δεύτερη κατάληψη που ξεκίνησε στις 14 Νοεμβρίου 1973 ήταν σχεδόν τυχαία, βασισμένη σε μια λανθασμένη πληροφορία...

Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει η μαρτυρία του Κυριάκου Σταμέλου, ο οποίος διαπραγματεύθηκε την έξοδο των φοιτητών από το χώρο του Πολυτεχνείου, αλλά και του Μιχάλη Γουνελά, του επικεφαλής του τανκ που έσπασε την πόρτα, το βράδυ της 16ης προς την 17η Νοεμβρίου. Σημαντικές πτυχές φωτίζουν και οι συζητήσεις στο επιτελείο του Παπαδόπουλου για την αντιμετώπιση της φοιτητικής αναταραχής.

Απαντώντας στις ερωτήσεις της σημερινής νεολαίας για το τι συνέβη στο Πολυτεχνείο, οι παλιοί βομβιστές των πρώτων χρόνων της δικτατορίας, αλλά και οι πρωταγωνιστές του φοιτητικού κινήματος που οδήγησε στην εξέγερση της 17ης Νοέμβρη του 73, αποκαθιστούν την ιστορική μνήμη με μία πρόταση: Εμείς είμαστε η πραγματική 17η Νοέμβρη...



πηγή: Τρελογιάννης

Επιτέλους νέα στέγη για τα αρχαία του Ακρωτηρίου!

Ως τις 31 Δεκεμβρίου, ενδεχομένως και νωρίτερα, το στέγαστρο του Ακρωτηρίου της Σαντορίνης θα έχει αποκατασταθεί, ενώ στις 31 Μαΐου 2011 το έργο θα παραδοθεί ολοκληρωμένο στους αρχαιολόγους προκειμένου να οργανώσουν τον χώρο ώστε να ανοίξει για το κοινό. Το επεισόδιο της πτώσης τμήματος του στεγάστρου, που εκτός των άλλων στοίχισε τη ζωή σε έναν άνθρωπο, θα θεωρείται λήξαν. Ωστόσο θα έχει περάσει από τότε (23 Σεπτεμβρίου 2005) πολύ περισσότερος χρόνος από τον απαιτούμενο για την αποκατάσταση της ζημιάς, η οποία προκλήθηκε από αστοχία υλικών, στατική ανεπάρκεια, κατασκευαστική διαδικασία κτλ. Οι συνέπειες αυτής της καθυστέρησης άλλωστε μετρήθηκαν πολλαπλώς όσον αφορά τον τουρισμό αλλά και τα αρχαία, δηλαδή τον προϊστορικό οικισμό του Ακρωτηρίου της Θήρας, που παρέμεινε εγκλωβισμένος και απροσπέλαστος για επιστήμονες και επισκέπτες.

Ενας Βρετανός και ένας Ελβετός είναι σήμερα επικεφαλής του έργου, ύστερα από την ανάθεσή της μελέτης για τα αίτια της πτώσης και την αποκατάσταση του στεγάστρου στην εταιρεία Οve Αrup & Ρartners. Τρεις γερανοί εργάζονται αυτή τη στιγμή πυρετωδώς και, όπως λέει ο καθηγητής Αρχαιολογίας κ. Χρ. Ντούμας, το μόνο πρόβλημα είναι ο καιρός, αφού οι άνεμοι εμποδίζουν το έργο τους. Το σημείο «μηδέν» πλησιάζει καθώς απομένει ακόμη να τοποθετηθούν τέσσερις κολόνες από τις 94 που στηρίζουν το προστατευτικό στέγαστρο.

«Η βλάβη επέφερε αλλαγές σε όλη την έκταση του στεγάστρου, στα σεισμικά εφέδρανα και στις κολόνες που το στηρίζουν» λέει ο αρχιτέκτονας του βιοκλιματικού στεγάστρου κ. Ν. Φιντικάκης. Οπως εξηγεί, η στέγη αντικαταστάθηκε ολόκληρη και αποτελείται πλέον από συμπαγή μεταλλικά δοκάρια, ενώ αντικαταστάθηκαν επίσης όλες οι κολόνες και τα σεισμικά εφέδρανα. Πάνω από τη μεταλλική στέγη θα τοποθετηθούν οι μονώσεις ενώ, σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό, στην επιφάνεια του στεγάστρου θα φυτευθεί πρασινάδα.

Σύμφωνα με τον κ. Φιντικάκη, οι εργασίες που απομένουν είναι η τοποθέτηση της ψευδοροφής, τα κουφώματα για τις περιμετρικές πόρτες και τα παράθυρα, καθώς και οι διάδρομοι (εντός και εκτός). Ηδη ολοκληρώθηκε ο βιολογικός καθαρισμός ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη η απομάκρυνση του ενδιάμεσου παταριού που είχε τοποθετηθεί επάνω από τα αρχαία για την προστασία τους.

«Το αρχαιολογικό έργο σταμάτησε στο Ακρωτήρι την ημέρα του δυστυχήματος. Ετσι έμεινε στη μέση η μουσειολογική μελέτη για την ανάδειξη των αρχαίων. Δεν σημαίνει δηλαδή ότι επειδή τέλειωσε το στέγαστρο ολοκληρώθηκαν όλα. Εχουμε σοβαρό έργο μπροστά μας από τη στιγμή που θα μας το παραδώσουν» τονίζει ο κ. Ντούμας. Συγκεκριμένα, εντός του αρχαιολογικού χώρου απομένει η χάραξη διαδρόμων για τους επισκέπτες, η ανάδειξη των κτιρίων του οικισμού και οι θεματικές εκθέσεις με αρχαία ευρήματα που θα τοποθετηθούν σε ξύλινες προθήκες, κλειστές με γυαλί. « Το Ακρωτήρι είναι μια αρχαία πόλη, δεν είναι μουσείο, γι΄ αυτό όλες οι επεμβάσεις που θα γίνουν στον αρχαιολογικό χώρο απαιτούν προσοχή.Οι προθήκες δεν θα πρέπει να συγχέονται με τα αρχαία αλλά ούτε και να προκαλούν μεγάλη αντίθεση» επισημαίνει ο κ. Ντούμας. Εξωτερικά προβλέπονται η χάραξη διαδρομής από τον δρόμο ως την είσοδο του αρχαιολογικού χώρου (περί τα 150 μέτρα) και ειδικός χώρος για επισκέπτες και ξεναγούς στην είσοδο.

Υπενθυμίζεται ότι κύριος του έργου είναι η Αρχαιολογική Εταιρεία και ανάδοχος η J&Ρ- Αβαξ. Οσο για τον προϋπολογισμό του, παραμένει 30 εκατ. ευρώ.

Εκταση 13,5 στρέμματα, «ζωή» 300 χρόνια
Το στέγαστρο του Ακρωτηρίου άρχισε να κατασκευάζεται το 2000, προκειμένου να αντικαταστήσει το αρχικό, που ήταν πρόχειρο.

Πρόκειται για βιοκλιματική κατασκευή από ανοξείδωτο χάλυβα, ξύλο και χώμα και έχει πρόβλεψη ζωής 300 χρόνων.

Καλύπτει 13,5 στρέμματα ανασκαμμένου αρχαιολογικού χώρου, ο οποίος αποτελεί μικρό τμήμα(!) της πόλης που άνθησε στο Αιγαίο τη 2η χιλιετία π.Χ.

Το Ακρωτήρι ήρθε στο φως από τον αρχαιολόγο Σπυρίδωνα Μαρινάτο το 1967.

πηγή

Δυσλεξία και σκέφτομαι και γράφω

Το σκέφτομαι και γράφω είναι ένα από τα μαθήματα στα οποία τα παιδιά με δυσλεξία αντιμετωπίζουν τις μεγαλύτερες δυσκολίες. Οι εκθέσεις τους είναι φτωχές. Χρησιμοποιούν άλλες λέξεις, και γράφουν πολύ σύντομες προτάσεις. Αποφεύγουν να χρησιμοποιούν δύσκολες έννοιες, προσπαθούν να τελειώσουν όσο γίνεται πιο γρήγορα αυτό που γράφουν, αποφεύγοντας έτσι τα πολλά λάθη.

Ο δάσκαλος μπορεί να τα βοηθήσει με διάφορες τεχνικές όπως:

Αφήνει το μαθητή να αναπτύξει τις σκέψεις του προφορικά, αφού βεβαιωθεί ότι κατανόησε το νόημα του θέματος. Για να ξεκινήσει η άσκηση, ο δάσκαλος χρησιμοποιεί ερωτήσεις «κλειδιά», όπως: που, γιατί, πως, τι, πότε, ποιος, ποια, από πού, προς τα πού. Όταν πια έχει κατασταλάξει η σκέψη του παιδιού και αισθάνεται έτοιμος, τότε γράφει αυτά που είπε προφορικά.

Μεγάλο ρόλο παίζει και ο εμπλουτισμός του λεξιλογίου του μαθητή. Αυτό επιτυγχάνεται με συχνές ασκήσεις του τύπου: συνώνυμες, αντίθετες, ταυτόσημες, ομόηχες, σύνθετες με συγκεκριμένο πρώτο ή δεύτερο συνθετικό κτλ. π.χ. πετεινός… (και πρέπει να βρει τη λέξη κόκορας), λευκός… (άσπρος), καλή+… (καλημέρα). Ο δάσκαλος παροτρύνει το μαθητή να εξηγήσει μόνος του, τη σημασιολογία ορισμένων λέξεων ( π.χ. βιβλιόφιλος). Ή και το αντίθετο, δηλαδή να αναλύσει ο δάσκαλος μία λέξη και ο μαθητής να βρει ποια είναι π.χ. πως λέγεται ο δρόμος που κινούνται τα αυτοκίνητα (αυτοκινητόδρομος).

Δυσλεξία και κατανόηση κειμένου

Όταν δοθεί μια πρόταση ή παράγραφος ή κείμενο για ανάγνωση σʼ ένα παιδί με δυσλεξία, το παιδί στην προσπάθειά του να το διαβάσει σωστά, διαβάζει μηχανικά χωρίς να συλλάβει το νόημα της πρότασης, της παραγράφου ή του κειμένου που έχει διαβάσει.

Ο δάσκαλος διηγείται το περιεχόμενο του κειμένου στο μαθητή.

Ζητά να πει ο μαθητής με απλά όγια ότι κατάλαβε και θυμάται.

Μετά ο δάσκαλος χωρίζει το κείμενο σε παραγράφους και την κάθε παράγραφο σε μικρές νοηματικές ενότητες.

Ο μαθητής διαβάζει την πρώτη παράγραφο και με τη βοήθεια του δασκάλου υπογραμμίζει λέξεις «κλειδιά».

Τις λέξεις «κλειδιά» τις γράφει τη μια κάτω από την άλλη και βλέποντάς τις προσπαθεί να διηγηθεί το περιεχόμενο π.χ. Ζούσε κάποτε / σʼ ένα δάσος καταπράσινο / ένας λύκος / που του άρεσε πάρα πολύ / να παίζει φλογέρα /. Οι λέξεις κλειδιά είναι:

Πότε: κάποτε

Που: δάσος

Ποιος: λύκος

Τι: να παίζει

Με τον ίδιο τρόπο, δουλεύονται και οι άλλες παράγραφοι και σιγά – σιγά όλο το κείμενο.

Στην αρχή ο χωρισμός σε μικρές νοηματικές ενότητες γίνεται από το δάσκαλο αλλά μετά από το μαθητή. Η εξέταση του μαθητή καλά είναι να γίνεται με ερωτήσεις που θα περιέχουν τις λέξεις κλειδιά. Τα κείμενα που θα δίνει στην αρχή ο δάσκαλος, θα πρέπει να είναι σύντομα και ευχάριστα.



πηγή

Ο Κόσμος των Αγγέλων

Στην Αγία γραφή γίνεται συχνά λόγος για τους Αγγέλους. Αναφέρονται μάλιστα και τα ονόματα των Μιχαήλ, Γαβριήλ και Ραφαήλ.

Ο Ταξιάρχης των ουρανίων δυνάμεων Μιχαήλ παρουσιάζεται ως ευεργέτης και φιλόστοργος προστάτης των τέκνων του Θεού, σε πολλά σημεία της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης.

Αυτός πρωτοφανερώθηκε στον πατριάρχη Αβραάμ. Ύστερα στον Λωτ, όταν τον γλίτωσε αυτόν και τις θυγατέρες του, απ’ την θεόσταλτη φωτιά και την καταστροφή των Σοδόμων. Φάνηκε ύστερα στον πατριάρχη Ιακώβ, όταν τον γλίτωσε απ’ τον Ησαύ. Αυτός ήταν που προπορεύονταν όταν οι γιοι του Ισραήλ ελευθερώθηκαν απ’ την σκλαβιά των Αιγυπτίων. Αυτός και στον μάντη Βαλαάμ, όταν εκείνος πήγαινε να καταρασθεί τον ισραηλιτικό λαό. Αυτός θαυματούργησε στις Χώνες, κοντά στην εκκλησία και στο αγίασμα του, μ’ εκείνο το χώνεμα τόσων νερών των δύο ποταμών, που έκανε τους ειδωλολάτρες να φρενιάσουν.

Και μέχρι σήμερα φαίνεται εκεί ο τόπος, όπου πέφτει το νερό, περνά κάτω απ’ την εκκλησία και βγαίνει λίγο πιο κάτω.

Ο συναξαριστής αναφέρει στο υπόμνημα της γιορτής, πως με την ταπείνωση του ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, συγκράτησε τα ουράνια τάγματα, μετά την πτώση των υπερηφάνων δαιμόνων και πως έψαλε μαζί με όλους τους Αγγέλους το «Άγιος, Άγιος, Άγιος Κύριος Σαβαώθ, πλήρης ο ουρανός και η γη της δόξης σου…». Αυτό το γεγονός γιορτάζει και η Εκκλησία που, και γι’ αυτό – την ομόνοια και την ένωση των αγγέλων – την ονομάζει «σύναξη των Αρχαγγέλων και πασών των επουρανίων δυνάμεων». Μαζί με τον Μιχαήλ τιμούμε και τον Αρχάγγελο Γαβριήλ, που τόσες ευεργεσίες έκανε στο ανθρώπινο γένος, στην περίοδο της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης. Παρουσιάζεται στον προφήτη Δανιήλ. Στην γυναίκα του Μανωέ, και της αναγγέλλει πως θα γεννήσει τον Σαμψών. Στον Ιωακείμ και την Άννα, και τους αναγγέλλει πως θα γεννήσουν την Παναγία. Στον ιερέα Ζαχαρία, πως θα γεννήσει τον άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο. Αυτός ήταν που έτρεφε με ουράνιο άρτο την Παναγία, μέσα στα Άγια των Αγίων. Αυτός παρουσιάστηκε στην Θεοτόκο και της ανάγγειλε πως θα γεννήσει «εκ Πνεύματος Αγίου, το Υιόν και Λόγον του Θεού». Αυτός καθησύχασε τους φόβους του Ιωσήφ. Αυτός παρουσιάστηκε στους αγραυλούντας ποιμένας. Αυτός είπε στον Ιωσήφ, να πάρει την Μαρία και το βρέφος και να φύγει στην Αίγυπτο και ύστερα από καιρό, να επιστρέψει στη γη του Ισραήλ. Αυτός υπηρέτησε μέχρι τέλους το μυστήριο της ενσάρκου οικονομίας του Θεού Λόγου. Γι’ αυτό και τιμούμε μαζί με τον αρχάγγελο Μιχαήλ και ζητούμε την βοήθεια και τη χάρη του.

Οι Άγγελοι είναι οι σύντροφοι μας στην αγιότητα, όπως είναι οι δαίμονες στην αμαρτωλότητά μας. Τους τιμούμε κατά την διδασκαλία των της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου και των αγίων Πατέρων αποδίδοντας τους τιμητική προσκύνηση κι επίκληση. Αυτή η τιμητική προσκύνηση τους πρέπει να μας κάνει μιμητάς της υπακοής των αγγέλων, που ενεργούν πάντοτε κατά το θέλημα του Θεού Λέγει ο αγ. Μακάριος ο Αιγύπτιος: «εφ’ όσον μέντοι ευρίσκεται εν ημίν έργα άξια της φρουράς, περιϊστανται κύκλω ημών οι άγγελοι, πανταχόθεν ημάς φρουρούντες. Ει δε μη, αποστραφέντες αποχωρούσι». Κλαίνε για τις αμαρτίες μας και την έπαρση μας, όταν εμείς δεν καταλαβαίνουμε την αγάπη των δακρύων, συνεπαρμένοι απ’ την ψεύτικη χαρά και ηδονή της αμαρτίας. Και, με στοργή και αγάπη αδερφική, περιμένουν να φύγουν οι δαίμονες από πάνω μας, για να γυρίσουν πάλι κοντά μας και μας δείχνουν, όπως έδειξαν στον Μέγα Αντώνιο, πως πρέπει να ζούμε, αν θέλουμε να σωθούμε από τον δαίμονα της αμαρτίας.

Εκείνο που μας κάνει να πλησιάζουμε περισσότερο προς τους Αγγέλους είναι η σωφροσύνη, κατά τον άγιο Κασσιανό το Ρωμαίο. Και η προσευχή με την ψαλμωδία, κατά τον άγιο Κάλλιστο. Γι’ αυτό όταν ψάλλουμε ή όταν προσευχόμαστε με καθαρή καρδιά, αισθανόμαστε μια κατανυκτική γαλήνη να σκεπάζει την ψυχή μας. Εκείνη την ώρα, αν η διάθεση μας είναι γνήσια, ο άγγελος μας οπωσδήποτε θα χαίρεται. «αγάπης μεν και ειρήνης, λέγει ο άγιος Θεόδωρος ο Σαββαϊτης, οι άγγελοι θεράποντες όντες, χαίρουσιν επί τη ημετέρα μετανοία και προκοπή τη προς αρετήν. Εντεύθεν σπουδάζουσι πνευματικών ημάς εμπιπλάν θεωριών και συνεργούσιν προς παν αγαθόν». Αυτό όμως ο πιστός δεν μπορεί να το οικειωθεί, παρά μονάχα μέσα στην Εκκλησία.
Οι άγγελοι μας φέρνουν στην εκκλησία.
Οι δαίμονες μας απομακρύνουν από την εκκλησία..

Κανείς δεν μπορεί να μας περιγράψει πόσες αλλαγές γίνονται μέσα στην ψυχή μας, όταν ακούμε τον Εσπερινό, τη Θεία Λειτουργία, ή άλλες ακολουθίες της Εκκλησίας μας. Μόνο οι άγγελοι βλέπουν τις αλλοιώσεις μας και χαίρονται, ενώ οι δαίμονες καταισχύνονται κι απομακρύνονται. Είναι πολύ χαρακτηριστικό το γεγονός, που αναφέρει το «Γεροντικό», στο βίο του αββά Παύλου του απλού. Πήγε να προσκυνήσει σ’ ένα μοναστήρι, γειτονικό στη σκήτη του.

Όταν οι μοναχοί έμπαιναν για την ακολουθία στο ναό, ο Παύλος, έχοντας το χάρισμα να βλέπει στο βάθος της ψυχής του ανθρώπου, τους κοιτούσε έναν-έναν. Τους έβλεπε να μπαίνουν με λαμπερά πρόσωπα και τον άγγελο τους δίπλα χαρούμενον. Ένας όμως ήταν κατάμαυρος και σκοτεινός, και πολλοί δαίμονες τον έσερναν μ’ ένα καπίστρι, περασμένο απ’ τη μύτη, ενώ ο άγγελος του ακολουθούσε από μακρυά, σκυθρωπός και καταλυπημένος. Ο Παύλος άρχισε να χτυπά το στήθος του και να κλαίει, για τον δυστυχισμένο αμαρτωλό που είδε. Μάταια οι μοναχοί τον ρωτούσαν για την αιτία των δακρύων του. Σαν τέλειωσε η ακολουθία, ύστερα από αρκετή ώρα, έβγαιναν, έβγαιναν πάλι ένα-ένας οι αδελφοί της Μονής. Αλλά με πολλή χαρά βλέπει κι εκείνον που ήταν κατάμαυρος, να βγαίνει τώρα λαμπερός στο πρόσωπο και λευκός στο σώμα, με τον άγγελο δίπλα του ιλαρό και χαρούμενο, ενώ οι δαίμονες τον ακολουθούσαν σκυθρωποί και λυπημένοι από μακρυά. Με κραυγές χαράς ο αββάς Παύλος ευλογούσε το όνομα του Θεού.

Ύστερα διηγήθηκε ο, τι είδε εκεί στην είσοδο της εκκλησίας. Με πολλή επιμονή του Παύλου και των αδελφών, ο άνθρωπος εκείνος άνοιξε το στόμα του και τους εξήγησε αυτά που είδε ο άγιος ασκητής. «Εγώ είμαι ένας αμαρτωλός άνθρωπος, και από πολλά χρόνια ζούσα μέσα στην πορνεία. Μπαίνοντας στην εκκλησία, άκουσα τον λόγο του Θεού, απ’ το στόμα του προφήτου Ησαϊου, να μου λέει: «λούσασθε, καθαροί γένεσθε, αφέλετε τας πονηρίας από των καρδιών υμών, απέναντι των οφθαλμών μου, μάθετε καλόν ποιείν και εάν ώσιν αι αμαρτίαι υμών ως φοινικούν, ως χιόνα λευκανώ».

Τότε στέναξα με κατάνυξη και είπα: ο Θεός να κάνει και εμένα τον αμαρτωλό, ο, τι είπε με το στόμα του προφήτου. Κι αποφάσισα να μην κάνω καμία αμαρτία πια και καμία παρανομία. Και μ’ αυτή την συντριβή της μετανοίας και την απόφαση «ουδέν φαύλον πράξαι απέναντι του Θεού», βγήκα απ’ την εκκλησία»

Μπορείς και συ αδελφέ μου, να προστρέχεις και να ζητάς την βοήθεια των αγγέλων μπρος σε όλες τις δυσκολίες και όλες τις κακίες, με τις οποίες σε πολεμούν οι εχθροί σου. Εκείνοι, με την χάρη που έχουν λάβει από τον Θεό, θα σε φυλάξουν την ώρα του πειρασμού, και περνώντας σε άφθορο απ’ την μεγάλη δοκιμασία του θανάτου, θα σε βοηθήσουν ν’ αποκτήσεις την τελειότητα, μαζί με την ψυχική σωτηρία σου.

«ΕΡΩΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ»Π. Β. ΠΑΣΧΟΥ

πηγή:Βατοπαίδι

Μαθητές βαθμολογούν τα σχολεία τους

Σε 550 σχολικά συγκροτήματα τα παιδιά θα κληθούν να απαντήσουν σε ερωτήσεις για την ποιότητα του μαθήματος, τις διδακτικές μεθόδους και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν. Πόσο ευχαριστημένοι είστε από το μάθημα που παρακολουθήσατε, την ανταπόκριση του καθηγητή στις απορίες σας, την ατμόσφαιρα κατά τη διάρκεια του μαθήματος; Τι ήταν κατά τη γνώμη σας το πιο ανιαρό;

Η αυτoαξιολόγηση θα γίνει σε 550 σχολικές μονάδες που δήλωσαν συμμετοχή στο πρόγραμμα. Στόχος του υπ. Παιδείας η βελτίωση του έργου που παράγεται στα σχολεία.

Σε τέτοιου είδους ερωτήσεις θα κληθούν να απαντήσουν μαθητές από εκατοντάδες σχολικά συγκροτήματα σε ολόκληρη τη χώρα, τα οποία συμμετέχουν στο πρόγραμμα του υπουργείου Παιδείας, που εφαρμόζεται από φέτος και αφορά την αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας.

Τα ερωτήματα αφορούν το αντικείμενο και τα μέσα διδασκαλίας, τη διδακτική μέθοδο και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα ίδια τα παιδιά και σε καμία περίπτωση το πρόσωπο των διδασκόντων (δασκάλων και καθηγητών).

Αρχικά το πρόγραμμα αυτό συνάντησε τις αντιδράσεις της εκπαιδευτικής κοινότητας, αλλά τελικά 550 σχολικά συγκροτήματα δήλωσαν συμμετοχή και ήδη ξεκινούν τις σχετικές διαδικασίες.

Τον κύριο λόγο στην αυτοαξιολόγηση των σχολικών συγκροτημάτων έχουν φυσικά οι εκπαιδευτικοί, αλλά άποψη θα εκφράζουν τόσο οι μαθητές όσο και οι γονείς, με τελικό στόχο τη βελτίωση του έργου, που παράγεται μέσα στις σχολικές μονάδες. Οι εκπαιδευτικοί, όμως, θα είναι εκείνοι που θα εκτιμούν σε ποια κατάσταση βρίσκεται το σχολείο τους, θα θέτουν στόχους και θα προτείνουν «σχέδια δράσης» όπου κρίνουν ότι υπάρχει ανάγκη.

Η αυτοαξιολόγηση των σχολικών μονάδων θα αφορά: Την υλικοτεχνική υποδομή των σχολείων, το ανθρώπινο δυναμικό, την οργάνωση και τη διοίκηση. Το κλίμα που υπάρχει μέσα στο σχολείο και τις σχέσεις μεταξύ παιδιών, γονέων και εκπαιδευτικών, κάτι που στο σημερινό σχολείο δεν έχει δοθεί βαρύτητα. Θα εξετάζεται, επίσης, η ποιότητα της διδασκαλίας, η οργάνωση της τάξης και οι λοιπές εκπαιδευτικές δραστηριότητες.

Ιδιαίτερη βαρύτητα θα δοθεί στη μαθητική διαρροή και στις επιδόσεις των παιδιών στα μαθήματά τους. Ολα αυτά τα δεδομένα θα ομαδοποιούνται από τους αρμόδιους φορείς που έχουν αναλάβει το έργο και θα αποστέλλονται με σχετικές προτάσεις στο υπουργείο Παιδείας.

«Μέχρι τώρα όλες οι αλλαγές στα σχολεία γίνονται με βάση τη γενική αίσθηση και όχι με επιστημονικά δεδομένα», τονίζει στο «Εθνος» ο κ. Κώστας Λάμνιας, επιστημονικός υπεύθυνος του έργου της αξιολόγησης και καθηγητής Κοινωνιολογίας της Εκπαίδευσης στο πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Οπως υποστηρίζει, «τα τελευταία 30 χρόνια δεν γίνεται καμία αξιολόγηση στα σχολεία, αντίθετα μάλιστα έχει δαιμονοποιηθεί.

Η αξιολόγηση αναδεικνύει τις αδυναμίες και τα επιτεύγματα του σχολείου. Συμβάλλει στη διάχυση καλών εκπαιδευτικών πρακτικών. Δημιουργεί προϋποθέσεις για πρωτοβουλίες και ανάληψη καινοτόμων δράσεων που θα αλλάξουν τις πρακτικές ρουτίνας του σημερινού σχολείου. Συμβάλλει στην απόκτηση εμπειριών από στελέχη και εκπαιδευτικούς. Βελτιώνει τις εκπαιδευτικές πρακτικές και, τελικά, αλλάζει την κουλτούρα του σχολείου».

Σημαντικές αναφορές

Στο «φως» και η συμμετοχή των γονέων

Οι Ελληνες γονείς που στέλνουν τα παιδιά τους στα δημόσια σχολεία έχουν ελάχιστη έως μηδενική συμμετοχή όσον αφορά τη λειτουργία των σχολείων στα οποία φοιτούν τα παιδιά τους. Η σχέση τους με το σχολείο συνήθως εξαντλείται σε μια ολιγόλεπτη επίσκεψη προκειμένου να ενημερωθούν για τις επιδόσεις των παιδιών. Στην αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας θα γίνονται σημαντικές αναφορές στον αριθμό των συναντήσεων του Συλλόγου Διδασκόντων με τον Σύλλογο Γονέων, στη μορφή, στον αριθμό και τον χρόνο συναντήσεων των εκπαιδευτικών με τους γονείς καθώς και στη συμμετοχή εκπαιδευτικών και γονέων σε πρωτοβουλίες για τη βελτίωση της σχολικής κοινότητας.

Ερωτηματολόγιο μαθητών στο πλαίσιο αυτοαξιολόγησης

Πόσο ευχαριστημένοι είστε από:

Το ενδιαφέρον του μαθήματος που παρακολουθήσατε.

Την επεξήγηση των δυσνόητων σημείων του μαθήματος.

Την ανταπόκριση του διδάσκοντα στις απορίες σας.

Τον ρυθμό της διδασκαλίας.

Την ενθάρρυνση που σας παρείχε ο εκπαιδευτικός κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας.

Τις ευκαιρίες να συμμετάσχετε στο μάθημα.

Την ατμόσφαιρα που υπήρχε κατά τη διάρκεια του μαθήματος.

Την ικανότητα του διδάσκοντα να δημιουργήσει κλίμα ηρεμίας και συνεργασίας κατά τη διάρκεια του μαθήματος.

Τον βαθμό κατανόησης του σημερινού μαθήματος.

Τον φόρτο εργασίας που σας ανατέθηκε για το επόμενο μάθημα.

Τι κατά τη γνώμη σας ήταν το πιο ανιαρό στη διάρκεια του μαθήματος.

Τι κατά τη γνώμη σας ήταν το πιο ευχάριστο στη διάρκεια του μαθήματος.



πηγή: Περί μαθησιακών δυσκολιών